Afwijzen,

 

Voordat je mijn bewering meteen gaat afwijzen, dat ik verlicht ben, pauzeer alsjeblieft even en erken dat ik jou ook als verlicht beschouw, hoewel jij nog niet in staat bent om erover te praten. Toen ik mijn verlichting ontdekte, halverwege de twintiger jaren, voelde ik dat ik het met iedereen wilde delen, maar het werd me al snel pijnlijk duidelijk dat ik niet de verbale capaciteit had om dat te doen.

 

Ik had mijn verlichting ontdekt terwijl ik hardop met mezelf sprak en luisterde naar het geluid van mijn stem, maar ik faalde keer op keer om naar mezelf te luisteren, wanneer ik met anderen sprak. Ik herinner me dat ik een vriend had, die ik vertelde over mijn verlichting. Ik was zo opgewonden om hem te vertellen wat er met me was gebeurd toen ik luisterde naar het geluid van mijn stem, terwijl ik met mezelf sprak. Hij vroeg: word ik ook verlicht, als ik naar mijn stem luister terwijl ik spreek? Ik flapte er meteen uit: ja natuurlijk, maar toch besefte ik direct, dat hij niet echt naar zijn eigen stem luisterde. Hij was niet serieus en hij geloofde niet eens wat ik zei. Ik vertelde hem toen, dat hij niet naar zichzelf luisterde, maar hij werddefensief en zei: je zegt mij, dat ik naar mezelf moet luisteren, maar je luistert niet eens naar jezelf. Het was waar, hij had gelijk en zo begon ik dus met mijn verkenning van Belichaamde Taal (BT).

 

Ik bleef hardop met mezelf praten, omdat ik op deze manier mijn Taalverlichting (TV) kon blijven ervaren. Ik probeerde alles wat ik kon, om anderen te informeren over deze prachtige manier van communiceren – waarbij we luisteren naar het geluid van onze stem, terwijl we praten – waardoor ik, tot mijn eigen verbazing en ongeloof, mijn TV had ontdekt, maar ik kon maar kort de situatie creëren waarin BT kon gebeuren. Jarenlang heb ik met succes vele sessies, seminars, lezingen, lessen en workshops gegeven, maar het werd me duidelijk, dat BT alleen maar gebeurde, omdat ik het elke keer had geïnitieerd. Hierdoor werd ik het spuigzat, om altijd weer naar anderen uit te reiken, want ik werd bijna iedere keer afgewezen. Ik zag ook mijn baan als psychologie leraar niet langer meer zitten, want ik was het niet eens met de absurde en zeer problematische eisen, die men aan mij stelde. Omdat ik met BT mijn TV had ontdekt, kreeg ik een andere kijk op psychology, die, belachelijk genoeg, geen aandacht heeft voor BT of TV.

Nadat ik het lesgeven had opgegeven (ik was negen jaar

psychologie leraar bij Butte College), drong het eindelijk

tot me door, dat ik, in mijn enthusiame, me totaal had 

vergist, om te geloven, dat ik zomaar met iedereen over

mijn TV zou kunnen praten. De enige manier waarop 

mensen mij kunnen begrijpen, is als ze BT met me kunnen

hebben. Het bleek echter voor mij zo te zijn, dat wanneer

ik BT alleen met mezelf had, ik dit veel aangenamer vond, 

dan om alsmaar te proberen om BT met anderen te hebben.

Bezig zijn met anderen, activeerde keer op keer mijn 

conditionerings geschiedenis met Ontlichaamde Taal (OT).

Dus, nadat ik was gestopt met lesgeven, was ik heel blij, 

dat ik weer BT alleen kon hebben en waarderen en dit 

deed me toen beseffen, dat het eigenlijk mijn TV was 

die ervoor had gezorgd, dat ik  altijd zo graag BT wilde 

hebben. Tijdens mijn lange, intense, prachtige reis met 

BT en TV werd alles altijd duidelijk voor me, als ik 

hardop met mezelf sprak en naar de klank van mijn stem

luisterde.

 

Een andere manier om het voorgaande samen te vatten, was dat ik nog niet had erkend, dat ik het praten met mezelf belangrijker vond dan het praten met anderen. Naarmate de jaren verstreken en ik hardop met mezelf bleef praten en naar mijn eigen stem bleef luisteren, veranderde mijn manier van praten met anderen drastisch. Kort geleden, gaf ik gaf ineens op, om nog te proberen met iemand te praten, die met OT bezig is. Ik wil alleen maar met iemand praten, die BT met mij kan hebben. Sinds dien, deel ik mijn TV alleen maar met mijn vrouw Bonnie en mijn dierbare Nederlandse vriendin AnnaMieke. En, ik wil alleen nog het woord richten tot hen die OT hebben, met geschriften zoals deze.

 

Bonnie, met wie ik achtendertig jaar getrouwd ben, was getuige van mijn odyssee met TV, die onstond vanuit onze liefde voor elkaar. Ze heeft me door veel ups en downs zien en horen gaan, in het uitdagende proces om te leven vanuit mijn TV en het moeten uitzoeken hoe ik mijn BT kon behouden. Aanvankelijk wist ik helemaal niet, dat mijn probleem gedragingen, natuurlijk altijd gecreëerd en onderhouden werden door mijn OT. Dus, om te stoppen met mijn OT, moest ik eveneens ophouden met allerlei ander ongewenste gedragingen, voordat ik uiteindelijk doorlopend BT kon gaan hebben.

