Space,

 

If you have ever watched the science fiction series Star Trek, you are probably familiar with the famous quote: Space, the final frontier. However, in reality, human beings, are not going on some five-year-long mission, to explore strange new worlds, to seek out new life and new civilizations. Human beings are at war with themselves and with each other and they are literally going nowhere. Certainly, we are not boldly going, where no man has gone before, on some heroic, fantastic voyage, to other galaxies, in some imaginary, fancy starship Enterprise. To the contrary, mankind is digging its own grave, with its outdated, stupid Disembodied Language (DL).

 

Our final frontier isn’t something fictional, but it is something very down to earth. Yes, it is our way of communicating, which sets the stage for how we deal with our own and each other’s behavior. If we are going to go, where no man has gone before, we are going to engage in ongoing Embodied Language (EL) or, as I used to call it, in the language that creates space.

 

With our usual, mechanical, unconscious, coercive, unintelligent DL, we don’t give ourselves and each other any space, to express ourselves. DL is based on a competition between speakers. Those, who are the best at dominating, manipulating, distracting and pretending, they win the struggle for attention. All the talking is, basically, done by only a very small amount of people, our so-called authorities. Not surprisingly, as long as we keep listening to them, we are never going find out about the space, we will experience, if we talk with and listen to ourselves.

 

Whenever anyone says, I need some space, please, give me some space, what they are actually saying is: stop your DL and, for Peet’s sake, let’s have some EL. We could only say that, however, if we knew the difference between our DL, the language of the group or our straight-jacket language and EL, the language of our individual freedom. Our ongoing EL changes our space-time experience and our perception is new.

 

Whenever you are in some room, there is always a place – in that space – where it will be very easy for you, to express your EL. If we are in a group and you are trying to find that place, in space, we all agree when you have found your place, your space, where you can express your EL. This is a truly remarkable exercise, which can, of course, also be done alone. When you come closer to that space, you will start to have EL and if you move away from that space, you will produce DL. Furthermore, within your body there is space, but also tension. If you give attention to the tension in your body, with the sound of your voice, by directing your sound into that tense spot, the tension dissolves and will you feel space within your body. Certainly, you can also talk about your so-called problems, which appear to take up space in your imaginary mind. When you say to yourself what is going on and listen to the sound of it, you can tell if it is DL or EL. If you correctly describe DL, it will stop and then, there will be space to have EL.

 

As long as we engage in DL, we have no idea about our own or someone else’s personal space. Our blatant lack of boundaries in DL, causes us to have conflicts with others as well as with ourselves. Problems with others cannot be solved by, supposedly, making us aware about their space, because as long as we stay busy with others, we are unaware of our own space. Only once we have become aware – with our EL, because we become more sensitive – of our own space, are we capable of respecting the space of others. In DL, we are out of touch with ourselves and each other, as we are busy occupying someone else’s space, by demanding their attention.

 

In geometry, we consider three-dimensional space. This is a mathematical, physical or Euclidian space, in which three values or coordinates – x, y, z, which can also be defined as length, width and height – are used to locate a point. In classical physics, this serves as a model of the physical universe, in which all known matter exists. However, when relativity theory is also considered – and I should emphasize, that this is only truly the case, when we engage in EL, but only superficially, when we engage in DL – then these coordinates are considered as a local subspace of space-time. In a representation of the three-dimensional Cartesian coordinate system, the x-axis leaves a point, and is pointing towards the observer, the y-axis moves towards to the right and the z-axis goes upwards.

 

One can easily visualize a transparent cube in space. This tri-dimensional space is the most compelling and useful model of space, to – visually – model the world, as it is experienced by us. However, relativity theory does not directly relate to our sound, as it primarily explains the behavior of objects in the universe – that is, in space – at high speeds and in relation to gravity. Nevertheless, relativity theory has some implications for the behavior of sound waves in certain situations. I would say – with my very limited knowledge of physics – that all current understanding of physics is based on DL, in which we don’t listen to ourselves, while we speak. When we engage EL, I predict, we will be able to conceive of aspects of physics – that is of space-time – which, until now, we literally weren’t able to talk about. For instance, the speaker, who listens to him or herself while he or she speaks, produces a different sound from the speaker, who doesn’t listen to his or her own voice, while he or she speaks. Surely, the listener, who listens to the former or to the latter speaker, will also have an entirely different experience.

 

Nothing,

 

Even though I have done everything, I have somehow achieved I can now enjoy doing nothing so much. I occasionally sing a song, play something on my ukulele or come up with a different text to an existing tune. I also like to walk along the stream or do yoga, tai chi or some other exercises to relax and strengthen my muscles and keep my body healthy, but I usually don't do anything at all. Even though I'm writing this, I'm not doing anything for it, as it just happens. I might as well have sat here, on my comfortable chair, completely still, which I often do.

 

I just read a ridiculous article in the New York Times. It was written by an idiot, whose name I don't want to mention, because he's a moron, who has nothing of substance to say. In the piece about the situation in the Middle East, he compared the various parties in the conflict to insects. Wow, what a great find that is. Now we all understand what is going on. Not so. What strikes me about this stupid story is the arrogant explanation or interpretation of what is, presumably, really happening, according to this foolish jerk. If we were to believe him, it works precisely, as he writes. In other words, it is not just the way it is – barbaric religious fanatics have slaughtered a bunch of innocent people – but,  there is another, a deeper, hidden meaning, that we can only come to know, by meekly joining with his tedious language. That's how it works in the Israel-Jew-hating, left-wing media, specifically, in the NJT.

