Vrij,

 

Als je op zoek bent naar mooie verklaringen, dan zijn mijn woorden niet voor jou, maar als je deze blog leest, kun je je net zo goed afvragen: waarom lees ik dit eigenlijk? Wat probeer ik uit andermans woorden te halen? Ben ik niet aan het lezen, omdat ik hoop iets te weten te komen dat ik niet wist? Is het niet waar, ik mis iets in mezelf, maar ik weet niet wat het is, daarom blijf ik doen, wat ik altijd al deed, maar ik word steeds banger, ik zal nooit mezelf leren kennen, wie ik werkelijk ben?

 

Laten we eerlijk zijn en laten we het horen - zoals je je kunt voorstellen, ben jij degene die zegt wat je tegen jezelf leest - als je mijn tekst hebt bereikt, ben je op de een of andere manier aan het einde van je Latijn. Ja, je bent al gefrustreerd, teleurgesteld, verward en je walgt van Ontlichaamde Taal (OT). Iets zegt je (ik was het niet), dat ik gelijk heb, om erop te staan ​​om naar jezelf te luisteren, in plaats van naar anderen, zodat je Belichaamde Taal (BT) met jezelf kunt hebben. Ja, je bent op de juiste plek: ik heb het over luisteren naar jezelf, terwijl je spreekt, over luisterend spreken.

 

Voor de duidelijkheid, ik heb het niet over iets heiligs, iets religieus, iets spiritueels of iets diepzinnigs. Ik schrijf ook niet over meditatie. Waarom zeg ik specifiek tegen jou dat ik het daar niet over heb? Het is omdat verheven onzin je OT voor altijd heeft bestendigd en daarom verhinderde dat je BT hebt. Je kunt geen BT hebben, zolang je nog steeds doorgaat met OT. Ik zie geen enkel doel voor al je gebeden, je rituelen of je zogenaamde hogere zelf, omdat het je alleen maar afleidt van wie je bent. Ga maar ergens anders heen, als je daarmee vermaakt wilt worden, want ik hou er niet van.

 

Mijn woorden drukken een andere realiteit uit dan je gewend bent. Zelfs als je jezelf beschouwt als een ontwikkelde, atheïstische, agnostische persoon, blijf je nog bezig met de woorden van anderen, omdat je geen echte connectie of relatie hebt met je eigen taal. Met BT zou je onmiddellijk, moeiteloos en natuurlijk je Taal Verlichting (TV) gewaar zijn. Wie geeft er nou om boeddhistische -, mindfulness-, transcendente-, visualisatie-, mantra-, ademhalings-, zen-, geleide- of mededogen-meditatie, als je je al pratende een weg kunt banen naar je verlichting?

 

Als je enig bewustzijn hebt, zul je de behoefte voelen om verder te gaan dan je gebruikelijke ellendige, chaotische, valse, tegenstrijdige, stressvolle, betekenisloze realiteit. Het is aan jou om deze stappen te nemen. Eerst moet je je eigen OT identificeren en stoppen. Ten tweede wordt je je bewust van je eigen BT – aangezien je BT pas kan optreden als je OT is gestopt – eerst alleen, door hardop met jezelf te praten en dan door het er met anderen over te hebben, die natuurlijk hetzelfde hebben gedaan als jij en ook zijn gestopt met hun eigen OT. Ten derde, met voortdurende BT realiseer je je TV. Alle goeroes en mystici hebben je verboden om je met je eigen taal betrokken te laten raken.

