Terrible,

Although I, as an individual, am involved in something very beautiful and speak and write about it, I simply cannot avoid, at least in my writing, to elaborate on the ghastly nonsense that everyone is involved in. It is very understandable, but also ridiculous, sad and catastrophic, that everyone, as an individual, wants to hide endlessly in zombie-like group behavior. I don't feel the need to talk to anyone about this because then I would be doing exactly what everyone else is doing. I am sticking to this writing, because it allows me not to get caught up in the tragedy that is unfolding everywhere and so I let you, the reader, know that I am not participating in the usual stupid manner in which you deal with your language.

My writing is not a distant, academic, intellectual tour de force, but a confrontation with reality, which you have continued to avoid, but which I have come not only to face, but listen to. Because I listen to how people speak in general and can hear for myself exactly how I actually want and can speak, I have no good word for you, about the compulsive, superficial, violent way of talking, which is accepted as normal . I don't accept that you ruin everything with your way of talking. Through this writing, you come to know what a fool you are, that you cannot even be yourself, in the unconscious way you always speak.

This writing is only  and solely addressed to all the whiners and jerks with Disembodied Language (OT). Those who can have Embodied Language (BT), who know what I'm talking about and don't even need to read this, but you, who literally, day in and day out, say that your OT is important, special and necessary, I address to your self-righteous misconduct. It's really true that anyone who has OT is only interested in claiming the attention of others and thus making their own so-called rooster crow victory. However, roosters sound more natural than you.

Even if you do not recognize the truth and necessity of my Language Enlightenment (TV) - because you are used to OT and thus unable to continue with BT - that does not alter the fact that I am an authority in our dealings with language. In fact, your inability to have BT, although, of course, you've smelled or tasted it from time to time, is proof that I'm right. How could I or anyone else say this, if he or she didn't know and personally experience how everyone keeps failing in having ongoing BT and involuntarily gets distracted by other things that then seem to be more important ? It is because of my TV that I can afford this clear focus. This text leaves no doubt whatsoever that you and people like you, with DL, have always done violence to others.

Furthermore, it is of course also a fact that you yourself suffer from this, but as I have said before, other things are supposedly more important than paying attention to what needs attention. You are only and exclusively concerned with others, because you are running away from yourself. You are constantly on the run and you can't find safety anywhere with your DL. Even though I am writing about you, I am not concerned with you, I have left you behind, I recognize you immediately and avoid you like the plague. While I will never claim to be immune to your sickening DL, I will continue to do everything in my power to protect myself from that influence. This writing works fine.

 

Verschrikkelijk, (I will later translate this in English)

 

Ofschoon ik, als individu, mij met iets heel moois bezig houd en daarover spreek en schrijf, ontkom ik er eenvoudigweg niet aan, om, in ieder geval in mijn schrijven, uit te wijden over de afgrijzelijke onzin, waar iedereen mee bezig is. Het is heel begrijpelijk, maar eveneens belachelijk, triest en catastrofaal, dat iedereen, als individu, zich eindeloos wil blijven  verschuilen in zombie-achtig groeps-gedrag. Ik heb  geen enkele behoefte om hier met iemand over te spreken, want dan zou ik precies doen wat iedereen doet. Ik houd me bij dit schrijven, omdat het mij in staat stelt, niet verwikkeld te raken in de tragedie, die zich overal afspeeld en laat jou, als lezer, dus weten, dat ik niet meedoe, met de gebruikelijke stomzinnige wijze, waarop jij omgaat met je taal.

 

Mijn schrijven is geen afstandelijk, academisch, intellectueel hoogstandje, maar een confrontatie met de werkelijkheid, die jij bent blijven ontlopen, maar die ik niet alleen onder ogen ben gaan zien, maar ook ben gaan beluisteren. Doordat ik luister, naar hoe er over het algemeen wordt gesproken en aan mezelf precies kan horen, hoe ik eigenlijk wil en kan spreken, heb ik geen goed woord over, voor jou dwangmatige, oppervlakkige, geweldadige manier van praten, die als normaal wordt geaccepteerd. Ik accepteer niet, dat jij alles verpest met jou manier van praten. Door dit schrijven, kom je aan de weet, wat een dwaas je bent, dat je niet eens jezelf kunt zijn, in de onbewuste wijze waarop je altijd spreekt. 