 

Talking doesn't disturb my silence. I looked on You Tube at a video, I recently posted and read some statements by Krishnamurti. This anti-guru guru, talked about emptying our consciousness. He stated that thinking, mind and memory are all in the past, which we carry with us. I don't believe in thinking. According to me, there is no mind, because there is no language in us. It only seems that way, because we talk about it in that way. That is why we pretend, there are words and sentences inside our heads, but, of course, that cannot be the case. There was never any language inside of any of us. This was merely a disastrous illusion created and maintained by our Disembodied Language (DL), our usual mode of speech, which sets the stage for how we deal with our language, and, in turn, all our other behavior.

 

It is remarkable, that even someone as enlightened as Jiddu Krishnamurti – who had long conversations with the famous physicist David Bohm – was never able to recognize the obvious, incontrovertible, still completely ignored, unaddressed fact that, there is absolutely no language inside the human body.

 

Embodied Language (EL) is like waking up from a bad dream. All those so-called enlightened ones, masters or spiritual leaders - including Gurdjieff, Osho, the Dalai Lama, Deepak Chopra, Sadguru, Ramana Maharshi, Eckhart Tolle, Nisargadatta Maharaj, you name them – believe, we have a mind and, therefore, they assume there is language in us and we could, covertly, have an inner conversation with ourselves. Everyone falls for that nonsense and repeats that monumental impossibility, because we have continued to forcefully talk about things in that manner, since time immemorial, with our DL.

 

The fact which keeps astonishing me, because of my EL, is that words have never existed inside, but only outside of me. However, this crucially important fact, doesn't get any attention anywhere else than here on this blog, because I can write about it. Also, on my You Tube videos, I can and dare to speak about mankind’s biggest blunder, with crystal clarity. We are dealing here with the innocent, spontaneous, natural child, who sees what he sees – in my case, hears, what he hears – who blurts out: the emperor has no clothes on. All things considered, this should mean, that I should be recognized and revered by others as a genius, since no one – absolutely no one – ever talks about this. Only someone like me, who is not concerned with anything, a nobody, who is doing nothing other than having EL, listening while he is speaking, and writing about how that works.

 

Anyone who reads this, can and must understand - once and for all - there are only bones, veins, nerves and organs inside of our body and in our heads, there are, of course, only brains and neurotransmitters. I am 100% right, there have never been any thoughts, theories, ideas, concepts, associations or memories inside of us. Yes, there was never any language inside of us. You need to say, to hear it and to believe it. I repeat this, because it needs to be repeated, before it dawns on you, how far-reaching this conclusion – which we have yet to talk about – is. People say, I'm making a big fuss about nothing. And that's true, ha, ha.

 

My silence is very different from that so-called silence, which people only imagine, because they believe – religiously and unconsciously– they can experience peace, if they let go of their non-existent thoughts or their fantasized minds. All of this total nonsense continues by the concept of meditation or mindfulness. The fact remains, that everyone continued with DL and never understood, that only our EL is based on the reality, that our language - like these words - is always audible, visible and readable, because it is said and written. Again, there is no inner language and, therefore, there is no psyche, ego or inner self.

 

Since we continue to distort our effortless voice during our effortful DL, the auditory illusion is created and maintained, that we would be kind, intelligent, empathetic, open, strong, confident, fearless and positive, but this is just an act. We have never had EL to our heart's content with each other, because we have never been able to say, what we really wanted and could say. This is how our illusion of fake-inner language is maintained. To this day, we have mandatorily, involuntarily, unconsciously continued with our violent practice of DL.

 

I can have ongoing EL and, consequently, I have no thoughts and I have no business with any so-called mind, because it simply does not exist. All I do is talk, listen, write and read, but even if I do that, it is only at the moment, that I say something, that I hear something, that I write something or that I read something. So, I never think anything at all. Let that rotten corps of the old philosopher Rene Descartes – who once so firmly and authoritatively stated, I-think-therefore-am – roll in his grave. However, like him, I have also been conditioned, by the same dumb illusion, that there is language inside of me, although I have known for a long time, this is not true and cannot even be true.

 

The persistent belief, that we can have any language within us, amounts to the same utter nonsense, that people all over the world have been forced to accept as their so-called religion or their sacred experience of spirituality. The notion, that there can be such a thing as a god or a higher power, is, of course, no more true, than that we can have an inner behavior initiating, behavior regulating self or an inaudible conversation, private speech or covert self-talk.

 

From what I have described in great detail, so far, it appears that our belief in inner language is a big lie, which inevitably results in all kinds of other lies, such as wizards, ghosts, spirits, angels, elves, aliens, but also, of course, astrologers, clairvoyants, priests, preachers, therapists, snake-oil-salespeople, drug-dealers, politicians and other deceitful people.  

 

Since I know all of this, I say, it is very important, we should no longer concern ourselves with all these untruths, which, due to our unconscious, coerced, use of language, were propagated, as if they were true. There are many negative consequences of our superstition, which, however, in reality is nothing more, than our common everyday way of speaking.

 

For me, this writing this is a form of doing nothing. I remember, that in the practice of Zazen, which is an anti-language, Japanese version of meditation, the point is to do, by doing nothing, so - without any understanding of the difference between DL and EL – to be able to sit in meditation, but without doing anything else, with your so-called monkey-mind. It is, perhaps, now clear to the reader, this is a form of trying to lift yourself up by your shoelaces. It does not work. In Zazen, the only thing you can do – in terms of language – is capitulate. Surely, this Zen nonsense or any other form of meditation or prayer has nothing to do with the real transformation, which will only take place, after we have stopped our DL and continue to speak and write with our EL.

