Verspilling,

 

Het was eigenlijk een frustrerende verspilling van mijn tijd en energie, om anderen te willen laten weten, dat Belichaamde Taal (BT) mogelijk en nodig was. Ik heb echter niet de indruk, dat mijn spreken met mijzelf of mijn schrijven naar mijzelf, ooit voor niets is geweest. Op deze wijze heb ik alles, wat ik heb geprobeerd te delen en dus heb weggegeven, weer teruggenomen en terug gekregen. Het voelt zo goed, om dat te doen, omdat niemand van mij meer iets krijgt en alles nu voor mij is.

 

Volgens iedereen, die het doet voorkomen alsof  Ontlichaamde Taal (OT) heel normaal is, ben ik een vreemde, die een ongemakkelijk gevoel in hen oproept, omdat ik niet meedoe. Aangezien ik het heb over het grote verschil tussen OT en BT, kan ik met mijn BT verder gaan. Mijn mening hierover is beslist geen kwestie van zoeken of raden. Ik weet dat iedereen, in OT, bezig is met de verspilling van wat hen gegeven is, terwijl ik rustig verder ga met mijn unieke, heerlijke BT.

 

Ik kan mezelf niet meer – net zoals iedereen dus  doet – ontkennen en verstrooien. Ik wil niets met dwangmatige, belachelijke OT te maken hebben. Vroeger voelde ik dit ook al zo, maar het was mij toen nog niet echt duidelijk, dat BT al mijn leven bepaalde, ook al was ik, net als iedereen, geconditioneerd met OT. Ik voelde mij keer op keer door mensen met OT afgewezen, maar ben hen nu dankbaar, omdat, door deze onvermijdelijke ervaring, mijn eigen verspilling is opgehouden.

 

Net zo goed, dat ik altijd al BT heb willen hebben, zo ben ik ook altijd tegen OT geweest. Mijn BT is de triomfantelijke omkering van alle verspilling, die ik overal zie. Niemand heeft de energie, die nodig is voor BT, omdat OT hen doet leeglopen. In de situatie, waarin er sprake zou zijn van een verspilling van menselijke capaciteteiten, wordt, vanwege OT, volledig over het hoofd gezien, dat het altijd mensen zijn, die elkaar’s situatie zijn.

 

Als wij – met OT onbewust – spreken over een of andere situatie, dan zijn wij geneigd, om de personen, die die situatie bepalen, buiten beschouwing te laten. Indien wij echter, vanwege voortgaande BT, onszelf beschouwen als degene, die die situatie creert en bepaalt, dan bevinden wij ons, ineens, in een geheel nieuwe situatie. De verspilling, in OT, vindt ongemerkt plaats, omdat wij niet naar onszelf luisteren, terwijl we spreken. BT heeft niets te maken met anderen de schuld geven van hun invloed – niet op de situatie, maar op ons – omdat wij het heft in eigen handen nemen.  

 

Ook al zijn wij, in OT, nog zo druk bezig, om, zogezegd, ons stempel te drukken op iedere situatie, toch zijn wij, qua taal gebruik, passief, omdat taal – wat wij vanuit onwetendheid dus denken noemen – ons onvrijwillig overkomt en omdat die zogenaamde innerlijke taal een eigen leven lijkt te hebben. Onze fantasie van stille taal, die uiteraard nog verder wordt aangedikt met alles wat – vanuit OT – werd geschreven en gelezen, leidt tot verspilling van onze energie.

 

Gedurende onze onnatuurlijke, manipulatieve, geacteerde OT gaat het altijd over verspilling, maar in BT ervaren wij, vanwege BT – onze natuurlijke taal – een verstilling. Anders gezegd, in OT, is ons idee van stilte gebaseerd op de afwezigheid van taal, maar in BT, wordt stilte gecreerd met onze taal. Jazeker, gedurende OT, wordt ons taal gebruik als zodanig eigenlijk altijd afgekeurd, maar in BT, wordt het juist aangemoedigd. De aanwezigheid van onze eigen taal – BT – maakt, dat wij bewust zijn, maar de afwezigheid van onze eigen taal – OT – maakt dat wij automatisch met taal omgaan en niet ontkomen aan de alomvattende verspilling.

 

Het is vanwege onze OT, dat miljoenen worden verspild aan wapens, maar ook aan allerlei pogingen om anderen iets op te dringen, door middel van propaganda. Alles-verwoestende verspilling zal blijven doorgaan, zolang als onze manier van praten niet verandert. Iedereen die het verschil erkent tussen zijn of haar OT en BT, die weet, dat OT een verspilling van je leven is.  

 

Verspilling staat ook voor ondoelmatigheid. Ook vullen een aantal mensen hun zakken, vanwege hun vermogen, om anderen te beinvloeden, we blijven, met onze drammerige OT, om de pot heendraaien, wat betreft ons eigen leven. Er is geen enkele betekenis aan wat wij doen, omdat wij niet in contact zijn met onszelf. Wij streven met OT allerlei doelen na, die niet de moeite waard zijn. Verspilling betekend ook frustratie, depressiviteit, verwarring en zinloosheid. Ons eigen geluk kan alleen vanwege ons taalgebruik centraal worden gesteld. BT is eenduidig gericht op de ervaring die wij hebben, wanneer wij spreken, luisteren, schrijven of lezen, wanneer wij dus bezig zijn met taal. Wij laden onszelf op met BT, maar we lopen leeg op OT. Voortgang van BT garandeert, dat wij ons doel bereiken, want wij ervaren onze Taal Verlichting (TV).

 

Indien wij blijven hangen in onze conditionering met OT, dan komen wij nooit toe aan het maken van het onderscheid tussen onze OT en BT. Dit onderscheid kan alleen worden gemaakt met onze BT en wanneer wij dus onze OT hebben gestopt. Onze gebruikelijke omgang met taal is – of we het nou willen geloven of toegeven of niet – gebaseerd op de verspilling van ons leven. Simpel gezegd, we kunnen niet in onze ware natuur verwijlen met OT. Alleen BT stelt ons in staat, om de verspilling van OT een halt toe te roepen en om van onze TV te genieten.