 

Historisch gezien heeft iedereen, die als verlicht wordt beschouwd, ons altijd weer verteld om toch vooral verder te gaan dan ons bekrompen denken, maar het feit dat ze spreken over en verwijzen naar de mind, laat zien en toont aan dat ze helemaal geen begrip hebben van hun BT, laat staan ​​van TV. Hun stomme anti-taal-verlichting heeft alleen maar meer, niet minder OT bevorderd, en kon bijgevolg nooit enig BT produceren. De essentie van OT is: niemand let op hoe we nou eigenlijk omgaan met onze eigen taal. Verbazingwekkend genoeg is zelfs in de academische wereld of in de wetenschap niemand in staat om duidelijk over BT te spreken en te schrijven. Praten met OT over OT slaat als een tang op een varken, maar dit is het enige waartoe ze in staat zijn. Het is helemaal niet overdreven om te stellen dat iedereen dus ondermaats presteert, aangezien dit flagrante gebrek aan verbale vaardigheid alomtegenwoordig is. Bij gebrek aan enige echte kennis over BT, kan iedereen alleen maar doen alsof hij or zij betere OT heeft dan anderen. OT is en blijft echter OT en daarom horen we steeds vaker en meer van hetzelfde.

 

BT kan niet gebeuren als OT nog niet is gestopt. Waarom praat niemand over het stoppen van OT, zoals ik dat doe? We blijven maar eindeloos praten over het stoppen van allerlei soorten ongewenst gedrag, maar nooit over het stoppen van onze OT, die dit gedrag notabene veroorzaakt en in stand houdt. We praten over en bewijzen lippendienst aan het zogenaamd verbeteren van de communicatie, maar we zijn of worden ons niet bewust van het verschil tussen OT en BT. OT komt dus overal voor, maar is totaal onopgemerkt en ongeadresseerd.

 

In BT zijn we vrij, maar in OT zijn we vooraf bepaald door onze conditionerings geschiedenis. De vraag is dus: wanneer ga je nou eens eindelijk stoppen met je zelf-ondermijnende conditionering? Niets anders doet ertoe. Natuurlijk kun je wel lekker doorgaan met je OT, zoals je altijd hebt gedaan, maar wat zou er gebeuren als je eens niet deed wat je normaal gesproken doet? Ga dat nou eens gewoon doen en ontdekken en horen wat er gebeurt. Laat het jezelf maar eens weten, dat je wel degelijk kunt stoppen met je gebruikelijke gedrag en ontdekken wat er dan zal gebeuren. Als je niet doet wat je gewoonlijk doet, probeer je niet anders te praten. Het gebeurt, je zegt iets nieuws, alleen wanneer het mogelijk is.

 

Stoppen met je OT gaat niet over het bewerken, beoordelen of bekritiseren van jezelf. Je spreekt zoals je spreekt, maar je hoort je eigen geluid terwijl je spreekt en dan merk je ineens, dat je niet meer herhaalt wat je al eerder vele malen hebt gezegd. Ironisch genoeg, als je dus jezelf hoort, dan doen je woorden er meer toe, omdat ze er niet toe doen. Je woorden zijn altijd hetzelfde, daar is geen probleem mee, want je kunt alleen de woorden hebben, die je kent, maar je nieuwe manier van praten is zo zalig, waarheidsgetrouw en samenhangend. Je voelt je verbaasd, trots en energiek, dit ben jij, omdat je gevoelig, intelligent en in controle over jezelf kunt zijn. Als je jezelf dit hoort zeggen, dan ben je verlicht en dan drukt je BT het uit. Je herkent het, je bent altijd zo geweest, maar nu pas zeg je het.

 

Free,

 

If you are looking for fancy explanations, my words are not for you, but if you happen to read this blog, you might as well ask yourself: why do I even read this? What am I trying to get out of someone else’s words? Am I not reading, because I hope to find out about something, which I didn’t know? Isn’t it true, I miss something in myself, but I don’t know what it is, that’s why I keep doing, what I’ve always been doing, but I’m becoming more and more afraid, I’ll never find out about myself, who I really am?

 

Let’s face it and let’s hear it – as you can imagine, you are the one, who is saying what you are reading to yourself – when you’ve reached my text, you must be, in one way or another, at the end your line. Yes, you are already frustrated, disappointed, confused and disgusted by Disembodied Language (DL). Something tells you (it wasn’t me), that I am right, to insist on listening to yourself, instead of to others, so you can have Embodied Language (EL), with yourself. Yes, you are in the right place: I’m talking about listening to yourself, while you speak.

