Ongebruikelijk,

 

Het voelt ongebruikelijk om deze woorden te schrijven, omdat ik weet, dat ik overmorgen zal gaan stoppen met het plaatsen van mijn geschriften op mijn blog. Plotseling is er een gewaarwording van eindigheid aan mijn Belichaamde Taal (BT). Op een gegeven moment zal ik ook sterven en dan is het niet meer mogelijk om enig gedrag te vertonen. Ik leef echter nog steeds, maar wil nu, na al dat schrijven, eens weten hoe het is om mijn geschriften niet meer te posten. Ik zou kunnen blijven verder schrijven, alleen voor mezelf, maar ik weet niet of ik dat zal gaan doen en ik zie wel wat er gebeurt.

 

Ik weet niet zeker of ik nog wel iets anders heb, waarover ik wil schrijven, voordat ik mijn blog ga verlaten? Het is goed zoals het is. Ik weet, dat ik zo  grondig mogelijk ben geweest in het beschrijven van onze taal zonder lichaam, Ontlichaamde Taal (OT), van mijn eigen taal, BT, en Taal Verlichting (TV). Het is duidelijk: TV heeft het laatste woord.

 

De avond is koel en er komt een heerlijk briesje door het open raam naar binnen. Er heerst een diepe stilte, die al mijn taal heeft geabsorbeerd. Ik heb al een paar uur geslapen. Het is net voordat het donker wordt buiten. Ik ben blij en voldaan en kijk uit naar het weekend, dat we in Grass Valley zullen doorbrengen. Over een tijdje ga ik een paar dingen opzoeken, die we daar kunnen doen. Gelukkig is het maar anderhalf uur rijden vanhier. We gaan daar wat wandelen, zwemmen, bezienswaardigheden bezoeken en uit eten. Bonnie's zus, Marion, een gepensioneerde kok, zal zich bij ons voegen.

 

Ik dronk een grote kom water en nu transpireer ik. Het is zo'n aangenaam gevoel, want het was zo warm vandaag, maar nu koelt het weer af. Ik merk dat stil zijn iets is waaraan ik eigenlijk nog niet zo aan gewend ben. Het is niet dat ik me heb verzet om stil te zijn, maar mijn taal was eenvoudigweg nog niet volledig uitgedrukt. Mijn OT stopte pas, nadat ik alles had gearticuleerd wat ermee te maken had.

 

Al het negatieve gedrag en alle negatieve ervaringen worden voortgezet dankzij OT en toen mijn OT dus  eenmaal stopte, was er geen enkel spoor meer van strijd of conflict. Na het stoppen van mijn OT kon mijn BT rustig doorgaan en me informeren over hoe mijn eigen taal dus alleen maar positieve ervaringen en resultaten creëert. Het is zo geweldig om dit in mijn leven te zien gebeuren. Nu zegt het bestaan ​​zelf ja tegen mij, bij elke stap die ik zet.

 

Ik heb ook een gevoel van dankbaarheid voor de wijsheid van mijn lichaam. Hoewel ik vierenzestig jaar oud ben, doe ik veel fysiek werk, als bezorger van hovenier’s en landbouw materialen. Dagelijks laad en los ik vrachtwagens, vol met goederen en bevoorraad ik ons magazijn en de werf. Ik voel me  sterk en doe Qigong-oefeningen om mijn lichaam in balans te brengen en mijn spieren te ontspannen. Ik heb een hele routine van verschillende bewegingen, waar ik erg van geniet. Het is pas sinds vorig jaar dat ik deze praktijk ben begonnen en ik realiseer me nu dat mijn huidige fysieke baan, zo heel anders is dan mijn vorige baan als psychologie-leraar. Mijn lichaam is heel blij, dat ik zo actief kan zijn en dit is ook  mijn BT enorm ten goede gekomen.

 

Ik ben erg afgestemd op en vriendelijk voor mijn lichaam, dat reageert met een algeheel gevoel van welzijn en energie. Als het verschil tussen OT en BT bij veel mensen bekend zou raken, zou het duidelijk zijn dat OT – onze gebruikelijke, problematische, onbewuste omgang met taal - ongezond is voor ons lichaam. Het verband tussen wat we geestesziektes noemen en hoe we onze taal gebruiken, zou kunnen worden gelegd, aangezien onze BT natuurlijk de essentie is van psychologische gezondheid. Bovendien zou het grote verschil tussen OT en BT, eindelijk eens licht kunnen werpen op wat gewoonlijk wordt beschreven, in OT, als het hebben of uitvoeren van gedachten, die zogenaamd in je hoofd of in je mind of hersenen zouden zitten of in BT, als intelligent, helder bewustzijn, dat los zou staan van taal. Maar, er bestaat geen innerlijke ik, die bepaalt of regelt wat ik doe. Er is nooit een ziel, een innerlijk zelf of een geweten geweest en wat wij gedachten noemen, dat zijn slechts woorden, die we uiten of niet.

