Echt,

 

Is het werkelijk waar dat ik verlicht ben? Ja, dat is zo en ik ben zo blij om je erover te vertellen. Ook jij zou verlicht zijn, als je echt naar mij zou luisteren en mij zou laten uitleggen hoe het werkt. Het is heel eenvoudig. Ik heb een heel andere verlichting dan waar iemand ooit over heeft gesproken. Ik noem het Taal Verlichting (TV). Ik heb hier ook veel liedjes over op mijn You Tube-kanaal. Ga gewoon naar You Tube en type mijn naam in, Maximus Peperkamp, ​​en je zult mij dan horen zingen over mijn TV.

 

Mijn TV is onlangs tot bloei gekomen dankzij mijn voortdurende Belichaamde Taal (BT). Ik ontdekte het verschil tussen BT en Ontlichaamde Taal (OT) toen ik begin twintig was, maar het was pas onlangs – of was het vorige week of vorige maand? – dat ik me opeens op mijn gemak voelde om over TV te praten. Door erover te schrijven, heb ik mijn eigen aarzeling overwonnen, die uiteraard nog steeds te maken had met mijn geschiedenis met OT. Ik heb nu mijn OT op zijn plaats gezet – dat wil zeggen achter mij – door met mezelf te praten, door naar mezelf te luisteren, door naar mezelf te schrijven en door mijn schrijven te lezen over mijn praten met mezelf.

 

Ik ben nu echt verlicht. Ik herinner me dat ik dit ook vele jaren geleden zei, toen mijn taalgebruik nog niet volledig was aangepast aan mijn ervaring. Het was erg verwarrend voor mij, aangezien ik wist dat ik verlicht was, maar ik kon het toch ook weer niet geloven, omdat ik nog steeds veel grote problemen had, die natuurlijk allemaal verband hielden met mijn eigen conditionering met OT. Ik heb deze problemen niet meer. Ze zijn inmiddels allemaal opgelost en het lijkt well alsof ik dit allemaal heel snel, moeiteloos en effectief heb kunnen doen.

 

Ik had zo gigantisch veel problemen, dat ik echt niet kon geloven dat ik ooit zonder hen zou zijn, en toch ben ik hier. Het gebeurde allemaal zo snel, ik weet niet eens wanneer. Ik kan geen enkele gebeurtenis aanwijzen, die dit heeft veroorzaakt, maar één ding is zeker: het wekelijks delen van mijn TV met mijn BT, op skype, met mijn lieve Nederlandse vriendin AnnaMieke, moet er iets mee te maken hebben. Wij twee hebben werkelijk geschiedenis geschreven, want door onze BT en TV met elkaar te delen, zijn we allebei voorgoed verankerd in onze TV. Wij zijn, voor zover ik weet, de enige twee mensen, die niet alleen samen verlicht zijn geworden, maar die deze nieuwe BT hebben verworven, die, zoals iedere dag duidelijker zal worden, ons gaat laten zien, dat alles wat er over verlichting is gezegd – zonder iets over BT te noemen – een grote hoop met onzin was.

 

Iedereen die het grote verschil tussen OT en BT hoort en kent, zal merken dat de spreker, die OT heeft, echt verschrikkelijk klinkt. Iedereen die spreekt met een stem, die de aandacht opeist, is zich er totaal niet van bewust, dat hij of zij dwangmatig  klinkt, ook al is hij of zij nog zo vriendelijk, vredig, meditatief, geduldig of geinteresseerd. Wanneer de persoon met OT zijn of haar eigen stem begint te horen, is hij of zij geschokt, als hij of zij ontdekt, dat hij of zij zo gewend is om met een stem te spreken, die hij of zij zelf niet eens wil horen. In OT luistert de spreker nooit naar zichzelf. Zodra je dus merkt dat je OT hebt, weet je in een klap, dat je – je hele leven – gevangen hebt gezeten in je eigen starre OT.  

 

OT- sprekers klinken, volgens iemand die BT kent, onaangenaam, duwend, onbesuist, vasthoudend, vechtend, uitputtend, irritant, afleidend, spottend, knarsend, wijzend, slaand, verdedigend, aanvallend, verstoppend en veroordelend. Dit is geen grap, want OT is gebaseerd op de vermetele strijd, om de aandacht van de luisteraar te trekken. Alleen de meest verraderlijke, manipulatieve, dominante, fanatieke sprekers zullen deze strijd winnen en daarom zijn er, overal ter wereld, eigenlijk maar een handjevol mensen in OT, die zogenaamd in naam van anderen het woord voeren. Dit gaat allemaal  veranderen met BT, waarin iedereen zijn zegje kan doen en gehoord kan worden. Bovendien kun je je alleen met BT bezighouden, als je accepteert, dat je verlicht bent, omdat het in werkelijkheid onze TV is, waardoor we met BT willen doorgaan.