 

To be clear, I’m not talking about something sacred, something religious, something spiritual, something holy or something profound. I’m also not writing about meditation. Why do I, specifically mention to you, I’m not talking about any of that? It is because  lofty bullshit has forever perpetuated your DL and, therefore, prevented you from having EL. You can’t have EL, as long as you still continue with DL. I don’t see any purpose for any of your prayers, your rituals or your so-called higher self, as it only distracts you from who you are. Go somewhere else, if you want to be entertained with that, because I’m not into it.

 

My words express a different reality, than the one you are used to. Even if you consider yourself to be an educated, atheistic, agnostic person, you remain busy with the words of others, as you don’t have a genuine connection or relationship with your own language. With EL, you would go to your Language Enlightenment (LE), immediately, effortlessly and naturally. Who cares about Buddhist, Mindfulness, Transcendental, Visualization, Mantra, Breathing, Zen, Guided or Compassion Meditation, when you can simply talk your way into your enlightenment?

 

If you have any awareness at all, you’ll feel the need to go beyond your usual miserable, chaotic, phony, conflicted, stressful, meaningless reality. It is up to you to take these steps. First, you must identify and stop your own DL. Second, you become aware of your own EL – as your EL can only occur, once your DL has been stopped – first alone, by talking aloud with yourself and then by having it with others, who have done the same as you did and also stopped their own DL. Third, with ongoing EL, you’ll realize your LE. All the gurus and mystics have prohibited you from getting involved into your own language.

 

Historically, anyone, considered to be enlightened, has told us to go beyond our thinking, but the fact, they speak about and refer to the mind, shows, they have no understanding at all about EL, let alone, LE.  Their stupid anti-language-enlightenment has only promoted more, not less DL, and consequently,  could never produce any EL. The essence of DL is: nobody is paying attention to how we deal with our own language. Astonishingly, even in academia or in science, nobody is able to speak and write clearly about EL. Talking with DL about DL, is all they are capable of. It is no exaggeration to say, everyone is under-performing, as this blatant lack of verbal skill is ubiquitous. In absence of any real knowledge about EL, all anyone can do, is assume and pretend to have better DL than others. However, DL is DL and, therefore, we keep hearing more of the same.

 

EL cannot happen, if DL hasn’t been stopped. Why is nobody talking about stopping DL, like I do? We keep talking about stopping all sorts of undesirable behaviors, but never about stopping our DL, which gives rise to these behaviors and keeps them going. We talk about and pay lip-service to improving our communication, but have remained unaware about the difference between DL and EL. Thus, DL occurs  everywhere, totally unnoticed and unaddressed.  

 

In EL, we are free, but in DL, we are predetermined by our conditioning history. So, the question is: are you going to stop your conditioning? Nothing else matters. Surely, you can continue with your DL, as you have always done, but what would happen, if you didn’t do what you usually do? Just do it and find out and hear what happens. Let yourself know, you can stop your usual behavior and explore what will then occur. If you don’t do what you usually do, you are not trying to speak differently. It happens, you are saying something new, when it is possible.

 

Stopping with your DL is not about editing, judging or criticizing yourself. You speak how you speak, but you hear your own sound, while speak and, then, suddenly, you notice, you no longer repeat what you have said before. Ironically, when you hear yourself, your words matter more, because they don’t matter. Your words are always the same and there is no problem with that, because you can only have the words that you know, but your new way of talking is so blissful, truthful and coherent. You feel amazed, proud and energized this is you, as you can be sensitive, intelligent and in control of yourself. If you hear yourself saying this, you are enlightened and your EL expresses it. You recognize, you have always been this way, but only just now, you say it.  

 

Grace,

 

There is absolutely no way around it: with Embodied Language (EL) we can celebrate our Language Enlightenment (LE). It's such a wonderful thing and it never ends. Once it has come to the point that we have started observing our LE with our EL, then we continue in amazement with what we have to tell ourselves with our EL.