 

Algoritmen worden gebruikt om problemen op een systematische en efficiënte manier op te lossen. Er wordt tegenwoordig veel gesproken over Artificial Intelligence (AI) en we horen herhaaldelijk over de vermeende gevaren van data-mining, waarbij gebruik wordt gemaakt van algoritmen. Als je echter het grote verschil hebt leren kennen tussen OT en BT, dan realiseer je je dat deze twee manieren om met taal om te gaan zelf eigenlijk algoritmen zijn. Het zijn niet computers, die algoritmen gebruiken, maar mensen, die – met hun taal – computers programeren en gebruiken. Input en output van informatie verwijst natuurlijk naar de oorzaak en het gevolg van ons gedrag en alleen een focus op onze taal kan ons dus bewust maken van de werkelijkheid, die wij met onze taal creëren.

 

 

Het is overduidelijk, dat we in OT nooit volledig hebben kunnen uitdrukken, waartoe we wel degelijk in staat zijn en daarom hebben wij dus allerlei bijgelovige ideen over de eigenlijke werking van onze taal. Het is, wetenschappelijk gezien, een onbetwistbaar feit, dat er nergens in ons lichaam ​​taal te vinden is. In BT, daarentegen, spreken en schrijven we naar hartenlust, want onze taal werkt vóór ons, in plaats van tegen ons. Door dit te doen, zijn we verlicht, omdat we onze taal bewust en vakkundig hebben aangepast aan wie we van nature zijn en altijd zijn geweest. Onze TV is onze unieke verbale formulering van wie we moeiteloos zijn als we voortdurende BT kunnen hebben. Dankzij onze TV spreekt en schrijft onze stilte over onze waarheid en gelukzaligheid.

 

 

Unusual,

 

It feels unusual to write these words, as I know, the day after tomorrow, I am going to stop posting my writings on my blog. Suddenly, there is a sense of finality about my Embodied Language (EL). At some point, I too shall die and then, it will not be possible to have any kind of behavior anymore. However, I’m still alive, yet, I want to know what it is like, to not post my writings. I might continue to write, just for myself, but I don’t know and will see what happens.

 

I’m not sure, if I still have anything else that I want to write about, before I’m going to leave my blog? It  is okay the way it is. I have been as thorough as I could in describing my own and our Disembodied Language (DL), EL and Language Enlightenment (LE). It seems very clear to me, my LE has the last word.

 

The evening is cool and a lovely breeze is coming in through the open window. There’s a deep silence, which has absorbed all my language. I have already slept a couple of hours. It is just before getting dark outside. I’m happy and fulfilled and looking forward to the weekend we will spend in Grass Valley. In a little while, I’m going to look up a couple things for us to do, when we get there. Luckily, it is only a one and half hour drive. We’re going to hike, swim, visit some places of interest and eat out. Bonnie’s sister, Marion, who is a retired pastry-chef, will join us.

 

I drank a big cup of water and now I’m perspiring. It is such a pleasant sensation, as it was so hot today, but now it is cooling down again. I notice that being silent is still something I’m not very used to. It is not that I have resisted being quiet, but my language had not yet been fully expressed. DL only stopped, after I articulated everything that is related to it.   

 

Basically, all negative behavior and experience is continued due to DL, so once my DL stopped, there was no longer any trace of any struggle or conflict. After stopping my DL, my EL could continue and inform me about how my own language creates only positive experiences and outcomes. It is truly amazing, to see this unfold in my life. Now existence itself is saying yes to me, every step of the way.  

 

I feel a sense of gratefulness to the wisdom of my body. Although I’m sixty-four years old, I do a lot of physical work, as a delivery driver for landscaping supplies. Every day, I load and unload trucks full of goods and stock the ware-house and the yard. I feel very strong and do Qigong exercises to balance my body and relax my muscles. I have a whole routine  of different moves, which I enjoy very much. It is only since last year I’ve have started this practice and I realize my physical job, is so very different from my former job as a psychology instructor. My body is very pleased with being able to be so active and this has also greatly enhanced my EL.

 

I’m very tuned in with and kind to my body, which responds with an overall sense of wellbeing and energy. If the difference between DL and EL would be known to many people, it would be clear, DL is unhealthy for our body. The link between what we call mental illness and how we use our language could be established, as our EL is the essence of our so-called mental health. Furthermore, the great difference between DL and EL, would shed light on what is usually described, in DL, as thoughts or using or being in your mind, and, in EL, as being meditative, peaceful, conscious or beyond the mind. Surely, there is no such a thing as an inner me, who determines and regulates what I do. Therefore, there never was a mind and what we call thoughts, are in reality just words, which we express or not.