 

This writing, as well as the

 speaking with myself, which 

you can hear on my You 

Tube videos, is something 

I feel very happy about. 

Bringing my attention to

 my language is something 

delightful, which continues 

to fascinate me. I have called it 

my Language Enlightenment (LE),

 because with my EL – which can

 be read and heard by others - 

I find myself in an awakened

 state of being. I am in no way

 tied to anything I have said 

or written and I can stop 

speaking or writing, at any

 time, if I wish.

 

You can already experience, by reading this text or by watching and listening to my videos, that I am actually talking about something so completely different, than what people usually talk about. If you were to talk to me, this would become even more apparent, but I hear nothing from you, and no one responds to my blog. This illustrates exactly the situation you are in, with regard to your EL. You are punitively conditioned, imprisoned by, preoccupied with and mechanically, obsessed with your own DL and with the DL of others.

 

Only someone like me – who, very objectively, after many experiments, has acquired true knowledge with his own EL – will want to talk with me, because for others I am simply not relevant. I have struggled with this issue for a long time, but today it appears, I have resigned myself, to no longer make any effort to reach others. I am feeling very proud about this, because it was such a problem, which, finally, I no longer have. Everything is fine the way it is and, as far as I'm concerned, nothing needs to change.

 

I'm about to go to sleep soon. I already feel sleep coming over me, but I still want to fill this page with some more meaningless words, which arise from my silence. I have nothing to say, that is why, as soon as I close my eyes, I immediately fall asleep. My sleep is so good in recent times, because all my days are calm and steady. It is a wonderful time of doing nothing. The days follow without any sense of time. Yes, I have gotten a bit older, and I will die one day, but for now, I enjoy what I have achieved, while I continue to poke fun at the sad madness, everyone with DL has continued to believe in.

 

Niets,

 

Ook al heb ik van alles gedaan, ik heb hiermee, op de een of andere manier, bereikt, dat ik nu zo kan genieten van het niets doen. Ik zing zo af en toe een liedje, speel wat op mijn ukulele of verzin nog weer eens een andere tekst bij een reeds bestaand wijsje, ik wandel ook graag langs de beek of ik doe wat yoga, tai chi of andere oefeningen, om mijn spieren op kracht en mijn lijf gezond te houden, maar ik doe eigenlijk meestal helemaal niets. Ook al schrijf ik dit, ik doe er niets voor. Ik had net zo goed hier doodstil  kunnen zitten, wat ik ook dus heel vaak doe.  

 

Ik las zojuist een belachelijk artikel in the New York Times. Het was geschreven door een druiloor, wiens naam ik niet wil zeggen, omdat ik hem een grote sukkel vind, die niets wezelijks te vertellen heeft. In het stukje, over de toestand in het Midden Oosten, wat deze idioot had geschreven, vergeleek hij de diverse partijen in het conflict met insecten. Goh, wat een vondst is dat zeg en nou begrijpen we het. Niet dus. Wat me opvalt, aan zo’n dom verhaal, is die zogenaamde uitleg of interpretative van wat er volgens deze eikel gebeurd. Als we hem zouden moeten geloven, dan zit het dus eigenlijk in elkaar, zoals hij schrijft. Met andere woorden, het is niet gewoon zoals het is, maar er is een andere, een diepere, een verborgen betekenis, die wij alleen aan de weet kunnen komen, door maar weer gedwee met zijn taal mee te doen. Zo werkt dat in de media.

 

Praten verstoort mijn stilte niet. Ik keek even op You Tube, naar een video, die ik onlangs had gemaakt en zag toen wat uitspraken van Krishnamurti naar voren komen. Hij sprak over het ledigen van je bewustzijn en zei, dat denken en herinnering allemaal verleden tijd is, dat wij met ons meeslepen. Ik geloof niet in het denken en volgens mij bestaat er geen eens een mind, want er is geen taal binnenin ons. Het lijkt zo, omdat wij er zo over praten. Daarom doen we alsof er woorden en zinnen in ons hoofd zouden zitten, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Er was nooit een taal in ons. Dit was slechts een illusie, die werd gecreerd en in stand gehouden, door Ontlichaamde Taal (OT), onze gebruikelijke wijze van spreken.

 

Het is eigenlijk heel opmerkelijk, dat zelfs zo iemand als Krishnamurti – die lange gespreken had met de beroemde fysicus Bohm – nooit het voor de hand liggende, onomstotelijke, nog steeds ongeaddresseerde feit heeft kunnen onderkennen, dat er natuurlijk absoluut geen taal binnenin ons lichaam bestaat.

 

Het is als een wakker worden uit een nare droom. Al die zogenaamde verlichten, meesters of spirituele leiders – ook Gurdjieff, Osho, de Dalai Lama, Deepak Chopra, Sadguru, Ramana Maharshi, Eckhart Tolle, Nisargadatta Maharaj, noem ze allemaal maar op – geloven allemaal, dat wij een mind en dus taal in ons hebben en dat wij, zonder dat iemand daar erg in heeft, een innerlijk gesprek met onszelf zouden kunnen hebben. Toch valt iedereen voor die onzin, die onmogelijkheid, omdat wij zo over dingen zijn blijven praten, sinds mensen heugenis, met onze OT.

