Gelijk,

 

Iedereen heeft, voor zijn of haar opvatting, over hun eigen manier van doen en laten, altijd gelijk. Zelfs de depressievelingen en de schizophrenen, hebben helemaal gelijk, dat hun depressieve kijk op hun leven of hun psychose, helemaal waar is. Met andere woorden, iedereen houdt zogezegd vast aan wat ze over zichzelf geloven. De verslaafde gaat nog meer drugs of alcohol gebruiken en de ambitieuze strever naar macht, geld en aanzien,  will nog meer invloed en bezit verwerven. Er is geen enkele uitzondering en de wetenschapper is verlingerd aan weten en de crimineel begaat nog weer een misdaad. Wij zijn allemaal onwillekeurig, dus onvrijwilling, verknocht, aan wat wij over onszelf aan onszelf vertellen.

 

Niemand ziet de dingen, zoals wij dat doen, omdat iedereen ongemerkt gevangen is blijven zitten in hun eigen taal, wat dus Ontlichaamd Taal (OT) is. Als wij echter eindelijk eens gaan luisteren, naar hoe onze stem klinkt, terwijl wij aan onszelf gaan vertellen, hoe het volgens ons zit, dan vindt er vanzelf de plotselinge bevrijding plaats van de taal, waarin wij onbewust gevangen zaten.

 

Het grote verschil tussen OT en Belichaamde Taal (BT), is dat wij niet naar onszelf luisteren tijdens OT en wel naar onszelf luisteren tijdens BT. Een ander groot verschil tussen OT en BT, is dat in OT willen wij gelijk hebben van anderen, maar in BT geven wij onszelf gelijk en hebben wij daardoor, werkelijk, gelijk. Ook zou je kunnen zeggen, dat wij tijdens OT – al staan wij nog zo op ons eigen gelijk, die wij met vrijheid verwarren –  eigenlijk altijd bezig blijven, met het gelijk krijgen van, of  het macht hebben over, anderen, omdat wij voor onszelf nog geen gelijk hebben. Wij hebben alleen dan pas gelijk voor onszelf, als wij BT produceren.

 

Het heeft vele jaren geduurd, voordat ik, met mijn BT, volledig aan mezelf kon erkennen, dat ik echt gelijk heb, in wat ik zeg en schrijf over het grote verschil tussen BT en OT. Aangezien, vrijwel niemand geinteresseerd is, om met mij over dit verschil te praten, heb ik lange tijd te maken gehad met mensen, die als puntje bij paaltje kwam, niet konden toegeven, dat ik met mijn BT gelijk had en dat zij dus, met hun valse, pretentieuze, onbesuisde, domme, onbewuste,  OT, het helemaal bij het verkeerde eind hadden.

 

De duizenden mensen, die door de jaren heen met mij in contact zijn gekomen, hebben zich allemaal weer van mij afgekeerd, vanwege hun eigen zogenaamde gelijk. Indien zij echter, voor zichzelf, hun OT als OT zouden gaan erkennen, dan kunnen zij alsnog ook hun BT ontdekken en daar hun voordeel bij doen. Daar wrikt echter de schoen, want dat willen ze echt niet doen. Om hun eigen erbarmelijke, strijdvaardige en aftandse gelijk te behouden, doen ze daarom meestal alsof hun OT, hun BT zou zijn. Maar dat is dus niet zo. Ik had en ik heb nog steeds gelijk.  

 

Er ligt een groot taboe op het feit, dat ik iemand ben, die werkelijk, met BT, iets over zichzelf en anderen aan de weet is gekomen. Vanwege de alomheersende, nog nooit correct beschreven OT, is er nog steeds een enorme strijd gaande tussen wetenschap – echt gelijk hebben – en de verzinsels van diverse godsdiensten en cultuur. Objectieve, voor iedereen geldende kennis van de wetenschap, geeft ons allen tesamen gelijk, omdat het om de feiten gaat, maar toch komt dat begrip maar mondjesmaat bij mensen tot z’n recht, omdat er een nog groter taboe ligt op het verwerven van onweerlegbare zelf-kennis.

 

Er zijn allerlei mensen geweest,  waarvan werd gezegd, dat ze wijs waren en dat wij naar hen zouden moeten luisteren. Niemand van al die bewierookte heiligen, zelfgerealiseerden, gurus en filosofen, heeft het ooit over het gigantische verschil gehad, tussen onze gebruikelijke OT en ons vermogen om BT te hebben. Met andere woorden, we hebben allemaal geluisterd naar zogenaamde autoriteiten, die geen enkel besef hadden van het verschil tussen OT en BT en die, daarom hier nooit over hebben gesproken. Het is voor mij nog steeds een raadsel, dat er nooit iemand was, die naar zichzelf begon te luisteren en met zichzelf begon te praten en zodoende zijn BT begon te onderscheiden van zijn OT.   

 

Werkelijke zelf-kennis wordt geillustreerd door onze voortgaande BT en door niets anders. Er is dus absoluut geen enkele noodzaak aan religie,  spiritualiteit, filosofie of psychology, omdat die allen onze aandacht hebben weggenomen, van hoe wij – als individu – met onze taal omgaan.  We kunnen aan anderen van alles over onszelf vertellen, maar indien wij met onszelf gaan spreken, om naar onszelf te kunnen luisteren, dan blijkt, dat begrijpen – van wie wij werkelijk zijn – iets totaal anders is, dan het zogenaamde goedpraten dat wij met OT gewend zijn. Wij kunnen onszelf alleen begrijpen met BT, maar met OT zijn en blijven wij in conflict met onszelf.

 

Wanneer wij het verschil tussen onze eigen OT en onze eigen BT gaan erkennen, dan wordt het ons duidelijk, dat wij, met de OT, waaraan wij ongemerkt en ongewild deelnamen, eigenlijk nooit echt hebben kunnen ervaren, hoe heerlijk het is, om echt gelijk te hebben en om dus onze zelf-kennis als waarheid te kunnen vertrouwen. Je hebt dus volledig gelijk, als je voort blijft gaan met je BT, omdat je niet langer meer geloofd, in de belachelijke zogenaamde noodzaak, dat je over jezelf zou moeten en kunnen nadenken. Je weet, dat je nergens meer over kan nadenken, want er is eenvoudigweg geen innerlijke taal.