Terwijl iedereen maar OT blijft hebben, zijn wij de 

enige drie mensen die EL hebben. Dit klinkt absurd, 

maar het is de waarheid. AnnaMieke, met wie ik

 vijfentwintig jaar niet had gesproken, nam ineens 

weer contact met me op, precies rond die tijd, dat ik 

genoeg begon te krijgen van het lesgeven. Door haar 

werd mijn schrijven over BT en TV veel belangrijker 

en dit resulteerde in uitvoerige instructies, die tot

 gedrags veranderingen leidde, die op geen enkele 

andere manier tot stand hadden kunnen komen. 

Bovendien heb ik met AnnaMieke wekelijkse lange

 skype-gesprekken, waarin we samen met onze BT 

onze TV verkennen. We hebben OT overgelaten aan 

hen die OT willen hebben, omdat wij besloten, om door

 te gaan met onze verkenning van BT, wat dus de

 uitdrukking is van onze TV. Deze magnifieke reis 

is zo verrijkend, hetgeen alleen door ons schrijven kon

 worden opgehelderd. Ik ben mijn vrouw Bonnie en 

mijn vriendin AnnaMieke enorm dankbaar, want zonder

 hen had ik dit niet kunnen doen. Ik ervaar  de heilzame 

effecten van onze gecombineerde TV.

  

Het zou heel fijn zijn als anderen zich bij ons zouden aansluiten, maar tot nu toe is dit niet gebeurd. Ik geloof nog steeds, dat het zeker zal gaan gebeuren, aangezien onze TV zo tastbaar is en zo duidelijk wordt uitgedrukt met onze BT. Vroeg of laat zal toch een keertje worden opgemerkt, dat ieder van ons dit unieke vermogen bezit, om BT bij anderen wakker te roepen, waardoor ook zij zich bewust kunnen worden van hun TV. De geschriften van AnnaMieke en mij gaan dit bewerkstelligen (Bonnie is niet betrokken is bij het schrijven over TV).

 

Terwijl je dit schrijven leest, wil ik dat je accepteert dat ik verlicht ben, zodat jij op jouw beurt je eigen verlichting gaat accepteren en gaat leren kennen. Zo simpel is het. Als je mij vertrouwt, begin je jezelf te vertrouwen. Ik beloof je, je leven zal beter zijn met BT, nadat je jezelf hebt gestopt met je deelname aan OT. Je OT stoppen is iets wat je alleen zelf kunt doen als je voldoende zogenaamde motivatie hebt, dat wil zeggen ervaring met BT, die alles expressief maakt  wat je altijd al wilde zeggen en waartoe je in staat bent. Er kan geen motivatie zijn om een ​​permanent einde te maken aan je betrokkenheid bij OT, zonder voldoende verkenning van je eigen BT. Je kunt dus in het reine komen met je tragische geschiedenis van conditionering met OT, door mij te geloven, dat je zonder oefenen, alleen BT met jezelf kunt hebben.

  

Met BT herken je, wie je werkelijk bent. Je TV stelt je in staat om ​​niemand te zijn en het komt helemaal goed zonder wie je dacht dat je was. Je BT laat je een andere manier van leven zien. Al je conflicten komen tot een eind en je bent helder en vrij, omdat je taal voor je werkt, in plaats van tegen je. Dit is waarom het TV wordt genoemd, omdat je elk woord dat je gebruikt echt belichaamt en omdat al jou beschrijvingen de nieuwe realiteit creëren en onderhouden, die jij ervaart. Het lijdt geen twijfel dat dit waar is, aangezien jij de baas bent over je eigen taal en je praat en schrijft zoals jij dat wil.

 

Dismiss,

 

Before you dismiss my claim, that I am enlightened, please pause and recognize, that I consider you to be enlightened too, although you lack the ability to talk about it. When I discovered my enlightenment, in my mid-twenties, I felt, I wanted to share it with everyone, but it soon became painfully clear to me, I was not having the verbal ability to do so.

 

I had discovered my enlightenment, while speaking out loud with myself and listening to the sound of my voice, but I failed, again and again, to listen to myself, whenever I spoke with others. I remember, I had a friend, who I told about my enlightenment. I was so excited to tell him, that it had happened, while I was listening to the sound of my voice, while I spoke. He asked: will I also become enlightened, if I listen to my voice while I speak? I blurted out: yes,  but immediately realized, he wasn’t really listening to his own voice. He wasn’t even serious and didn’t believe what was saying. I then told him, that he wasn’t listening to himself, but he then became defensive and said: you are telling me, to listen to myself, but you are not listening to yourself either. I couldn’t help, but admit, that he was right and so I began, my exploration of Embodied Language (EL).