 

Dit schrijven is uitsluitend en alleen gericht aan alle zeikers en etterbakken met Ontlichaamde Taal (OT). Zij die Belichaamde Taal (BT) kunnen hebben, die weten waar ik het over heb en hoeven dit niet eens te lezen, maar jij, die letterlijk, dag in dag uit, zegt dat jou OT belangrijk, bijzonder en noodzakelijk is, spreek ik aan op je zelf-ingenomen wangedrag. Het is echt zo, dat iedereen die OT heeft, alleen maar geinteresseert is om de aandacht van anderen op te eisen en om zo z’n eigen zogezegde haan victorie te laten kraaien. Hanen klinken echter natuurlijker dan jij.

 

Ook al erken je de waarheid en noodzaak van mijn Taal Verlichting (TV) niet – omdat je gewend bent aan OT en dus niet in staat bent, om met je BT voort te gaan – toch doet dat niets af aan het feit, dat ik een authoriteit ben wat betrefd onze omgang met taal. Eigenlijk is jou onvermogen om BT te hebben, ofschoon je er natuurlijk wel zo af en toe aan hebt geroken, een bewijs dat ik gelijk heb. Hoe kon ik of iemand anders dit zeggen, indien hij of zij niet zelf wist en aan den lijve heeft ervaren, hoe iedereen maar blijft falen, in het hebben van voortgaande BT en onwillekeurig afgeleid raakt door andere zaken, die dan zogezegd belangrijker schijnen te zijn? Het is vanwege mijn TV, dat ik mij deze duidelijke focus kan veroorloven. Deze tekst laat er geen enkele twijfel meer over bestaan, dat jij en mensen zoals jij, met DL, anderen altijd geweld hebt aangedaan.

 

Voorts is het natuurlijk eveneens een feit dat jij hier zelf onder lijdt, maar zoals ik al eerder heb gezegd, , andere zaken zijn zogenaamd belangrijker dan het geven aan aandacht aan wat de aandacht vraagt. Jij ben enkel en uitsluitend met anderen bezig, omdat je van jezelf aan het weglopen ben. Je bent constant op de vlucht en je vind nergens veiligheid met je DL. Ook al schrijf ik over jou, ik ben niet met je bezig, ik heb je verlaten, ik herken je onmiddelijk en vermijd je als de pest. Ofschoon ik nooit zal beweren dat ik immuum ben voor jou verziekende DL, blijf ik doen wat in mijn mogelijkheden ligt om me tegen die invloed te beschermen. Dit schrijven werkt prima.                       

 

Authority,

 

Since I can hear, feel, understand and explain the difference between Disembodied Language (DL) and Embodied Language (EL) and permanently have withdrawn from DL, so that I could have ongoing EL and become aware of my Language Enlightenment (LE), this is the only thing I still talk or write about. I want to speak and write about my LE because I can.

 

Anyone can, like me, recognize and stop their own DL and experience that ongoing EL reveals their LE. I should be invited to speak to audiences all over the world, but for reasons, I fully understand, this isn’t happening and, it is never going to happen either. However, because I am the founder of as well as the authority on LE, I feel the urge to let anyone who reads this know, that colleges and universities should, of course, honor me with a special degree.

 

It is my strong conviction that LE cannot be taught and, therefore, cannot be learned, as it can only be experienced. To make this marvelous experience happen, I let you know, from the get-go, that your stupid DL is none of my concern. I reject your usual way of talking, as it is so dumb. Moreover, I know something better and the only way for you to find out about that, is to let me do all the talking, so that you can come in contact with yourself. Yes, you are not in touch with yourself, because of your DL, but if you would listen to me, there would, temporarily, be no room for your mechanical behavior to occur.

 

I know that when you engage in EL, you sound like yourself and if you engage in DL, you disconnect from yourself.  You are only allowed to speak, when the former is the case, since I reject the latter in this writing, before I have ever spoken with you. Stated differently, you either accept my authority or you don’t get to speak with me at all. I have to be strict with you, because, unknowingly, you keep wanting to push your disgusting, nasty DL on me and I will not have any of it. I reject everyone’s DL, period (.)

 

The fact that I can be so direct, is because my LE can only be expressed in this way. Therefore, although, I have certainly no respect at all for anyone’s boring, unintelligent, demanding, oppressive DL, I still speak and write with EL about your stupidity, superficiality and superstitiousness, which has prevented you from exploring how you deal with language and the way you talk. I don’t attack you, but I call your DL what it is: the pretention that you talk and listen.

 

I am sure, you have never heard anyone speak or write as audaciously as I do, as there never was such a person. I have declared myself enlightened for the simple reason, that I have truly acquired the highest possible knowledge: self-knowledge. My LE couldn’t have been attained in any other way than with my ongoing EL. I am aware about psychology, behavioral science, behaviorology, empiricism, linguistics or religion, but nobody is able to speak or write about what I address, since they haven’t done the work I have done, to get where I have arrived.

