Interest,

 

From the overwhelming number of responses to my blog, you can tell how much interest there is in Embodied Language (EL). People know, that there is an enlightened person living in Chico, CA, but they are too busy with other, apparently, more important matters. I have made myself heard many times. The lyrics of my songs speak volumes. My daily writings have become more and more sublime and yet, no one shows the interest it deserves. That's how it works. I know how it is and I have known this for a long time. The great sadness I used to feel about this has totally disappeared. I am happy anyway.

 

Despite the lack of interest - which is also a lack of depth and courage - my EL continues calmly, in this chaotic, violent, crazy world, which is inevitably destroyed by the superficial way in which language is handled by us. The Disembodied Language (DL) that is taking place everywhere cannot but have catastrophic consequences. I don't experience those consequences, because I don't deal with DL. The steady progress of my EL is a sign of my Language Enlightenment (LE), which is the reason why, despite all the misery, I can continue with my EL.

 

My own ability to have self-care does me good, but the attention from others has often gotten me into trouble. I don't want the kind of attention, that one is able to give because of conditioning with DL. I am of no interest to anyone, because I not an authority, not a leader, not a teacher, not a psychologist, not a philosopher, not a scientist, not an intellectual, not an artist, not a spiritualist, not a revolutionary, not a martyr or a world improver and, yes, nobody can place me in their categories. I am a nobody, who reminds others, that they too are nobody. I wanted to be someone – just like everyone else – but I didn't succeed and now I'm so happy, that this is the case. It's really nice to be nobody. I enjoy being left alone.

 

This writing is not, as one

 is probably inclined to 

believe from DL, to arouse

 someone's interest in EL 

and LE. It is solely for my

 own pleasure, that I want

 to, can and continue to 

say and write stuff like 

this. I don't take any

 responsibility for others,

 as I don't believe in so-called

 leadership. I believe everyone

 can be happy, if they follow 

their own interest. Yes, 

with me, you are on 

your own and only 

dependent on yourself 

and I will therefore 

do nothing for you.

 

You should actually be grateful to me, that I don't interfere with you and am not involved with your DL. These strange words can perhaps reach you, because they are not intended for you. I write them for myself, as I know and trust, there lies my ability to make myself known, to those who are ready to recognize that DL has disastrous consequences and should actually be stopped completely. Please note, I am not saying, that you should stop your own DL, because it is very important, you begin to tell yourself that.

 

Our alleged, exaggerated interest in each other, which, when push comes to shove, doesn't mean anything at all, alienates us from ourselves. Being and staying engaged with others is a characteristic of ubiquitous DL. Someone who, like me, has EL, is not narcissistic, but is able to separate the wheat from the chaff. What we could do for ourselves is the grist, which must be separated, linguistically, from what others cannot do for us. There are of course also things, others can do for us and social recognition is, of course, to our benefit, but given the undeniable fact, that mechanical DL causes disasters everywhere, it remains important to act on the instructions, which arise from our EL, as only in EL, we truly have our own self-interest at heart.

 

You have never consciously had EL, because you have no interest in it. I say and write this, because I never hear from you. I'm not complaining, but I am observing a fact, that is causing me to no longer engage with your DL. I used to do that, in the past, because I lost sight of this fact. I stopped listening to myself and then ended up having DL, but I always came home after a rude awakening. Changing my  behavior turned out to be related to my interest. I have never been interested in DL and have only been able to learn from those who had some EL.

 

I am convinced millions of

 people – like me – have no 

interest in DL, and, consequently, 

they develop all kinds of 

relationship and learning 

problems. Development 

of positive behavior, that

 benefits us as individuals, 

leaves much to be desired. 

Only with EL can we finally 

do what is really important 

to us, because we act from 

a sincere, verbal interest in

 ourselves. In DL, despite 

our obsessive, fanatical, 

superstitious, compulsive, 

group-behavior, we are not 

at all interested in who we

 are, as individuals.