 

Never before has it been said in this way, that the person who realizes his LE is always only talking to himself. So, if you've finally come to recognize the difference between your Disembodied Language (DL) and your EL, it's time for a big party, because then we can celebrate your enlightenment together.

 

Those who have already recognized the difference between DL and EL already know what a gift it is to be able to experience and express LE. Of course, it is possible to take back the energy that was taken from you because of your DL. Your conditioning has made you let it all happen, that you weren't allowed to be yourself and that it's even a very shameful thing to want to.

 

It feels like you are a thief, who knows how to cheat the business in a cunning way. Surely, this is also exactly the case, as you are, because of your EL, outsmarting everyone. Because you only continue with your EL, you live an in-cognito life, because no one knows who you are, what you experience and how actually create and perceive your own reality.

           

It goes without saying that someone who has EL will find anyone with DL stupid and meaningless.  However, this is not betrayal or arrogance, but it is indeed a matter of the fact that you are truly above it, so to speak, for you no longer engage in DL, as you keep your EL to yourself and for yourself.

 

Others can't give you what you want and that's why you have to dare to take it all for yourself. It is not stealing, but taking care of yourself, in order to be enlightened. LE also has nothing to do with denying the beliefs that others believe in, because for you there is no higher power, other than who you really are. Even that whole idea of ​​being yourself is entirely different for you than for everyone with DL. Certainly, your way of being is against no one.

 

Since others are just incapable of continuing your EL, it's a necessity for you to just be yourself. This is, however, a revolutionary thing. Even though people talk about it a lot, no one, with DL, knows how to make it happen.

 

A crowning takes place because of your EL and the ceremony will last for the rest of your life. You are literally ordained. The word ordain comes from Latin ordinare, which means, put in order, arrange, dispose or appoint. Your LE is your grace and you act very dignified because of it, while everyone is left with a gigantic inferiority complex, because their DL goes on unnoticed. People need, so they argue, all kinds of things, which you do not find necessary and therefore ignore. So you always let others have what they supposedly want, because you don't even want it. There is no question of being competitive with anyone, because your goals are very different from everyone with DL.

 

You simply continue to make sure that your

 EL can continue. You can, while others cannot,

 because they are not aware of the difference

 between their DL and EL. The only way in 

which they can ever come to realize this difference

 really exists and is of great importance is when,

 by reading a text like this, they start to experiment 

listening to themselves while speaking and find 

out for themselves that everything written by me, 

turns out to be true.

 

It is true, you are enlightened, if you can continue your EL because you have stopped your DL. It is  true, you can stop your conditioning with DL and therefore, stop doing all the other behaviors that don't suit you, but that you participated in because you believed you had to. It's true, you completely misunderstood who you really are. You are not that frustrated, stressed, frightened, unreliable, inferior, fake person with an negative attitude, with some posture, who frantically pretends that he or she already knows how things are with him or her.

 

It is true, with your DL you have remained ignorant of yourself because your dealings with language prevented you from knowing yourself and acting from that awareness. You kept doing all sorts of  things without knowing why you did them because you couldn't speak to yourself and admit to yourself that you always seem to get results you don't want. Even if you claim high and low, you already know it and even if try so hard to keep up the appearances to others, that you always only do what you want, when you have EL, instead of DL, you’ll know better.

 

In summary, with DL you chase all sorts of goals, which in the end only make you feel empty and exhausted, because your energy has been wasted on superficial things, which have kept you preoccupied again and again. However, when you listen to the sound of your own voice, as you speak aloud to yourself, alone, about who you are and how you feel about yourself, all the energy you lost in DL flows back to you and you will enjoy your LE. You'll never make the mistake of throwing this away again. Only those who can also have EL by themselves can talk to you about this, because they are the only ones who enjoy it.

