Eeuwigheid,

 

Om te beginnen, wil ik in dit schrijven eerst heel duidelijk stellen, dat het in Belichaamde Taal (BT) absoluut nooit gaat om zogenaamde spiritualitiet, want iedere vermeende religieuze activiteit, is in de plaats gekomen van het problematische feit, dat wij, als individuen, nog steeds niet met elkaar kunnen praten.

Overal ter wereld heerst Ontlichaamde Taal (OT) en ja, miljoenen mensen geloven daardoor nog steeds in de volkomen onmogelijke waanzin van het hebben van innerlijke taal, van wat men doorgaans dus een innerlijke geestesleven noemt. Ongelovelijk als dit moge klinken: wij zijn vanuit niets onstaan en als ons leven tot een einde komt, blijft er niets over.  

 

Ook al blijft iedereen er – met alomtegenwoordige, algemeen-geaccepteerde, onbewuste, ongevoelige, dwangmatige, onnatuurlijke, domme OT – maar wat op los-fantaseren, het zielige, zinloze gezanik, over een of andere niet-bestaande hogere macht, heeft ons er tot-op-de-dag-van-vandaag van weerhouden, om onderscheid te maken tussen onze OT en BT. In dit schrijven, heb ik het over de eeuwigheid, als een onomstotelijk feit. Als je niet wil erkennen, dat er een tijd was, waarin wij, als biologische wezens, nog geen taal hadden, kan je beter ophouden met lezen.

 

Het ontstaan van de taal – net als een kind, dat zijn  eerste woordje spreekt – gebeurde altijd vanuit de klank. Een kind, dat slechts kan brabbelen, zal in dat gebrabbel al de klanken overnemen, van de taal, die het om zich heen hoort. Daardoor zal een Russisch kind in het Russisch brabbelen en een Amerikaans kind brabbelt altijd in het Engels. Uiteraard is er bij het leren spreken, schrijven en lezen, ook altijd een effect te bemerken, van de sprekers, die ongeduldig, nerveus, verward, moe, geirriteerd of ongevoelig waren of van hen die juist heel gevoelig, vriendelijk, vredig, kalm, speels, afgestemd en betrokken waren bij het kind de taal aan het leren was.

 

Onze voortgaande BT is de realistische taal van de eeuwigheid, maar onze OT, is de war-taal van ons kinderlijke geloof in onze grandioze onstervelijkheid. Als iemand eens eventjes ergens op moet wachten, dan zegt men al snel, dat men al een eeuwigheid wacht, want men blijft in OT altijd bezig, om iets te bereiken, om ergens naar toe te gaan of om naar iets toe te leven. Alleen met BT kunnen wij in het hier en nu zijn en aandacht hebben, vanwege onze taal, voor wat wij eigenlijk op dit moment ervaren.

 

Het praten met jezelf toont aan dat dat zogenaamde praten met anderen eigenlijk altijd praten met jezelf is. Wanneer wij met BT ontdekken, dat praten met jezelf belangrijker is – dan het praten met anderen, die OT hebben – dan beginnen wij los te weken van onze conditionering van OT met anderen.

 

Eigenlijk is er helemaal geen OT, in het praten met onszelf, want zodra we met onszelf praten, is er BT. Nadat we dat een aantal keren hebben vastgesteld, wordt het ons duidelijk, dat wij alleen met anderen willen praten, zoals wij met onszelf praten. Met andere woorden, nadat wij het grote verschil tussen OT en BT hebben erkend, willen wij alleen nog maar BT hebben met anderen en geen OT. Anderen willen echter – vanuit hun onbewuste, nog nooit eerder benoemde conditionering – OT hebben en ze willen nooit echt zichzelf zijn, zonder die conditionering.

 

Ook al begeeft iedereen zich, dag in dag uit, met alle gigantische problemen vandien, zonder daar erg in te hebben, in OT, toch willen ook zij, zonder dit te weten, BT, ook al verdedigen en verzetten zij zich ertegen. Zij kunnen slecht mee gaan met mijn BT voor zover zij het verschil tussen OT en BT hebben erkend. Zij hebben dit verschil misschien een beetje erkend en kunnen dan dus eventjes BT toelaten, maar omdat zij nog niet volledig aan zichzelf hebben toegegeven, dat ze alleen maar BT willen en geen OT, blijven ze toch, vanuit de macht der gewoonte, tegen hun eigen zin in, met OT doorgaan.

 

Voor mij en voor iedereen die weet, dat wij eigenlijk allemaal liever BT zouden willen hebben, is praten met anderen altijd een praten met onszelf, ook al gaat die ander niet mee met onze BT. Ik ga, vanwege mijn BT, niet mee in de OT van anderen en blijf dus in staat, om hen, vanuit mijn BT te beschouwen, als mijn ervaring. Als dus ik geen BT met anderen kan hebben – wat dus bijna altijd is – is dat een uitnodiging voor mij, om stil te zijn en dus zelfs mijn eigen BT los te laten.