 

Het feit, dat het mij, vanwege mijn Belichaamde Taal (BT), opvalt, dat er nooit taal in ons heeft bestaan, krijgt nergens anders aandacht, dan hier op deze blog, omdat ik erover kan schrijven en op mijn You Tube videos, omdat ik er, met klink-klare helderheid, over kan en durf te spreken. We hebben hier dus te maken met het onschuldige, spontane, natuurlijke  kind, dat ziet – in mijn geval, hoort –  en zegt, dat de keizer geen kleren aan heeft. Welbeschouwd, zou dit toch tot gevolg moeten hebben, dat ik door anderen zou moeten worden erkend als een geniaal iemand, omdat niemand – helemaal niemand – het hier ooit over heeft. Alleen zo iemand als ik, die zich nergens anders mee bezighoudt, dan met luisterend spreken – BT – kan dus horen, hoe het in elkaar zit.

 

Iedereen, die dit leest, kan heel goed begrijpen en beseffen, dat er alleen maar botten en organen in ons lichaam zitten en in ons hoofd alleen maar hersensen en neurotransmitters. Ik heb hierin 100% gelijk, dat er nooit gedachten, theorieen, ideen, concepten,  associaties of herinneringen, in ons lichaam zijn geweest. Er was nooit een taal in ons. Ik herhaal dit, omdat het herhaald dient te worden, voordat het tot je doordringt, wat een verstrekkende gevolgen deze conclusie heeft. Men vindt mij een last-pak, die zich druk maakt om niets. En, dat is ook nog zo, ha, ha.

 

Mijn stilte is totaal anders, dan die zogenaamde stilte, die mensen zich slechts inbeelden, omdat ze menen – en net als een geloof, geloven – dat ze hun niet bestaande gedachtes of gefantaseerde mind hebben losgelaten. Dit alles is volslagen flauwe kul, die werd voortgezet met het concept van meditatie. Het blijft een feit, dat iedereen met OT verder ging en nooit heeft begrepen, dat alleen BT gebaseerd is op de realiteit, dat taal – zoals deze woorden – altijd zichtbaar en leesbaar is en gezegd wordt en dan dus hoorbaar is. Nogmaals, er is geen innerlijke taal en er is dus ook helemaal geen psyche, ego of innerlijk.

 

Doordat wij tijdens onze OT onze natuurlijke stem zijn blijven verdraaien, werd de auditieve illusie gecreerd, dat wij vriendelijk, intelligent, empatisch, open, sterk, zeker, zonder angst en positief zouden zijn, maar dit alles is slechts niets anders dan geacteer. Wij hebben nog nooit naar hartelust BT met elkaar gehad, omdat we nog nooit hebben kunnen zeggen, wat we nou eigenlijk echt wilde en konden zeggen en daardoor bleef onze illusie van innerlijke taal in stand gehouden. Tot op de dag van vandaag, zijn wij onbewust bezig gebleven met OT.

 

Ik heb geen gedachten en hoef dus ook nooit iets te doen met mijn zogenaamde mind, omdat die niet bestaat. Het enige wat ik doe is praten, luisteren, schrijven en lezen, maar zelfs als ik mij daar mee bezig houd, dan is het alleen maar op het moment zelf, dat ik iets zeg, dat ik iets hoor, dat ik iets schrijf of dat ik iets lees. Ik denk dus helemaal nooit iets. Laat die dwaze filosoof Rene Descartes, die ooit zo stellig beweerde, ik-denk-en-daarom-ben-ik, maar lekker rollen in zijn graf. Ik ben evenwel net als hem geconditioneerd met dezelfde illusie, dat er taal in mij zou zitten, maar ik weet al lang en breed, dat dit  gewoon niet waar is en zelfs niet eens waar kan zijn.

 

Zoals reeds eerder omschreven, het hardnekkige geloof, dat wij taal in ons zouden hebben, komt op  dezelfde volslagen onzin neer, die mensen overal ter wereld hebben geaccepteerd als hun zogenaamde religie of beleving van spiritualiteit. Het idee, dat er een god of een hogere macht zou zijn, is natuurlijk net zo min waar, als dat wij een innerlijk zelf of onhoorbaar gesprek in onszelf, met onszelf, zouden kunnen hebben, dat ons gedrag veroorzaakt of reguleert.

 

Uit wat ik tot dusver nauwkeurig heb beschreven, blijkt, dat ons geloof in innerlijke taal, een grote leugen is, die onherroepelijk tot allerlei andere leugens leidt, zoals, tovenaars, spoken, geesten, engelen, elfen, buitenaardse wezens, maar ook natuurlijk, astrologen, helder zienden, predikers, priesters, psychologen, verkopers, politici en allerlei andere mensen, die ons een oor proberen aan te naaien.   

 

Omdat ik dit allemaal weet, vind ik het van groot belang, dat wij ons niet meer zouden moeten bezighouden met al deze onwaarheden, die vanwege onze onbewuste omgang met taal, worden gepropageerd alsof het waar zou zijn. Er zijn vele negatieve gevolgen van onze bijgelovigheid, die dus in werkelijkheid niets anders is dan onze alledaagse wijze van spreken.

 

Dit schrijven is voor mij een vorm van niets doen. Ik herinner mij, dat in de praktijk van Za-Zen, wat dus een anti-taal, Japanse, versie van meditatie is, het er op aan komt, om te doen, door niets te doen, om dus – zonder enig begrip van het verschil tussen OT en BT – in meditatie te kunnen zitten, zonder verder iets anders te doen, met je zogenaamde mind. Het is de lezer wellicht nu een beetje duidelijk, dat dit een vorm is van jezelf proberen op te tillen bij je schoenveters. Het gaat niet. Het enige wat je kunt doen – qua taal – is capituleren. Deze zen-onzin of welke andere vorm van meditatie of gebed dan ook, heeft  niets te maken met de werkelijke transformatie, die alleen kan plaatsvinden, wanneer wij onze OT stop zetten en verder spreken of schrijven met BT.  