 

 

 

Gratie,

 

Er valt absoluut niet omheen te gaan: we vieren met Belichaamde Taal (BT) onze Taal Verlichting (TV). Het is zoiets heerlijks en er komt nooit een einde aan. Als het eenmaal zover is, dat wij met onze BT onze TV zijn gaan waarnemen, dan blijven we verwonderd voortgaan, met wat wij aan onszelf te vertellen hebben met onze BT.

 

Nog nooit eerder is het op deze wijze gezegd, dat degene, die zijn TV realiseert, altijd alleen maar met zichzelf aan het praten is. Als jij dus eindelijk het verschil bent gaan erkennen tussen Ontlichaamde Taal (OT) en BT, dan is het tijd voor een groot feest, want dan kunnen wij samen jou verlichting vieren.

 

Zij die het grote verschil tussen OT en BT al hebben erkent, weten al wat een geschenk het is, om TV te kunnen ervaren en kenbaar te maken. Natuurlijk is het mogelijk, om de energie, die je, vanwege je OT, was afgenomen, terug te nemen. Je conditionering heeft ervoor gezorgd, dat je het maar allemaal hebt laten gebeuren, dat je niet jezelf mocht zijn en dat het zelfs iets heel beschamends is, om dat te willen.

 

Het voelt alsof je een dief bent, die op een sluwe wijze de zaak weet te bedonderen. Uiteraard is dit ook zo, want jij bent, vanwege je BT, iedereen te slim af. Omdat jij alleen met je BT verder gaat, leef je een in-cognito-leven, want niemand weet wie je eigenlijk bent, wat je ervaart en werkelijk vindt.

 

Het is vanzelfsprekend, dat iemand die BT heeft, iedereen met OT maar dom en belachelijk vindt. Dit is echter geen verraad of arrogantie, maar het is wel degelijk een kwestie van het feit, dat je er zogezegd werkelijk boven staat, want je laat je niet meer in met OT en je houdt je BT bij jezelf en voor jezelf.

 

Anderen kunnen jou niet geven, wat je wil hebben en daarom moet je het zelf durven nemen. Het is geen stelen, maar voor jezelf zorgen, om verlicht te mogen zijn. Ook heeft TV niets te maken met het ontkennen van het geloof, waar anderen in geloven, want voor jou is er geen hogere macht, anders dan wie jij echt bent. Zelfs dat hele idee, van wie je zelf zou zijn, is voor jou heel anders, dan voor iedereen met OT. Jou manier van zijn is tegen niemand.

 

Omdat anderen jou BT nou eenmaal niet kunnen voortzetten, is het een noodzaak, om gewoon jezelf te blijven. Dit is een heel revolutionair gebeuren, want ook al heeft men het er vaak over, niemand, met OT, weet hoe ze dat kunnen bewerkstelligen.

 

Er vindt een bekroning plaats vanwege je BT en de ceremonie duurt je hele verdere leven. Het woord ordain komt van het Latijnse ordinare, wat ordenen, rangschikken of aanwijzen betekent. Jou TV is jou gratie en je gedraagd je daardoor zeer waardig, terwijl iedereen vanwege hun OT, ongemerkt, met een gigantisch minder-waardigheids-complex blijft zitten. Men heeft, zo redeneert men, allerlei dingen nodig, die jij niet nodig vindt en dus negeert. Jij laat dus anderen altijd hebben, wat ze zogezegd denken te willen hebben, want jij wil het niet eens hebben. Er is dus geen enkele sprake van competitive, want jou doeleinden zijn heel anders dan iederen met OT.

 

Jij blijft er voor zorgen, dat jou BT verder gaat en jij kan dat, terwijl anderen dit niet kunnen, omdat zij zich niet bewust zijn van het verschil tussen hun OT en BT. De enige wijze waarop zij ooit tot het besef kunnen komen, dat dit verschil bestaat en van groot belang is, is wanneer zij, door het lezen van een tekst als deze, gaan experimenteren met luisterend spreken en er dus zelf achter komen, dat alles wat door mij was geschreven, echt waar blijkt te zijn.