 

Someone on the radio, spoke about the presumed necessity of setting up a truth-commission. Hahaha, what a joke. We only speak the truth – about who we really are – if we can keep listening to ourselves while we speak and, thus, keep engaging in EL, but the reality is, we don’t do that, as nobody inspires us to do this. I know you are not going to do it, but I do it and that is the whole point of this writing. You will only be able to do it, if you experience I do it. I write this, so that you can read it and remember it.

 

Idiots,

 

Whenever I turn on my TV or radio or look things up on right or left-wing websites, online, I hear and see idiots, who claim to know what is important and tell us what, supposedly, needs to happen. People are listening to attention-demanding fools and look up at their so-called talents, which, summarized, come down to their ability to fake integrity, wisdom and importance. I was often asked: give us an example of someone we know, who according to you has Embodied Language (EL)? I do not know anyone.

 

Only my dear Dutch friend AnnaMieke and I have EL, but almost no one wants to talk to us. Mostly we talk with ourselves, but every Sunday, we talk with each other, about our journey with EL, which made us discover our Language Enlightenment (LE). We are not famous, as we are simply living our own lives. Are you going to contact her or read her blog, to find out what she is saying about her LE? I hope you do, as that would settle your excuses for why you haven’t contacted me, to have EL with me. Of course, EL is possible for you as well. If you would go on with your EL long enough, you would realize your LE too. AnnaMieke’s words refute intellectual demands, as her EL is very poetic. Who cares about your so-called reasoning anyway? If you would be honest with yourself, you don’t care about it either.

 

It is still possible for you to acknowledge, you were simply wrong. There is no shame in admitting your mistakes and blunders, but you keep making such a big deal about it, because Disembodied Language (DL) is your usual way of talking. Whatever you have been made to believe with DL simply isn’t true. The  sad reality for everyone with DL is, that they keep believing in bullshit and will only be free of it, once they are able to have ongoing EL. I have discovered this, but I didn’t make it that way, so stop taking my words so goddamn personal. Take them seriously and admit: everyone is in the same sinking DL-boat.

 

In the tragicomedy of our DL, it is always someone else who is wrong, but never you yourself. Sounds familiar? Your attention goes to people and things, which, according to you, are wrong. One way or another, you are always busy with what is wrong. Surely, your DL doesn’t allow you to pay attention to your LE, which doesn’t need to be achieved, as it is already the case. Our DL is against everything that happens by itself, effortlessly. Our DL makes it seem as if anything that happens naturally is unimportant and unworthy of your attention. Your DL makes you fight, struggle and complain and that is, basically, all you have ever been doing. It isn’t hard to admit the obvious fact of your dreadful, stressful life. Once you say it to yourself, however, it will be a big relief.

 

Even though you only read this, it isn’t difficult for you to imagine, what it would be like to say this to yourself. Such an expression is transformative, as you can hear that it is true. Due to your DL, your life is messed up and you know it. The only reason you keep pretending everything is okay, is because you keep talking as you do, while in fact you aren’t okay. Let’s get his straight, you have real problems, which you don’t even know how to address, so let’s start there. Your problems, are with others, but not with you. I know you blame yourself, but when it comes to DL, you did not cause that problem. Others have caused your DL. Your problem is, you don’t hear it that way, but once you admit, by speaking out loud with yourself, in EL, that you are without problems and that others have always forced their problems on you, things will be much easier. This is the grand, inevitable, permanent realization for everyone, who explores their own EL: others force their DL on you and you always only wanted to have ongoing EL.

 

Once you have identified your LE with your EL, you  know and accept that everyone with DL is against you and that is perfectly okay. I want you to cut to the chase. You must keep telling yourself, you have nothing to do with DL, to protect yourself. And, if anyone asks, you truthfully declare, you are not into DL, but only in EL. There is nothing wrong with that. If others inquire about your preference, you can tell them that having EL by yourself, is more important to you, than having DL with them. This difference is such an valuable matter, to be properly expressed.

 

Once you let others know, you are into EL, but not into their DL, they will leave you alone and that is exactly what you want, as it allows you to have EL on your own. It is okay, nobody wants to have EL with you, as that will make you want to have more EL by yourself. Your inability to have EL with others helps you to take EL with yourself more serious, so that you are able to discover your own LE. Talking about your LE is the only way in which, occasionally,  you will be able to have EL with others. You need to let others know that you know. If you manage to do it successfully, you enlighten others with your EL.                 

 Lezen, (this poem is also translated in English below)

Wat ben je nou eigenlijk aan het lezen, terwijl je met mij aan het praten zou moeten wezen? 