 

Dit schrijven, alsook het spreken met mijzelf, dat je kunt horen op mijn You Tube videos, is iets waar ik mij zeer gelukkig mee voel. Het bezig zijn met taal is iets wat mij blijft fascineren. Ik heb het mijn Taal Verlichting (TV) genoemd, omdat ik vanwege mijn bezigzijn met taal – wat dus altijd door anderen kan worden gelezen of gehoord – mij in een onwaakte staat van zijn bevind. Ik zit op geen enkele manier vast aan wat ik heb gezegd of geschreven en kan er dus, indien ik dat wil, elk moment mee ophouden.  

 

Je kunt ervaren, door middel van deze tekst of door  naar mijn videos te kijken en te luisteren, dat ik het  daadwerkelijk over iets heel anders heb, dan waar men het doorgaans over heeft. Indien je met mij in gesprek zou gaan, zou dit nog meer blijken, maar ik hoor helemaal niets en er reageert niemand op mijn blog. Dit illustreert precies de situatie waarin wij verkeren, ten aanzien van onze BT. We zijn allemaal vanwege onze conditionering verknocht aan OT.

 

Alleen iemand zoals ik, die, heel objectief gezien, na diverse experimentaties, ook zijn eigen BT heeft toegeigend, zal met mij in contact willen zijn, want voor anderen ben ik eenvoudigweg niet relevant. Ik heb hier lange tijd mee geworsteld, maar vandaag blijkt, dat ik mij er volledig bij heb neergelegd, dat ik geen enkele moeite meer doe, om anderen met BT te bereiken. Ik ben hierop zeer trots, omdat dit een groot probleem voor mij is geweest, dat ik nu niet meer heb. Ik vind het juist prima, zoals het is en er hoeft, wat mij betreft, niets meer te veranderen.  

 

Ik ga zo slapen en voel de slaap al over me komen, maar wil deze bladzijde nog even volschrijven met niets-zeggende woorden, die vanuit stilte opkomen. Ik heb niets te zeggen en dat is waarom ik zodadelijk als ik mijn ogen sluit, direct in slaap val. Mijn slaap is zo goed tegenwoordig, omdat mijn dagen zo rustig en gestaag zijn. Het is voor mij een heerlijke tijd van niets doen. De dagen volgen elkaar op zonder enig besef van tijd. Ja, ik ben ouder geworden en ik zal ooit een keertje dood gaan, maar nu geniet ik nog even van wat ik heb bereikt, terwijl ik de draak blijf steken, met de waanzin, waarin iedereen met OT is blijven geloven.            

 

Closed,

 

Each time you talk, you are either open or you are closed. When you are open, you know, that you are open, because it is so different, from how everyone else is talking. It is a sad fact, but most people are not open, while they speak. While they engage in Disembodied Language (DL), they express negative emotions, but pretend to be positive. Nothing ever gets through to anyone with DL, because they are and they remain – their entire lives – closed off.

 

Since we don’t know anything about the important difference between our DL and Embodied Language (EL), we remain closed, even while we are trying to be open. My point here is, that when we are open, we are not trying to be open. Everyone, who talks about being open, is, unknowingly, closed. Stated, differently, even though we may talk a lot and get a lot of stuff done, we are unconscious while we talk, because we don’t notice, that we are not listening to ourselves, while we speak. Once we begin to do that, we realize, in retrospect, we were used to not doing that, as we were conditioned by DL, in which listening to others is, presumably, more important than listening to ourselves. However, once we hear ourselves speak and experience and enjoy, what it is really like, to be open and to engage in EL, we feel liberated from our imprisoning habit of engaging in DL, as it is clear to us, DL means: we were closed to ourselves.

 

When we engage in EL, we are no longer closed, as we know for sure, we have stopped our DL. Nobody has done this for us, as we accomplished this by ourselves, by listening to ourselves while we speak. While it may seem a simple phenomenon – to listen or not to listen, while we speak – it has far-reaching consequences. Certainly, with mechanical, coercive, unnatural DL, we miss out on everything, that is enjoyable in life, we have no appreciation for beauty and can never be happy, because we remain closed.

 

There is one way – one way only – which will change us, that is, by shifting from DL to EL. Of course, this shift is needed, as often as we are becoming aware again, about the sound of our voice, that represents our DL. We don’t like that sound, and, therefore, we don’t want to hear it, and, therefore, we don’t listen to ourselves, whenever we engage in DL. It is always after the fact, that we realize, we were engaging in negative DL again, but, once we admit this, we can have EL and continue with EL, as our DL has stopped. We know we can engage in EL, as we feel relieved when we have it, because we are no longer closed. Moreover, we hear ourselves, while we speak, in EL.

 

You can bring more attention to the sound of your voice while you speak, after you have closed your eyes. Keep on talking with yourself, with our eyes closed and tell yourself, whether you like or dislike your own voice. If you like it, you will engage in EL, but if you don’t like it, then you engage in DL. In other words, with EL, you are open, but with DL, you are closed, which means, you are experiencing negative feelings, like being stressed, anxious, frustrated, confused, lonely or dissatisfied. When you engage in EL, you don’t feel any of that trouble. Even if it is only for a few moments, with EL, you are without any problems. Why not continue with it?