 

Als je eenmaal echt je eigen vermogen

 om BT te hebben onderzoekt, zal

 het heel duidelijk voor je worden:

 je bent verlicht en je bent altijd 

verlicht geweest, maar – zoals ik 

eerder heb uitgelegd – je had 

gewoon nog niet de taal om het

 uit te drukken. Gedurende OT 

is er iets akeligs en problematisch 

aan de hand, omdat iedereen 

ongemerkt gelooft, dat die 

obsessieve, grandioze, pompeuze, 

saaie acteurs met hun scripts, die

 overal het woord doen, gelijk

 hebben, maar het feit is, dat 

ze alleen weten, hoe ze hun 

verhaal aan anderen kunnen

 opdringen. Zeker, er is ook

 een manier van praten – die

de toon zet voor onze 

intelligente omgang met 

taal – waarin niemand iemand

 domineert, uitbuit, intimideert, 

minimaliseert, vernedert of 

ontmenselijkt. Deze nieuwe

 manier van praten kan natuurlijk

 niets anders zijn dan jou BT, 

die altijd jou TV uitdrukt.

 

Het maakt echt heel veel uit of je onbewust OT blijft houden of dat je tot je recht komt met doelbewuste, vaardige, stabiele, plezierige BT, want alleen met dat laatste zul je in staat zijn om de echte zelfkennis te verwerven, waarmee je vervolgens jezelf de opdracht geeft alleen het gedrag te vertonen, dat positieve gevolgen heeft. Ik weet dat je geen woord gelooft van wat ik zeg, maar dat is je gebruikelijke OT-praat. Je moet het echt uitproberen, om met jezelf te praten, geduldig naar het geluid van je  stem te luisteren en dan zul je merken, dat je, als je BT hebt, niet langer zus of zo probeert te klinken.

 

Ja, het is echt zo simpel. BT klinkt te mooi om waar te zijn en jouw wantrouwen is precies de reden, waarom je het niet hebt en waarom je door blijft gaan met je saaie, mechanische, dwingende OT. Het is onthutsend, maar wat er vandaag de dag gebeurt in de wereld, is dat we, of we het nou geloven of niet, getuige zijn van de zwanen-zang van de OT van de gehele mensheid. Je wilt dit wel niet weten, maar ik zeg je in dit schrijven, dat het echt dringend nodig is, om je betekenisloze OT eindelijk met pensioen te laten gaan. Er ligt een prachtige toekomst voor je, als je overstapt van OT – je conditionerings geschiedenis – naar BT, waarin je herboren zult worden. De waarheid zal je bevrijden en je vreugde zal groter zijn dan je angst. En ja, ik kan dit schrijven en zeggen, omdat ik werkelijk verlicht ben.

 

Really,

 

Is it really true, that I am enlightened? Yes, it is and I am so happy to tell you about it. You too would be enlightened, if you would really listen to me and let me explain how it works. It is really simple. I have a very different enlightenment, than anyone has ever talked about. I call it Language Enlightenment (LE). I also have lots of songs on my You Tube channel about this. Just go to You Tube and type in my name, Maximus Peperkamp and you will hear me singing about my LE. 

 

My LE has recently begun to blossom, due to my ongoing Embodied Language (EL). I discovered the difference between EL and Disembodied Language (DL) during my early twenties, but it wasn’t until the other day – or, was it last week, or last month? – that I suddenly felt comfortable talking about LE. My writing about it helped me to overcome my own hesitation, which, of course, still had to do with my own history with DL. I have now put my DL in its place – that is, behind me – by talking with myself, by listening to myself, by writing to myself and by reading my writing about my talking with myself.

 

I am now really enlightened. I remember saying this, many years ago, when my language was not yet fully adjusted to my experience. It was really confusing to me, since I knew, I was enlightened, but I could not believe it, because I was still having many problems, which were all related to my own conditioning with DL. I don’t have these problems anymore. They have all been solved by now and it seems as if I managed to do all this very quickly, effortlessly and effectively.

 

I was having so many problems, that I really couldn’t believe, I would ever be without them, yet, here I am. It all happened so fast, I don’t even know when. I cannot pinpoint any event that brought it about, but one thing is for sure, that sharing my LE with my EL, every week, on skype, with my dear Dutch friend AnnaMieke, must have something to do with it. We have made history, because by sharing our EL and LE  with each other, we both have become established in our LE. We are really the only two human beings, who not only became enlightened together, but who have acquired this EL, which – as is going to become clearer every day – is going to show us,  that everything that was said about enlightenment, without mentioning EL, was just a bunch of bullshit.