Waar wacht je toch op, waarom zit je nog steeds in je kop?

Ik blijf dit delen en jou gebrek aan vertrouwen kan mij niets schelen, 

Ik zit veilig op dit witte papier en hou van mijn taal in mijn schrijven hier. 

Waar haal ik het toch allemaal vandaan, dat je mij zo goed kan verstaan?

We praten dan wel niet met elkaar, maar je weet best wel, het is echt waar. 

Je kunt me bereiken via mijn skype (limbicease), om te horen, te zien en te ervaren deze vibe. 

Die paar mensen, daar hoor jij bij, want jij leest deze tekst van mij. 

Misschien maak je eindelijk eens contact, als je helemaal bent leeggelopen en uitgekakt? 

Ik moet wel lachen, om je domme wijze van praten, die je schijnbaar nog steeds niet kunt laten. 

Na het lezen van deze rijmerij, is het voorgoed gedaan met je slijmerij. 

Het laat mij koud, dat je al je verdriet plichtmatig met je mee schouwt.  

Doe toch eens normaal en spreek met je belichaamde taal. 

Ik zeg alles wat ik zeg, want ik bewandel echt, deze nieuwe weg, die ik heb gezegd.  

Laat de boel nou maar eens eindelijk de boel en besef nou maar eens waar ik het over heb, wat ik bedoel is natuurlijk dit triomfantelijke gevoel, van het bereiken van mijn eigen doel. 

Je zit in de lift en je voelt die energie-stijging, want de klank van je stem heeft z'n eigen neiging. 

Ik schrijf in dit ouderwetse rijm, zodat jij met mij op dezelfde bladzijde durft te zijn.

Ik zeg je nogmaals waarop het staat: als jij dood bent, dan is het te laat. Wat heb je nou te verliezen, om eens een keertje eindelijk met mij te praten? Oh, ik begrijp het: het is je hele ellendige manier van doen en laten.

Natuurlijk lach en nodig ik je uit, want humor heeft mijn stem-geluid. Ik zit hier niet in zak en as te wachten in een lege klas, op mensen, om hun zogenaamd les te geven, want ik leef liever mijn eigen leven. Als het ooit nog zo ver mocht komen, dat jij je eigen aan jezelf gaat tonen en dat je dus met beide oren, werkelijk jezelf gaat horen, laat het mij dan maar even weten, want ik ben je niet vergeten.     

Read,


What are you actually reading when you should be talking to me?

What are you waiting for, why are you still stuck in your head?

I keep sharing this and I don't care about your lack of trust.

I am safe on this white paper and love my language in my writing here.

Where do I get all this from, that you can understand me so well?

We may not talk to each other, but you know, it's really true.

You can reach me through my skype (limbicease), to hear, see and experience this vibe.

Those few people, you belong to them, because you read this text of mine.

Maybe you'll finally make contact, when you are completely drained and pooped out?

I have to laugh, at your stupid way of talking, which you still seem unable to resist.

After reading this rhyme, your slime is gone for good.

It leaves me cold that you dutifully drag all your misery with you.

Just act normal and speak with your embodied language.

I say what I say, for I am truly walking this new path that I have said.

Let it settle in,  realize what I'm talking about, what I mean of course is this triumphant feeling of achieving my own goal.

You're in the elevator and feel an energy surge, because the sound of your voice has its own tendency.

I write in this rhyme so that you dare to be on the same page with me.

When you're dead, it's too late. What do you have to lose, to talk to me sometime? Oh, I get it, it's actually all your miserable doings.
 

Of course I smile and invite you, because humor has my voice. I'm not sitting here in sackcloth and ashes waiting in an empty classroom for people to supposedly teach them, because I'd rather live my own life. If it should ever come to that, that you will show yourself to yourself and that you will therefore really hear yourself with both ears, just let me know, because I have not forgotten you.   

 

(This Dutch is also available in English below)

 

Zeggen,

 

Iedereen die nog steeds denkt te denken, weet natuurlijk ergens wel – als men weer eens dat innerlijke prive-gesprek met zichzelf heeft, als men zogezegd in gedachten met zichzelf overweegd wat men zal gaan doen, of als men (zoals we dit allemaal zeggen, hahaha), op een doordachte wijze te werk probeert te gaan – dat men echt niet praat, als men veronderstelt, dat men bezig is om na te denken.