 

I kept talking out loud with myself and experiencing my Language Enlightenment (LE). I tried everything I could, to inform others about this wonderful new way of talking – in which we listen to the sound of our own voice, while we speak – due to which I had discovered my LE, but I could only briefly create the environment in which EL would happen. For years, I successfully gave many sessions, seminars, lectures, lessons and workshops, but it became apparent to me, EL happened only because I had initiated it. I  grew tired of reaching out and being, for the most part, rejected, then gave up on teaching altogether.

 

After I had given up teaching (I was a psychology instructor at Butte College for almost nine years), it dawned on me, I had been wrong in believing, that I could speak about my LE with everyone. The only way in which people would understand me, was if they could have EL with me. However, having EL on my own, turned out to be much nicer, than trying to have EL with others. Simply stated, being busy with others, triggered my own conditioning history with Disembodied Language (DL) again and again. So, after I had stopped teaching, I was happy to have more EL again on my own and this, made me realize, it was my LE, that had made me want to have EL, in the first place. Throughout my long adventurous journey with EL and LE, things always became clear for me again, if I spoke out loud with myself and listened to my voice.

 

Another way of summarizing the aforementioned, was, I had not yet fully acknowledged, that talking with myself was more important to me, than talking with others. As the years went by and I kept talking out loud with myself and listening to my own voice, my way of talking with others changed drastically. At some point, which happened recently, I gave up completely on trying to talk with anyone, who still engages in DL. I only want to talk with someone, who can have EL with me. From that point, I only shared my LE with my wife Bonnie and my dear Dutch friend AnnaMieke. And, I would only direct words, to those with DL, with writings like these.

 

Bonnie, with whom I have been married for thirty eight years, witnessed my whole odyssey with LE, which was born out of our love for each other. She has seen and heard me go through many ups and downs, in the challenging process of living with my LE and having to figure out, how to have EL. Initially, I didn’t know, that all my many problem behaviors, where created and maintained by my DL and had to be stopped, before I was able to have ongoing EL.

 

While everyone else is having DL, these two great women and I, are the only three people, who have EL. It sounds absurd, but it is the truth. AnnaMieke, my old friend, I had not spoken with for twenty-five years, got back in touch with me, around that time, that I was done with teaching. Because of her, my writing about EL and LE became more important and my elaborately written instructions resulted in remarkable changes in my behavior, which couldn’t have come about in any other way. Moreover, with AnnaMieke, I have weekly skype-conversations, in which we explore together our LE with our EL. We have left DL to those who want to have DL, because we decided to continue our exploration of EL, which is the expression of our LE. This magnificent journey is so rewarding, as it clarified, what could only have been clarified by our writing. I feel grateful to my wife Bonnie and to my friend AnnaMieke, because I couldn’t have done this without them. I experience the beneficial effects of our combined LE every day.

 

Surely, it would be wonderful if others would join us, but, so far, this hasn’t happened. I still believe it is bound to happen, since our LE is so tangible and clearly expressed by our EL. Sooner or later, it is going to be noticed, that each of us possesses this unique ability to evoke EL in others, due to which they too become aware about their LE. The writings of AnnaMieke and me are going to bring this about, because Bonnie is not involved in writing about LE.

 

So, while you read this writing, I want you to accept, that I am enlightened, so that you, in turn, come to accept and know your own enlightenment. It is just that simple. If you trust me, you will begin to trust yourself. I promise, your life will be better with EL, after you have stopped yourself from participating in DL. Stopping your DL is something you can only do, if you have enough so-called motivation, that is, experience of EL, which expresses everything you always wanted to express and are capable of. There can’t be any motivation to put a permanent end to your involvement in DL, without enough exploration of your own EL. So, yes, you can come to terms with your history of conditioning with DL, by believing me, you can have ongoing EL, alone, just like that.

 

With EL, you recognize, who you truly are. Your LE allows you to be a nobody and you will be perfectly fine without who you believed yourself to be. Your EL shows you a different way of life. Conflict comes to an end and you are clear and free, because your language works for you, instead of against you. This is why it is called LE, since you embody every word you use and your descriptions create and maintain the new reality, which you experience. There is no doubt that this is true, as you are in charge of your own language and talk and write how you want to.                  

 

Ongelakt,

 

Dit is mijn onverbloemde mening over jou. Ik heb het inderdaad tegen jou, die constant bezig is met Ontlichaamde Taal (OT) en die geen Belichaamde Taal (BT) met mij wil hebben. Ik ga het niet mooier maken dan het is. Ik weet het, dit bericht, van mij aan jou, is als een regenbui over je bombastische, valse, verraderlijke, domme OT-parade. Het is een koude douche. Ik wil en hoop je te storen met deze woorden, die ik evenwel toch voor mijzelf schreef en niet voor jou. Als je ze toevallig mocht lezen, dan zou je heel gelukkig en dankbaar moeten wezen om deze verbale shockbehandeling te ontvangen, want ik ben je schijnbaar nog niet helemaal vergeten.