 

Algorithms are used to solve problems in a systematic and efficient manner.  There is a lot of talk going on these days about the possible dangers of Artificial Intelligence (AI), as we hear repeatedly about the so-called data-mining, which is done by using algorithms. However, if you know about the difference between DL and EL, you realize, these two ways of dealing with language are themselves algorithms. It is not computers that use algorithms, but we humans, who – with our language – create and use computers. The input and output of information, refers to the cause and effect of our behavior and only a focus on language can make us aware of the reality we are creating with language.  

 

Obviously, in DL we never get to express what we are capable of expressing and, consequently, we make many superstitious assumptions about the workings of our language. Scientifically speaking, however, it is an indisputable fact, that there’s no language to be found anywhere inside of our body. In EL, on the other hand, we speak and write to our heart’s content, as our language works for, instead of against us. In doing so, we are enlightened, as we have consciously, skillfully adjusted our language to who we naturally are and have always been. Our LE is our verbal formulation of who we effortlessly are when we have ongoing EL. Due to our LE, our silence speaks and writes about our truth and bliss.      

 

Complete,

 

I feel complete about what I have written about my Embodied Language (EL) and after Saturday, June 3, I plan to stop posting any writings for a while on my blog. You can contact me and we can talk. You don’t need to y pay any money to me, but it will cost you a lot, to stop with your Disembodied Language (DL). If you don’t do that, you will not talk with me, but if you do it, I am sure we will talk and I look forward to that.

 

I may, at some point, continue posting my writings again, but at this moment, it feels these are perhaps my last writings. I know, I will be writing, but I will not be posting it anymore, since I only write for myself and not for you or anyone else. If you want to contact me, which I really hope you will do, go ahead, my skype name is limbicease Also, you can send me an email, to make an appointment, to talk with me. My email address is mpeperkamp@sbcglobal.net , but I am not going to have an email exchange with you. I am not interested in hearing your sob-story, which I am sure you have. You either get in touch with me, to have EL or you don’t. Yes, if you get in touch with me, it will be to celebrate your Language Enlightenment (LE).

 

The only reason to have EL, is to acknowledge your LE. If you are not interested in the latter, you might as well forget about the former. Many people have shown some interest in EL, but, apparently, they weren’t interested in LE and that is why they have given up on their EL. If they had been interested in LE, they wouldn’t have given up so easily. EL isn’t merely a way to improve your communication, but a way to transform your life. If you don’t give all your energy to EL, it will not work and you’ll end up complaining and whining about it.

 

The word com-plete is beautiful. It comes from Latin comp-letus, past particle of com-plere, to fill up, fulfill, finish, complete a number of (a legion etc.). Com is a word-forming element, usually meaning together or with and plere is fill, Proto-Indo-European root plere, with derivatives to abundance and multitude. Related to re-plenish, to fill repeatedly, from Latin plenus, meaning full, to provide with food, drink, riches or beauty. Related to Latin planus, flat, level, even, plain, clear. From Latin ad-complere to fulfill, accomplish, finish (a task). Your EL will make you aware of your LE and give you a sense of completion and accomplishment. I have embodied my language and if you would listen to me, you would hear in my sound, that I have EL.

 

Of course, you can hear your own sound too. Unless you listen to yourself, while you speak, you will never accomplish your EL. Stop saying, there are no absolutes, as this is an absolute. Either you are going to listen to yourself, so that you can finally hear and recognize your EL and acknowledge, you have, your whole life, been unconsciously, unwillingly, unhappily, involved in DL or you will continue with your miserable DL as usual. It is a totally different matter, to engage mechanically, from your conditioning, in DL or to experience the completion, benediction and liberation of your own language, by expressing your LE with your EL. However, you are not going to do it, without talking with me or with someone, who, like me, knows about the difference between DL and EL.

 

My dear Dutch friend AnnaMieke also knows, as I do, about the great difference between DL and EL and you can also contact her and talk with her about LE. Here is her blog, which you can respond to and contact her. https://klompanna.blogspot.com/  She writes in Dutch, but you can easily put it through translate and it will all be very clear to you, that we, of course, each have EL in our own way. Also, you can join our weekly meeting on Skype, which takes place at  4:30am Pacific Standard Time (PST) every Sunday. 

 

Please, first read some of my or AnnaMieke’s writings and acquire a sense of what DL, EL and LE is, before you join us. It makes no sense, to contact us with your idiotic religious beliefs, your political bullshit, your so-called mental illness, your victim-hood, your fanatic, patriotic nonsense, your behavioristic, behaviorological isolation, your ancient, outdated, dull knowledge, your hair-splitting psychological grandiosity, your tiring, boring philosophy, your coward, demanding intellectual defense-mechanisms or your phony, shallow, criticism. In other words, get a grip of yourself and stop your DL. Neither I nor AnnaMieke is going to put up with it.