                  

 

Gelijk,

 

Ik ben nog steeds aan het wennen, aan het feit dat ik altijd gelijk heb. Ik kan, met mijn Belichaamde Taal (BT), mijn Taal Verlichting (TV) tot uitdrukking te brengen en daarom is het zo. Simpel gezegd, voor mezelf heb ik altijd gelijk. Het feit, dat iedereen onbewust met Ontlichaamde Taal (OT) bezig blijft, toont eveneens aan, dat ik gelijk heb. En, ik hoef dus  niet – zoals ik, zelfs na mijn ontdekking van BT, nog lange tijd geloofde – hierin verandering te brengen.  

 

In OT wil iedereen altijd zijn gelijk bewijzen en men is, zogenaamd, zo overtuigd van het eigen gelijk, dat men anderen gaat vermoorden, die het niet willen geloven. Door het verdelgen van anderen, kan dit of dat geloof overheersen en doet men het voorkomen alsof men gelijk heeft. In een noten dop, is dit de geweldadige geschiedenis van de gehele mensheid. Men gelooft, dat men gelijk heeft, maar in EL geloof ik niet in mijn gelijk, want ik heb geen geloof nodig. Om BT te hebben, hoef ik ook niemand te doden, in tegendeel, iedereen komt in BT helemaal tot leven.

 

Het trieste feit, dat nagenoeg niemand BT met mij wil hebben, toont aan, dat men geen flauw besef heeft, van wie men nauw eigenlijk werkelijk is. Met OT geloven we altijd in onzin en ik zie en hoor, dag in dag uit, die waanzin, terwijl ik onverstoord verder ga met mijn BT en zo, dit kan schrijven of zeggen. Ik deel mijn BT alleen met hen, die BT met mij kunnen  hebben. Ook al zijn dat er niet veel, het is genoeg.

 

Ook al kan niemand met OT dit toegeven, de wijze waarop wij in OT, onbewust, onze taal zijn blijven gebruiken, leidde altijd onherroepelijk tot geweld. Men heeft zich dan wel, keer op keer, druk gemaakt over ophitsende, haat-dragende, fascistische spraak of schrift, maar men heeft nooit – met BT – erkend, dat onze alledaagse, geaccepteerde, onnatuurlijke,   wijze van spreken, altijd resulteert in een perceptie van relatie, die gebaseerd is op bedreiging en angst.

 

Iedereen die BT heeft, ervaart en weet, dat hij of zij gelijk heeft, omdat OT gelijk staat aan dissociatie, onderdrukking, intimidatie, afleiding, manipulatie en allerlei belachelijke, mens-onterende vormen van macht’s vertoon. Vanwege OT zitten wij nog steeds moervast in ideologien en geloven, die ons er steevast van hebben weerhouden, om, met taal, een vreedzame, stabiele, productieve maatschappij te creeren en in stand te houden. Ik heb voor mijzelf die wereld al gecreerd. Iedereen, die integriteit en moed heeft, om hier met mij over te spreken, kan tot dezelfde ontdekking komen, die ik heb gedaan.  

 

Begrijpen staat niet gelijk aan goedpraten. OT is en blijft verschrikkelijk, ook al doet iedereen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Jou BT en jou TV, daarentegen, is werkelijk uniek en staat daarom gelijk aan mijn BT en TV. Je hebt volledig gelijk, dat je twijfelt, aan mij of aan wie dan ook, die beweert gelijk te hebben. Ga het experiment met jezelf maar aan en begin maar hardop met jezelf te spreken en naar jezelf te luisteren. Zeg maar, aan jezelf, alles wat voor jou van belang is. Jou luisterend spreken zal jou gelijk gaan aantonen en ik heb daarin gelijk.

 

Ga maar eens na, voor jezelf, hoe kort het eigenlijk altijd maar duurde, dat je eindelijk eens gelijk had? Of, dat iemand anders jou gelijk gaf? Of, dat jij jezelf gelijk gaf, omdat je, zogezegd, met jezelf in het reine was? Je was niet meer in conflict. De strijd hield op. De verwarring verdween. Er was geen druk of angst meer. Je was even echt vrij en gelukkig. Dat geeft  weer, er werd iets authentieks gezegd. De waarheid kwam boven de tafel, omdat het op de juiste wijze kon worden gezegd, gehoord, gevoeld en erkend.