 

Met OT wordt je altijd – of je het nu wilt toegeven of niet, of je je ervan bewust bent of niet – keer op keer  genaaid. Je realiseert je dit niet, maar je hele leven is  verpest vanwege je gebruikelijke, automatische en dwangmatige manier van praten. Ik ben het niet die in de problemen zit, maar jij wel. Met mij gaat het goed, want ik heb voortdurend BT. Eerlijk gezegd vind ik het leuk, om deze woorden uit te spuwen, omdat ik walg van je gebrek aan oprechtheid. Ik accepteer je niet, ik keur je niet goed en ik hou ook niet van je. Wat mij betreft ben je een verloren zaak. Doe het maar, ga maar naar de hel met je botte OT. Je leeft al in je eigen prive helletje, die je zelf hebt gecreëerd. Ik leef in een totaal andere realiteit dan jij, omdat ik de heerlijke vruchten pluk van mijn BT.

 

Ik kan niet meer met je praten. Ik ben zo blij, om je te kunnen laten weten, dat ik eindelijk ben gestopt met het proberen om met je te praten. Dit was tot voor kort nog niet het geval. Lange tijd hoopte ik je nog te bereiken en wilde ik nog iets van je, maar dat is helemaal veranderd. Ja, ik wilde BT hebben met je, maar het is nu duidelijk, dat wil je niet. Doe niet alsof je geïnteresseerd bent, ik weet dat je dat niet bent. Probeer me niet voor de gek te houden, door mij te laten geloven, dat je mijn werk zou hebben  gelezen en dat met me zou willen praten over wat je hebt begrepen. Zelfs als je deze kaatsende woorden leest, snap je het niet en neem je nooit contact met mij op om samen met mij je BT te verkennen. Zeg niet, dat is niet zo, want dit is niet mijn eerste rodeo.

 

Ik heb afgelopen veertig jaar mijn eigen BT verkend. Pas in de afgelopen paar weken ben ik begonnen te spreken vanuit Taalverlichting (TV), die dus wordt onthuld door mijn BT. Ik weet wat ik weet, maar iedereen die, zoals jij, zich nog steeds bezighoudt met onintelligente OT, is oneerlijk als hij of zij zegt dat wat ik schrijf niet belangrijk genoeg is om er met mij over te komen praten. Ik heb je negativiteit altijd gevoeld. Ik heb daarom ook altijd geweigerd om naar je leugens te luisteren. Ik heb zo vaak van je weg moeten gaan, om mezelf te beschermen en ik zal dit blijven doen, omdat het echt noodzakelijk is.

 

Elke keer als ik je herken, hoor ik je stem en voel ik me geschokt door je bedrog en gebrek aan respect. Je zou me nog steeds dankbaar moeten zijn, dat ik je zo goed heb behandeld, aangezien anderen geneigd zijn het je veel moeilijker te maken. Ik laat je zijn en val je niet lastig, omdat ik me niet wil inlaten met je manier van praten. Ik heb mijn eigen voorkeur en jij bent het niet. Ik heb er geen probleem mee, om je af te wijzen en het voelt eigenlijk heel goed om dit te kunnen doen. Ik moet dit doen, zodat ik verder kan met mijn eigen BT. En ik ben niet verantwoordelijk voor jou idiote overtuigingen, die worden gecreëerd en onderhouden door je lelijke OT. Aangezien het zonde van mijn tijd is, weiger ik te praten over jou bijgelovige en krampachtige manier van leven. Zeer zeker, mijn BT is niet een geloof. Als je genoeg moed zou kunnen verzamelen, om eens te onderzoeken wat het is – wat dus zeer onwaarschijnlijk is – dan zou je kunnen ontdekken dat jou zienswijzes niet alleen volledig verdwijnen, maar bewezen worden als vals, door je eigen voortdurende BT.

                       

Ik vertel je dit allemaal, om je lastig te vallen over wat je allemaal mist. Waarschijnlijk zul je nooit de eerlijkheid hebben, om aan jezelf toe te geven, dat waar ik het over heb in jou leven ontbreekt. Ik heb geen tijd om te wachten tot jij of iemand langskomt. Het gebeurt toch niet. Of je accepteert me meteen, of het gaat nooit gebeuren. Ik wil dat je weet, dat je niets van mij krijgt, ook al lees je deze woorden misschien. Ik schrijf dit om mezelf een plezier te doen, maar niet om jou ervan te overtuigen, dat ik gelijk heb, maar om trots te zeggen dat ik gelijk heb. Ik voel me zo tevreden om dat te doen. Jij zou je ook zo kunnen voelen, indien je kon doen zoals ik doe. Het is vaak gezegd en geschreven, dat de waarheid ons zal bevrijden, maar ik heb nieuws voor je. Mijn waarheid bevrijd je niet en jij hebt geen waarheid, dus je hele idee over je zogenaamde vrijheid is nep.

 

Je zult nooit worden bevrijd zijn, zolang je weigert de waarheid te spreken – naar jezelf. Je fantaseert er alleen maar over. De waarheid is niets voor jou, want je bent een grote lafaard gebleven. Ik geef niet meer zoveel om de waarheid, omdat ik die al heb en ervan geniet. Jou onwil om BT met mij te hebben, zal daar niets aan veranderen, aangezien ik al heb besloten om je weer af te wijzen. Ik twijfel nooit aan mijn eigen beslissingen. Deze woorden maken aan jou duidelijk, dat ik al heb verworven wat jij nooit zult bezitten. Jou jaloezie maakt me blij, omdat ik zeker weet, dat je zou willen hebben wat ik heb, hoewel je dat niet kunt toegeven. Tot slot, je zult nooit BT hebben, omdat je het eenvoudigweg niet verdient. Ja, je OT maakt je en houdt je onwaardig. Ik heb het niet gedaan, maar jij doet dit jezelf aan.