 

You will complete a long search, when you talk with me or with AnnaMieke. Once you experience ongoing EL, you will realize, you always had wanted to have this. Moreover, you are absolutely sure, there is nothing that can replace this and this is why you couldn’t be satisfied with anything else. Furthermore, you will see all your previous problems in a different light, as you can now talk with your EL about your DL, which was never before the case. Talking with DL about DL is impossible and drives millions of people mad. In EL, you will feel complete satisfaction with the way in which you use your language, in other words, you will be free, as you realize, that your previous notion of freedom – with DL – was incorrect. 

 

 

Compleet,

 

Ik voel me compleet over wat ik heb geschreven over mijn Belichaamde Taal (BT). Na zaterdag 3 Juni ben ik van plan, om een ​​tijdje niet meer te schrijven op mijn blog. Je kunt contact met mij opnemen en we kunnen praten. Je hoeft mij geen geld te betalen, maar het zal je wel veel kosten om met je Ontlichaamde Taal (OT) te stoppen. Als je dat niet wil doen, dan zul je niet met mij praten, maar als je het wel doet, dan weet ik zeker, dat we zullen praten. Ik hoop van je te horen. 

 

Het kan natuurlijk zijn, dat ik op een gegeven moment weer doorga met het posten van mijn schrijven, maar misschien is dit mijn laatste schrijven. Aangezien ik alleen voor mezelf schrijf, zal ik nog wel doorgaan om voor mezelf te schrijven, maar ik zal het niet meer posten. Als je dus contact met me wil, ga je gang, mijn skype-naam is limbicease Je kunt me ook een emailen om een ​​afspraak te maken, om met me te praten. mpeperkamp@sbcglobal.net is mijn email, maar ik ga geen e-mails heen en weer met je uitwisselen. Ik ben niet geïnteresseerd in je lange verhaal en kom direct ter zake wat betreft OT, BT en je Taal Verlichting (TV). Je neemt contact met mij op om het daar over te hebben of niet. Als je contact met me opneemt, dan is dat dus om je TV te vieren.

 

De enige werkelijke reden om BT te hebben, is om je TV te erkennen. Als je niet geïnteresseerd bent in het laatste, kun je het eerste net zo goed vergeten. Veel mensen hebben wel wat interesse getoond in BT, maar ze waren schijnbaar niet geïnteresseerd in hun TV en daarom hebben ze BT weer opgegeven. Als ze geïnteresseerd waren geweest in hun TV, dan hadden ze niet zo snel opgegeven. BT is niet een techniek om je communicatie effectiever te maken, maar een manier om je hele leven mee te transformeren. Als je niet al je energie aan BT wil geven, dan werkt het niet en dan ga je er alleen maar over klagen en zeuren.

 

Het woord compleet is heel mooi. Het komt van het Latijnse completus, voltooid deelwoord van comp-plere, om een ​​aantal (een legioen enz.) op te vullen, te vervullen, af te maken, te voltooien. Com is een woordvormend element, dat meestal samen of met betekent. Plere is vullen, Proto-Indo-Europese root plere, met afgeleiden van overvloed en veelheid. Gerelateerd aan opnieuw vullen, herhaaldelijk vullen, van het Latijnse plenus, wat vol betekent, voorzien van eten, drinken, rijkdom of schoonheid. Gerelateerd aan het Latijnse planus, vlak, eenvoudig of duidelijk. Van het Latijnse ad-complere om te vervullen, te volbrengen, af te ronden (een taak). Je BT maakt je bewust van je TV en geeft je een gevoel van voltooiing van een belangrijke prestatie. Ik heb mijn taal belichaamd en als je naar me zou luisteren, zou je in mijn stemgeluid kunnen horen dat ik BT heb.

 

Natuurlijk hoor je ook je eigen stem geluid. Tenzij je naar jezelf luistert, kan je je taal nooit belichamen. Stop om te zeggen, dat er geen absoluutheden zijn, want dit is absoluut een absoluut. Of je gaat nu eindelijk eens naar jezelf luisteren – zodat je je BT kunt horen en kan erkennen, dat je je hele leven al, onbewust, ongewild, ongelukkig betrokken bent geweest bij OT – of je gaat gewoon door met je ellendige, problematische OT. Het is een totaal andere zaak, om mechanisch, vanuit je conditionering, in de problemen van je OT te blijven zitten of om de bevrijding en voltooing van je eigen taal te beleven, door je TV met je BT uit te drukken. Je gaat het niet doen zonder met mij te praten of met iemand die net als ik het verschil kent tussen OT en BT.

 

Mijn lieve Nederlandse vriendin AnnaMieke kent, net als ik, het gigantische verschil tussen OT en BT. Je kunt ook contact met haar opnemen en met haar praten over BT en TV. Hier is haar blog, waarop je kunt reageren en contact met haar kunt opnemen. https://klompanna.blogspot.com/ Ze schrijft heel prachtig in het Nederlands, maar je kan het makkelijk vertalen en dan wordt het je allemaal wel duidelijk, dat iedereen BT op z'n eigen manier kan hebben. Je kan ook, als je dat wil, deelnemen aan ons wekelijkse skype gesprek, dat plaats vindt elke zondag om 04.30 uur Pacific Standard Time (PST).