 

Everyone who hears and knows the great difference between DL and EL, will find that the speaker, who has DL, sounds really horrible. Everyone who speaks with a voice that demands attention, is completely unaware, that he or she sounds that way. When the person with DL, begins to hear his or her own voice, he or she is shocked to find out, that he or she is so used to speaking with a voice, which he or she him or herself doesn’t even like to listen to. Once you catch yourself having DL, you will know, you were imprisoned – your whole life – by your own DL.

 

DL speakers always sound really pushing, grabbing, holding, fighting, draining, annoying, distracting, sneering, grinding, pointing, slapping, defending, attacking, hiding and condemning. This is no joke, as DL is based on the struggle to get the attention from the listener. Only the most insidious, manipulative, domineering, fanatic speakers will win this battle and, there are, everywhere around the world, really only a handful of people, in DL, who are doing all the talking, supposedly, in the name of others. All of this is going to change with EL, in which everyone can have their say. Moreover, one can only engage in EL, if one accepts that one is enlightened, as it is really our LE, which makes us want to continue EL.

 

Once you investigate your own ability to have EL, it will become really clear to you, you are enlightened and you have always been enlightened, but  – as I have previously explained – you just didn’t have the language yet, to express it. In DL, something really nasty, stupid and profoundly problematic is going on, as everyone, inadvertently, believes, that those obsessive, grandiose, pompous, boring, scripted actors, who do all the talking, are right, but the fact is, they only know how to force their narrative to others. Certainly, there is a way of talking – which sets the stage for how we deal with our language intelligently – in which no one dominates, exploits, intimidates, minimizes, humiliates or dehumanizes  anyone. This new way of talking can’t be anything else but your EL, which always expresses your LE.

 

It really matters a great deal, whether you continue to unconsciously have DL or whether you come into your own with deliberate, skillful, steady, enjoyable, EL, because only with the latter, will you be able to acquire the genuine self-knowledge, with which you instruct yourself, to only have the kind of behavior, which results in positive consequences. I know you don’t really believe a word of what I say, but that is just your usual DL talking. You really need to try it out, to speak with yourself, to listen to the sound of your own voice and to notice, that when you have EL, you no longer try to sound, like this or like that.

 

Yes, it really is just that simple and EL sounds too good to be true and your distrust, is exactly why you don’t have it and continue with dull, mechanical, coercive DL. It is quite astonishing, but what is really taking place in the world today, is we are witnessing the swan-song of mankind’s DL. You may not want to know this, but I say to you, it is really urgently needed, to retire your dreadful, brutal and utterly meaningless DL. A beautiful future lies ahead of you, if you shift from DL – which encapsulates your entire history of conditioning – to EL, in which you will be truly reborn. The truth will set you free and your joy will really be greater than your fear. I can write and say this, because I am really enlightened.                      

 

Liberty,

 

Generally speaking, liberty is the freedom to do as one pleases or the quality of being free. Supposedly, everywhere around the world, people want to live within a society, without oppressive restrictions, imposed by authority on one’s individual way of life, behavior or political views. However, this is not the reality in which we live. Liberty is often associated with the notion of free will, which is described, as the ability to choose between possible courses of action unimpeded. This is the story, we are telling ourselves with our Disembodied Language (DL): the less interference in the decision-making process, the freer we are. However, when we have Embodied Language (EL), we stop telling ourselves stories, as we have stopped DL and experience our Language Enlightenment (LE). According to me, Maximus Peperkamp – you may quote me on that – the real meaning of liberty is: being in charge of our own language, by engaging in EL and expressing our LE.

 

Freedom and liberty are often used interchangeably, but I would consider the latter, as having more of a political slant and the former, as having more of a personal ring to it. Nevertheless, freedom is usually understood as, the ability to do what one wants or has the power to do, whereas liberty deals with the absence of restraints, which refers to our so-called rights. Of course, our liberty is limited by the rights of others, as it entails a responsible use of freedom under the rule of law, without depriving anyone else of their freedom. I would say, freedom is acting on one’s own impulses, having the unrestrained ability to fulfill one’s desires. In that sense, someone is free to murder, but one doesn’t have the liberty to do so. When you murder someone, you deprive them of their right, not to be harmed and your liberty can be taken away, as a punishment for your crime.  

 

The compare and contrast of freedom and liberty illustrates, why people have fought for the liberty of their country, to protect their individual freedoms. Sadly, the freedom-child was continuously thrown out with the liberty-bathwater and our common, unconscious use of language is to culprit. DL, makes us assume, the written word has more value than the spoken word. This is why courts, judges, laws and lawyers are considered to be more important than our individual ability to engage in peaceful, truthful EL and acquire the self-control, responsibility and accountability, to live in freedom.  Surely, with DL, we justify our unrestrained, reactive behavior with our powerful positions in our society’s hierarchy.