 

Het is echt waar, dat je verlicht bent, indien je je BT voort kunt laten gaan, omdat je je OT hebt gestopt. Het is echt waar, dat je je conditionering met OT kunt stoppen en daardoor dus kunt ophouden met al het andere gedrag, dat niet bij jou past, maar waaraan je hebt deelgenomen, omdat je geloofde dat het moest. Het is echt waar, dat je het helemaal verkeerd had begrepen, wie je nou eigenlijk werkelijk bent. Je bent niet die gefrustreerde, gestressde, beangstigde, onbetrouwbare, onechte, acterende, minderwaardige person, die, om zichzelf  een houding te geven, krampachtig doet alsof hij of zij al weet, hoe het, wat hem or haar betrefd, zit.

 

Het is echt waar, dat je met je OT onwetend bent gebleven over jezelf, omdat je omgang met taal, je ervan weerhield om jezelf te kennen en te handelen vanuit dat bewustzijn. Je bleef allerlei dingen doen, zonder te weten waarom je ze deed, omdat je niet met jezelf kon spreken en aan jezelf kon toegeven, dat jij altijd resultaten bereikt, die je niet wil. Ook al beweer je bij hoog en bij laag, dat jij het al weet en  doe je nog zo je best, om voor anderen de schijn op te houden, dat jij altijd doet wat jij wil, als je BT, in plaats van OT, gaat hebben, dan weet je wel beter.

 

Samengevat, met OT jaag je allerlei doelen na, die er uiteindelijk alleen maar voor zorgen, dat je je leeg en uitgeput voelt, omdat jou energie werd verspild aan oppervlakkige zaken, die je keer op keer in beslag zijn blijven nemen. Wanneer je echter luistert naar de klank van je stem, terwijl je hardop, alleen, met jezelf spreekt, over wie je bent en hoe je je voelt over jezelf, dan stroomt alle energie, die je in OT was verloren, weer naar je toe en geniet je van je TV. Nooit bega je meer de fout, om dit te grabbel te gooien. Enkel zij, die ook BT alleen met zichzelf kunnen hebben, kunnen hier met jou over praten, omdat zij de enige zijn die meegenieten.              

 

Different,

 

Once you can produce ongoing Embodied Language (EL), you will discover your Language Enlightenment (LE) and acknowledge – although you appear to be talking with others – actually, you are always only talking with yourself. Your new way of dealing with language, makes you leave behind – forever – your conditioning history of Disembodied Language (DL).

 

Surely, the change from your DL to your EL and the embrace of your LE, is a great transformation. You perceive not only yourself in a different manner, but also others. While it makes no sense, trying to  have EL with people, who keep having DL, there is something else you can do, as you realize, everyone is, albeit, unknowingly, also only always talking with themselves. People don’t know, but they are trying to talk with themselves. This knowledge helps you tremendously in dealing with the DL of everyone.

 

Since you really become a different person with EL, you now have new possibilities, which, before, you didn’t have. For instance, you will no longer waste your energy, trying to explain anything about EL or DL to anyone. To the contrary, you will only explain it to yourself, how EL and DL work and this is why many of your other behaviors also begin to change. Behaviors, associated with your conditioning with DL, all by itself, simply begin to fall by the way-side.  

 

Since you recognize and acknowledge, it is really true, everyone, always, unconsciously, only talks with themselves, you are now capable of saying something to people who have DL, which supports them in this process. In other words, you can say something to people with DL – which doesn’t get you involved in DL – which plants a seed of EL, because you were able to say something, which made them feel good.

 

I am not saying, you should expect miracles, but if you, because it is your job, have to spend a lot of time with people with DL, you are going to find, everything you say – which didn’t get you involved in DL – will evoke a better response from them, over time. Of course, I notice this myself in my own job and I feel so happy, that I am now able to accomplish this.  