 

Although we all have some vague semblance about the difference between DL and EL, because we have never listened to the sound of our own voice while we speak, this difference has never fully come into focus. It couldn’t, as it would require ongoing EL and our unconscious EL already came to an end, before we got the chance to enjoy it and recognize how it came about. It is self- evident, when we feel good, we sound good, but whenever we feel fearful and threatened, we just sound terrible. Thus, when we cannot feel safe, we remain closed and only when we hear – in the sound of our own voice – that we are relaxed, calm and open, do we lower our guard.

 

Because I have continued with my EL, I tell you from my own experience, that many doors have closed for me, and I am glad it is that way. When I still had a lot of DL, I felt, I had to go through these doors and each time I did, I got into bigger problems. From a young age, it already seemed to me, many doors were closed. I banged on them, begging for others to open them. Mostly, they wouldn’t open them, but if they opened them, I later deeply regretted, I went through them. With DL, everyone tries to make us do, what they want us to do, but as long as we are following someone else’s directions, we are closed to ourselves. Only with our EL, can we give ourselves the instruction, to stay with ourselves.

 

Luckily, I no longer want to know about what goes on behind those closed doors. I know it already and nothing is gained by me from repeating the endless tragedy, which is the inevitable consequence of DL. I am, however, not closed to DL, as I can still sense its insidious, disgusting, despicable, pretentious sound. It is precisely, because I am open to both DL and EL, that I can tell, which is which, and there is no other way. Of course, I prefer – as anyone, who knows the great difference between DL and EL – EL, therefore, I stay, as much as I can, away from DL. Initially, much to my own surprise, I succeeded only occasionally in doing this, but now, it has become second nature.

 

I enjoy my life, because my ongoing EL, protects me from all the DL out there. I no longer undermine, hurt or wound myself, as I used to, with my DL. I can hear how closed off everyone is with their tiring DL. Nothing new is said or achieved with our DL and our predetermined, effortful way of talking, invariably, always sets the stage for escalation, as our problems remain unaddressed and, therefore, unresolved.

 

In our closed, miserable, habitual way of life, with DL, we seek distraction, but we can’t experience beauty, as we are not open to it. Of course, our own beauty is only revealed to us, when we are at ease with ourselves, when there is no distraction or fear. We create this, with the sound of our voice, as we continue to express ourselves, to ourselves, with our EL. In doing so, we, on the one hand, notice how strong our conditioning history with DL is, which has taught us to remain closed to ourselves – we don’t listen to ourselves while we speak – but, on the other hand, we also experience the beauty and bliss of expressing our wellbeing, which is to say, we express with EL our Language Enlightenment (LE).  

 

Once we have discovered, explored and enjoyed our own LE with EL, our DL, but also the DL of others, is a closed matter. We have with our EL become a new human being. I insist, there will be a day, people are going to massively acknowledge, they have closed themselves off from, who they truly are with their DL. This day is not far away, because, unbeknownst, to us, our DL is on its deathbed. There is no way forward for mankind with DL, as it ultimately will result into self-destruction. EL is the language of the individual, but DL is the language of the group.               

 

Individualism is the only real future for mankind and only societies, in which individuals, not only have the right, but also the opportunity, to have EL, can save the world from immanent doom. I live in the United States and will vote for Donald Trump, because he – and not Joe Biden – will do what it takes, to guarantee freedom of speech, which is absolutely necessary to have EL. I immigrated – legally – to the US from the Netherlands in 1999. Lying Biden is a frustrated, demented old man, the perfect personification of DL. Because the polls show, he is unpopular, he curses and berates his own staff, calls Trump a sick fuck and calls the president of Israel a bad fucking guy. President Biden is a creepy, embarrassing piece of shit. It is astonishing to me, to witness the erosion of our individual rights under screaming dictator Joe Biden and victim-card playing left, who try to force all kinds of bullshit on We the People. Having said that, I conclude by saying, we must have closed borders, so that our individualism can be protected from the many foreign appalling aspects of DL.     

 

Sometimes,

 

Sometimes, you just need to kick things to the side. You don’t want any gravel on the flagstone path, which you have created in your garden, and you make sure, every time birds are digging around, these pesky little rocks are removed. There is no guilt or second guessing about this, as you simply go and clean your path. While the seasons are changing and things are growing, you keep your eyes, and, perhaps, more importantly, your ears on the goal, you want to achieve. There is nothing wrong about having your specific objective – you want Embodied Language (EL) and not Disembodied Language (DL) – which you have selected, because you know, you can, and you will reach it. Whatever stands in the way, is going to get out of the way and it is your ability, which is going to make it happen.

 

You are way more resourceful, than you believed yourself to be and this discovery gives you courage. Besides, you want what you want and you aren’t happy, unless you have acquired what you want. There is no way to water down your purpose and you get there, no matter what price you need to pay. Basically, you surrender to the goal, which was always obfuscated by your DL, but which, with EL, shines like a bright beacon of light. Although you haven’t achieved it, you know where it is and you know what challenges must be faced, before you can have what you truly want. It is about honoring yourself and respecting yourself, that you are going to succeed.

 

Your experience and your ability to be happy with yourself, grateful to yourself, proud of yourself and satisfied with yourself, has nothing to do with being full of yourself. To the contrary, you are empty, and your emptiness is your treasure, since with EL, you no longer hang on to your language. Furthermore, your goal, to be yourself, is realized, because you recognize your own as well as anyone else’s DL.