 

De uitdrukking, dat iemand, naar men zegt, deels gelijk zou hebben, is een typisch voorbeeld van OT. Gedurende BT hebben altijd volledig gelijk, omdat wij uitsluitend en alleen namens onszelf spreken. Dit is waarom BT direct onze TV aan het licht brengt. Op het moment, dat onze OT stopt, gaan wij meteen BT hebben, omdat wij onze TV ervaren. Ook al zijn wij  nog zo confronterend en verbaal slagvaardig, we zijn niet direct, zoals dat in BT mogelijk is. In OT, is de spreker verdeeld, over wat hij of zij wel of niet wil of kan zeggen, kan laten weten of onder woorden weet te brengen. Het winnen van het onintelligente gesprek, het argument, de discussie, het debat, is altijd gebaseerd op het mond-dood maken van de andere sprekers. Dat is dus dat zogenaamde gelijk, dat hij of zij kan afdwingen met zijn of haar OT.

 

Het volkomen gelijk hebben, is alleen mogelijk voor hen die BT hebben en het deels gelijk hebben, valt onwillekeurig ten deel aan hen die, ondanks al hun gegronde opleidingen en studies, gevangen blijven zitten in OT. Alle professoren, politicie en religieuze fanaten hebben de klok horen luiden, maar ze weten – wat BT betreft – niet waar de klepel hangt. Iedereen die mijn blog leest, weet dat ik helemaal gelijk heb en toch keert niemand zich naar mij, om zo hun eigen gelijk te belichamen. Het is duidelijk, men is heel bang voor het hebben van eigen gelijk.

 

De angst voor het eigen gelijk is niet, zoals iedereen met OT veronderstelt, om tegen iedereen in te gaan. In BT, is er niets meer om tegen anderen in te gaan, omdat we alleen zijn met onszelf. Omdat we niet meer tegen onszelf ingaan, gaan we ook niet meer tegen anderen in. Het tegen anderen ingaan, stond gelijk aan het tegen onszelf ingaan. Daar komen wij pas achter, als wij BT met onszelf en elkaar hebben. Het gekke is, in BT krijgen wij alsnog gelijk over alles waar wij vroeger nooit gelijk in konden krijgen. Voor mij is mijn BT en TV zo belangrijk, omdat ik een heel intelligent iemand ben, die ook nog eens mooie liedjes schrijft over OT, BT en TV, die je op You Tube kunt horen. Type mijn naam, Maximus Peperkamp, maar in, dan kun je de gezongen versie van mijn BT en TV horen. Ik begeleid mezelf op de ukulele. Als je wilt, kun je altijd met mij contact opnemen en een skype conversatie hebben (skype naam: limbicease). Groetjes en ik wens iedereen een hele fijne Dinsdag.         

 

Wonderful,

 

How wonderful, that my Embodied Language (EL), expresses my Language Enlightenment (LE). To be enlightened, according to me, is to have acquired the language of happiness. People do all sorts of weird things, in the hope, that it will make them happy, but they don’t speak with themselves and listen to themselves, to assure themselves, their happiness depends on their EL. Without EL there is no happiness and with our usual Disembodied Language (DL), there’s only the illusion of happiness.

 

One person believes, he or she is happy or will be happy, if she becomes a he or if he becomes a she, while another is convinced, belief in a higher power, gives him or her happiness. Others pretend to find happiness, in drinking alcohol, using drugs, racing cars, watching sports or travelling the world, but nobody can be happy, because they don’t recognize, they engage in DL, which is the language of despair.  

 

This writing is a wonderful testament of the beauty of my LE, which is expressed by my EL. It couldn’t be expressed any other way. LE is the wonderful, direct experience of abundant happiness, which is created by the way in which we use our language. Of course, we use language very differently in EL than in DL. It is absolutely shameful, nobody in academia or in the media promotes this wonderful possibility.  