 

 

Unvarnished,

 

This is my unvarnished opinion of you. I am talking to you, who constantly engages in Disembodied Language (DL) and doesn’t want to have Embodied Language (EL) with me. I am not going to sugar-coat it. I know, this message, from me to you, is rain on your bombastic, false, insidious, dumb DL-parade. It is a cold shower. I want to and hope to disturb you with these words, which I wrote for me and not for you. If you happen to read them, you should feel fortunate, to receive this verbal shock-treatment and be grateful, I haven’t entirely forsaken you.

 

With DL, you are, certainly – whether you want to know about it or not, whether you are aware of it or not – totally screwed. You may not realize this, but your life is pretty fucked up, due to your usual way of talking. It isn’t me, who is in trouble, but you are. I am doing fine, because I have ongoing EL. Quite frankly, I enjoy spitting out these words, as I feel disgusted by your lack of sincerity. I don’t accept you, I don’t approve of you and, of course, I don’t love you either. As far as I am concerned, you are a lost cause. For all I care, you can go to hell with your superficial DL. You already live in your private hell, which you have created. I live in a totally different reality than you do, as I reap the benefits of my EL.

 

I can’t talk with you. I am glad to be able to let you know, that I have stopped trying to talk with you. This wasn’t always the case. For a long time, I was still hoping to reach you and wanting something from you, but finally has changed. Yes, I wanted to have EL with you, but it is clear now, you don’t want that. Don’t pretend you are interested, I know you aren’t. Don’t try to fool me into believing, you have  read my work and want to talk with me about what you have supposedly understood. Even if you read these words, you are not getting it and you never contact me, to explore your EL together with me. Don’t say, it ain’t so, as this is not my first rodeo.

 

I have been exploring my own EL for the last forty years. Only in recent weeks, I have started to speak about my Language Enlightenment (LE), which is revealed by my EL. I really know what I know, but everyone who, like you, still engages in unintelligent DL, is dishonest for saying, that what I write isn’t important enough to come and speak about it with me. I have always felt your negativity. I have always refused to listen to your lies. I have had to move away from you, so many times, to protect myself and will continue to do this, because it is necessary.

 

Whenever I recognize you, I hear your voice and feel appalled by your deceitfulness and disrespect. You should still be thankful to me for treating you as well as I do, since others are prone to give you a much harder time. I let you be and don’t bother you, as I simply don’t want to get involved with your way of talking. I have my own preference and you are not it. I have no problem rejecting you and it actually feels really good to be able to do this. I need to do this, so that I can continue with my own EL. And, I am not responsible for the idiotic beliefs, which are created and maintained by your ugly DL. Since it is a waste of my time, I decline to talk about any of your superstitious beliefs. Surely, my EL is not a belief. If you would be able to gather enough courage to explore what it is – which is very unlikely –  you would find, your beliefs not only disappear,  but are proven to be false, by your own ongoing EL.  

 

I tell you all of this, to bother you with what you are missing. Probably, you will never have the honesty to admit to yourself, that what I am talking about is missing in your life. I have no time to wait for you or  anyone to come around. It isn’t happening anyway. Either you accept me, right away or it is never going to happen. I want you to know, you are not getting anything from me, even though you may be reading these words. I write this, to please myself, not to convince you that I am right, but to proudly state that I am right. I feel so satisfied to do that. You would be feeling that way too, if you could do what I do. It has often been said and written, the truth will set you free, but I’ve got news for you. My truth will not set you free. You don’t have any truth, thus, your notion about your so-called freedom is bogus.

 

You will never be set free, as long as you refuse to speak the truth – to yourself. You fantasize about it, but truth is not for you, as you have remained a big coward. I don’t care about the truth no more, since I already have it and enjoy it. Your unwillingness to have EL with me isn’t going to change that, as I have already decided to reject you. I never doubt my own decisions. These words make it clear to you, I have already acquired what you will never possess. Your envy makes me happy, as I know for sure, that you would like to have what I have, although you can’t admit it. You will never be able to have EL, because you are undeserving of it. Yes, your DL makes you unworthy. I didn’t do it, but you do this to yourself.                         

 

Opiates,

 

Here are a couple of comments on the paper (2023) “Opiates of the masses? Deaths of despair and the decline of American religion.” The paper is sixty-three pages long! This is way too long. I don’t see why they can’t make their point in just three pages? It must be incompetence and exaggeration, which are unacceptable, by any scientific standard. However, I am going to read it, as the title caught my attention. 