 

Het gekke of grappige is, dat mensen zich vaak in hun vermogen om na te denken verstoord voelen, door andere mensen, die praten. Het onhoorbare,  gefantaseerde, dwangmatige praten met onszelf – in gedachten – schijnt het werkelijke praten slecht te kunnen verdragen. Het is zonder meer zo, dat wanneer wij echt praten, wij gelijk ophouden met het overal herhaalde waan-idee, dat we nadenken. De wijze waarop wij meestal praten – Ontlichaamde Taal (OT) – is gekunsteld, omdat we vast geloven te weten wat we gaan zeggen, voordat we het zeggen.

 

We spelen een van te voren geoefende rol in OT en wat we zeggen, wordt door ons geacteerd en heeft niets met authenticiteit te maken. In OT, praten we op een automatische manier en zitten we in een of ander moeilijke gesprek altijd vast aan een verhaal, dogma, geschiedenis, geloof, mening, oordeel, rol of funktie en natuurlijk, onze verkrampte identiteit. Wij denken dat dit alles ons denken is, maar als wij erover praten, dan blijkt het alleen onze taal te zijn.   

 

Luisterend spreken of gedachtenloos spreken is zonder die zojuist benoemde gewichtigheid. Wij weten dat in BT er geen gedachten kunnen zijn, omdat het belichamen van onze taal iets anders is dan wat wij voorheen nadenken noemden. Iedere keer als wij er weer in trappen, elke keer als wij weer denken te denken, dan praten we als een kip zonder kop, dan hebben we OT en dan zijn we ons er niet van bewust, dat we een lichaam hebben. Het lijkt daarom, alsof we gedurende OT, pratende hoofden zijn, zonder lichaam. Natuurlijk is dit alleen maar een manier om aan te geven, dat we in OT niet kunnen voelen, wat er met ons aan de hand is.

 

Iemand is, zoals we gebruikelijk zeggen, in z’n mind, in OT, maar als we BT hebben, zijn we niet uit onze mind, want we begrijpen dan eenvoudigweg dat er geen mind is en nooit is geweest. Eigenlijk is dus iedereen verlicht, het enige wat ontbreekt, is de wijze van praten, schrijven, luisteren en lezen, die dat duidelijk maakt. Taal Verlichting (TV) is dus niet iets waarover je hoeft na te denken (hahaha), maar we kunnen er gelukkig wel heel genoeglijk over praten, met onszelf en met elkaar. En, ook over ons gesprek valt eigenlijk niets anders te zeggen, dan dat het een fijn gesprek is. En, dit schrijven leest zo gemakkelijk, omdat het over het gesprek gaat, dat nog staat te gebeuren, met iedereen die nog niet met mij heeft gesproken. Ook al stuur ik aan op een gesprek met mij, het gaat in TV om het gesprek dat je kunt hebben met jezelf, als je hardop met jezelf praat en dus de klank van je eigen stem kunt horen.

 

Dat overdreven, mentale, innerlijke gezanik met jezelf is complete waanzin, want er is echt helemaal niets te horen voor jou. Je luisterd dus eigenlijk nooit naar jezelf, zolang als je niet daadwerkelijk iets hardop tegen jezelf zegt. Indien je dat doet, dan zal je niet alleen jezelf horen, maar je zou ook gaan handelen naar het feit, dat je echt naar jezelf bent gaan luisteren, omdat je echt met jezelf bent gaan praten. Je TV maakt alles eenvoudig en duidelijk.  

 

Nogmaals, je praat nooit onhoorbaar met jezelf, dus vergeet nou maar eens eindelijk dat onintelligente,   ongevoelige, afgezaagde denk-verhaal, dat absoluut niet waar is. Het ligt heel voor de hand wat je gaat zeggen, als je energie is bevrijd uit de illusie van het denken. Alles wordt moeiteloos en vanzelfsprekend, omdat jij nu de juiste taal-stappen kan maken, die onherroepelijk tot positieve resultaten leiden. Het mooie van voortgaande BT is, dat het voorziet in je grote, onvervulde behoefte aan directe bevrediging. Deze behoefte werd in OT echter altijd is miskend en veroordeeld alsof het slecht en egoistisch was.

 

Nadat je je TV hebt kunnen horen, vanwege je BT, bemerk je, dat je niet langer tevergeefs aan het streven bent naar een of ander toekomst ideal, omdat je direct jou hemel bent binnen getreden. Omdat het denken niet bestaat, valt er ook niets te begrijpen en alles wat je dacht te hebben begrepen was een ballast, die je niet meer mee wil zeulen. Je kunt nu ook, op overtuigende, daad-krachtige wijze, aan jezelf laten weten, dat er in TV niets te weten valt. Alles wordt alsmaar vrolijker en interessanter.