 

Although people mainly have DL, they sometimes still try to talk with themselves – as it is the natural thing to do – but always fail and give up, as it goes against what they have learned. Their condition history compels them to talk with others. When they try to talk with themselves, they talk in the same way, as they have talked with others, but, of course, talking with ourselves is entirely different from talking with others. Anyone who knows about the difference between DL and EL, better not speak about this with people, who have DL, that he or she is spending a lot of time with. The better outcomes, I was referring to, are not talked about with anyone, since you only tell them to yourself. You keep them to yourself or only share them with someone you can have EL with. This strengthens and stabilizes your EL and your LE begins to shine, if you write about this, to yourself.

 

With your ongoing, effective, effortless EL, you’ll notice, your LE permeates more and more of all your other actions. Everything you do, but also what you no longer do, has the quality of your awareness. Although, you can feel all the stress, anxiety, fear, anger, frustration, shame or sadness of others, you are not in any way effected by it, as you continue with yourself and with your EL. Although you don’t engage in DL, you hear the DL of others, but you are not trying to do anything about it. Only those with DL, always try, in vain, to address the DL of others.

 

Once you succeed, in not getting involved anymore in DL and in continuing with your EL or in going back to it again, if you had lost track, you will feel happy, self-assured, proud, unburdened, free and satisfied, as you have become a different person. However, others can’t see you, in the way you see yourself, as they can’t hear you, in the way you can hear yourself. They notice, initially, unconsciously, but, eventually, consciously, that you make them feel different about themselves. At some point, they will say it to you, how much they appreciate you. In that moment, they unknowingly express their own EL, as they then actually speak with and validate themselves.              

 

Hilarisch,

 

Het is hilarisch, we blijven onbewust bezig met Ontlichaamde Taal (OT) en lopen de voordelen van Belichaamde Taal (BT) mis. Grappig hoe, we niet eens het grote verschil tussen OT en BT herkennen en toch maar blijven beweren dat we BT te hebben, terwijl we in feite altijd weer hetzelfde OT hebben. Alle vredesbesprekingen zijn schijnvertoningen.

 

Je kunt niet lachen om je OT, omdat je het nog steeds doet voorkomen alsof je BT hebt. Als je eindelijk toegeeft, dat je keer op keer met OT bezig bent, zou je om jezelf moeten lachen. Het is echt heel hard nodig, veel meer nog dan iets begrijpen. Als je echt lacht, dan probeer je niets meer te begrijpen, omdat je eindelijk om je eigen domheid lacht.

 

Als je werkelijk lacht, heb je geen remmingen meer over alle idiote pretenties, die je met je OT in stand hebt gehouden. Ja, je bent een totale dwaas geweest, telkens als je weer geloofde, dat je een belangrijke beslissing had genomen. Je enige prestatie is: je bent volledig vastgelopen in wat je zogenaamd hebt besloten. Iedereen met BT lacht om iedereen met OT en zal ze nooit gaan proberen te helpen.

 

Hoewel het aanvankelijk best wel moeilijk is om volledig te accepteren, dat er geen verband tussen OT en BT is, uiteindelijk kom je tot het besef, het is hilarisch, dat je gelijk hebt, als je gelukkig bent en door kunt gaan met BT, terwijl iedereen overal ongelijk heeft en ontevreden en ongelukkig is met hun OT. Mijn succes met BT, is mijn grote vreugde.

 

Zeker, ik heb mijn Taal Verlichting (TV) bereikt met mijn BT. Het is hilarisch om te weten, dat ik buiten bereik blijf van iedereen die zich blijft bezighouden met OT. Jarenlang heb ik geprobeerd mensen te bereiken en te interesseren, maar ik heb begrepen dat OT mij helemaal niets te bieden heeft en het doet me dus een groot genoegen om jou OT te kunnen afwijzen.

 

Mijn veroordeeling van jou OT is niet een besluit van mijn kant, maar een moeiteloze, natuurlijke, hilarische uitkomst van mijn toegenomen vermogen om door te kunnen gaan met mijn BT. Helaas is het onmogelijk voor jou om met mij mee te lachen, omdat jou OT je kwaad op mij maakt, omdat ik niets om je geef. Het is zo hilarisch, je wilt dat anderen jou onintelligente OT steunen.