 

Everyone with DL, is trying very hard, to be like this or to be like that, but nothing fulfills them, as their language doesn’t allow them to express satisfaction. It is not that satisfaction doesn’t exist, but it is their language, which prevents them from acknowledging their own sense of satisfaction. Everyone has brief moments of satisfaction, even if it is for the wrong reasons. Although people feel satisfied, putting each other down with their DL, they don’t take note of what they are doing. Of course, they can never feel good about of their intimidating, coercive, forceful behavior, as they don’t know why they do what they do. They feel guilty about their satisfaction and fear, that someone with EL, will expose who they are.  

 

Unlike the wonderful, effortless, natural, original, gentle and humoristic qualities of EL, in DL, we all keep repeating, running, rushing and raging. I did not invent this. You can say for yourself, the extent to which you engage in DL or EL. You want to make it seem, as if it is no so bad, but it is really bad, that you almost permanently engage in DL, because you have no idea, how to continue with you EL. Surely, you have tried, but you have failed. You have failed so consistently, that you have given up on it. If you want EL, you will have to stop making things more wonderful, than they are. Your DL truly is very ugly.

 

It is very likely, you are totally unable to fully admit, how wonderful it actually is, to read these hopeful words and that is why I remind you, you are having this positive experience, which happens by itself, as you read these lines, which were written by my EL. You may not know, but a wonderful future is ahead of you and this isn’t some spiritual, political empty promise, but a prediction, which is going to come true, if you begin to speak with yourself and listen to the sound of your voice while you speak. Yes, it is very simple and you don’t need to practice, you can do it just like that, without any exercise, it happens.  

 

If you want to, you can hear my latest song on You Tube. Just click my name Maximus Peperkamp and you will hear a wonderful song, which I recorded yesterday. Thank you AnnaMieke for your wonderful response. I hope people also will read your blog, so  they can have another sample, in Dutch of your EL and LE. I wish everyone a wonderful Monday.              

 

Interesse,

 

Uit de overweldigende belangstelling voor mijn blog, kun je opmaken, hoe minimaal de interesse in Belichaamde Taal (BT) is. Men weet wel, dat er een verlicht iemand in Chico, CA, woont, maar men is met andere, schijnbaar belangrijkere zaken bezig. Ik heb van me mij laten horen. Ook de teksten van mijn liedjes spreken boekdelen. Mijn dagelijkse schrijven is steeds subliemer geworden en toch toont bijna niemand de belangstelling, die het verdiend. Zo zit het dus in elkaar. Ik weet dat het zo is en heb dit lange tijd geweten. Het grote verdriet, dat ik hier lange tijd over heb gehad is verdwenen.  

 

Ondanks het gebrek aan interesse – wat natuurlijk ook een gebrek aan diepgang is – gaat mijn BT rustig verder, in een chaotische, geweldadige, waanzinnige  wereld, die onvermijdelijk wordt verwoest, door de oppervlakkige wijze, waarop men met taal omgaat. De overal plaatsvindende Ontlichaamde Taal (OT), kan niet anders dan catastrofale gevolgen hebben. Ik heb die gevolgen niet, want ik houd mij niet bezig met OT. De voortgang van mijn BT, is een teken van mijn Taal Verlichting (TV), die er de oorzaak van is, dat ik, ondanks alle ellende, doorga met mijn BT.

 

Mijn interesse doet mij altijd goed, maar aandacht van anderen, heeft mij vaak in de problemen doen belanden. Ik wil helemaal dat soort van aandacht niet, die men vanuit de conditionering met OT in staat is te geven. Ik ben geen autoriteit, geen leider, geen leraar, geen psycholoog, geen filosoof, geen wetenschapper, geen intellectueel, geen artiest, geen spiritualist, geen revolutionair, geen martelaar of wereld-verbeteraar en men kan mij niet plaatsen. Ik ben een niemand, die anderen er aan herinnerd, dat ook zij niemand zijn. Ik wilde, net als iedereen,  iemand zijn, maar het is me niet gelukt en ik ben zo blij, dat dit zo is. Het is fijn, om niemand te zijn.  