 

People like to believe the Constitution protects their liberty, but it is only apparent to someone like me, who knows about the great difference between DL and EL, only EL can protect our liberty. What people have fought and died for, has again and again been squandered in the name of DL, our mechanical way of dealing with language. Civilizations have come and gone, knowledge was acquired and lost again, but history can be made, at this very moment, if we begin to recognize, DL has never been addressed.

 

When we say, that it is necessary to protect life, liberty and property, we obviously speak from the assumption of a possible threat. This is what we do, when we engage in DL, in which everything is based on fear. We haven’t stopped DL, because we have yet to acknowledge, that DL-liberty-fear-mongering  has to be stopped, in order to have EL. Moreover, no one can stop someone else’s DL, as each of us must stop our own and that is our individual freedom. In DL, we are not free. Our liberty is a pipe-dream, as we are imprisoned by our own conditioning history.

 

Everywhere around the world, politicians, religious leaders and other powerful individuals, endlessly dangle the carrot of maximizing individual liberty and self-determination, by carefully crafting their narrative, to dominate and exploit the masses, but none of them really understands, DL has continued unabated. Oppressors and oppressed have kept DL going, ever since man has acquired language, back in the stone-age, when they created on the walls in the caves, the first pictures of their hunting scenes. Most likely, their sounds, which referred to these heroic acts, were sounds of pride and survival and so our language began to evolve. Although we have, of course, survived due to our DL, in which only the strongest pass on their genes, it is indisputable that our DL has reached its limit. To continue DL, in the name liberty is absurd, as it needs our EL and LE.                  

 

Special,

 

With Disembodied Language (DL), people always pretend to be someone special, because they feel so  insignificant, but anyone, who engages in Embodied Language (EL), is special, because everyone engages in DL. Moreover, the great significance of someone with EL is only understood by others, who also have EL, but is totally ignored by the masses of people, who mechanically act out their conditioning history.

 

I am special, not because I am trying to be special, but because I have EL. There are many reasons, why people can’t have any EL and why they continue to act according how they were raised and taught, but the one reason, I want to address, in this writing, is the fact, that they are not allowed to be special. So, this is the great paradox: while everyone is trying to compete, who is the best, the most special, nobody is really feeling it, as their DL simply doesn’t allow it.

 

Anyone, who confidently, happily and consistently speaks and writes – with his or her EL – about his or her Language Enlightenment (LE), will certainly be abandoned by everyone, who considers DL to be the most important thing in their life. For them, to engage in EL is threatening, since it would totally eradicate the very basis – which, of course, is their  language – on which all their beliefs are build. By the way, EL shows us, there are no false or true beliefs, as there is no need to believe in anything.

 

I don’t believe myself to be special, but I am, since I have figured out how to have ongoing EL, although everyone else is having DL. Surely, I don’t have EL with anyone who engages in DL. I am proud to say, I have overcome that dreadful, demanding and disturbing desire, which was part of who I believed myself to be, but I no longer believe that. It is such a  relief, not to believe that anymore, but what is most important, is that I haven’t exchanged it for another belief. My EL is not a belief and neither is my LE. My freedom is to be and to remain without any belief.

 

It is such a beautiful thing, to have EL and to be able to live my life, without any belief. I now realize, that I couldn’t live my own life – with a belief – as my DL, like everyone else’s DL, is the way of dealing with language, which keeps making it seem, as if stupid, superstitious, self-imposed, stubborn, soppy beliefs, are in fact even more important than life itself. Yes, I am special, because my existence itself is the proof, that one can be perfectly at ease without any belief.

 

My point, that anyone with EL is special, deserves extra attention, as everyone who engages in EL will experience their own LE. Strikingly, the specialness of our EL, is because it is so ordinary. With our DL, we always want things to be bigger than life-size, but with EL, everything is in proportion, to what it can be, for us, individually. Each of us only has so many words and so many ways, to describe our own experiences, but we have exactly enough to do this, if we don’t try to be something, which we are not.

 

Perhaps, today is a special day, because you not only casually read this, but you suddenly understand this, because you say it and hear the sound of your own voice, while you read it out loud. If you explore this process of listening to your voice, while you speak, you are bound to stumble upon the big difference between your DL and your EL, as you can really hear the difference yourself. In DL, you sound stressed, upset, worried, anxious, sad, angry, distracted, dull and drained, but with EL, you sound happy, alive, curious, playful, funny, motivated, certain and new.