 

Omdat ik de OT van anderen op de juiste wijze met mijn BT heb beschreven, is het voor mij mogelijk, om hem of haar los te laten en om met mijn stilte, mijn ervaring, mijn beleving, mijn herinnering, mijn beschrijving of mijn perceptie van hen helemaal los te laten. Simpel gezegd, vergeet ik dat iedereen OT heeft, want ik ga gewoon toch telkens weer verder met mijn eigen BT.

 

Toen ik het verschil tussen mijn OT en BT voor het eerst ontdektte, wilde ik het zo graag met anderen delen, maar dat verlangen is inmiddels – nog steeds tot mijn grote verbazing – verdwenen, nu ik altijd voortgaande BT met mezelf blijk te kunnen hebben. Het volstaat dus, om BT met mezelf te blijven hebben, want mijn stilte kan door niemand worden beinvloed. Anderen, die, net als ik, ook BT hebben, kunnen hooguit, in mij, het geven van toestemming aan mijzelf – om die stilte in te gaan – stimuleren, maar die stilte is altijd van mij en heeft nooit iemand anders nodig. Uiteraard ben ook ik niet nodig en los ik op in die stilte. Dat is wat ik mijn Taal Verlichting (TV) noem. TV is iets totaal anders, als die verlichting waar zogenaamde verlichte meesters het over hadden.   

 

Het spreken of schrijven vanuit mijn stilte, maakt dat zowel het beeld van de ander, als ook het idee van mijzelf verdwijnt. In het begin, stoorde ik mij enorm aan de OT van anderen, maar tegenwoordig negeer ik het schijnbaar gewoon. Je zou ook kunnen zeggen, dat voortgaande BT onze identiteit – die dus altijd al ons grootste communicatie-probleem was – doet verdampen. Met andere woorden, mijn BT liet en laat mij weten, dat niet ik die stilte ben, dat niet ik die ervaring van liefde ben, dat niet ik die ander beleef, maar dat taal mij dit alles zo doet beleven.

 

Als ik dus ophoud met spreken, schrijven, luisteren of lezen, dan is er geen taal en is er complete stilte en orde. Ik was – net als iedereen met OT – ook bang om stil en zonder taal te zijn, maar door mijn voortgaande BT is die angst verdwenen. Vooral toen ik nog niet het verschil tussen BT en OT kende, wilde ik die mogelijkheid – om zonder taal te zijn – niet accepteren. Mijn BT heeft dit recht gezet en ik ben er nu dus okay mee, om mijn BT los te laten. Voor mij is het al lang geen kwestie meer van het loslaten van mijn OT, zodat ik BT kan hebben, maar het is meer een zaak van inzien, dat mijn BT alleen kan voortgaan met hen, die, net als ik, met zichzelf spreken en naar zichzelf luisteren en die daardoor dus ook BT kunnen hebben. Ik besef nu, dat het loslaten van mijn BT nog fijner is, dan het hebben van BT. Ik sta er versteld van dat dit echt zo is en ben heel blij, dat dit vandaag duidelijk voor mij is geworden.  

 

Ik heb dus altijd alleen maar BT willen hebben, om het te kunnen loslaten. In OT laten wij nooit iets los en blijven wij herhalen. Ineens is nu het wachten anders geworden. Tot voor kort wachtte ik nog, ongemerkt, op andere mensen, die hopelijk BT met mij of met elkaar zouden gaan hebben, maar nu is mijn wachten een loslaten van mijn BT geworden.

 

Ik kon het niet eerder zoals nu beschouwen, omdat ik nog niet had kunnen toekomen aan voldoende voortgaande BT, die mij kon doen inzien, dat het loslaten van BT, mijn BT mogelijk maakt. AnnaMieke beschrijft dit op haar You Tube videos altijd als het ontvouwen en het laten ontstaan van taal. In een recente video, sprak zo er zo mooi over, dat het tezelfdertijd een geven en een nemen is, een ontvangen en toe-eigenen, overgave maar ook het hebben van de juiste handeling.  

 

Met onze automatische, gebruikelijke, domme, energie-verslindende OT kunnen wij niet niemand zijn en zit er dus eigenlijk niets anders op, dan om te pretenderen, dat we iemand zijn, maar met onze BT kunnen we – heel gelukkig en heel tevreden – niemand zijn en lost onze voormalige neiging, om iemand te zijn op. Het is zoiets prachtigs, want zodra alles op zijn plaats is komen te zitten, dan gebeurd deze transformatie van onze TV gewoon, omdat het eindelijk kan gebeuren.

 

Ook al weet ik dondersgoed, dat er helaas geen wetenschappers zijn – wat ik dus een aanfluiting vind – die kunnen erkennen en beamen, dat wij hier wel degelijk met een waarneembaar, voor iedereen herhaalbaar experiment te maken hebben, toch sta ik erop, dat BT een wetenschappelijk en objectief fenomeen is, ofschoon het natuurlijk de juiste wijze van taal-gebruik betreft, die onze eigen individuele, subjectieve ervaring beschrijft.