 

Dit schrijven is niet, zoals men waarschijnlijk vanuit OT geneigd is te geloven, om iemand’s interesse te wekken voor BT en TV. Het is uitsluitend en alleen voor mijn eigen genoegen, dat ik dit wil, kan en blijf zeggen en schrijven. Ik neem geen verantwoording voor anderen, want ik geloof niet in zogenaamde leiderschap. Volgens mij kan iedereen alleen maar voor zichzelf bepalen wat juist is. Ja, jij bent geheel op jezelf aangewezen en ik doe dus niets voor jou.

 

Je zou me eigenlijk dankbaar moeten zijn, dat ik me niet met jou bemoei en dat ik geen enkele interesse heb in jou OT. Deze merkwaardige woorden kunnen  jou bereiken, omdat ze niet voor jou zijn bestemd. Ik schrijf ze alleen voor mezelf en ik weet en vertrouw, dat daar mijn vermogen ligt, om mijzelf kenbaar te maken, naar hen die er zogezegd klaar voor zijn, om te erkennen, dat hun OT rampzalige gevolgen heeft en eigenlijk volledig gestopt zou moeten worden. Let wel, ik zeg niet, dat jij je OT moet stoppen, want het komt erop aan, dat jij dat aan jezelf gaat zeggen.

 

Onze vermeende, overdreven interesse in elkaar, die, als puntje bij paaltje komt, helemaal geen ene reet voorsteld, maakt dat wij vervreemd zijn van onszelf. Het bezig zijn en blijven met anderen, is een basis kenmerk van alomtegenwoordige OT. Iemand die, zoals ik, BT heeft, is niet narcistisch, maar is in staat, om het kaf van het koren te scheiden. Wat wij  eigenlijk voor onszelf zouden kunnen doen, is het koren, wat taal-kundig moet worden gescheiden, van wat anderen niet voor ons kunnen doen. Er zijn natuurlijk ook dingen, die anderen voor ons kunnen doen en het sociale erkennen daarvan is natuurlijk in ons voordeel, maar gezien het onmiskenbare feit dat mechanische OT overal rampspoed veroorzaakt, blijft het van belang, om alleen te handelen vanuit de instructies, die voortkomen uit onze eigen BT.

 

Jij hebt je nog nooit met BT bezig gehouden, omdat jij daar, zogezegd, geen interesse in zou hebben. Ik zeg en schrijf dit, omdat ik, met mijn BT, nooit iets van je hoor. Ik klaag daar niet over, maar observeer een feit, waardoor ik mij niet langer meer inlaat met jou OT. Ik heb dat wel gedaan, omdat ik, keer op keer, dit feit weer uit het oog of uit het oor verloor. Ik luisterde dan niet meer naar mezelf en begaf mij zo in OT, maar ik kwam daarna stevast weer van een koude kermis thuis. Het veranderen van mijn eigen gedrag, bleek samen te hangen met mijn interesse. Ik heb mij nooit geinteresseerd in OT en heb alleen iets kunnen leren van hen, die enigszins BT hadden.

 

Ik ben ervan overtuigd, dat miljoenen mensen – net als ik – geen enkele boodschap hebben aan OT en daardoor allerlei relatie-en leer-problemen hebben. De noodzakelijk ontwikkeling van gedrag, dat ons, als individu, ten goede komt, laat veel te wensen over. Alleen met BT kunnen wij eindelijk datgene gaan doen, wat voor ons van belang is, omdat wij handelen vanuit een oprechte, verbale interesse in onszelf. In OT, zijn wij, ondanks ons obsessievelijke, fanatieke, bij-gelovige, dwangmatige, groeps-gedrag totaal niet geinteresseerd in wie wij werkelijk zijn.                     

 

And,

 

And now for something completely different. Yes, your Embodied Language (EL) creates a different and much more pleasant and sustainable reality, than your coercive Disembodied Language (DL). However, this fact will only be recognized, if you see the difference. There's actually not much to see, because you can, of course, hear the difference. You are going to ignore DL, as it is not worth listening to.

 

And with DL, you keep the door closed to your own happiness, without ever realizing, that your use of language is the reason, why your chaotic life has no  real meaning. And now that you are reading this, you have a chance to dip into your own EL, using this text, which wasn’t written, to judge your DL, but to elevate your EL. And of course there is no high or low, but your EL is more important than DL, although everyone, acts as if DL is the only correct way to deal with language. And, yes, that is not true.