 

Zelfs een kopje thee is een waar avontuur, niet vanwege een achterhaald, afgezaagd zen-verhaal, maar vanwege het feit, dat je het even moet laten afkoelen, voordat je het kunt drinken. Hierdoor ruik je de thee. Je ademt de warme geur en je koestert het kopje, voordat je het proeft. Er is geen enkele andere gewaarwoording, dan de gloed, die je rustig naar binnen laat komen. Je ogen vallen hierbij dicht en je geniet in stilte van wat je jezelf hebt gegeven.   

 

Saying,

 

Anyone who still thinks, that one is thinking, knows somewhere - when one has that inner private conversation with oneself again, when one is, so to speak, contemplating with oneself what one is going to do, or when one (as we all say, hahaha) tries to proceed in a thoughtful way - that one really does not talk, if one supposes that one is busy thinking.

 

The funny thing is, people often feel disturbed in their ability to think by other people talking. The inaudible, fantasized, compulsive self-talk—in thought—seems to be hard to tolerate real talk. It is certainly the case that when we really talk, we immediately stop the everywhere repeated delusion that we think. The way we usually talk – which I call Disembodied Language (DL) – is contrived because we firmly believe we know what we are going to say before we are saying it.

 

We play a pre-trained role in DL and what we say is acted by us and has nothing to do with authenticity. In DL, we talk in an automatic way. In our tiresome difficult conversations, we are always tied to a story, dogma, history, belief, opinion, judgment, role or function and of course, our cramped identity. We think that all of this is our thinking, but when we talk about it, it turns out to be only our language.

 

Listening while we speak or speaking mindlessly is without that weightiness I just mentioned. We know that in Embodied Language (EL) there can be no thoughts, because embodying our language is very different from what we used to call thinking. Every time we fall for it again, each time we think we think again, we talk like a headless chicken, we have DL and are unaware we even have a body. It therefore seems, during our DL, that we are talking heads, disembodied. Of course, this is just a way of saying that in DL we can't feel what's going on with us.

 

We are, as we usually say, in our mind, in DL, but when we have EL we are not out of mind, for we simply understand, that there is no mind and never has been. In fact, everyone is enlightened, the only thing missing is the way of talking, writing, listening and reading, which makes that clear. Our Language Enlightenment (LE) is therefore not something you have to think about (hahaha), but, fortunately, we can talk about it very pleasantly, with ourselves and with each other. And, there is really nothing else to say about our delightful conversation, other than that it is a great conversation. And, this writing reads so easily, as it's about the conversation that's yet to happen with everyone who hasn't spoken to me yet. Even though I aim for a conversation with me, LE is about the conversation you can have with yourself, if you talk to yourself out loud and can therefore hear the sound of your own voice.

 

That exaggerated, mental, inner nagging with yourself is 

complete madness, because there really is nothing for you

 to hear at all. So you never actually listen to yourself, as 

long as you don't actually say something out loud to 

yourself. If you do, then not only will you be hearing 

yourself, but you would also be acting on the fact, that 

you have really started to listen to yourself, because you 

have really started talking to and instructing yourself. 

Your LE makes everything very simple and clear.

 

Again, you can never talk to yourself inaudibly, so finally forget about that unintelligent, insensitive, hackneyed mind story, which is absolutely not true. It is very obvious what you are going to say, when your energy is freed from the illusion of the mind. Everything becomes effortless and self-evident, because you now can take the right language steps that will irrevocably lead to positive results. The beauty of ongoing EL is that it will fill your great, unmet need for instant gratification. However, this need has always been misunderstood in DL and condemned as something evil and selfish.

 

After you have been able to hear your LE, with your EL, you are no longer straining yourself by striving for some future ideal, as you have entered your heaven directly. Because thinking does not exist, there is nothing to understand and everything you thought you understood was a ballast that you no longer want to carry around. You can now also, in a convincing, decisive way, let yourself know, there is really nothing to know about your LE. Everything becomes more and more cheerful and interesting.

 

Even a cup of tea is a real adventure, not because of some outdated, formal Zen story, but because you have to let it cool down a bit before you can drink it. This will make you smell the tea. You breathe in the warm scent and you cherish the cup before you taste it. There is no sensation other than the glow that fills you so satisfyingly. Your eyes close and you silently enjoy what you have given to yourself.