 

Your skill, to differentiate between DL and EL, is not some ordinary judgment about your or someone else’s behavior, but it is a statement of fact, that DL rules everywhere and yet, you are aware of it, and, therefore, you are capable of not getting involved. While you don’t know this yet, you really need to have EL and to make this happen, your DL needs to stop. Neither you nor anyone else, is going to help you stop it. You have to do this on your own and if you fail, you must face the negative consequences, which are sure to follow. The lawfulness of behavior will haunt you to your grave. If you don’t step up to the plate and call a spade a spade and recognize your DL is something, which has to be stopped.

 

Your battle is to stop your own DL. Every part of you must be devoted to this and unless you totally dedicate yourself to this task, your DL is not going to stop. Surely, you have never managed to stop your DL, because you were never total in your approach. You tried to stop other people their DL, but hardly ever your own. In either case, you have failed and that is why you gave up trying. So, it is also a matter of accepting your previous defeat, which is going to determine, whether or not you will succeed.

 

I am not telling you what to do. I am saying what I know, what needs to happen, to have EL. You can’t ignore DL and your ability to have EL, depends on your honesty about each time, you are still acting out your conditioning history with DL. If you can’t do that, forget about having EL, it will not become available to you, as you are not acknowledging the enormous difference between your DL and EL.

 

Of course, it is also not a matter of letting someone else know about your DL. You need to let yourself know, by talking out loud, with yourself and by listening to yourself, while you speak and by saying what you want to and need to say to yourself. It will be self-evident when you have EL, as you will feel it. It is so different from your usual DL. If you doubt, whether you have DL or EL, you are still having DL. In EL, you don’t doubt, you have EL, you know it.

 

You are always absolutely certain when you engage in EL, because such is the beautiful nature of your Language Enlightenment (LE). It is, at this moment, unknown to you, that you can be so self-assured, as you will have acquired the language, which supports and enhances your confidence. You will not just sometimes have any EL, for only a few brief moments, but you are going to have EL for the rest of your life. To move forward, you not only sometimes have to accept change, but you will have to accept change always.         

 

Bruikbaar,

 

Jou Belichaamde Taal (BT) zou heel nuttig zijn, maar je gebruikelijke manier van praten, waartijdens je niet naar jezelf luistert, is totaal zinloos. Je gelooft waarschijnlijk, dat wat ik hier schrijf nutteloos is, maar je hebt het mis, want ik schrijf dit voor mezelf en ik vind dit van het allergrootste belang. Ik schrijf dit niet voor jou, want jij met je verwarrende, idiote Onlichaamde Taal (OT), bent voor mij een verloren zaak. Ik zeg dus niet, dat je wat mij betrefd, naar de hel kunt gaan, maar ik laat je weten, dat je al in de hel bent, met je mechanische, achterlijke war-taal.

 

Zou het niet bevoordelijk zijn, als je eens daadwerkelijk de baas zou zijn over je eigen taal, in plaats van maar wat af te fantaseren, dat je gedachtes, een mind, een innerlijk zelf of een ziel hebt? Je probeert tevergeefs om zogenaamd uit je hoofd te komen, om je illusie van het denken los te laten, of om je eens eindelijk je gedachten tot rust te laten komen, omdat je überhaupt geen innerlijke taal bezit of zelfs niet eens kunt hebben. Daarom is elke poging om, je niet bestaande geest tot rust te brengen of om jezelf van je verzonnen, drukke, conflicterende woorden-stroom te ontdoen, bij voorbeeld tot mislukken gedoemd en dus verwerpelijke, stomme, onzinnige onzin.

 

Met je onbewuste OT, toon je eigenlijk maar aan, dat je helemaal geen ene reet afweet, van de enorme waarde van je eigen taal. Het gevolg is dat je een leeg, waardeloos en zinloos leven leidt. Natuurlijk voelt je je altijd gefrustreerd en ontevreden over je onbeduidende, energie-verspillende, leugenachtige  manier van leven, omdat jou bijgelovige taalgebruik je geluk constant ondermijnt. Ongeacht hoeveel macht, kennis, geld of bezit je kunt verwerven, met OT zul je ongetwijfeld een irrelevant, oppervlakkig, depressief en onintelligent leven leiden.

Je lijdt onbewust en je veroorzaakt, 

met je taal, je eigen problemen, 

door de manier waarop je elke 

dag spreekt. Als je zou beseffen, 

hoe noodzakelijk het is, om het verschil 

te kennen tussen je eigen OT en

 je BT, neem dan onmiddellijk

 contact met mij op en praat eens

 met mij, want tot nu toe ben 

ik de enige met wie je een 

gesprek kunt hebben, waarin 

BT, opzettelijk en op vaardige

wijze kan worden voortgezet. Ik

 zeg je, dat je radicaal moet 

stoppen, met het verspillen 

van je tijd en je energie aan

 OT, omdat je moeiteloze, 

natuurlijke BT dringend 

nodig is.

 

Zou het niet heerlijk zijn als je net zo zeker, kalm, vredig, energiek, helder en oprecht over jezelf zou zijn als ik? Het is wenselijk, dat je dit hardop leest en luistert naar het geluid van je eigen stem, want als je dat doet, kun je misschien daadwerkelijk gaan ervaren en begrijpen wat BT voor jou betekent. Ja, het bewijs van de geldigheid en de bruikbaarheid van jou BT, bevindt zich in jou eigen ervaring, dat wil zeggen, het gaat ook over alle ervaringen, die jij – met je meedogenloze, fanatieke OT, met de taal van zelfverloochening, zelfmarteling – buiten beschouwing hebt gelaten. OT is de taal van je knagend schuldgevoel, van je verwoestende schaamte en van je eeuwige ontevredenheid.

