Begrijpen,

 

Wanneer gaan we eindelijk het enorme verschil ervaren tussen onze Ontlichaamde Taal (OT) en onze Belichaamde Taal (BT)? Zolang we dit verschil nog steeds proberen te begrijpen, staan ​​we onze ervaring van dit verschil niet toe.

 

De hele kwestie van begrip is, vanwege onze betrokkenheid bij OT iets dat volkomen verkeerd wordt begrepen.

 

Wanneer iemand iets zegt, lijken we problemen te hebben met het begrijpen van wat hij of zij zegt, omdat hij of zij zich bezighoudt met OT en geen verbinding maakt met wat hij of zij zegt.

 

In BT is er nooit – ja, absoluut nooit – een probleem om een ​​spreker te verstaan. Hoe kan dat nou? In BT luistert de spreker naar zichzelf terwijl hij of zij spreekt. Hierdoor is hij of zij een met wat hij of zij zegt.

 

De OT-luisteraar, die zegt de BT-spreker niet te begrijpen, die maakt uiteraard ook geen verbinding met deze spreker, aangezien hij of zij er zelf niet aan gewend is, om een verbinding te maken met zijn of haar eigen gesproken woorden.

 

Verbinding maken met wat we zelf zeggen of met wat iemand anders zegt, is geen kwestie van onszelf begrijpen of van iemand anders begrijpen, die met ons spreekt.

 

Verbinding maken met onszelf gaat vooraf aan ons vermogen om verbinding te maken met anderen – dat wil zeggen, als we geen verbinding maken met onszelf, dan kunnen we ook geen verbinding maken met anderen – en verbinding maken met elkaar maakt de weg vrij om elkaar te begrijpen.

 

Zonder verbinding met onszelf of met elkaar – zoals we altijd doen in OT – begrijpen we elkaar eigenlijk nooit echt, ook al doen we alsof we elkaar begrijpen.

 

We blijven problemen met elkaar hebben, omdat we geen verbinding hebben met onszelf of met elkaar, maar we zijn goed in het doen alsof alles in orde is, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zo is.

 

Zoals gezegd, kunnen we ons niet met elkaar verbinden, voordat we ons met onszelf verbinden. Op dezelfde manier kunnen we elkaar niet begrijpen voordat we onszelf kunnen begrijpen.

 

Iedereen – in OT – blijft proberen, om anderen te begrijpen, waardoor ze geen verbinding kunnen maken met zichzelf en zichzelf kunnen begrijpen.

 

Vreemd genoeg, als we uiteindelijk – dankzij onze ervaring van onze voortdurende BT – gemakkelijk verbonden blijven met onszelf, volgt ons begrip van onszelf moeiteloos. Bovendien, aangezien onze eigen BT ons toont, dat er geen innerlijke taal bestaat, valt er in feite niets te begrijpen in BT.

 

Het zogenaamde begrip, waar we het tijdens OT altijd over hadden, was een verwijzing naar een niet-bestaand, door onze OT geproduceerd innerlijk verbaal proces. In BT daarentegen is het niet nodig om iets te weten of te begrijpen, omdat er in geen  innerlijke taal is. In BT staat de spreker altijd in contact met zichzelf en daarom maakt hij of zij een onmiddellijk verbinding met de luisteraar, die voelt dat er eigenlijk niets te begrijpen valt, omdat er alleen maar iets ervaren kan worden.

 

De vervelende, veeleisende, stressvolle nadruk – in de inspannende OT – op begrip heeft onze behoefte aan verbinding altijd verwaarloosd of afgewezen.

 

Zodra we – in BT – verbinding maken – met onszelf en elkaar – is begrip helemaal geen enkel probleem meer. Op dezelfde manier is er in OT altijd een hoop tam-tam over het zogenaamde problemen met het luisteren. Er wordt in OT ad nauseum herhaald, dat het begrip ontbreekt, omdat we weer niet luisteren of niet opletten. We zouden toch eindelijk eens betere luisteraars moeten worden, want dan zou er meer begrip zijn. Hoe hard we echter ook proberen, om naar de OT-spreker te luisteren, de OT-spreker luistert nooit naar zichzelf. Het is de luisteraar, die naar zo’n aandachtvragende spreker luistert, die hem of haar dus de illusie geeft, dat er naar hem of haar wordt geluisterd en dat er zelfs een soort van verbinding door hem of haar wordt gemaakt. Deze ‘verbinding’ – die niet door de OT-spreker, maar door de slaafse OT-luisteraar wordt gemaakt – vindt  niet echt plaats, omdat nog de OT-spreker, nog de OT-luisteraar in contact is met zichzelf of haarzelf. Bovendien is er in OT geen enkele sprake is van, dat de spreker, de luisteraar wordt en dat de luisteraar, de spreker kan worden. Er is in dit OT machts-vertoon geen beurt-wisseling, alleen bewondering, respect, onderdanigheid, opkijken naar, maar natuurlijk ook angst, wrok, vernedering en onderdrukking.

 

Het voorgaande beschreef hoe we met onze OT de sociale hiërarchie tot stand brengen en in stand houden. OT bepaalt wie de macht heeft, wie mag praten en wie dus is toegestaan om anderen te domineren en te dwingen, die onder hem of haar staan. Een dergelijke stomme, overal voorkomende power-trip verhindert natuurlijk iedere vorm begrip, omdat het in tegenspraak is met het hebben van een verbinding. Omdat er in zo'n OT-geval geen connectie is, ligt alle nadruk dus altijd op begrip.

 

In conclusie, het enige dat er toe doet in OT – onze gebruikelijke onnatuurlijke manier van praten – is dat de luisteraar de spreker gehoorzaamt, die niet naar zichzelf luistert. En ja, als de OT-luisteraar – die gewend is aan OT-sprekers – ooit eindelijk eens zelf aan het woord komt,  dan dwingt hij of zij zijn of haar eigen ‘luisteraar’, omdat hij of zij niet in staat is om verbinding met hem of haar te maken. Als gevolg hiervan gaat ons zogenaamde begrip van onszelf – in DL – altijd over wat we onbewust aan onszelf hebben opgedrongen en wat we, onbedoeld, aan anderen zullen opdringen.

 

Je kunt mij ook horen op mijn twee You Tube-kanalen maximuspeperkamp-hw8sw en Maximus Peperkamp. Je kunt met mij praten op Skype, stuur me eerst een email, dan maken we een afspraak. Hier is mijn emial adres: mpeperkamp@sbcglobal.net en hier is mijn skype naam: limbicease  Laat nou toch eens wat van je horen, zodat je BT kunt gaan ervaren en vanuit Taal Verlichting (TV) kunt gaan leven. Het is echt mogelijk. Je kunt ook naar de You Tube van AnnaMieke kijken en luisteren. Haar You Tube kanaal heet Luisterend Spreken. Ze spreekt heel mooi op haar eigen manier, in het Nederlands, over haar BT en TV.