 

Het toelaten, accepteren en met BT op de correcte wijze beschrijven – en daardoor begrijpen – is het loslaten van onze eigen ervaring. Koning, keizer, admiraal, poepen moeten ze allemaal. Het maakt niet uit, wie wij zijn, want wij gaan allemaal uiteindelijk dood. Iedereen is vanwege OT zijn hele leven bang voor de dood, maar met BT sterven wij ieder moment. Wij zijn eigenlijk alleen met BT echt in leven, omdat wij niet meer bang zijn. BT geeft ons het werkelijke perspectief van onze stervelijkheid en onze stille eeuwigheid.  

 

PS. Op You Tube: maximuspeperkamp-hw8sw kan je mij deze text horen verlezen en erover uitwijden.                        

 

Create,

 

I feel so happy, because I have created another text to an already existing song. I am going to sing it and record it soon. Check my You Tube channel and type Maximus Peperkamp. Each melody – I like and can find and play the chords on my ukulele – becomes a part of my repertoire, that keeps on growing.

 

I love to play simple melodies and effortlessly put my own words to them. This creative process reflects my Embodied Language (EL), in which the words emerge as they come. Of course, with each of my songs, I feel very strongly, that the words, which I bring to the melody, are caused by the melody.

 

In EL, I say and create what I want to say, based on the sound of my wellbeing. I always say something new, even though the words have already been used many times. Similarly, the melodies, I chose to sing, have already been sung by others, but I update them, with my own text and my interpretation.

 

Another aspect of EL, is that it is a re-interpretation of the DL, which everyone is unconsciously involved in. I am capable of doing this, because I listen to the sound of my own voice, while I speak. Anyone who would do what I do, would want to do the same, as our individual experience of our own language, is where our language becomes meaningful to us.  

 

In DL, we don’t listen to ourselves while we speak and, consequently, our language is meaningless to who we are as individuals. Although we pretend, defend and make all kinds of forceful claims, in DL our mechanical language isn’t working for us, but against us. It isn’t until we really begin to listen to ourselves, that this self-defeating process stops and that, instead, we use our language to create.

 

Surely, during DL, we let others, with their use of language, determine our reality, but during EL, we determine our own reality, with our own language. It is often said, people are entitled to their own opinion, but not to their own facts, but with EL, we find this so-called confusion about the difference between opinion and facts, is due to DL. Once we engage in EL, we state the fact of our experience, to which only we – as individuals – have access.

 

Although we may believe – in DL – to be using our own language, when we take time, to speak with ourselves and listen to ourselves, we find, to our big surprise, we speak with a sound, which sounds alien to us and makes us disconnected from ourselves. This negative sound stops, as we can recognize it was imposed on us. However, when we continue to speak with this strange sound, which doesn’t belong to us, we also impose our DL on ourselves.

 

We stop imposing anything on ourselves – and on each other – if we accept, understand, recognize and, therefore, stop our DL and discover ways to continue with our EL. In other words, we begin to create our own lives with our EL. This experience of creation is so powerful and enchanting. It protects, encourages, enriches and energizes us.

 

Once we have identified the enormous difference between our DL and our EL, we want to go on with our EL, as we want to do what we are naturally inclined to do. This is not something idealistic, but realistic and pragmatic. Moreover, we experience – immediately – the positive consequences of our actions. These direct effects are so tangible, that we have faith in the positive long-term effects of our EL, which will always eventually occur.

 

With our EL, we create order, which replaces the disorder and chaos of our previous DL. Initially, our EL is not continuous, because we were conditioned to have DL, but, as we keep catching ourselves with our old habit of having DL, we begin to witness the gradual decline of our DL and the increase of our EL.

 

This verbal change – from disorder to order – has an impact of all our other behaviors, as all the behavior that was controlled by our DL is also stopped. Only the behavior which is controlled by our EL remains.

 

There is going to be a complete overhaul of our behavioral repertoire. We – quite literally – create new opportunities, as we can act, consistently, on our own instructions, about what we should do and shouldn’t do, to be happy, successful and satisfied.

 

Once we joyfully create our own reality with our EL, we are no longer vulnerable to how others view us, as they don’t affect us with their DL anymore. Since you are in charge, you are now your own authority, as your EL stimulates you to be a light onto yourself.

 

With each increase of our EL, we experience more of our freedom. It is important, to take note of the audible, noticeable and observable fact, that we don’t create anything inside of our so-called mind with our EL, but we express, overtly, while we speak or while we write, our new delightful way of dealing with our language. Our lives keep improving without having any sense that we are working on it, because we create new circumstances with our language, in which we can and will be new, due to our sound.

 

Our natural, relaxed embodied energy, our resonant voice, leads the way and assures us, that we create our own wholeness. As our EL gains momentum, we can’t avoid noticing the accumulative effects of the many positive, self-evident changes, which go a long with this transformative process and perceive our ongoing EL, as our Language Enlightenment (LE).

 

Each time, we stop our DL and continue our EL, we fully acknowledge DL and EL are mutually exclusive. When our DL stops, our EL begins and if our EL stops our DL takes over again. Each time we succeed in having EL – even only a few moments – we already experience aspects of our LE. We realize, we have always had these experiences, even while we didn’t have the language to express them. In effect, we now create, with our EL, who we have always been.    