 

(This Dutch text is also available in English below)

Conclusie,

Wanneer wij met Belichaamde Taal (BT) onze Taal Verlichting (TV) zijn gaan ontwaren, dan komen we tot de verbijsterende conclusie, dat ons denken nooit heeft bestaan. Er is of was dus nooit iemand, die dacht en alles wat ons hierover is aangepraat, is simpelweg niet waar. Wat waar is, is wat wij tegen onszelf kunnen, mogen, durven en willen zeggen of schrijven. Het onschuldige kind, dat ziet, dat de keizer geen kleren aan heeft, zegt, zonder erbij na te denken (hahaha) de waarheid, maar volwassenen geven meteen een uitleg, waarom dit zeker niet het geval zou kunnen zijn, want stel je eens voor, dat iedereen het bij het verkeerde eind zou hebben?

De lachwekkende naaktheid – die in het geval van die

keizer, ook onnozelheid inhoudt – en de leugen van 

de toedekking met taal, wordt door iedereen onmiddelijk

weer weggeredeneerd, zelfs al zouden we even met BT

 de eigen TV kunnen ervaren. Het is daarom niet een

 kwestie van een eenmalig, maar een blijvend luisteren, 

zodat onze TV zich kenbaar zou kunnen blijven maken. 

Het klassieke voorbeeld van de kleren van de keizer, 

toont evenwel onze obsessie met visuele stimuli 

(geschreven woorden zoals deze) aan, die ons natuurlijk

 ervan weerhoud, om ons met auditieve, orale, 

klank-stimuli bezig te houden. Onze BT stelt ons 

hiertoe in staat en wij kunnen met een gerust hart 

eindelijk aan onszelf laten weten, dat ons eigen denken

 een illusie is. Laat die ouwe filosoof Descartes

 zich maar lekker omdraaien in zijn graf. Hij zei: ik 

denk, daarom ben ik. Wat een flauwe kul. Iedereen 

die BT heeft gaat zegevierend, heel zeker zeggen: 

ik hoor mezelf spreken, daarom ben ik dus verlicht.

In BT komt ons een geheel andere klank ter ore, dan in Ontlichaamde Taal (OT). Als wij met onze BT over onze TV gaan spreken, dan horen wij een heel ander verhaal. Alle zogenaamde zieners, wijsgeren, gurus,  profeten, en zelf-gerealiseerden blijven er maar op hameren, dat wij, om spiritueel te kunnen bloeien en groeien, toch vooral eindelijk onze mind zouden moeten loslaten, maar er is helemaal geen mind om los te laten, er is enkel onze taal en onze ervaring van onze taal. Ons verkeerde, problematische, onbewuste gebruik van taal, heeft de belachelijke illusie teweeg gebracht en in stand gehouden, dat wij een zelf hebben, die ook nog eens een mind heeft. Deze volslagen onzin is nog nooit echt ter sprake gekomen, aangezien we zoals gebruikelijk meestal alleen met OT zogenaamd communiceren. 

Alleen iemand zoals ik kan het gesprek, vanuit z’n TV, met z’n BT aansturen op het ontravelen van de alomtegenwoordige, doortrapte leugens, die mensen verheffen boven anderen (de sprekers, die het woord voeren en anderen domineren) en hun opdringd, dat zij de experts zijn, waarnaar iedereen dient te luisteren. Het nog steeds door nagenoeg niemand erkende feit, dat OT altijd gebaseerd is op een strijd om aandacht, maakt dat wij, zonder er erg in te hebben, spreken met een onnatuurlijk geluid en daarmee ons eigen, maar ook het zenuwgestel van anderen, nadelig beinvloeden. Kort gezegd, ons normale spreek-stem-geluid activeert ongemerkt de vlucht-vecht-vries reaktie en daardoor is wat we zeggen, gebaseerd op een gevoel van bedreiging. 

Het aardig doen, respect hebben, beleefd zijn en het moeite doen, om iemand te horen, te begrijpen en te laten uitpraten, zijn tevergeefse pogingen om BT te hebben. Ook bidden of mediteren mensen in de ijdele hoop dat dit tot betere uitkomsten gaat leiden, maar we zijn allemaal, of we het nou willen weten of niet, helemaal vastgelopen in OT, die ons  weerhoud om onze TV te kennen en te beleven. Het uiten van onze TV met BT is de grootste uitdaging, waarvoor de gehele mensheid staat. We hebben dit  altijd opzij geschoven, maar onze problemen zijn van zo’n urgente, collosale aard, dat er een geheel andere aanpak nodig is, dan maar eindeloos onze wil door te drukken, met de macht, die we politiek, militair, academisch, economisch, psychologisch, spiritueel of artistiek hebben kunnen vergaren. 