 

Je kunt me horen, in mijn You Tube video's – type mijn naam Maximus Peperkamp – en je kunt dan eens voor jezelf bepalen: hoe vaak klink jij zoals ik? Nooit! Als je ooit een klein momentje hebt gehad, dat je je eens goed voelde en dat je daarom dus goed klonk terwijl je sprak, dan kwam dat niet omdat je, zoals ik doe, bewust naar je eigen stem luisterde, maar het kwam omdat de omstandigheden, min of meer toevallig, op dat moment niet al te bedreigend of negatief waren. Je had even een lekker etentje met je familie, je hing wat rond met je vrienden, je had eigenlijk eens eindelijk, een heel miezerig klein beetje plezier en je voelde je eventjes veilig en je was niet bang, defensief, haatdragend, jaloers of achterdochtig. Deze positieve, plezierige, wenselijke, behulpzame omstandigheden konden echter nooit al te lang duren, omdat jij het zelf was, die alles elke keer bleef verpesten met je vervelende, opdringerige, impulsieve OT.

 

Het is heel waardevol, om te zeggen: de bal is rond. Je moet OT bij de naam te noemen en ophouden met  met het hebben van excuses, rechtvaardigingen en afleidingen, waarom jij je nog steeds bezighoudt met het taalgebruik, dat niet alleen jou zogenaamde liefdesrelatie vernietigt, maar die ook relaties met andere mensen onmogelijk maakt, omdat jij alles wat je zegt of beweert schijnbaar belangrijker vindt. Jij voegt nooit woord bij daad met je bedrieglijke, intimiderende, ongevoelige, manipulatieve OT. Het wordt hoog tijd, dat je eens gaat erkennen, dat het niet om de economie, de politiek, je stam, je geloof, je geaardheid, je huidskleur of om je slachtofferschap gaat, maar om jou desastreuze, problematische taalgebruik.

 

Met OT heb je geen enkel respect, omdat je jezelf mishandeled en anderen psychologisch misbruikt. Hoe praktisch zou het toch zijn, als jij jezelf eens werkelijk zou kunnen ontdoen, van al het opgedrongen gedrag, dat je eigenlijk helemaal niet eens wilt hebben? Je vertoont zoveel onvrijwillig neurotisch gedrag en dat wordt allemaal gecreëerd en in stand gehouden door jou eigen gebruikelijke, alledaagse wijze van praten, die dus OT is. Om dit negatieve gedrag te kunnen stoppen, zul je eerst je onbewuste OT bewust moeten worden en je zult daarin alleen slagen, nadat je het verschil hebt erkent tussen je eigen domme OT en je verhelderende BT.

  

Het zou heel goed voor je zijn, om eens met mij te praten, want dat zou je echt veel meer helpen, dan je zogenaamde therapiesessies met een of andere verraderlijke therapeut, die zelf ook helemaal niets afweet van het gigantische verschil tussen OT en BT, maar die ondertussen wel lekker doet, alsof hij of zij zo betrokken is bij jou. Met psycho-priet-praat, doet hij of zij het voorkomen, alsof hij of zij BT heeft, terwijl hij of zij altijd alleen maar doorgaat met OT. Je moet me maar op mijn woord geloven: ik heb vele jaren psychologie gestudeerd en lesgegeven, en ik weet absoluut zeker, dat de psychiatrie iedereen voor de gek heeft gehouden en onder de bus heeft gegooid en in de steek heeft gelaten, aangezien alle arrogante, nietszeggende hotemetoten in de geestelijke gezondheidszorg – maar ook iedereen in de academische wereld of in de wetenschappen – net als ieder ander mens, volledig in het duister tasten, wat betreft het vermogen om onderscheid te maken tussen OT en BT. Er is, ten aanzien van jou BT, geen enkele reden om iemand anders - ook mij niet - meer te vertrouwen, dan jezelf. Bovendien is BT natuurlijk veel effectiever, dan je verdovende, vergiftigende, zogenaamde, anti-psychotische of anti-depressieve medicijnen, waardoor je altijd in een soort van chemisch keurslijf terechtkomt. Zou het niet oneindig veel beter zijn en daadwerkelijk genezend zijn, om jezelf met je taal te bevrijden van de stigmatisering en hertraumatisering, die steevast optreden vanwege onze OT? Natuurlijk!

 

Zou het niet waardevol zijn, als alle psychiaters, psychologen, maatschappelijk werkers, leraren, ouders, wetenschappers, schrijvers, politici en leiders uit het bedrijfsleven op de hoogte zouden zijn van BT? Doen ze dat niet, dan gebruiken ze, wellicht volledig onbedoeld en uiteraard onbewust, altijd hun status, om jou dus te onderwerpen, door jou OT te exploiteren. Zou het bovendien ook niet geweldig zijn, als we eindelijk eens alle religie en dus iedere vorm van zogenaamde spiritualiteit zouden laten verdwijnen, omdat wij in staat zijn, om met onze BT, echt – met elkaar – te praten, in plaats van met een of andere denkbeeldige, niet-bestaande godheid, een of andere zogenaamde hogere macht? Het zou zo goed en mooi zijn als je voortdurende BT zou kunnen hebben, omdat het zou onthullen, wie jij  werkelijk bent en hoe jij je echt voelt. BT beschrijft nauwkeurig jouw eigen ervaring, waardoor je in contact komt en blijft met jezelf. In feite zal je eigen BT direct jou Taal Verlichting (TV) kenbaar maken.