 

And now it is all so very different for you, because – in these words – there is no denying, your DL or EL determines whether you behave mechanically or lively. And having EL, is not a matter of making a choice, between apples and oranges, but whether you are able to acknowledge, to yourself, you are constantly complaining about and entangled with your own DL’s nonsense, while you are actually too much of a coward, to admit that the apple never fell very far from the tree and that you have obediently continued to have dumb DL without any question, because you were raised and conditioned with it.

 

And then, there is that ridiculous, nasty problem of your so-called thinking – of your overrated, truer, pretended, deeper self; of your imaginary, special,  supposedly, sensitive, misunderstood, eternally suffering soul, which is even assumed to live on after your death; and your much-discussed, frenetic, superstitious, pushy identity – which is presumably  more important than anything else. Well, it's one big total mess, because of your DL-fantasized nonsense.

And, there’s nothing personal 

about the negativity that

 is involved in your DL,

 because everyone deals

 with the same bullshit. 

Conversation only becomes

 personal, when we have EL. 

And, even if you don't want 

to deal with it - not with 

me, but with yourself, to

 have EL, instead of DL

 - I continue undisturbed

 with my EL and only get 

along with those, who, 

like me, also have discovered, 

to their own satisfaction,  

that our EL is always 

characterized by our LE.

 

And, I can say all this, not because I do some sleight of hand, but because I really experience it every day and actually every moment and know for sure that, in principle, everyone can experience it. And, it is right, that you should now ask: is EL really possible and based on what resources, methods and/or procedures? However, this question does not longer apply to me, but only to you and you will discover, on your own, with your own answers, that listening to your voice while you speak - like looking with both your eyes open or walking in the wind - of course is not a method, a teaching or a technique.

 

With DL, one is constantly putting the cart before the horse. It is often said – and believed – conflicts arise from so-called social divisions with ethnic and/or religious characteristics. People ignore the fact, we always talk about things and our DL has been completely ignored until now. I just saw on TV  Israel is being bombarded with rockets again. And again it is made to appear, as if these are different faiths, cultures or groups, who cannot – or do not want to – live together, but no one talks about the indisputable fact, this endless hateful struggle has been continued and ultimately always escalates, due our unconscious DL, our common way of talking.

 

And if we have EL, the house of cards we have built with our DL immediately falls apart. Because of our DL, we live on a volcano, which could erupt at any moment. And, it is a wonder, a third world war has not yet broken out, in which we will destroy each other with atomic bombs. And the total destruction and annihilation this results in, is proportionate to the sudden awakening from our nightmare, that was caused by our DL. Bad dreams are always about bad relationships and the horrible way in which we speak with each other and with ourselves. In EL, we are simply no longer concerned with sadness, fear, despair and anxiety, because we are guided by our LE, rather living in fear, because we feel threatened.

 

Switch,

 

Embodied Language (EL) surely is the missing link we have failed to acknowledge, time and again, leaving us with a sense of incompleteness. We are incomplete, due to the fact that our usual Disembodied Language (DL) does not allow us to be who we are. It may sound a bit exaggerated, but the reality is, the way in which we are used to speak implies, we have lost touch with ourselves. Even though we have the opportunity every day to change this, it does not happen, because we do not take the time to talk with ourselves and listen to ourselves.

 

Someone like me, who can dispassionately discuss the enormous difference between EL and DL knows  everyone, unconsciously, is constantly eliminating themselves with DL. So when you, who are reading this, and switch from your everyday DL to EL, you will realize, speaking with yourself and listening to the sound of your voice brings about a pleasant and self-evident poignant change in your dealings with language, which, in turn, shows, you were actually frustrated, dazed and confused in your DL.

 

Everyone has heard the saying that the strength of a chain is determined by its weakest link. It is clear that the fate of all humanity has been determined and will be determined by the way in which we communicate with each other, but also mainly how we talk with ourselves. However, if we continue unknowingly, as we have unfortunately always done so far, with DL, our collective future looks very grim, but if we recognize that - despite our violent, long, tragic conditioning history with DL - we can still have EL, then we are instantly enlightened.