 

We are, of course, dealing here with correlational research. In other words, among a multitude of other co-occurring variables, deaths of middle-aged, white Americans seem to coincide with the statistic, that such folk no longer see any reason for going to church and believing in a higher power. Yet, climate change also co-occurs with the decline in religion, as well as changing demographics or the rise of the LGBTQ movement, to name a few. In causational research, on the other hand, one variable causes a change in another variable, which means, there is a cause-and-effect relationship. The covariation of variables in correlational research merely shows that when one variable changes, so does the other. Having said that, anyone with an inkling of scientific knowledge knows, that a correlation doesn’t imply causation, but causation always implies correlation.

 

Surely, I am writing this just to make my point, which, as you will soon begin to see, brings another important, but basically completely ignored factor to the table: how people actually talk. Stated differently, the title of this  pompous paper could have been “Opiates of the masses? Deaths of despair and the decline of American interest in how we talk.” If you have any intelligence, you already know where I am going. I have made my point already. Obviously, nobody wants to address this morbid issue, but I do: people are dying because of our usual, insensitive way of talking. Indeed, they have been dying, due to this lethal variable, for a long time and they are dying at ever increasingly higher rates, because this causal relationship was never fully acknowledged.  

 

I don’t care if you believe me or not. I am not going to try to prove, to some academic truth-commission, that our commonly accepted, forceful, tiring way of talking, is almost permanently Disembodied Language (DL) and causes all of our society’s ailments. Yes, all of them! Moreover, I know that Embodied Language (EL), which is the only solution to these problems, can only be acquired through experience. This means, ongoing EL has nothing whatsoever to do with our well-established, but nonetheless catastrophic theories about teaching and learning, which, inevitably, were, of course, derived from our participation in dumb, dissociative DL.

 

Certainly, it is a very sad fact, that many less-educated, middle-aged, white American men – in more than one way, I should say – are dying of despair, as they no longer experience the social cohesion, which was once provided for them by going to church. However, it is inevitable that mature American individualism goes hand in hand with a steady decline in the childish and unscientific belief in the existence of a higher power. Moreover, conversation about what our society should be like, has more to do with how we talk than with whether we are trying to implement right- or left-wing policies. In both cases, we are engaging in DL, as we are pushing an already existing narrative. In fact, we are not communicating, as we only pretend we talk and listen. DL causes, besides despair and death, also war, crime, mental health issues, divorce, homelessness, unhealthy life-styles and an overall sense of meaninglessness, but we have yet to begin to talk about how talk, as we are unable to address DL with DL. The only way in which we can productively address our DL is with our EL.

 

There is another issue, which has remained beyond our ability to comprehend. Whether we know it or not, each of us is enlightened, but we don’t act on this beautiful fact, since we don’t embody our way of talking, that is, we mainly engage in idiotic DL. Only our ongoing EL can reveal our LE. Once we find out about our LE, we realize, we create our own reality and no professional, religious, scientific, academic, cultural, national, sport or amusement group-affiliation, can replace the way in which we, individually, deal with our language. Only during ongoing EL are we beginning to become aware of how we create and live in our own reality, by the way in which we handle our own language. Once we have ongoing EL instead of DL, we can admit that with DL, we let others determine our reality. Therefore, only with EL, will we be able to take our lives into our own hands and achieve our freedom. Although we will eventually be able to have joyful EL with others, it will be, initially, primarily, us talking out loud alone with ourselves and listening to the sound of our own voice while we speak, so that can become guided by the sound of our own wellbeing, into saying what we want to say and can say. 

 

I want to end my comment with this funny lament. It is funny because I have to explain it to you. Usually, if a joke requires explanation, it isn't funny, but not in this case. Although it is funny, it is no joke that our common way of talking remains unaddressed, as long as we fear to listen to ourselves. Yes, as long as we do not listen to ourselves while we speak, we, inadvertently, habitually, and unconsciously engage in DL. Yet, everything we observe in every society around the world, is caused by how people talk with each other. It is not a matter of whether we accept this or not, as we all are, whether we are aware of it or not, experiencing the many negative consequences of this hard fact. The facts don’t go away, although DL, makes us believe that they do. Religiosity has also historically always obscured the facts, which now become painfully visible and audible, now that we  no longer believe in God as much as we used to and are left to our own views and verbal concepts about reality. As we step out of our self-imposed beliefs, our DL stops and our EL begins. We don’t need religion, but we need this authentic way of talking more than ever before.      

 

My comments,

 

Here are some of my comments on “The Status of Rule-Governed Behavior as Pliance, Tracking and Augmenting within Relational Frame Theory: Middle-Level Rather than Technical Terms” by Harte, C., & Barnes-Holmes, D. (2021). Strikingly, in the abstract of the paper, the authors admit that “A recent systematic review has highlighted that the terms pliance, tracking, and augmenting have rarely been used as the basis for conducting systematic experimental-analytic research since their conception in 1982, despite their theoretical centrality to the study of rule-governed behavior and their presumed impact on psychological suffering.” Please, pause and take a moment to acknowledge what is happening in the competitive world of academia. Sadly, but also hilariously, for almost forty years nothing has happened, despite the fact that multiple papers, like these, have been published and studied by students of behaviorism.