 

Sarcasme,

 

Hardop voorlezen en aanhoren wat je zegt. Over sarcasme gesproken…Je zou mij natuurlijk moeten horen…Nee, niet moeten horen…je zou me – ideaal gesproken – willen horen, want het is echt lachen, ook al gaat het hier om jou nare halsstarrigheid.

 

Mijn grootste genoegen is om te kunnen lachen, om de manier van doen, die iedereen belangrijk vindt, maar die, wat mij betreft, volslagen belachelijk is.

 

Jou manier van praten slaat echt nergens op. Tenzij je ermee ophoudt, valt er voor jou niets te lachen.

 

Je doet wel eens alsof het toch nog een beetje leuk is wat je doet, maar je weet heel goed, dat het niet zo is, want lachen is niet hetzelfde als doen alsof.

 

Ja, je zit moervast in je patroon en je taal zit je in de weg. Het afgooien van wat bezwaarlijke woorden  gaat niet, want ze komen keihard weer bij je terug.

 

Je hebt altijd zogenaamd gelijk, aangezien jij je grote bek kan opentrekken, je zegje kan doen en iedereen laat weten, dat je beslist niet op je mondje bent gevallen. Je weet het zo mooi te zeggen. Praten over ditjes en datjes staat je zogezegd op je verdrietige, vermoeide, verwaarloosde lijf geschreven.  

 

Ook ben je er niet vies van, om eens lekker op te schepen en om iedereen de volle laag te geven met je verbale diaree. Het maakt niets uit of je het nou hebt over ironie of sarcasme…want het is een pot nat, waarin de drollen komen boven drijven. Jou welbespraakte losbandigheid, is slechts een rook gordijn, waarachter jij je krampachtig vasthoudt, aan wat jij in een of andere publikatie heb gelezen.

 

Je bent ogenschijnlijk zo begaan met het menselijk bestaan, maar het weggeven van afgedragen kleding, afgedankte meubelen en kapotte radios, stinkt, omdat jij altijd zo verschrikkelijk klinkt. En, de gebakken lucht, die je nog steeds probeert te verkopen, is een smerige aangebrande handel van list en bedrog. Daarom heb je telkens te maken met ontevreden klanten, die, in een vlaag van waanzin hebben betaald, voor jou ouwe troep, jou vuilnis.

 

Het is jou zaak, hoe jij leeft, maar jou ophef, over van alles en nog wat, heeft uiteraard ook een effect op anderen en mij. Wat jij naar voren laat komen, zegt veel over wat je allemaal achterhoudt en niet wilt laten zien, ofschoon iedereen het wel kan horen – in de klank van jou dwangmatige, onnatuurlijke stem – met hun oren, aan de zijkant van hun hoofd.

 

Belediging en sarcasme is de ontlichaamde taal die iedereen kent, maar oprechtheid en enthusiasme, dat is niemand meer gewend, want we hebben het verkeerde geleerd, jarenlang het verkeerde vereerd, maar ik ben nog lang niet uitgeprobeerd, want ik voel dat het tij, nu, op dit moment, keert.  

 

Leuk doen is nooit de sterkste kant geweest van mensen, die zich proberen goed te voelen, door te doen alsof ze beter zijn dan anderen. Het is te laat voor je haat. Het enige bewijs, dat je schijnbaar nog leeft, is dat je volledig in je hemd staat. Waar gaat het nou eigenlijk over, wat jij allemaal beweert?

 

Jou eigenbelang is niet gediend met je slappe gelul, je stomme gezeik en je lamlendige geouwehoer. Er zit geen fut in je afgeknepen, oppervlakkige taal, je eindeloze gekanker en je ouwe verhaal. Het is hoog tijd, om eens een toontje lager te gaan praten en op te houden met te doen alsof je aan het zingen was.

 

Je bent geen artiest. Wat jij zegt, is dat jij dwingt en je stem klinkt als een huilend kind, dat is emotioneel werd verminkt. Verschikkelijk wat jij doet en moet, omdat jou geloof zo goed is, dat je leeg bloedt en met grote spoed een onheilzame gloed vermoedt. 

 

Jou gestamp is een ramp, met een gore damp en een kramp en de scherven van een gebroken lamp. Mijn woorden dringen eindelijk tot je door – van je gemaakte glimlach naar je oor – omdat ik je hart even heb vastgehouden, naar mij toe heb getrokken en toen, als een elastiekje, terug heb laten schieten. Het terug-klappende effect is de pijn, die je voelt, bij het horen van de ontkende waarheid, die dus al jou ellende heeft veroorzaakt. Sorry, maar wat voor een dwaze taal spreek jij? Ik versta het niet, want ik wil het niet horen. Ik zit er niet mee, dat jij mij niet kan begrijpen en steek de draak met jou onvermogen om te kunnen voelen, wat ik zou kunnen bedoelen. 

 

Ik heb, van kinds af aan, vaak sarcastische reacties van mensen gehad op mijn gedrag, maar vandaag krijgt iedere sarcastische teringlijer een tyfus-koekje van eigen schurftig-deeg. Ik schrijf met enorm veel plezier, want mijn zoetste wraak was is mijn humor.