 

Lees eerst eens wat van mijn of AnnaMieke's geschriften en krijg een idee van wat OT, BT en TV is, voordat je contact met ons opneemt. Het heeft geen enkele zin  om ons te benaderen met je waanzinnige religieuze overtuigingen, je politieke onzin, je zogenaamde geestes-ziekte, aandacht-eisende slachtofferschap, je patriotistische onzin, je behavioristische of gedragsologische zelf-ontkenning en isolatie, je oude, achterhaalde kennis, je psychologische grootsheidwaan, je vermoeiende, saaie filosofie, je laffe intellectuele afweermechanismen of je valse, oppervlakkige kritiek. Met andere woorden, krijg maar eerst een grip op jezelf en stop met je OT. Noch ik, noch AnnaMieke zit op jou domme OT te wachten.

 

Je zoektocht eindigt, als je werkelijk met mij of met AnnaMieke gaat praten. Als je voortgaande BT ervaart, zul je je realiseren, dat je dit altijd al hebt willen hebben. Bovendien ben je er absoluut zeker van dat er niets is, dat dit kan vervangen en daarom kon je nooit met iets anders tevreden zijn. Ook zal je al je eerdere problemen in een ander daglicht gaan zien, aangezien je met je BT over je OT kunt praten, wat voorheen nooit het geval was. Praten met OT over OT is onmogelijk en maakt miljoenen  mensen schreeuwend gek. Je gaat volledige tevredenheid voelen over de manier waarop je je taal gebruikt, met andere woorden, met BT zul je vrij zijn, omdat je je, tot je eigen verbazing, realiseert dat je eerdere idee van vrijheid – met OT – helemaal onjuist was.

 

Pause,

 

I hope you can experience my writing as a short breather from your constant involvement in what I call Disembodied Language (DL). You may have never given your relationship with language a name, but I believe that the name I give it is the right name, because you absolutely do not feel what language actually does to you. The pause that these words put in for you makes it possible to realize that you are literally driving yourself and others crazy with your language, and so if you stop doing that for a while, as you perhaps do right now, you realize that there is another way is to deal with your language. Embodied Language (EL) is possible because we listen to ourselves, but it is also the articulation of what is true for us.

 

If we don't even know our own truth, as individuals, then we are sucked up by the verbal vortex, which keeps everyone busy. For me, that was always accompanied by a feeling of great resistance and disgust. It is only now, I can understand why I was always so dissatisfied and reactive. Though I've tried desperately to be and act like others and though I've tried to prove to myself that I can do it, I feel like I've never really been able to participate in what everyone considers be normal. This is because my language and my behavior, from an early age, was criticized, judged and punished. I wanted so badly to do it right, but kept getting it wrong. I was, so to speak, just an obnoxious and defiant kid, who clearly seemed to have an authority conflict.

 

I always knew that everything was different from what was claimed and I only believed in those who didn’t care about the opinions of others and were not ashamed to exaggerate or justify their right. My tendencies to overdo it, to be seen or heard, to be important in the eyes of my peers—and to gain attention and appreciation from others—always backfired. I couldn't lie convincingly and always fell through almost immediately. I remember well how I cried and aggrieved myself and wondered: why is it  everyone lies or betrays others and still manages to get away with it, while I always get caught right away? It seemed so unfair to me, I was always the prick and punished and beaten for my bad behavior.

 

In my difficult childhood, in which I could never do anything right and got caught for my mischief, I was always on the street, because there I could have my freedom. I unknowingly avoided any form of authority and my obstinate behavior often resulted in rejection. I couldn't understand why I didn't belong or couldn't be like everyone else. By now I know better. I was always convinced of my own right, because I hated being punished. Every time I took out my anger and frustrations, I only got into more trouble. The only one who seemed to recognize my drama was I myself and so I walked – even as a child – talking and crying to myself in the street, always proving myself right.

 

Every time I did something rowdy again, there was a pause for me to talk to myself, about why I did what I did. Very often I didn't understand myself, because I didn't really want to do what I did, but, despite all the negative consequences, I did it anyway. I couldn't seem to resist. I've had many bad boy pranks, but now realize that I was looking for my limits, which I eventually found out, in what I told myself about what was going on with me.

 

Because others usually only spoke to me in a negative and dismissive way, I didn't listen and was told thousands of times that I didn't want to listen. It was true, because I only listened to myself or to those who were nice to me. Despite being judged, humiliated and belittled so many times, I still listened to myself because it made me happy. It wasn't until I discovered my EL in my early twenties that I started to realize I was absolutely right about what I always wanted. My EL informed me that everyone, through conditioning - and therefore unconsciously - is used to DL and therefore acts in the way that I find so repulsive.