 

There was a time, I tried to get to talk with Steven Hayes, the founder of RFT, but he never gave me a chance to tell him about Embodied Language (EL), as he was only interested in promoting his theory. I acknowledge, I too have my own theory, but I was and still am open to discuss my theory with anyone, who is willing to consider and experiment with what it is like to actually listen to yourself while you speak and, thus, to engage in EL. Like so many others – thirteen in a dozen – Steven Hayes is a real coward, who wasn’t willing to admit, he is engaging in Disembodied Language (DL), in which we do not listen to ourselves, but make others listen to us.

 

I am not going comment on the entire paper, as that would be a total waste of my time, but I will only comment on the abstract, as that will give me the satisfaction of being able to say: I told you so. I write my comment, because this paper vindicates what I have been saying all along. Going back to the aforementioned dreadful quote, there has been no “systematic experimental-analytic research since their conception in 1982, despite their theoretical centrality to the study of rule-governed behavior and their presumed impact on psychological suffering.” Lazy, phony, arrogant academicians have been sitting on their hands, while collecting a big pay-check from the institution that employed them.  Obviously, they have done absolutely nothing to reduce “the impact on psychological suffering”, as they say so themselves. When we ask ourselves the inevitable question, why (???) “the terms pliance, tracking, and augmenting have rarely been used as the basis for conducting systematic experimental-analytic research since their conception in 1982, despite their theoretical centrality to the study of rule-governed behavior???”, we cannot escape the notion, that these terms, apparently, are not considered to be very important. In spite of the hype they created, they continue to be ignored.

 

Mendel, a modest monk, who pioneered the study of genetics, by breading and cross-breeding peas,  formulated the Laws of Inheritance, which were published the journal the Natural History Society of Brünn (1866). Unlike, Steven Hayes, he changed the course of history. Although my work isn’t published in any scientific paper, my conceptualization of DL and EL, is as valid as Mendel’s Laws of Inheritance. Everyone who explores this distinction experiences an alleviation of suffering. Moreover, with ongoing EL, they recognize their Language Enlightenment (LE), which completely transforms their psychology.  

 

Let’s now look into the rest of this stupid abstract, as we are not going to bother to read this tedious, meaningless, worthless paper. The authors seem to demand to be recognized, in spite of the irrefutable fact, that their hair-splitting, contrived concepts haven’t created interest at all. “Given that some time has passed since the review article [excuse me, forty years is quite a long time!], it may be useful to reflect again upon their place within the literature on the experimental analysis of human behavior, and relational frame theory in particular.” It is not right for them to force their ideas on the reality. They say they are grounded in “the experimental analysis of human behavior”, but in reality, they just only want to piggy-bag on the real experimental work that was done by the behaviorist B.F. Skinner, as all they are actually interested in, is in promoting their own “relational frame theory in particular.”   

 

They ludicrously fabricate this pseudo-scientific article, which “constitutes a “position piece” rather than another formal systematic review.” Basically, we are just talking about the personal opinion of some well-published hot-headed professors. “In reviewing (informally) the literature since the systematic review, the recent emergence of psychometric research involving these concepts could be seen as reinforcing the original conclusions, in that researchers are recognizing that pliance, tracking and augmenting may be of limited value in the experimental analysis of human behavior.” In other words, they have now found, after years of torturing students with this bullshit,  that these over-hyped concepts are actually totally bogus. They go on to say “Instead, the concept of rule-governed behavior itself, as well as the sub-categories of pliance, tracking and augmenting, should be considered middle-level terms, which lack the relative precision of more technical terms within the literature on relational frame theory.” What the does that mean? It means: “the concept of rule-governed behavior itself, as well as the sub-categories of pliance, tracking and augmenting” are a figment of the so-called researcher’s imagination.

 

I once had a brief conversation with Steven Hayes, the pathetic guru-like leader of the RFT-movement. Although, at that time, I was still eager to connect with him and hopeful that he would be interested in my conceptualization of the DL-EL distinction, it was almost instantly clear, he was too full of himself to  have a genuine conversation with me. The authors of this useless paper (C. Harte & D. Barnes-Holmes)  are enthralled RFT apostles, who only care about their pay-check and don’t give a rat’s-ass about the truth. I am glad to have left academia and had fun  commenting on this dull abstract. My interest is in EL and LE. Anyone recovering from the RFT-cult, would be greatly benefitted from reading my work.

 Mysterie,

 

Elke nacht, zolang je slaapt, weet je niet wie je bent. Vooral als je geen dromen hebt, word je volledig verjongd wakker. Maar op het moment dat je je ogen weer opent, trek je de wereld – of wat je denkt dat je realiteit is – als een jas aan en gedraag je je weer zoals je je herinnert dat je was. Misschien wil je nog wat langer slapen en je identiteit loslaten? Aangezien het tijdens je slaap geen enkel probleem is om zonder een identiteit te zijn en aangezien het in feite nodig is voor een goede nachtrust, kun je ook zonder enige moeite overdag enorm gelukkig zijn, zonder je gebruikelijke identiteit te hebben.

 

Als je hardop met jezelf praat en luistert naar wat het geluid van je stem je vertelt, doe je mee aan Belichaamde Taal (BT) en betreed je de ruimte waarin je je Taal Verlichting (TV) kunt dromen. Hardop met jezelf praten over je TV, is als dromen terwijl je wakker bent. Door te zeggen wat je wilt zeggen en kunt zeggen, ervaar je het mysterie van het creëren van je eigen werkelijkheid met je BT.