 

Pech gehad, als je mijn sarcasme niet begrijpt. Toont ook aan dat jij degene bent, die nu zijn handen thuis kan houden, zodat hij of zij de hand in eigen boezem gaat steken en aan zichzelf of haarzelf wil vertellen wat er dus eigenlijk met hem of haar aan de hand is.

 

Rot maar op met je dwangmatige overtuiging, rol je graf maar in en ga maar terug naar af en beleef je leven dan maar als een eindeloze straf, want jij, niet ik ben absoluut geschift, verdwaast en maf. Hoe kan ik nou zoiets als dit vinden, zeggen en schrijven, als het helemaal niet waar zou zijn? Zuig ik dit alles uit mijn duim of sla ik de spijker op zijn kop, met mijn beschrijving van jou zinloze strijd en radeloze chaos?

 

Het kost mij geen enkele moeite, om met anderen te spotten, voor wie iedere vorm van zelf-spot taboe lijkt te zijn. Gebrek aan ironie is jou zelf-ontkenning. Er is evenwel een enorm groot verschil tussen mijn opgewekte sarcasme en jou kille pissigheid. Ik hoef echt niet af van mijn sarcasme, maar jij zou jezelf een plezier kunnen doen, als je eens ging luisteren naar de klank van je scherpe, venijnige, lelijke stem.

 

Ik weet heel zeker wat mij aan het lachen brengt en dus zeg en schrijf ik, wat mijn woorden voor jou zouden kunnen betekenen. Je kunt er niets anders  mee doen dan ik en dat zou mooi zijn, maar je praat mij niet na, omdat ik dat heb weten te voorkomen.

 

Er valt niets aan te verbeteren. Je zou ook eens, in plaats van een duit, twee of drie duiten in het zakje kunnen doen. Jou gierige, bekrompen, onwillige  manier van geven is lachwekkend, want er is geen motivatie en alle drukte om niets was tevergeefs. Ik geloof niet in jou denken. Geef maar eens toe, dat mijn woorden kunnen worden ervaren en begrepen.

 

Misschien brengt mijn sarcasme jou toch nog op het idee, om eens te horen hoe het zit met jou verwarring? Mocht dit moment van sarcasme jou dag verpesten, dan is dat reden voor applaus en waardering. Ik heb het gevoel, dat mijn sarcasme aan jou heel goed is besteed. Je had het nodig en je kunt er gebruik van maken, door het in te nemen en door te slikken, als een onsmakelijk bitter medicijn tegen al je pijn.    

 

Continue,

 

While everyone remains busy with their dreadful, unnatural Disembodied Language (DL), I continue with my wonderful, natural Embodied Language (EL), because I have only my happiness, satisfaction, relaxation, achievements, laughter, successes and wellbeing to express. For someone like me, enlightenment is reality, as I am in charge of my language, and I do with it what I want and am capable of. I don’t give speeches, but I talk out loud with myself. The many positive consequences of my EL are getting better and better and are becoming more and more apparent, day by day, year after year and job after job. 

 

It amazes me, to this very day that, some 45 years ago, I began this journey with my EL and I am still doing this, because I love it. Of course, I delight in speaking my own truth, although I say it mostly to myself, since nobody is able to hear it. You can’t hear what I say, if your ears are trained to listen to others. Listening to me, is like hearing yourself and unless you hear yourself, you aren’t hearing me.

 

I feel so fortunate and so grateful, that I discovered what truly fulfills me and my knowledge is alive and continuously expressed. I am very realistic and my view of what is happening with others, who are ignorant about EL is simple: either they are going to stop their DL, so they can finally have EL or their DL is going create more tragedies than it already did.

 

The continuation of forceful, unconscious, dumb DL means one thing and one thing only: the escalation of our verbal aggression, inevitably, results – as it has always done throughout human history – into an even bigger catastrophe, perhaps, a nuclear war. There is no future for DL anymore, however, people don’t know how to stop it. EL is our only option to having an orderly, stable, meaningful way of life.

 

There is no interest in EL, because our attention is constantly drawn into the presumed importance of the continuation of DL. We are being told, DL is the right thing to do, but we are digging our own graves. We are behaving like the living dead, and we act like dissociated zombies with our horrific, automatic DL.  

 

If you would check out my You Tube channel – see links below – then you will hear my sound and you can feel, in spite of your repetitive DL, that EL is still possible for you. Moreover, EL is necessary. Unless we are going to accurately talk about how we talk, we will, with our DL, blame ourselves for everything that is wrong. Even if we are able to pretend to NOT do this, we are always blaming ourselves, whenever we are blaming others. I don’t blame myself for not being able to convince you. I know, you’ve only got yourself to blame, and I mean this as a joke.

 

No matter how you put it, the buck stops with you, that is – whether you like it or not, want to know about it or not or are aware of it or not – you always experience the consequences of your own behavior.