 

The whole of the human 

relationship is only as

 strong as its weakest part. 

After having studied 

psychology with great

 enthusiasm for many

 years, giving therapy 

and working as a 

psychology teacher, 

I had no other option, 

but to admit to my 

great disappointment

 that even in psychiatry

 or in education, no 

one is interested in 

how we actually talk

 with each other and 

with ourselves. Now that 

it has been a number 

of happy years since 

I have been retired and

 I experience, on a daily

 basis, with great satisfaction,

 the steady progress of 

my own EL, it is clearer

 to me than ever before, 

that every link of that 

so-called chain must, 

of course, be strong.

 

As soon as you hear your own voice, while you speak, you automatically activate a new force field. Suddenly you are full of energy, because with EL you are making your Language Enlightenment (LE) heard. In other words, with your EL, you can finally listen very quietly, to what it sounds like, to you, to be enlightened. Even though your conditioning history with DL has not yet come to a permanent end, you temporarily step out of your self-created hell, to experience your self-created heaven. If you make this deliberate switch more often, it will become easier, more interesting and clearer.

 

When you listen to yourself, while you speak, you turn off your DL, so you can finally have EL. It is the same, if you listen to another channel on your radio, you just switch to a different station. This switching is done by operating a button, but also by listening. So, you literally only hear what you want to hear, so to speak. This is also the case with EL, which suddenly made you aware, that you were only unconsciously listening to something you didn't even want to hear. Therefore, the change in the sound of your voice happens, because you prefer to sound differently.

 

If you have EL, you turn on your intelligence, but if you have DL, you turn your ability to reason to zero and your vision to infinity, so to speak. In other words, in EL, you come alive, but in DL, you switch off your own feelings and act as if what you experience is not of any importance. Of course, that is not the true and you always have to deal with the negative results that are inevitably linked to your own insensitivity.

 

An important aspect of your EL is, you stay attuned to the frequency of your own well-being. Because you hardly produce the sound of your relaxation, freedom, playfulness, openness, peacefulness, bliss, creativity and your love - while speaking - you are psychologically deaf or disabled for your own happiness. So, your EL is really about restoring and re-affirming your sound experience. That missing frequency is reintegrated into your hearing, as you hear the huge difference between your DL and EL.

 

Taking the time to listen to ourselves – while talking out loud with ourselves about verbal matters, which are important to us – is the first link in a long chain of novel behaviors, that determine how we can live a happy life. Involuntarily, everyone experiences the results of their DL or voluntarily of their EL. Our language sets the tone for all our other behavior.

  

Much time has passed and was wasted in which we have led ourselves and each other to believe, that culture – and, therefore, group-behavior - would be the most modest and efficient link between peoples, who want to live in peace and mutual cooperation, but the escalation of DL – from verbal to physical violence – indicates, this ancient group behavior was never really stopped. The individual, is the link, who needs his or her own form of communication, because only the individual will be able to switch from DL to EL and never the group, as a whole.

 

P.S. Please, take a listen to my ukulele songs on You Tube. Type in my name Maximus Peperkamp and you will hear me sing and soon also speak about Disembodied Language (OT), Embodied Language (BT) and Language Enlightenment (TV). I wish you a happy Saturday.           

 

En,

 

En nu even iets heel anders. Ja, je Belichaamde Taal (BT) creert een heel andere en veel aangenamere realiteit, dan je Ontlichaamde Taal (OT). Dit is een feit, dat alleen erkent gaat worden, indien je het  verschil onder ogen ziet. Eigenlijk valt er niet veel te zien, want je hoort natuurlijk het verschil. Je houdt OT voor gezien, omdat het niet om aan te horen is.  

 

En met OT, hou jij de deur naar je eigen geluk dicht, zonder dat je er ooit bij stilstaat, dat je taal-gebruik er de reden van is, dat jou leven niets voorsteld. En nu je dit leest, heb je even een kans, om in je eigen BT te dippen, met behulp van deze tekst, die niet is geschreven, om jou omlaag, maar omhoog te halen. En er is uiteraard geen hoog of laag, maar jou BT is belangrijker dan OT, omdat iedereen, bij hoog en bij laag doet alsof OT de enige correcte manier zou zijn, om met taal om te gaan. En, dat is dus niet zo.  