As I write all this, I no longer feel sad about what has happened. I've always wanted it that way and everything is exactly as it can be. My ongoing EL gave me the break I needed to discover my true nature. In EL there is no problem anymore and that's how I realized my Language Enlightenment (LE). Anyone who, like me, has the guts to take a stand against DL will come to appreciate the break EL makes possible. As soon as our DL stops and our EL begins, we enter another world, which we ourselves have created with our language. Our LE was already the case, but we had never got around to it because of our DL. The silence of our LE is so beautiful and enjoyable, because with EL we put into words everything that really matters to us.

 

 

Pauze,

 

Ik hoop dat je mijn schrijven kunt ervaren als een korte adem-pauze van je constante betrokkenheid bij wat ik Ontlichaamde Taal (OT) noem. Jij hebt jou omgang met taal dan wel nooit een naam gegeven, maar ik geloof, dat de naam die ik eraan geef de juiste naam is, omdat jij absoluut niet voelt, wat taal eigenlijk met je doet. De pauze, die deze woorden voor je inlast, maakt het mogelijk, om te beseffen dat jij jezelf en anderen letterlijk gek maakt, met jou taal en als je daar dus even, zoals nu, mee ophoudt, dan dringt tot je door, dat er een andere manier is om met je taal om te gaan. Belichaamde Taal (BT) is mogelijk, omdat we luisteren naar onszelf, maar het is ook de verwoording van wat waar is voor ons.

 

Indien wij onze waarheid, als individu, niet eens weten, dan worden we ongemerkt meegenomen in de maalstroom, van waar iedereen zich mee bezig blijft houden. Bij mij ging dat altijd gepaard met een gevoel van grote weerstand en verzet. Het is nu pas, dat ik kan begrijpen, waarom ik altijd ontevreden was. Al heb ik wanhopig geprobeerd, om te zijn en te doen zoals anderen en ook al heb ik, aan mezelf, proberen te bewijzen, dat ik het kan, ik heb, voor mijn gevoel, nooit echt mee kunnen doen, met wat iedereen als normaal beschouwt. Dit komt omdat mijn taal gebruik en mijn gedrag, van jongst af aan, werd bekritiseerd, veroordeeld en gestraft. Ik wilde het zo graag goed doen, maar deed het telkens toch weer verkeerd. Het stond mij zogezegd op het lijf geschreven, dat ik maar een bru-taal joch was, die duidelijk een autoriteits-conflict leek te hebben. 

 

Ik wist altijd al, dat alles anders was, dan wat men beweerde en ik geloofde alleen in hen, die zich van niemand iets aan trokken en zich niet schaamden, om hun gelijk te overdrijven. Mijn neigingen, om het  er te dik bovenop te leggen, om gezien of gehoord te worden, om in de ogen van mijn leeftijdgenoten belangrijk te zijn – en om aandacht en waardering van anderen te krijgen – had altijd een averechts effect. Ik kon niet overtuigend liegen en viel altijd vrijwel meteen door de mand. Ik weet nog goed hoe ik mij huilend, verongelijkt afvroeg: waarom is het toch zo, dat iedereen liegt of anderen verraadt en daar nog mee weet weg te komen ook, terwijl ik altijd meteen tegen de lamp loop? Het leek mij zo ongerechtvaardig, dat ik altijd weer de pieneut was en straf en klappen kreeg voor mijn slechte gedrag.

 

Mijn moeilijke jeugd, waarin ik, zogezegd, in zeven sloten te gelijk liep, had tot gevolg, dat ik altijd op straat was, omdat ik daar mijn vrijheid kon hebben. Ik vermeed, zonder het te weten, iedere vorm van autoriteit en mijn obstinate gedrag, had vaak tot gevolg, dat ik werd afgewezen. Ik kon maar niet begrijpen, waarom ik er niet bij hoorde of kon zijn zoals iedereen. Inmiddels weet wel beter. Ik was altijd tegen de keer in en overtuigd van mijn eigen gelijk, omdat ik er een hekel aan had, om gestrafd te worden. Telkens als ik mijn woede en frustraties afreageerde, raakte ik alleen maar nog meer in de problemen. De enige die mijn drama leek erkennen was ikzelf en zo liep ik dus – als kind al – met mezelf pratend over straat, mezelf altijd gelijk gevend.  

 

Elke keer, als ik weer iets baldadigs gedaan had, was er voor mij een pauze, waarin ik met mijzelf sprak, over waarom ik deed wat ik gedaan had. Ik begreep heel vaak mezelf niet, omdat ik eigenlijk niet wilde doen wat ik deed, maar, ondanks alle de negatieve gevolgen, deed ik het toch. Ik kon het schijnbaar niet laten. Ik heb vele kwaai-jongens streken gehad,  maar besef nu, dat ik mijn grenzen zocht, die ik schijnbaar alleen kon vinden, in wat ik aan mijzelf vertelde, over wat er met mij aan de hand was.