 

Hilariously, postponement of talking responsibility for your repetitive DL, seems to suggest, you have eternal life. Your defense against EL – yes, that is what you do with your DL – is, basically, the denial that you are alive. Your willful ignorance about EL makes you continue with DL, the language of death. It is nothing personal, as everyone faces the exact same dilemma. We were all conditioned – by DL – to listen to others, not to ourselves. Our political, religious, academic, racial or gender affiliations don’t help us to become conscious about our DL.

 

Indeed, we need to completely step away from any group-behavior, before we can acknowledge what we – as individuals – experience. Even when we are alone with ourselves, our DL continues, but if we say it, we can begin to hear it and admit how ugly, tiring and boring it sounds. Then, only then, it will stop.

 

I am proud to say, that I have no followers, as I have EL. Surely, I don’t want followers. To have EL, there is no need for any other audience than myself. Yes, those, who, like me, also listen to themselves, only they can have EL with me. We are overjoyed, to have found each other, as each conversation is a celebration of our Language Enlightenment (LE).

 

Right now, it is only my wife and my dear Dutch friend, AnnaMieke, with whom I can enjoy my EL and it feels great. We know who we are because of our EL, which continues to illustrate the enormous contrast with how everyone else is talking. Please also check out AnnaMieke’s You Tube videos in Dutch – see link below – and hear the difference.

 

If you listen to AnnaMieke or to me, you can’t miss the fact, which, until now, due to your conditioning with DL, you have totally ignored. You immediately would feel, our lives are not like yours. Although we were also, like everyone else, conditioned by DL, we are not bound by it. We basically don’t feel any urge anymore to express anger, frustration, fear, stress, pretention, defensiveness, arrogance, dissociation or insensitivity, as we experience the very different, wholesome outcomes of our EL. You don’t want to be with us, because being yourself means to admit, that your life is full of conflicts, problems and chaos.  

- AnnaMieke's Dutch You Tube Channel is called: luisterend spreken. I have two You Tube Channels: maximus peperkamp and @maximuspeperkamp-hw8sw live

                 

 

Voorbij,

 

Wat mij betreft, is het lawaai en de verwarring van mijn Ontlichaamde Taal (OT) voorbij. Ik ben in mijn natuurlijke staat – Taal Verlichting (TV) – van zijn gekomen, vanwege mijn Belichaamde Taal (BT). Ik trek mij niets meer aan van de OT van anderen. Toen ik zelf nog wat zat te kloten met mijn eigen OT, leek het alsof het me nog wat zei, maar dat is nu voorbij.

 

Volgens mij zit iedereen in hetzelfde pakket. Je hebt het misschien nog niet in de gaten, maar ook voor jou zijn de erbarmelijke tijden van OT voorgoed voorbij. Je ontkenning maakt het alleen nog duidelijker. Er valt niet omheen te gaan, dat jou manier van omgaan met taal je heeft gebracht naar waar je nu bent. Je stress, onrust, onvrede en verdriet is het gevolg van je OT, waar je je niet bewust van bent.

 

Je zou kunnen zeggen – doe dat ook nou maar eens een keertje – dat al je problemen zijn voortgekomen en in stand gehouden door je OT, waarin je niet naar jezelf luistert. Uiteraard is OT niet jou manier om met jou taal om te gaan, maar daar heb je nog nooit bij stilgestaan. Je komt pas echt aan jezelf toe, als je BT gaat hebben. Jou wijze van omgang met taal is dus heel anders, dan hoe je bent geconditioneerd.

 

Met OT onderhoudt je ongemerkt allerlei negatieve relaties, die je gevangen houden in de illusie van je denken. Als je BT gaat hebben, is het afgelopen met jou deelname aan het groep-proces, waarin jij die oppervlakkige mensen blijft ontmoeten. Wat echter van veel groter belang is, is dat je verstoktte geloof in het denken voorbij is. De illusie van het denken is een individualiteit-ontkennend groeps-proces, dat door jou OT werd gecreerd. Je gaat met je BT voorbij aan taal en denken bestaat gewoon niet. 

 

De illusie van innerlijke taal, van je mind, of van je zogenaamde denken, ontstond omdat je geen BT met anderen kon hebben en daardoor fantaseerde je, dat je een stil, onhoorbaar gesprek met jezelf zou kunnen hebben. Dit is net als een psychose. Omdat we met OT allemaal precies hetzelfde geloof hebben – in taal in ons hoofd – wordt het door iedereen als normaal beschouwd, maar met BT, vinden wij het abnormaal, dat de gehele mensheid, nog steeds, zo geobsedeerd is, door deze aloude, volledig verklaarbare illusie. Als je hardop zegt wat je denkt te denken, dan valt het hele kaarthuis in elkaar.

 

Als je jou BT hebt, dan is al je geloof in een hogere macht voorbij. Hiermee komt alle aandacht die naar godsdienst ging voor jou beschikbaar. Met BT is ook je geloof in je zogenaamde identiteit iets wat tot het verleden behoort. Hierdoor wordt je vanzelf stil en die stilte kon alleen maar ontstaan, doordat jij met jezelf sprak en voor jezelf schreef, over je ervaring. Je hebt dus met je taal uitgedrukt waartoe jij instaat bent en je hebt jezelf keer op keer laten weten, dat het spreken en schrijven, vanuit je stilte, jou TV is.

