Bluf,

 

Het meeste van wat mensen tegen elkaar zeggen is pure bluf. Ze doen alsof ze zeker, sterk, vriendelijk, geinteresseerd of verstandig zijn en iedereen doet alsof dit heel normaal is. Uiteraard is het een groot probleem, dat we niet oprecht met elkaar kunnen communiceren, maar onze onbewuste deelname aan Ontlichaamde Taal (OT), komt nooit ter sprake.

 

Omdat wij het grote verschil niet kennen tussen OT en Belichaamde Taal (BT), zijn wij niet in staat om met BT over OT te spreken en zijn we, zonder dat wij daar verder erg in hebben, gedwongen om met OT over OT te spreken. De spreker of schrijver, die het beste is, in de competitie, om verbaal de aandacht van de luisteraar of de lezer te trekken, wint dus de strijd om aandacht. In gesproken OT, vergt de stem van de spreker altijd enorm veel aandacht van de luisteraar en in geschreven OT, schrijven schrijvers de ene na de andere best-seller, omdat de lezers zichzelf zo lekker in hun verhaal kunnen verliezen.

 

Men zegt wel eens gek-scherend of wantrouwend tegen elkaar: volgens mij bluf je? Maar, ook al zijn wij nog zo gedreven, om de waarheid, op de een of andere manier, boven de tafel te krijgen, het mondt nooit uit, in het hebben van BT. Integendeel, iedere vorm van onderzoek, iedere rechtzaak, maar ook iedere vorm van opbiechten, schuldbelijdenis of zogenaamd berouw, veroorzaakt nog meer bluf. Het komt vrij vaak voor, dat criminelen in de gevangenis zich ineens bekeren tot een of ander geloof. Typisch geval van bluf. We weten al jaren dat gevangenissen mensen niet op het rechte pad houden. Die straffen zijn bluf. Ook de praat-programma’s op TV, over de misstanden in de maatschappij, zijn bluf. De donder preek van de pastoor, het saaie gelieg van politici en de voorgekauwde TED talk – over een schijnbaar belangrijk onderwerp – van een zogenaamde professionele spreker, is natuurlijk niets dan bluf.

 

Hopelijk bluf je goed? betekent dat er een hoop is te bereiken met bluffen. Misschien was het bluf? is een beetje naar de bekende weg vragen. Als wij de bluf van anderen ontwijken, dan is dat omdat onze eigen bluf zogenaamd beter of belangrijker is. Een fraai staaltje bluf, is omdat de bluf heeft gewerkt. Je hebt anderen geimponeerd met je taal en je manier van doen en nou moet je doorgaan met je bluf, ook al kom je mensen tegen, die jou bluf niet pruimen.  

 

Met OT wil je altijd beweren, dat de situatie waarin jij je bevindt, beter is dan dat hij werkelijk is. Als je BT hebt, valt je de bluf en poe-ha op van iedereen, die maar voortdurend probeert om de aandacht van anderen te krijgen. Bluf is dood-vermoeiend en leidt nooit echt tot lachen, maar eerder tot uitputting en tot verslaving en depressiviteit. Opschepperij is een teken van onzekerheid, want we willen anderen doen geloven wat wij zelf niet eens kunnen geloven. Ons geloof in een hogere macht is belachelijke bluf.

 

Waar is al die groot-doenerij nou voor nodig? Al die schijnvertoningen? Wat de bluf, die zogenaamde zwoele vrouwen, met hun kunst-billen, nep-tieten, aanplak-nagels, lange wimpers en botox-lippen? Om aandacht te krijgen. Maar wat voor aandacht krijgt men met die bluf? Verkeerde aandacht. De juiste aandacht wordt nooit gegeven of gekregen met DL. En, de praalzucht van de mannen met hun spieren,  hun geweren, hun autos, hun jachten, hun sigaren, hun vrouwen en hun soldaten-uniformen en petten met sterren en strepen, dat is alles je reinste bluf.

 

Alle zogenaamde religieuze leiders, maar ook onze  gestudeerde professors en wetenschappers, zitten vol met bluf en schrijven een bluf- boek, geven een bluf-lezing, doen een bluf-interview of maken een bluf-video of een bluf-podcast. Je zou toch zeggen dat we ooit eens een keertje genoeg kregen van al die grootspraak, maar niets is minder waar. We willen nog meer bluf, dus creeren we bluf-identiteit, bluf-muziek, bluf-ideologie en bluf-therapie. Het is een gedrang van je welste, om uberhaubt nog wat aandacht te kunnen krijgen, voor jou speciale bluf.

 

OT is verwaand gezwets en geklets, want, hoe je het ook wendt of keert, we worden – vanwege te overgrote bluf-gedienstigheid wel degelijk schade toegebracht en – over het paard getild, teveel ten onrechte geprezen, opgehemeld en verwend. Met BT, is het  direct afgelopen met al die onzin. BT heeft helemaal niets te maken met dikdoenerij, kapsones, gebral en blaas-kakerij. Die zogenaamde onverschrokkenheid is een façade, een afweer-mechanisme, om maar niet te hoeven voelen wat er echt aan de hand is.  

 

Er valt niets te veinzen met BT, omdat wij altijd over onze Taal Verlichting (TV) spreken of schrijven, zodra OT is gestopt en onze BT kan voortduren. Omdat we het verschil niet kenden tussen OT en BT, deden we alsof we BT hadden, maar het was bluf, want we wisten niet beter dan dat. Met BT gaan wij voorbij aan OT en aan al onze bluf. Als wij met BT bewust worden van onze TV, zijn wij geneigd, om daarover te bluffen, maar over BT of TV valt niet te bluffen. Vandaar dat deze text behoorlijk vervelend is, maar wel effectief, omdat er echt een eind komt aan alle bluf. Ik zou natuurlijk ook kunnen zeggen, er komt een eind aan alle verdriet, maar dat doe ik nu niet, omdat ik al die OT-bluf eens wilde af-bluffen. Het was een hele aangename bezigheid om dat te doen.