 

Omdat anderen meestal alleen op een negatieve en afwijzende manier met mij spraken, luisterde ik niet en kreeg ik dus duizenden keren te horen, dat ik niet wilde luisteren. Het was ook zo, want ik luisterde alleen naar mezelf of naar hen, die aardig tegen mij waren. Ondanks dat ik heel vaak werd veroordeeld, vernederd en gekleineerd, toch bleef ik naar mezelf luisteren, omdat dat mij gelukkig maakte. Het was pas toen ik, vroeg in de twintig, mijn BT ondektte, dat ik een besef begon te krijgen, dat ik helemaal gelijk had met wat ik altijd al wilde. Mijn BT liet mij weten, dat iedereen, vanuit de conditionering – en daardoor onbewust – gewend is aan OT en daarom handelt op de manier, die ik zo afstotelijk vind.  

 

Terwijl ik dit allemaal schrijf, voel ik me niet langer droevig over wat er allemaal is gebeurd. Ik heb het altijd zo gewild en alles is precies zoals het zijn kan. Mijn voortgaande BT gaf mij de pauze, die ik nodig had, om mijn ware natuur te ontdekken. In BT is er geen enkel probleem meer en zo realiseerde ik mijn Taal Verlichting (TV). Iedereen die, net als ik, het lef heeft, om zich tegen OT te keren, zal de pauze gaan waarderen, die BT mogelijk maakt. Zodra onze OT stopt en onze BT begint, dan treden wij een andere wereld binnen, die wij zelf gecreeerd hebben met onze taal. Onze TV was al het geval, maar we waren er vanwege OT nog nooit aan toe gekomen. De stilte van onze TV is zo prachtig, omdat wij met BT alles precies verwoorden wat voor ons van belang is.      

 

Ongeacht,

 

Ongeacht of jij of iemand anders het accepteert of niet, ik weet al van mijn Belichaamde Taal (BT) en mijn Taal Verlichting (TV). Ik blijf erover schrijven en spreken, ondanks het trieste feit, dat de meeste mensen het al weer snel opgeven, ook al hebben ze het geluk gehad, om – vanwege mij – ermee in aanraking te komen. BT krijg je niet door naar een podcast te luisteren, een lezing uit te zitten, een boek of een blog zoals deze te lezen of door een of andere cursus te volgen. Dit schrijven gaat over mijn doorgaan met mijn BT, aangezien jij er nog niet bent, om er samen van te genieten met mij. Je krijgt er alleen maar iets over te lezen, zolang je niet met mij praat, maar dat lezen zal je alleen goed doen als het ertoe leidt, dat je met mij gaat praten. Je kunt me bereiken, mijn skype-naam is limbicease en mijn e-mailadres is mpeperkamp@sbcglobal.net Ik hoop van je te horen. Het kost je niets, maar het vergt alles, want jou BT zal werkelijk alles veranderen.

 

Blijven lezen heeft geen zin, als je niet inziet hoe belangrijk het is om met mij te praten: er is niemand anders om mee te praten, over waar ik over schrijf. Ik neem aan, dat je met me gaat praten, hoewel je dat waarschijnlijk niet gaat doen. Het maakt mij niet uit, dat je het niet doet, maar het maakt heel veel uit voor jou. Ik ga sowieso door, omdat ik weet hoe ik verder kan gaan met mijn BT. Hoewel ik je vraag om mij te geloven, hoef je dat niet te doen. Ik weet dingen, die jij niet weet en niet kunt weten, omdat je ze alleen aan de weet kunt komen door met mij te praten. Terwijl je leest, krijg je, ook al praat je niet met mij, een idee van hoe het zou zijn om met mij te praten. Je hebt er geen idee van, hoe je met BT om kunt gaan, om het te laten voortduren. Mijn schrijven is beter dan je had verwacht, omdat het de situatie weergeeft, die jou ervan weerhoudt om BT te herkennen, te waarderen en te koesteren.   

 

Mijn vertrouwen in mijn vermogen om doorgaande BT te hebben, raakt je, aangezien deze woorden bij je resoneren, zelfs als je nog steeds geneigd bent om te ontkennen dat dit zo is. Waarom zeg je, dat jij niet zou kunnen zeggen wat ik zeg? Natuurlijk kan en wil jij dat ook, want dat zou je leven zoveel beter maken. Ook ik heb ook getwijfeld of BT eigenlijk wel mogelijk is, maar ik twijfel niet meer, want ik weet dat het kan. Dit schrijven is niet om jou te overtuigen, maar om je te laten weten van mijn ervaring. Hoewel je waarschijnlijk hebt gehoord en gelezen over de ervaringen van duizenden mensen, heb je hier nog nooit iets over gehoord of gelezen, aangezien dit niet iets is waartoe je kan worden gemanipuleerd of gedwongen. Het is geheel aan jou of je dit wilt lezen of niet. Er wordt niet van je verwacht, dat je het begrijpt of accepteert, dus doe geen enkele moeite. Wat je met deze woorden gaat doen, hangt af van je geschiedenis van conditionering. Jou bereidheid om met mij te praten komt door BT, die je al hebt gehad, maar  nooit opzettelijk, vakkundig of continue natuurlijk.