 

EL isn’t something, which needs to be reserved for some special occasion. This is, unfortunately, how, due to our DL, we tend to deal with anything that is of real importance to us. Supposedly, we can only have a good time, once in a while, when we can be with our friends or family, but postponement of our happiness always makes us forget about it. With DL, we are always on our way to something grand, epic and ideal, but we never seem to actually get there.

 

Mankind’s long, punitive history with DL, which gave rise to so many self-defeating behaviors – which can only be stopped by us – has burdened us with the false notion, that it takes effort to change behavior, but once we discover our EL, we will recognize our behavior is changing in an effortless manner. There is absolutely no need at all, to make a special effort to have EL, as such efforts have always prevented it.   

 

I am not special because, supposedly, I have some special gift, but I am special, because my EL makes you feel special, in ways you have never felt special before. In EL, you will experience and express your true self and be surprised how incredibly different that is from DL, your usual way of dealing with your language. At first, you can’t believe it, but then you realize, you don’t need to, as you adjust to the fact, that with your DL, you could never truly be yourself.

 

In the First Amendment of the US Constitution, some special attention is given to the freedom of religion, as it is stated, that Congress shall make no law respecting an establishment of a religion, or prohibiting the exercise thereof; or abridging the freedom of speech, or of the press; or the right of the people to peacefully assemble, and to petition the Government for a redress of grievances. This is what made individual freedom finally supersede the group-behavior, which is established religion. No doubt, the secularization of society is going to continue, because we are each responsible and accountable for our own actions. Whether we admit it or not, are aware of it or not, or are allowed to say it or not, each of us experiences the consequences of our own behavior. While this is foundational for EL, it is not to DL – our common way of dealing with our language – and that is why we beat around the bush, by still making it seem as if we, as a group, as a race, as a religion, or as a country, are something special.  No Government in the world is able to redress the grievances done by DL, but, EL’s appeal to individual responsibility, makes America a very special place. What is currently happening in the United States, is the inevitable outcome of individualism on steroids, that is, of individualism based on our DL. To someone like me, who knows about the difference between DL and EL, it is clear that DL has ran its course and is on its deathbed. The blossoming of individualism hasn’t happened and couldn’t happen, since our DL has never been stopped by us. It will be a very special moment, if that happens, as we will instantly achieve our LE.

 

Massage,

 

I have the impression, that I am massaging myself with the message of my Embodied Language (EL). What is the message of my EL? It is my Language Enlightenment (LE). I am not imagining, I am really doing this. I tremendously enjoy speaking, writing, hearing and reading about my LE everyday and the only way to do that, is to express my EL. Except my dear Dutch friend, AnnaMieke, nobody else is doing this. Everyone is unknowingly getting stressed and worn out, because of Disembodied Language (DL).

 

Usually, a massage is given by a massage-therapist, that is, by someone else, who helps us to relax our tense muscles, but with EL, we massage ourselves. And, we are not manipulating soft tissue by hand, but we are speaking and listening to words and we are also writing and reading, about matters, which we are able to express and enjoy expressing, with our language. Moreover, in EL we are very clear, we are not massaging our minds, but our language. In doing so, our EL induces an experience of pure joy.

 

I don’t write metaphorically about massaging myself with my EL, I mean this quite literally. You would feel   incredibly good, if you did what I do. Of course, you can do it too. And, I don’t use any snake-oil, because I am not selling you some cheap feel-good trick, but I present you with a real possibility, you have never even considered. I wouldn’t describe engagement in EL as a massage from within, as it is truly about words, that come out of your mouth and your ability, to listen to and experience your very own language.

 

The massaging-effect of our own language doesn’t and cannot occur, as long as we are trying to have this effect on others. Although others may believe the glib sooth-sayers and the slick actors, who yank our emotions around with the sound of their voice, this belief is not the same, as the effect of listening to ourselves while we speak and, thus, engaging in EL. We don’t act, as if we are enlightened, but we really are enlightened, once we can continue to speak with the sound, with the vibration of our own wellbeing. Moreover, when we write about this, we will read something, which is profoundly satisfying, as we express our own truth – our LE – with our EL.

 

A nice massage certainly helps to relieve stress, but you have never acknowledged, your way of dealing with language creates and perpetuates stress. As a matter of fact, the way of talking, which we are all used to – and which, subsequently, determines how we commonly deal with our language for the rest of our pressured, miserable, conflicted, chaotic lives – is one big permanent struggle for attention. Our DL is not only disconnecting us from our experiences and, therefore, creating social problems, but it also is physically extremely harmful and exhausting. One day, when we are all on the same page, regarding DL and EL, we will have to acknowledge the role our DL plays in many psychological and physical illnesses.