 

En nu is het allemaal heel anders voor je, omdat er – met deze woorden – niet omheen is te gaan, dat jou OT of jou BT bepaalt, of jij je mechanisch of levendig gedraagd. En het is niet een kwestie van een keuze maken, tussen appels of peren, maar of je wel in staat bent, om voor jezelf te erkennnen, dat je constant over de gebakken peren van je OT zit te kankeren, terwijl je eigenlijk te laf bent, om toe te geven, dat de appel nooit ver van de boom valt en dat je dus klakkeloos OT ben blijven hebben, omdat je ermee was grootgebracht en geconditioneerd.

 

En dan is er nog dat belachelijke probleem, van jou zogenaamde denken – van je voorgewende, ware of  diepere zelf; van je vermeende, gevoelige, miskende ziel, die zelfs wordt verondersteld voort te leven na je dood; en van jou veel-besproken, krampachtige, bijgelovige, opdringerige identiteit – dat zogenaamd belangrijker is als wat dan ook. Nou en of, het is een grote janboel, vanwege jou OT-gefantaseerde onzin.

 

En OT is niet iets persoonlijks, want iedereen doet het. Ons gesprek wordt alleen dan pas persoonlijk,  wanneer wij BT gaan hebben. En, ook al wil jij het niet aangaan – niet met mij, maar met jezelf, om BT te hebben, in plaats van OT – ik ga onverstoord met mijn BT verder en ga alleen in zee met iemand, die, net als ik, ook tot eigen genoegen heeft ontdekt, dat  onze BT altijd wordt gekarakteriseerd door onze TV.

 

En, ik beweer dit allemaal, niet omdat ik dit uit mijn duim zuig, maar omdat ik het echt elke dag en ieder moment ervaar en heel zeker weet, dat, in principe, iedereen het kan ervaren. En, het is terecht, dat jij je nu dus afvraagt: is BT wel mogelijk en op grond van welke middelen, methodes en of procedures? Deze vraag, geldt echter niet voor mij, maar alleen voor jou en jij zult, door jou eventuele antwoorden, gaan ontdekken, dat luisteren, naar je stem, als je spreekt – net als kijken met beide ogen open en lopen in de wind – natuurlijk geen methode, leer of techniek is.

 

Met OT spant men voortdurend het paard achter de wagen. Bijvoorbeeld, men zegt – en gelooft – dat de conflicten voortkomen uit sociale tegenstellingen met etnische en/of religieuze kenmerken. Men slaat altijd het feit, dat wij over de dingen praten, over en daardoor bleef onze OT tot dusver volledig buiten beschouwing. Ik zag zojuist op TV, dat Israel weer met raketten wordt bestookt. En weer doet men het voorkomen, alsof het hier om verschillende geloven,  culturen of bevolkingsgroepen gaat, die zogenaamd niet met elkaar kunnen of willen samenleven, maar niemand spreekt ooit over het onbetwistbare feit, dat deze eindeloze strijd, altijd werd voortgezet en uiteindelijk escaleerd door onze onbewuste OT.

 

En als wij BT gaan hebben, dan valt het kaartenhuis dat wij met OT hadden gebouwd meteen in duigen. Vanwege onze OT, leven we op een vulkaan, die elk moment tot een uitbarsting kan komen. En, het is een wonder, dat er nog geen derde wereld oorlog is uitgebroken, waarin wij elkaar met atoom-bommen proberen te verdelgen. En de verwoesting, die dat tot gevolg zou hebben, is natuurlijk evenredig met het plost-klaps wakker worden uit de nachtmerrie, die door OT werd veroorzaakt. Nare dromen gaan altijd over nare relaties en de nare wijze, waarop wij met elkaar en met onszelf spreken. In BT houden wij ons eenvoudigweg niet langer bezig met verdriet, angst, wanhoop en bezorgdheid, want met onze BT leven wij vanuit TV, in plaats van uit een bedreiging.