Men heeft het altijd over bewustzijns-verruiming, waarvan wordt verondersteld dat hieraan een grote noodzaak is. Bewustzijns-verruiming is echter een woord dat foutief de behoefte aan echt met elkaar praten aangeeft. Ieder individu wil niet de vrijheid, maar de mogelijkheid om te kunnen zeggen wat hij of zij wil of kan zeggen. Die mogelijkheid is onze TV, die zich een weg probeerd te banen via onze taal. TV is de definitieve verankering in wie we zijn als verbale wezens. In OT komen we er nooit aan toe, daarom is het stoppen van OT, door onszelf, de grootste opgave, die we hebben tijdens ons leven. Niets is te vergelijken met de enorme rijkdom, die wij vergaren als onze BT gaat stromen en ons op de hoogte brengt van onze ware natuur. Er is geen moment te verliezen en al ons leed wordt met BT achter ons gelaten. Onze TV heeft niets van doen met wat wij zogezegd hebben gedacht en verwacht, toen wij nog niet duidelijk en betekenisvol konden praten of schrijven over onze eigen taal. Ik nodig iedereen die dit leest uit, om met mij hier eens over te spreken, zodat deze kennis zich verder kan verspreiden en z’n prachtige effecten kan hebben. 

 

Conclusion,

 

When we have come to perceive our Language Enlightenment (LE) with our Embodied Language (EL), we come to the astonishing conclusion that our thinking never existed. There is and never was anyone who thought and everything we have been told about this is simply not true. What is true, however, is what we can, may, dare and want to say or write to ourselves. The innocent child, seeing that the emperor has no clothes on, without thinking (hahaha) says the truth, but adults immediately give an explanation, why this could certainly not be the case, because just imagine , that everyone would be wrong?

 

The laughable nudity – which, in the case of that emperor, also includes gullibility – and the lie of the cover-up with language, is immediately explained away by everyone, even if we could experience for a few moments our LE with our EL. It is therefore not a question of a one-time, but of continuous listening, so that our LE could continue to make itself known. The example of the emperor's invisible clothes, however, demonstrates our obsession with visual stimuli (written words such as these), which, of course, prevents us from engaging with auditory, oral, sound stimuli. Luckily, our EL enables us to do this and we can now finally let ourselves know with  jubilant confidence that thinking is an illusion. Let Descartes roll in his grave. He famously said: I think, therefore, I am, but anyone with EL is able to say: I hear myself speak, therefore, I am enlightened. 

 

In BT we hear a completely different sound than in Disembodied Language (DL). When we talk with EL about our LE, we hear a completely different story. All the so-called seers, sages, gurus, prophets, and self-realized keep insisting that in order to flourish and grow spiritually, we should let go of our mind, but there is no mind to let go at all , there is only our language and our experience of our language. Our erroneous, problematic, unconscious use of language has created and perpetuated the ludicrous illusion that we have a self, which also has a mind. This utter nonsense has never really come up as we usually only communicate with DL as usual.

 

 

Only someone like me can steer the conversation, 

from his LE, with his EL to unravel the ubiquitous,

 devious lies that elevate people above others 

(the speakers, who speak and dominate others) 

and forcefully tell them , that they are the experts 

that everyone should listen to. The fact that nobody 

acknowledges, that DL is always based on a struggle

 for attention, means that we, without ever realizing it, 

speak with an unnatural sound and adversely affect our

 own, but also the nervous system of others. In short, 

our normal speaking-voice sound  activates the 

flight-fight-freeze response and most of what we say, 

thus, is based on a sense of threat.

 

Being nice, being respectful, being polite and making the effort to hear, understand and let someone talk, are futile attempts to have EL. People also pray or meditate in the idle hope this will lead to better outcomes, but we are all, whether we want to know it or not, stuck in DL, which prevents us from knowing and experiencing our LE. Expressing our LE with our EL is the greatest challenge facing all of humanity. We have always pushed this aside, but our problems are of such an urgent, colossal nature that we need an entirely different approach than endlessly enforcing our will, with the power we have politically, militarily, academically, economically, psychologically, spiritually or artistically.

 

People always talk about consciousness expansion, which is supposed to be a great necessity. However, consciousness-broadening is merely a word that incorrectly indicates the need to really talk with  each other. We don’t want freedom, but the ability to say what we want to say and can say. That possibility is our LE trying to make its way through our language. LE is the definitive anchor in who we are as verbal beings. In DL we never get around to it, therefore stopping our DL, by ourselves, is the greatest task we have in our lives. Nothing compares to the immense wealth we accumulate when our EL starts flowing and informing us of our true nature. There is not a moment to lose and all our suffering is left behind with EL. Our LE has nothing to do with what we supposedly thought and expected when we could not speak or write clearly and meaningfully about our own language. I invite everyone who reads this to talk to me about this, so that this knowledge can spread further and have its wonderful effects.