Gelijk,
Iedereen
heeft, voor zijn of haar opvatting, over hun eigen manier van doen en laten, altijd gelijk.
Zelfs de depressievelingen en de schizophrenen, hebben helemaal gelijk, dat hun
depressieve kijk op hun leven of hun psychose, helemaal waar is. Met andere
woorden, iedereen houdt zogezegd vast aan wat ze over zichzelf geloven. De verslaafde
gaat nog meer drugs of alcohol gebruiken en de ambitieuze strever naar macht,
geld en aanzien, will nog meer invloed en
bezit verwerven. Er is geen enkele uitzondering en de wetenschapper is
verlingerd aan weten en de crimineel begaat nog weer een misdaad. Wij zijn
allemaal onwillekeurig, dus onvrijwilling, verknocht, aan wat wij over onszelf aan
onszelf vertellen.
Niemand ziet
de dingen, zoals wij dat doen, omdat iedereen ongemerkt gevangen is blijven zitten
in hun eigen taal, wat dus Ontlichaamd Taal (OT) is. Als wij echter eindelijk eens gaan luisteren,
naar hoe onze stem klinkt, terwijl wij aan onszelf gaan vertellen, hoe het
volgens ons zit, dan vindt er vanzelf de plotselinge bevrijding plaats van de
taal, waarin wij onbewust gevangen zaten.
Het grote
verschil tussen OT en Belichaamde Taal (BT), is dat wij
niet naar onszelf luisteren tijdens OT en wel naar onszelf luisteren tijdens
BT. Een ander groot verschil tussen OT en BT, is dat in OT willen wij gelijk
hebben van anderen, maar in BT geven wij onszelf gelijk en hebben wij daardoor, werkelijk, gelijk.
Ook zou je kunnen zeggen, dat wij tijdens OT – al staan wij nog zo op ons eigen
gelijk, die wij met vrijheid verwarren – eigenlijk altijd bezig blijven, met het gelijk
krijgen van, of het macht hebben over, anderen, omdat wij voor onszelf nog geen
gelijk hebben. Wij hebben alleen dan pas gelijk voor onszelf, als wij BT produceren.
Het heeft
vele jaren geduurd, voordat ik, met mijn BT, volledig aan mezelf kon erkennen, dat
ik echt gelijk heb, in wat ik zeg en schrijf over het grote verschil tussen BT
en OT. Aangezien, vrijwel niemand geinteresseerd is, om met mij over dit
verschil te praten, heb ik lange tijd te maken gehad met mensen, die als puntje
bij paaltje kwam, niet konden toegeven, dat ik met mijn BT gelijk had en dat
zij dus, met hun valse, pretentieuze, onbesuisde, domme, onbewuste, OT, het helemaal bij het verkeerde eind hadden.
De duizenden
mensen, die door de jaren heen met mij in contact zijn gekomen, hebben zich
allemaal weer van mij afgekeerd, vanwege hun eigen zogenaamde gelijk. Indien
zij echter, voor zichzelf, hun OT als OT zouden gaan erkennen, dan kunnen zij
alsnog ook hun BT ontdekken en daar hun voordeel bij doen. Daar wrikt echter de
schoen, want dat willen ze echt niet doen. Om hun eigen erbarmelijke, strijdvaardige
en aftandse gelijk te behouden, doen ze daarom meestal alsof hun OT, hun BT zou
zijn. Maar dat is dus niet zo. Ik had en ik heb nog steeds gelijk.
Er ligt een
groot taboe op het feit, dat ik iemand ben, die werkelijk, met BT, iets over
zichzelf en anderen aan de weet is gekomen. Vanwege de alomheersende, nog nooit
correct beschreven OT, is er nog steeds een enorme strijd gaande tussen
wetenschap – echt gelijk hebben – en de verzinsels van diverse godsdiensten en cultuur.
Objectieve, voor iedereen geldende kennis van de wetenschap, geeft ons allen tesamen
gelijk, omdat het om de feiten gaat, maar toch komt dat begrip maar mondjesmaat
bij mensen tot z’n recht, omdat er een nog groter taboe ligt op het verwerven
van onweerlegbare zelf-kennis.
Er zijn
allerlei mensen geweest, waarvan werd
gezegd, dat ze wijs waren en dat wij naar hen zouden moeten luisteren. Niemand van
al die bewierookte heiligen, zelfgerealiseerden, gurus en filosofen, heeft het ooit
over het gigantische verschil gehad, tussen onze gebruikelijke OT en ons
vermogen om BT te hebben. Met andere woorden, we hebben allemaal geluisterd
naar zogenaamde autoriteiten, die geen enkel besef hadden van het verschil
tussen OT en BT en die, daarom hier nooit over hebben gesproken. Het is voor
mij nog steeds een raadsel, dat er nooit iemand was, die naar zichzelf begon te
luisteren en met zichzelf begon te praten en zodoende zijn BT begon te onderscheiden
van zijn OT.
Werkelijke zelf-kennis
wordt geillustreerd door onze voortgaande BT en door niets anders. Er is dus
absoluut geen enkele noodzaak aan religie, spiritualiteit, filosofie of psychology, omdat
die allen onze aandacht hebben weggenomen, van hoe wij – als individu – met
onze taal omgaan. We kunnen aan anderen
van alles over onszelf vertellen, maar indien wij met onszelf gaan spreken, om
naar onszelf te kunnen luisteren, dan blijkt, dat begrijpen – van wie wij werkelijk
zijn – iets totaal anders is, dan het zogenaamde goedpraten dat wij met OT gewend
zijn. Wij kunnen onszelf alleen begrijpen met BT, maar met OT zijn en blijven
wij in conflict met onszelf.
Wanneer wij
het verschil tussen onze eigen OT en onze eigen BT gaan erkennen, dan wordt het
ons duidelijk, dat wij, met de OT, waaraan wij ongemerkt en ongewild deelnamen,
eigenlijk nooit echt hebben kunnen ervaren, hoe heerlijk het is, om echt gelijk
te hebben en om dus onze zelf-kennis als waarheid te kunnen vertrouwen. Je hebt
dus volledig gelijk, als je voort blijft gaan met je BT, omdat je niet langer
meer geloofd, in de belachelijke zogenaamde noodzaak, dat je over jezelf zou
moeten en kunnen nadenken. Je weet, dat je nergens meer over kan nadenken, want
er is eenvoudigweg geen innerlijke taal.