 

Alle strijd is voorbij, je bent bevrijdt en je leeft met je BT vanuit je TV. Er gebeurd hierdoor ook iets met je besef van tijd. Je leeft in eeuwigheid, omdat je BT onstaat vanuit je stilte en terugkeert in je stilte. Jou taal gebeurd dus alleen maar, omdat jij het op de juiste bewuste wijze hanteert. Met andere woorden, in BT, spreek, luister, schrijf of lees je altijd met volledige aandacht. Het is jou BT, die je bewust maakt van jezelf en die je voorbij doet gaan aan je conditionering’s geschiedenis. Omdat er niets meer valt te bereiken, ga je ook voorbij aan je toekomst, en ben je tevreden, gelukkig en stil in het moment.  

 

De tijd van bijgeloof met OT is voorbij. Er breekt een nieuwe fase aan, wanneer wij BT gaan hebben. We leven in een andere realiteit vanwege onze TV. Met OT waren wij niet bewust van ons eigen vermogen. Wij zijn met BT waarlijk onszelf voorbij gestreefd en blijven voortleven in een extatisch wordings-proces, dat ons blijft verrassen, vernieuwen en verkwikken.        

 Tell,

 

The realistic notion, that there is no problem, is only possible if you have a language, to let it be so. If your language itself creates problems, you are forever burdened. This is how it is for everyone, except for me, because I have Embodied Language (EL), in which there are no problems, because my Language Enlightenment (LE) is fully expressed.

 

I tell you, that your usual way of talking has to go. I don’t need any religion, as I can tell myself what is going on. When there can be ongoing EL, there are no problems. There is nothing to say or to write, as there can be silence. With EL, one can afford to be without any false beliefs and without any language.

 

With Disembodied Language (DL) you constantly, unconsciously, tell yourself that you have problems. This draining, nasty, stupid illusion prevents you from experiencing your own wellbeing, which is your individuality. You can’t be at peace with others, if your mechanical language doesn’t allow you to be at peace with yourself.  

 

What you tell yourself can also be written and if you do that, stillness prevails. However, I don’t feel like being silent about your inability to express who you are. I find it ridiculous and unacceptable, that you believe, you cannot tell yourself, who you are.

 

I refuse to abide by your ignorance, and I insist, you can have EL too. For sure, if you would stop your DL and have ongoing EL, you would realize your LE and you would want to tell other people about it too.

 

It is sheer arrogance, you still don’t believe what I tell you and never respond to my invitation, to have EL with me. You don’t realize, I am the only one you can have EL with. You tell yourself, you imagine, you are already having EL, but this isn’t true. You are fooling yourself. I tell you to stop your nonsense.   

 

Yes, I am here to tell you, if you refuse to have EL with me, this means, you will never have it. If you read this, either you contact me, to have EL or you’ll be lost, as there is no one else to have EL with.

 

Actually, there is one other person. My dear friend AnnaMieke, in the Netherlands, also knows about her EL and LE, but she speaks Dutch. If you are going to talk with me, it makes perfect sense to also talk with her, since we are the only two people – on this whole planet – who can tell you about EL and LE. Unless talk with us, your EL will not be reinforced. You need all the help you can get. 

 

Problems are the tell-tale sign your language is working against you. Indeed, in DL you tell yourself and others all kind of phony stories. To convince yourself, you try to convert others and tell them, how happy you are, in your self-imposed prison. I will always tell you, to get lost with your ugly DL.

 

Nobody can tell me, that I didn’t tell them. I am very generous in sharing my experience. I don’t sell you anything and you cannot buy what I have anywhere.

 

Why didn’t you tell yourself, to have EL, instead of DL? You couldn’t, because no one stimulated you to do so. With DL, you can’t speak with yourself, as you tell yourself, talking with others is more important.

 

I don’t tell you any secret. Yet, you don’t know, that all your problems derive from your DL. You need to tell yourself, that this is the tragedy and the comedy of your dissatisfied, superficial, meaningless life.

 

In this writing, you can tell, everyone with DL, can go to hell. Surely, you are already in it. You may tell yourself: who is this guy, to tell me about EL? You may say, you already know it, but you are wrong. I can tell, you are living in the hell of your own DL.  

 

You will be so happy, to discover, with your ongoing EL, that you really don’t have any mind. Once you tell yourself, there is absolutely no language inside of you, there never was any inner, covert, private conversation or thought, you can’t miss your LE.   

You can reach me on skype. Send me a request and tell me you want to have EL. My skypename: limbicease

 

Disintegration,

 

Western Judeo-Christian-based civilizations, in which there is still some individual freedom, are rapidly declining and disintegrating. Simply stated, they are being taken over, primarily, by Islam. Nobody can deny what is happening all over Europe. Europeans, but also, increasingly, Americans, are willingly giving up on their culture. Although they have enjoyed their individual freedoms, they have never acquired Embodied Language (EL), the language that is necessary for each individual.