 

We hebben allemaal gehoord, gelezen of zelfs gesproken over het vermeende belang van het transcenderen van ons ego, maar wat we ook doen, we gaan er altijd van uit dat we opgesloten of bezig blijven in ons denken. Anders gezegd, normaal gesproken (hahaha), gedurende de dag, wanneer we dus ons waakbewustzijn ervaren, gaan we - zoals we eveneens 's nachts doen, in onze vreemde dromen - door met onze verstrikking met taal. Toch houden al deze mentale, innerlijke, gefantaseerde activiteiten onmiddelijk op, zodra we onze TV tot uitdrukking brengen en dus, in plaats van onze gebruikelijke wijze van spreken, BT beginnen te hebben. We worden zogezegd wakker in BT.  

 

Tijdens onze gewone manier van praten, waarbij we niet naar onszelf luisteren en niet naar onszelf kunnen luisteren terwijl we spreken – aangezien luisteren naar anderen belangrijker is dan luisteren naar onszelf – gaan we onbewust, uit gewoonte en automatisch over op Ontlichaamde Taal (OT), de manier waarop van praten, die de illusie wekt dat we zijn, wie we lijken te zijn en denken te zijn.

 

Als we geen aandacht schenken aan hoe we klinken terwijl we praten, dan zijn we gebonden aan het produceren van een ontlichaamde vocale vibratie en worden we onbewust negatief beïnvloed door het moeizame, energieverslindende, veeleisende geluid van wat we ten onrechte voortbrengen met wat wij beschouwen als onze normale spreekstem. Wanneer we onze eerste stappen zetten om onszelf BT te laten hebben, dan zullen we het geluid van ons welzijn produceren, terwijl we spreken en onze stem klinkt en voelt anders dan hoe we klonken en voelden tijdens OT. In OT spreken altijd gewichtig alsof we als iemand zijn, die maar in BT spreken we vanuit de ruimte van het zijn. Bovendien, als je met mij gaat praten, heeft niemand meer te zeggen dan iemand en daarom krijgt mijn BT voorrang op jouw OT. Als je nog geen BT kunt hebben, kun je gewoon niet praten met mij of iemand anders die BT heeft.

 

TV is dus het mysterie van het creëren van je eigen realiteit met je BT. De moeiteloze productie van je eigen taal vindt plaats, terwijl je je stem laat leiden naar wat je wil en kan zeggen. Omdat er absoluut geen angst, conflict, stress of druk is tijdens je BT, kun je spreken zonder enig auteurschap en kom je aan de weet, dat er alleen weten en spreken is, maar er is geen spreker of een weter. Evenzo is er alleen maar luisteren en begrijpen, maar er is natuurlijk geen luisteraar of een begrijper in je. Bovendien is je spreek- en luistergedrag samengevoegd, omdat ze altijd in precies hetzelfde harmonieuze tempo en gelijktijdig plaatsvinden gedurende het luisterend spreken.

 

Voor iemand die gewend is elke dag OT te hebben, is het onbegrijpelijk en onacceptabel, dat het hele idee om een spreker of luisteraar te zijn, volledig kan verdwijnen, door een nieuwe wijze van praten, waarbij we naar onszelf luisteren, in plaats van naar anderen. Wanneer we dit echter beginnen te doen, zullen de vreugdevolle resultaten bij iedere stap duidelijker worden. Om ineens te zijn, zonder wie we dachten dat we waren, is een opluchting, omdat we eindelijk in onze eigen taal tot rust komen en onszelf daardoor – als niemand – gaan vertrouwen. Nadat we het hebben gezegd, nadat we het hebben gehoord, nadat we het hebben geschreven en nadat we het hebben gelezen (laten we niet vergeten, er is natuurlijk ook geen schrijver of lezer), zullen we  handelen, naar wat we weten, omdat het waar is.

 

We kunnen en zullen BT met anderen hebben, maar 

enkel nadat we eerst ons eigen BT alleen grondig hebben 

verkend en herkend. Die anderen zijn, net als wij, ook

 niemand. De iemanden gaan lekker door met hun OT, 

maar zonder ons, aangezien onze TV ons aanspoort om

met onze OT te stoppen. Aanvankelijk hebben we nog 

steeds enigszins het gevoel alsof we iets lijken te missen, 

wanneer we ons plotseling uit OT terugtrekken, omdat 

we ons door anderen, die alleen OT kunnen blijven hebben, 

in onze BT afgewezen voelen. Dit is niet nodig, omdat 

we ons ware zelf –  ons niet-iemand zijn, waarin wie we

zijn kan ontstaan – niet afwijzen en onze BT altijd alleen 

blijven voortzetten. Op zeker moment raken we eraan

 gewend om niemand te zijn, omdat wij dankbaar het

 grote geschenk van onze TV ontvangen, ervaren en 

genieten. In BT worden we dus allemaal samen verlicht en

realiseren wij ons dat het extatische mysterie van onze 

gecombineerde TV de hopevolle toekomst is voor gehele 

mensheid.