 

Ik accepteer dat iedereen, met hilarische OT, ervan is overtuigd, dat iemand hen iets verschuldigd is, maar alleen iemand zoals ik, die het zich kan veroorloven om BT te hebben, weet dat hij of zij aan niemand iets verschuldigd is. Ik geef je dus niet de schuld van je OT, maar wil er niets mee te maken hebben, omdat ik er niet verantwoordelijk voor ben.

 

In tegenstelling tot iedereen die, onbewust, mechanisch, elke dag met OT bezig is, ben ik elke dag met BT bezig, daarom schrijf ik op deze manier. Als je de weg naar mijn blog hebt gevonden, snap je het hopelijk, het is inderdaad hilarisch of je weet gewoon niet waar je het over hebt en je moet deze blog nu meteen gaan verlaten. Tot ziens.

 

Voordat je gaat, wil ik dat je weet dat jij degene bent die iets mist. Dit moet niet lichtvaardig worden opgevat, aangezien jij in de problemen zit, niet ik. Voor mij ben je hilarisch, maar ook achterlijk, omdat je nog steeds gelooft, dat je weg kunt lopen van je eigen taal, maar dat is niet mogelijk. Ga maar en verlaat mijn woorden dan maar en ontken maar, dat jou OT je eigenlijk dwars zit, pijn doet en altijd afleidt.

 

         

 

Hilarious,

 

It is hilarious, we keep unconsciously engaging in Disembodied Language (DL) and missing out on the benefits of Embodied Language (EL). Funny how, we don’t even recognize the big difference between DL and EL and yet, we claim to have EL, while, in fact, we have DL again. All peace-talks are make-belief.

 

You can’t laugh about your DL, as you make it seem as if you are having EL. When you finally admit, that you, again and again, engage in DL, you would have a good laugh at yourself. It really is much needed, much more than understanding something. When you laugh, you are no longer trying to understand anything, as you will laugh at your own stupidity.

 

In real laughter, you will have no more inhibitions about all the idiotic pretentions, you have had with your DL. Yes, you have been a total fool, whenever you were believing, you were making an important decision. Your accomplishment is: you got stuck on what you decided. Anyone with EL laughs about everyone with DL and will never try to help them.

 

While it is, initially, difficult, to fully accept, there is no connection between DL and EL, eventually, one arrives at the realization, it is hilarious, that one is so right and so happy, to be able to continue with one’s EL, while everyone else is wrong and unhappy with their DL. My success with my EL, is a great joy.

 

Surely, I have attained my Language Enlightenment (LE) with my EL. It is hilarious to know, that I am out of reach to anyone, who continues to engage in DL. For many years, I have tried to reach people, but now, I have understood, DL has nothing to offer to me and it pleases me, to be able to reject your DL.

 

My abandonment of your DL is not a decision on my part, but an effortless, natural, hilarious outcome of my increased ability to go on with my EL. Sadly, it is impossible to laugh with me, as DL makes you angry with me for not caring about you. It’s so hilarious, you want others to support your unintelligent DL.

 

I fully accept that everyone, with their hilarious DL, is convinced, someone owes them something, but only someone like me, who can afford to have EL, knows, he or she absolutely doesn’t owe anything to anyone. I don’t blame you for your DL, but don’t want anything to do with it, as I am not responsible.

 

Unlike anyone, who, unconsciously, mechanically, engages in DL, every day, I engage in EL, every day, that’s why I write in this way. If you have found your way to my blog, you get it, it is hilarious, you don’t know what the hell you are talking about or you have to leave this blog, right now. Good bye.

 

Before you go, I want you to know, you are the one who is missing out. This is not to be taken lightly, as you are in trouble, not me. To me, you are hilarious, as you still believe, you can walk away from your own language, but that isn’t possible. Go and leave my words and deny, that your DL hurts and diverts.