 

Since none of the democratic societies have addressed the crucially important issue of Disembodied Language (DL), group-behavior has continued to dominate over individual behavior, in spite of our so-called individual freedoms. Surely, we aren’t really free, as long as our automatic DL hasn’t been stopped, so we can have EL. DL is the language of coercion, division and disintegration, while EL is the universal language of wellbeing, unity and order.  

 

Unless DL is addressed and stopped with EL, people are not going to be able to move beyond their religious superstitions. Even though many people in the West don’t go to church anymore and Christianity went through many changes, DL has continued unabated. Consequently, EL, the language of individualism and intelligence, isn’t heard anywhere, while DL, the dumb, insensitive language of the herd, is everywhere.

 

Globalization inevitably results in disintegration of Western values and laws, as people underestimate the devastating consequences of how they talk. It is due to our DL believed that our written language is more important than spoken language, but, of course, this isn’t true. Also, it is assumed by the Western intelligentsia, that written language can change spoken language, but only spoken language can change our spoken language.

 

Western individuals still have the opportunity, to abdicate their phony beliefs, in some esoteric higher power and to assert their real freedoms, but those, who come from other cultures, are much less likely to ever give up on their false beliefs. If, let’s say, a Hindu gives up on being a Hindu, if a Buddhist gives up on being a Buddhist, if a Muslim gives up on being a Muslim, it will be, because someone has shown him or her, the immense difference between their DL and their EL. Once we have EL, we don’t have any use for any religion.

 

The war, between the Jews and the Muslims, going on in Israel, is a clash of civilizations, which already is spreading to Europe and America, where there are massive pro-Hamas-Palestine demonstrations, while Israel is fighting for its very survival. If any of these fanatic antisemites have their way, they will wipe Israel of the map, from the river to the sea.

 

I am pro-Israel and against the barbarity of Hamas, which, not surprisingly, is celebrated by Muslims world-wide. As far as I am concerned, all religions are nonsense, yet EL - our natural effortless way of talking - is aligned with Judeo-Christian values, more than any other religion. I view the threat to America and to the West, as a abject failure in communication. Western civilizations haven’t adopted EL as their greatest value. Instead, they have literally created a paper tiger – written laws – which are utterly meaningless, in the face of the rapidly changing demographics. Academia has completely betrayed and sold-out the less educated.    

 

Every time someone criticizes Islam, they are called Islamophobe. The West – with its so-called freedom of speech and freedom of religion – is intimidated into submission, because people fear to address the fact that Islam is basically incompatible with Western values. However, unless we have EL, we are unable to call a spade a spade. Surely, we cannot criticize one religion, while we are still trying to hold on to our own. A society can only be truly free, if responsible, accountable, conscious, knowledgeable individuals are without religion.  

 

EL is the central issue of our time, because religions and political as well as psychological narratives are still taking the place of genuine human interaction!!! DL is against the freedom of speech and anything that is against the freedom of speech – regardless of whether it is religious, scientific, political, psychological, racial or economical – is undermining our individual freedom. I am against DL, and I don’t care whether it is justified by this group or that group. Individual freedom has nothing to do with any group. I speak with EL for myself only.

 

Some dangers are bigger than others. Political Islam is a much bigger danger, to Western individualistic societies, than communism, in my opinion. Although it is evident, that Western individualism, with its Judeo-Christian values, is increasingly disrespected, overpowered and ignored by Islamists, my reason for writing this, is to point out the DL-context in which this could happen. 

 

Undoubtedly, DL is the greatest threat to mankind. DL is universal and doesn’t care about any culture. It is how human beings – until now – have talked with each other. Make no mistake, ever since we became verbal, we have been trying to dominate, exploit, force, manipulate, oppress or distract each other. Regardless of whether it is a theocratic, communistic, individualistic, democratic, wealthy, poor, agrarian, industrialized, technological, secular or capitalistic society, each society, has a hierarchy which is based on our common DL. Even in wealthy, liberal countries, DL rules supreme. We have become scientific about a lot of things, but not about human relationship. I know this, because I have studied psychology and I’ve found nobody is interested in EL.

 

Many people in Western countries have left religion, but – due to their unconscious, conditioned involvement in DL – they still believe in an inner deity, a self or a mind. In effect, they speak, as if there is language inside of us, which is an illusion, created by how others have talked with us. Once we have EL, we know language is always overt, that is, one can say it, hear it, write it and read it. It is irrefutably true: there exists no inner language. EL puts an end to every kind of religion, also our belief in our identity, in who we presumably are. Individualism is not a belief, but a reality, which we create and maintain with our EL. Moreover, our ongoing EL reveals our Language Enlightenment (LE). LE isn’t some spiritual nefarious experience, but it signifies we finally use our language correctly. Certainly, DL is our irrational, illusory and incorrect use of language, but EL is the correct way of using our language, in which we can address and solve our gigantic problems.

 

Anyone with eyes and ears, can see and hear, the frightening social disintegration of Western – as of yet – still free and individualistic societies. However, with DL, people have not been able to be real individuals. Only if DL is stopped, can there be ongoing EL, which is needed to save and continue Western civilization. To be sure, DL, the language of the group, is on its deathbed. Indeed, EL is the language of the future. We have no other choice, but to face the challenge.