Liefde,
Er is geen
liefde, omdat je de taal niet kent, die de liefde mogelijk maakt. Jou gebruikelijke,
onbewuste, onintelligente Ontlichaamde Taal (OT), is de taal van negatieve
emoties. Die taal moet ophouden, zodat jij over je positieve gevoelens kunt
gaan praten. Jou Belichaamde Taal (BT) is de taal van jou liefde, die alleen kan
gebeuren, als jij liefdevol gaat en blijft klinken en spreken. Het is een
enorme omslag.
Een stille
stem fluistert mij zacht
Waar heb je
jezelf toch heengebracht
Hoe raakte
je gewend
Aan het
zinloos argument
Je hebt de
liefde nooit gekend
Je hebt de
liefde nooit bedacht
Zo hield je
je afgewend
Van de
liefde die je bent
Het is niet –
zoals vaak wordt beweerd – moeilijk om over liefde te praten. We zeggen dit,
omdat we niet in de gaten hebben, dat wij OT als voertaal hebben. Indien wij OT
blijven houden, is het onmogelijk om over liefde te spreken. Waar wij het in OT
over hebben, is altijd over wat de liefde in de weg staat. Als er enige liefde
wordt ervaren, dan is dat altijd, omdat onze liefdeloze OT eindelijk even
stilviel. Gewoonlijk gebeurt dit alleen maar toevallig, maar nooit, omdat wij echt
de taal van de liefde zijn gaan hebben en kennen. Wij hebben hopelijk enige
korte, spontane, moeiteloze, gelukkige momenten van BT ervaren, maar we zijn er
nog niet vaardig in.
Uiteraard
kan liefde alleen gebeuren, indien onze taal eraan is aangepast. Vooralsnog is
dit absoluut niet het geval. Zodra wij echter het verschil gaan ervaren tussen
onze eigen OT en BT, beginnen wij BT te prefereren, omdat wij alleen dan pas
eindelijk de taal van de liefde kunnen gaan ontdekken. In BT is er dus sprake
van een ontvouwen van onze individuele taal, maar in onze automatische OT, hebben
wij het altijd over anderen en de religieuze, professionele, etnische, culturele,
intellectuele, politieke groepen, waartoe wij geloven toe te behoren. Kortom,
in OT spreken wij nooit namens onszelf, over onszelf, met onszelf, omdat wij onze
eigen stem niet waarnemen tijdens het spreken. We produceren gedurende OT een onaangenaam
stem geluid, dat niet bij ons past.
Het raakt
kant nog wal, om te blijven herhalen, dat spreken over liefde altijd zou gaan over
wat wij in ons hart zouden voelen, voor de persoon van wie wij zeggen te
houden. Metaforische, bijgelovige, poetische of spirituele onzin is, net als
plastic rozen, de vervanging wat liefde is. Ook onze zogenaamde uitdrukkingen van liefde, die we van anderen
zijn blijven na-apen, hadden nooit tot gevolg, dat wij bewust BT zijn gaan
hebben. Hoe meer wij zijn blijven hangen, in wat anderen hebben gezegd – die
schijnbaar meer over liefde weten dan wij – des oppervlakkiger en dwangmatiger
wij ons uiten.
Er wordt heel
vaak tegen de zogenaamde geliefde zoiets gezegd, als dat wij alle ellende in de
wereld zouden zijn vergeten, omdat wij eindelijk veilig bij die ander onszelf kunnen
zijn. Natuurlijk is dit niet zo, maar wij doen – in OT – alsof dit zo is. Iedere
liefdes-tragedie is gebaseerd op het droevige feit, dat de geliefden niet bij
elkaar kunnen zijn en ieder sprookje eindigt met: en ze leefden nog lang en
gelukkig. Onze BT laat ons echter ervaren, dat liefde niets met die ander te
maken heeft en dat die ander alleen dan pas in beeld komt, indien hij of zij,
net als wij, eveneens BT is gaan hebben, in plaats van OT.
Wij willen het,
met onze platvloerse, ongevoelige OT, doen voorkomen, alsof zogenaamde liefdevolle
woorden, liefde zou mogelijk maken en in stand zou houden, maar dit is uiteraard
volslagen onzin. We zijn allemaal – vanuit een nooit duidelijk geworden onderliggend
verlangen naar BT – eindeloos in de maling genomen en begoocheld geweest, door mooie
woorden, die niets bleken voor te stellen.
De alom
bekende uitspraak, dat de waarheid je vrij zou maken, heeft niemand ooit vrij gemaakt.
Het is welbeschouwd – met BT – eigenlijk onvoorstelbaar, dat wij daar nog
steeds niet achter zijn, want het is voor iedereen mogelijk, om OT te stoppen
en om BT te hebben en om zich aldus werkelijk te bevrijden. Men doet, in BT, altijd
alsof het in de liefde, om de ander, de zogenaamde geliefde, gaat. Bijvoorbeeld,
de liefde van de man gaat door de maag. Hier wordt verondersteld, dat een vrouw
de liefde van een man kan winnen, door lekker voor hem te koken, maar er is geen
enkele noodzaak, om liefde van wie dan ook te winnen. Liefde kan niet van een ander
worden gewonnen. De relatie die daarop is gebaseerd heeft met liefde niets te
maken. Liefde maakt, dat iemand met volledige aandacht en toewijding kan doen
wat wat hij of zij doet. Alleen BT maakt
dit mogelijk. Ja, al ons handelen zal
vanwege BT gaan veranderen.
Liefde
ontstaat in de taal, die wij op de juiste wijze zijn gaan gebruiken. Waar dient
taal toe? Onze taal heeft alleen betekenis, indien wij elkaar, maar ook onszelf
begrijpen. BT is de taal waarin ieder van ons doet wat goed voor haar of voor hem
is. Wij kunnen dit alleen voor onzelf bepalen. Het bezigblijven met anderen –
in OT – heeft ons hiervan weerhouden. In BT komen wij er dus achter, dat liefde
eigenlijk niets met anderen te maken heeft, maar met onszelf. Wij hebben nog
nooit onze taal zodanig gehanteerd, dat wij hierdoor helemaal aan onszelf zijn
toegekomen. De voortgang van onze BT is daarbij essentieel, want daardoor
blijkt hoe zalig en verhelderend het is, om liefdevol met onze taal om te gaan.
Als BT begint te stromen, ervaren wij onze Taal Verlichting (TV). Wij bevinden ons
in een staat van ongekende liefde, die door onze taal wordt voortgezet. TV is
onze ware natuur, die met BT onder woorden wordt gebracht.