 

A good massage will always make you more aware about your body. Our insensitivity to our own body, stems from our almost permanent involvement in DL. By talking out loud with yourself and by listening to how it sounds, you hear your numbness, pain, trauma, anxiety, strain and burden. Moreover, you can hear a very distinct change in the sound of your voice, once your negative experience dissolves. This is a beautiful and fascinating phenomenon, which would continue, if you would learn how to have EL.  

 

People hold a lot of stress in their necks. When we say, someone is a real pain in the neck, we describe how our body responds, to how someone talks. It is also a very clear example about how we disembody our language, with our way of talking. It is our own neck, we are talking about, but, presumably, it is the other person, who, as we say, got under our skin.

 

When we experience the change from DL to EL, we clear our throats, we get things off our chest, as we speak from the heart and all our muscles relax, in a way, they have never before relaxed, as they could only do so with our EL. It is astonishing, that nobody is interested in exploring this, by talking with me. I write this to invite you, but you keep missing out, on how your EL would change your life for the better.

 

You would not only loosen up, but also calm down, slow down, unwind, lighten up, settle down and let go, if you would begin to express your EL. Moreover, you would rest in your LE, which is so exquisite. Only when someone is dead, we say, may he or she rest in peace, but why not say this, while you are alive? People, who stay in hotels, are lured into some spa, with advertisements that say: why not spoil yourself with a relaxing, fragrant massage? The wording of the advertisement reminds us, we need to indulge and get pampered. Since feel guilty, we are also sold on cosmetic surgeries, which also claim to enhance our wellbeing. Likewise, we seek relief from liquor, drugs and comfort-food, which make us unhealthy.

 

If you want a full-body massage, you don’t need oil, but the verbal, aural expression of what genuinely matters to you. In DL, you could never get to that, so you have to take time, to talk with yourself, so that you can say what you want to say. In EL, you say what you couldn’t say in DL. And, you will also hear things very differently in EL. With EL, you hear, that you don’t listen to yourself whenever you engage in DL. Nobody is in touch with their body, because it is not allowed to feel good about yourself in DL. Your EL pays attention to everything, that asks attention and you can do a complete body-scan, by simply describing, what you feel in any part of your body.

 

There are no different massage-techniques in EL, as everything you are capable of expressing to yourself is important. Your ability to cry is equally relaxing as your ability to laugh. Talking about DL with your EL is a lot of fun. EL is not a technique, but in DL, you keep on throwing the kitchen sink, in the idle hope, it will solve your problems. Supposedly, you use all your resources, to get to the bottom of things, but you are just exhausting yourself. Generally speaking, DL is in its final stages. No massage can give you any relief from the painful consequences of your DL. If you give EL a try, you boldly have to face the fact, that you have been using your language negatively and your body has suffered greatly because of this.     

 

Bluf,

 

Het meeste van wat mensen tegen elkaar zeggen is pure bluf. Ze doen alsof ze zeker, sterk, vriendelijk, geinteresseerd of verstandig zijn en iedereen doet alsof dit heel normaal is. Uiteraard is het een groot probleem, dat we niet oprecht met elkaar kunnen communiceren, maar onze onbewuste deelname aan Ontlichaamde Taal (OT), komt nooit ter sprake.

 

Omdat wij het grote verschil niet kennen tussen OT en Belichaamde Taal (BT), zijn wij niet in staat om met BT over OT te spreken en zijn we, zonder dat wij daar verder erg in hebben, gedwongen om met OT over OT te spreken. De spreker of schrijver, die het beste is, in de competitie, om verbaal de aandacht van de luisteraar of de lezer te trekken, wint dus de strijd om aandacht. In gesproken OT, vergt de stem van de spreker altijd enorm veel aandacht van de luisteraar en in geschreven OT, schrijven schrijvers de ene na de andere best-seller, omdat de lezers zichzelf zo lekker in hun verhaal kunnen verliezen.

 

Men zegt wel eens gek-scherend of wantrouwend tegen elkaar: volgens mij bluf je? Maar, ook al zijn wij nog zo gedreven, om de waarheid, op de een of andere manier, boven de tafel te krijgen, het mondt nooit uit, in het hebben van BT. Integendeel, iedere vorm van onderzoek, iedere rechtzaak, maar ook iedere vorm van opbiechten, schuldbelijdenis of zogenaamd berouw, veroorzaakt nog meer bluf. Het komt vrij vaak voor, dat criminelen in de gevangenis zich ineens bekeren tot een of ander geloof. Typisch geval van bluf. We weten al jaren dat gevangenissen mensen niet op het rechte pad houden. Die straffen zijn bluf. Ook de praat-programma’s op TV, over de misstanden in de maatschappij, zijn bluf. De donder preek van de pastoor, het saaie gelieg van politici en de voorgekauwde TED talk – over een schijnbaar belangrijk onderwerp – van een zogenaamde professionele spreker, is natuurlijk niets dan bluf.