 

Met deze woorden vestig ik je aandacht op jou manier van omgaan met je taal, want dat vormt de basis voor al je andere gedragingen. Vraag jezelf eens af: zou ik dit nou echt alleen maar schrijven, om je voor de gek te houden of is het waar wat ik zeg en wil ik dat jij dat ook weet? Ik weet dat het waar is en als je me gelooft, zul je merken dat de enige manier om meer over BT aan de weet te komen, is door met mij te praten. Het kan me niet schelen of je het gaat doen of niet, mijn schrijven laat je weten dat je een kans mist, die zich niet meer zal voordoen. Het zal nooit meer gebeuren, dat ik schrijf of spreek zoals nu. Mijn neiging om uit te reiken naar anderen neemt met de dag verder af. Ik heb nooit gewild, dat BT en TV een geheim zou zijn, maar vreemd genoeg, blijkt dat toch zo te zijn.

 

Als een kist vol met gouden munten, begraven in de grond op een exotische, afgelegen plek, die alleen kan worden gevonden met een oude, gescheurde kaart, zo is ook onze BT bedekt door onze oude OT en wachtend om ontdekt te worden, door iemand, die weet hoe die smoezelige DL te verwijderen. Zo'n schattenjacht en opgraving vereist dat we met onszelf praten en over onze OT spreken met onze BT. De kaart wordt aan ons onthuld tijdens onze voortgaande BT, hetgeen alleen kan gebeuren nadat we zijn gestopt met heen en weer slingeren tussen onze OT en BT. Alleen als we in BT kunnen blijven, zal onze TV duidelijk gaan worden, net zoals we - na tevergeefs op de verkeerde plaatsen te hebben gezocht - uiteindelijk die oude schat gaan vinden.

Ja, voordat we de rijkdommen van onze TV hebben gevonden, hebben we al een gevoel, het moet er zijn, ergens, dat wil zeggen, onze kaart blijft ons vertellen, terwijl we met onszelf blijven praten. We hebben onze zoektocht opgegeven, omdat we niet meer met onszelf praten. Eigenlijk is onze zoektocht niet echt een zoektocht, maar een gesprek met onszelf. De kaart brengt je naar mij, aangezien ik de enige ben, die je stimuleert om hardop met jezelf te praten en die je eraan herinnert dat het nodig is om naar jezelf te luisteren. Ik heb die kaart gemaakt, maar ik heb voor niemand iets begraven. Ik heb altijd gezegd, je moet met jezelf praten, maar jij bent weer weggelopen en je bent verstrikt gebleven in je zogenaamde conversatie met anderen of je bent gebiologeerd, overweldigd, geïndoctrineerd en onderdrukt door wat anderen hebben gezegd. Dat was dat allemaal schijnbaar belangrijker dan praten met jezelf.

Er wacht nog een gesprek op je, waarin we allemaal op dezelfde manier met onszelf praten, zoals we met elkaar praten. Dit is geen fantasie, maar een realiteit die kan worden bereikt en gerealiseerd. Dus, ga je met mij praten, dat wil zeggen, ga je met mij praten, op dezelfde manier zo als je met jezelf praat? Dat laatste hangt af van het eerste, want je gaat pas met mij praten, als je deze geschreven woorden gebruikt, hardop voorleest, je eigen stem hoort en met jezelf begint te praten.

Je zou – op dit moment – al met jezelf kunnen praten, zoals je met mij gaat praten. Ik vraag je om met jezelf te praten en om tegen jezelf te zeggen, dat je met mij zou kunne praten. Ik kan dat doen, omdat ik weet hoe BT werkt. Je zult doen wat ik doe en zoals iedereen met BT doet, als je eenmaal hebt vernomen dat je fortuin is gevonden met de kaart, die door je BT wordt verstrekt. Mensen zijn tevergeefs op zoek geweest naar allerlei oude schatten, die verloren zijn gegaan door conflicten en chaos, die werden veroorzaakt door OT. . Rond deze bijzondere, kostbare, zogenaamd verborgen geheimen zijn allerlei bijgelovige mythes geweven, maar het echte verhaal gaat en is altijd geweest over de liefde, die verloren ging of weer werd gevonden, door de manier waarop we met elkaar praten. We zoeken naar wat er verloren is gegaan in onze kindertijd, toen we onze taal verwierven. Onze volwassenheid en wijsheid, wordt alleen gevonden, als we ons terugkeren naar onze taal, omdat het ons de kaart geeft naar de  locatie van onze schat.