 

Hopelijk bluf je goed? betekent dat er een hoop is te bereiken met bluffen. Misschien was het bluf? is een beetje naar de bekende weg vragen. Als wij de bluf van anderen ontwijken, dan is dat omdat onze eigen bluf zogenaamd beter of belangrijker is. Een fraai staaltje bluf, is omdat de bluf heeft gewerkt. Je hebt anderen geimponeerd met je taal en je manier van doen en nou moet je doorgaan met je bluf, ook al kom je mensen tegen, die jou bluf niet pruimen.  

 

Met OT wil je altijd beweren, dat de situatie waarin jij je bevindt, beter is dan dat hij werkelijk is. Als je BT hebt, valt je de bluf en poe-ha op van iedereen, die maar voortdurend probeert om de aandacht van anderen te krijgen. Bluf is dood-vermoeiend en leidt nooit echt tot lachen, maar eerder tot uitputting en tot verslaving en depressiviteit. Opschepperij is een teken van onzekerheid, want we willen anderen doen geloven wat wij zelf niet eens kunnen geloven. Ons geloof in een hogere macht is belachelijke bluf.

 

Waar is al die groot-doenerij nou voor nodig? Al die schijnvertoningen? Wat de bluf, die zogenaamde zwoele vrouwen, met hun kunst-billen, nep-tieten, aanplak-nagels, lange wimpers en botox-lippen? Om aandacht te krijgen. Maar wat voor aandacht krijgt men met die bluf? Verkeerde aandacht. De juiste aandacht wordt nooit gegeven of gekregen met DL. En, de praalzucht van de mannen met hun spieren,  hun geweren, hun autos, hun jachten, hun sigaren, hun vrouwen en hun soldaten-uniformen en petten met sterren en strepen, dat is alles je reinste bluf.

 

Alle zogenaamde religieuze leiders, maar ook onze  gestudeerde professors en wetenschappers, zitten vol met bluf en schrijven een bluf- boek, geven een bluf-lezing, doen een bluf-interview of maken een bluf-video of een bluf-podcast. Je zou toch zeggen dat we ooit eens een keertje genoeg kregen van al die grootspraak, maar niets is minder waar. We willen nog meer bluf, dus creeren we bluf-identiteit, bluf-muziek, bluf-ideologie en bluf-therapie. Het is een gedrang van je welste, om uberhaubt nog wat aandacht te kunnen krijgen, voor jou speciale bluf.

 

OT is verwaand gezwets en geklets, want, hoe je het ook wendt of keert, we worden – vanwege te overgrote bluf-gedienstigheid wel degelijk schade toegebracht en – over het paard getild, teveel ten onrechte geprezen, opgehemeld en verwend. Met BT, is het  direct afgelopen met al die onzin. BT heeft helemaal niets te maken met dikdoenerij, kapsones, gebral en blaas-kakerij. Die zogenaamde onverschrokkenheid is een façade, een afweer-mechanisme, om maar niet te hoeven voelen wat er echt aan de hand is.  

 

Er valt niets te veinzen met BT, omdat wij altijd over onze Taal Verlichting (TV) spreken of schrijven, zodra OT is gestopt en onze BT kan voortduren. Omdat we het verschil niet kenden tussen OT en BT, deden we alsof we BT hadden, maar het was bluf, want we wisten niet beter dan dat. Met BT gaan wij voorbij aan OT en aan al onze bluf. Als wij met BT bewust worden van onze TV, zijn wij geneigd, om daarover te bluffen, maar over BT of TV valt niet te bluffen. Vandaar dat deze text behoorlijk vervelend is, maar wel effectief, omdat er echt een eind komt aan alle bluf. Ik zou natuurlijk ook kunnen zeggen, er komt een eind aan alle verdriet, maar dat doe ik nu niet, omdat ik al die OT-bluf eens wilde af-bluffen. Het was een hele aangename bezigheid om dat te doen.       

 

 

Sterk,

 

Samenlevingen over de hele wereld zijn technologisch en wetenschappelijk enorm vooruitgegaan, maar psychologisch zijn mensen erg zwak gebleven. Hier, in de Verenigde Staten van Amerika, maar natuurlijk ook in alle andere landen, zijn de mensen zulke lafaards, dat ze weigeren met elkaar te praten en elkaar proberen te beletten een mening te uiten en te hebben.

 

Annuleercultuur is niet, zoals iedereen lijkt te geloven, een politieke kwestie. De neiging om te domineren en je mening aan anderen op te leggen, is echter een kenmerk van Ontlichaamde Taal (OT), dat helaas wereldwijd de gebruikelijke, lastige, onintelligente en onoprechte manier is gebleven om met onze taal om te gaan.

 

We zouden sterk, trots, eerlijk en intelligent zijn als we zouden stoppen met onze OT en ons zouden bezighouden met Belichaamde Taal (BT). Met BT zouden we een sterke economie, een gezonde cultuur en een hernieuwde interesse in onderwijs en wetenschap hebben, omdat we met onze BT onze Taal Verlichting (TV) tot uitdrukking zouden brengen en iedereen zouden uitnodigen en stimuleren om dat te doen.

 

Ik ben vaak veroordeeld, omdat ik een sterke mening had. Degenen die alleen van OT afweten, kunnen het niet verdragen mij te horen spreken, omdat mijn nadruk op taal hen confronteert en agressief maakt. Omdat ik het verschil ken tussen OT en BT, heb ik 100% zekerheid over wanneer iemand zich met het eerste of het laatste bezighoudt. Zoals iedereen, was ik, vanwege mijn eigen conditionering met OT, bang.

 

We kunnen nooit psychologisch, cultureel, nationaal, filosofisch of spiritueel eenheid ervaren en vrede hebben met onszelf en met elkaar, met onze automatische OT, omdat ons onbewuste, gebruikelijke taalgebruik dit verhindert. Zodra we onze OT hebben stopgezet en BT hebben verworven, is het voor ons heel duidelijk, dat onze psychologie, filosofie, spiritualiteit, nationaliteit en cultuur ons hebben afgeleid van ons taalgebruik.

 

Iedereen schrikt ervoor terug, om het grote verschil tussen OT en BT te erkennen, te onderzoeken en moedig uit te drukken, omdat ze er de energie niet voor hebben, omdat ze letterlijk zijn leeggezogen  door hun eigen taalgebruik. Hoewel ik natuurlijk ook mijn eigen problemen met OT heb gehad, vroegen mensen zich vaak af, waarom ik altijd zo positief, zo vol energie ben en, blijkbaar, zo sterk ben. Nog voordat ik het verschil tussen OT en BT ontdekte, begin twintig, was ik al op weg om al mijn ellende en problemen achter me te laten.

 

Ik was – en ben nog steeds – sterk genoeg, om te huilen om wat mij verdrietig maakt. Ook ben ik diep ontroerd door schoonheid en mededogen. Ik hoor, ervaar en geniet ervan, telkens als er een kort moment van BT is, te midden van de kakofonie en chaos van OT. Ik heb misbruik en trauma overleefd en ik ben sterk genoeg, om deze blog te schrijven, voor mezelf en voor degenen die, net als ik, de moed hebben verzameld, om deel te nemen aan BT.

 

Het is overduidelijk dat onze perceptie over sterk zijn werd gevormd door onze conditionerings geschiedenis met OT en dus niet door BT. Degenen die zichzelf als sterk beschouwen met OT, vinden iemand zoals ik, met BT, zwak. Toch voel ik me echter niet zwak en heb ik me nooit zwak gevoeld. Ik was er altijd zeker van dat mijn gevoeligheid en mijn emotionaliteit ervoor zorgden, dat ik mijn problemen en mijn grote angsten overwon. Ja, ik was erg bang, maar ik heb mijn angst onder ogen gezien en overwonnen, door ernaar te luisteren.

 

Sterke redenen zorgen voor sterke acties. Als we eenmaal het enorme verschil tussen OT en BT kennen, kunnen we niet meer terug naar onze oude conditionering, om uit angst te handelen en door te gaan met onze OT, omdat we weten dat we kunnen – en daarom moeten – stoppen onze OT. Zelfs als we keer op keer falen, geven we niet op, omdat het zo’n overwinning is, elke keer, dat we in staat zijn onze eigen conditionering te overwinnen. En naarmate we steeds meer BT gaan ervaren, voelen we ons sterker en sterker. We zijn op de goede weg, omdat  onze TV zijn licht begint te laten schijnen en horen.

 

Met OT bewijzen we alleen lippendienst over sterk zijn, maar onze BT laat zien, dat onze ware kracht niet is wat we zeiden dat het was. Je moet inderdaad sterk zijn, om zeker te zijn, om jezelf te vertrouwen, en om toe te geven, dat er niet zoiets bestaat als innerlijke kracht, kracht in ons geloof of in onze vastberadenheid, om vast te houden aan onze doelen. Al dat fanatisme en waanzin is een verzinsel, in stand gehouden door onze OT. Onze echte kracht ligt in het spreken en horen – en handelen naar – onze eigen waarheid. Je moet sterk in je schoenen staan, om alleen te blijven, aangezien niemand ons kan helpen, om onszelf te zijn, door onze eigen autoriteit uit te drukken. Het is onze TV, waardoor we onze OT stoppen en BT kunnen hebben.