Somber,

 

Het is zonder meer heel somber, dat iedereen alleen maar schijnt te weten, hoe ze Ontlichaamde Taal (OT) kunnen hebben, dat we allemaal, zo'n beetje levenslang, verkracht en genaaid worden en dat de hele verdomde wereld (ja want, we blijven steeds maar meer mensen creëren) naar de klote gaat. Sinds ik Belichaamde Taal (BT) heb en af weet van mijn Taal Verlichting (TV), kan ik gelukkig lachen om deze droevige, ellendige vertoning. Misschien stimuleert mijn grote gevoel voor humor je, om je hete hoofd eens eindelijk uit je reet te halen en met jezelf te gaan praten, in plaats van met anderen.

 

Feit is, zolang je anderen wilt overtuigen van jou waarheid, jou mening, jou humor, jou moraal of jou  politiek, dan praat je nooit met jezelf. Met lachen wordt dit pas goed duidelijk, want het is altijd iemand anders, die zogenaamd grappig voor jou doet, maar jij lacht nooit om jezelf. Als de optelsom niet klopt, dan zeggen we: de berekening klopt niet, maar dit is een verkeerde uitdrukking, want alles de afrekening klopt precies, waarom je zo ongelukkig bent en waarom je oppervlakkige, krampachtige leven zo’n sombere, saaie, rampzalige puinhoop is.

 

Naar mijn mening is het immoreel, om te lachen, om je hopeloos ontoereikende en onvermijdelijk frustrerende manier van communiceren, die alleen nog maar meer problemen veroorzaakt. Verwacht geen grappen van mij. Ik heb iets heel anders voor je, dat het vloerkleed onder je voeten vandaan zal trekken. Deze woorden zijn namelijk verweven tot een metaforisch tapijt. Door somige weg te laten en anderen naar voren te halen en te mengen en door ze aan elkaar aan te passen, kan ik, zoals ze zeggen, een beetje aan je verstand peuteren. Ik zou het geen hersenspoeling noemen, maar een verklanking en een uitdrukking, van alles waarvan jij belachelijk  bleef geloven, dat het in je hoofd zat. Als je met me zou praten, zou je het letterlijk kunnen horen, maar aangezien je alleen mijn schrijven leest, zul je me op mijn woord moeten geloven. Je moet natuurlijk helemaal niets, maar omdat je hopelijk moet lachen, kun je er misschien toch niet helemaal omheen.

 

Ik geloof niet, dat deze woorden ergens anders zijn dan waar jij ze kunt lezen of horen. Ze komen naar je toe, omdat ze dat nou eenmaal kunnen en ik wil dat ze dat doen. Tot jou komen, betekent simpelweg dat jij ze begrijpt en dat een andere manier van leven mogelijk wordt. Ik ben ervan overtuigd, dat ik heb meer plezier heb dan jij. Mijn humor heeft de potentie, om van jou iemand te maken, die echt om zichzelf gaat lachen. Ja, je zult jezelf moeten zijn, om om jezelf te kunnen lachen. Je lijkt geen gevoel voor humor te hebben, omdat je eraan gewend bent, om niet jezelf en dus onecht te zijn. Telkens wanneer je iets doet, zegt of begint, wat ook maar enigszins in overeenstemming is met wie werkelijk bent, begin je meteen zenuwachtig en verontschuldigend te lachen, want je weet het heel goed, dat je niet mag  lachen, om je eigen dwaasheid. Je toont zogezegd, dat je heel braaf bent, door niet om jezelf te lachen.

 

Vermoedelijk moet je jezelf nog serieuzer gaan nemen en berouw gaan hebben voor je al enorme zonden, want lachen om je mislukte idiote onzin, je verkeerde waanvoorstellingen en je onuitvoerbare zielige grandioze plannen wordt als gek beschouwd. Maar, wacht eens? Je zult de eerste, de laatste, maar waarschijnlijk ook de enige zijn die lacht, als je stopt om jezelf ervan langs te geven, over alles wat er zogenaamd mis met je is. Bovendien kun je altijd zelf heel goed horen of wat je zegt grappig is of niet. Zo niet, ga dan gewoon eens door, wees eens niet zo laf, miezerig en bekrompen, geef eens niet zo snel op. Je zult uiteindelijk iets lachwekkends zeggen, maar je moet het natuurlijk wel bij jezelf houden. Ga niet voor dat goedkope vermaak van anderen, die je alleen maar duffe voorgekauwde moppen kunnen tappen, waarin je jezelf zogenaamd kunt herkennen. Dat is allemaal zo’n stomme, bijgelovige leugen.

 

Humor, zoals je het kent, heeft nog nooit echt de bevrijdende eigenschappen gehad, die je altijd dacht dat het had, omdat jij jezelf er alleen maar even mee kon vergeten. Als je eindelijk om jezelf begint te lachen, weet je, hoe vol met stront je werkelijk zit en dat je die shit toch op de een of andere manier kwijt moet. En ik ben niet degene die dit zegt, maar je zult dit tegen jezelf gaan zeggen, omdat jij je eigen zinloze drama en problemen beu bent geworden.

 

Ik doe al wat ik beschrijf. Ik doe het elke dag en ik hoef niet lang te wachten, tot er iets grappigs voor mij langskomt. Ik lach meteen om alles wat ik zeg. Ik vind mezelf erg grappig en jouw onvermogen, om mijn triomphantelijke humor te begrijpen, maakt mijn plezier nog groter. Eerlijk gezegd kan het me geen ene moer schelen, dat je mij niet snapt. Dat is de enige manier, om verder te gaan. Jij komt door mij wellicht aan de weet, dat jij helemaal geen ene zak van je eigen leven snapt, snap je? Je bent nog niet eens begonnen met lachen om jezelf. Je eis, dat iemand of iets jou zou moeten komen opvrolijken, betekent, dat je het plezier met jezelf eindeloos uitstelt. Jezelf zijn, daar zit de lol in, dus ja, je zult eerst volledig moeten erkennen, dat je echt niet om jezelf kunt gaan lachen, zolang je maar blijft janken,  zeiken, schreeuwen, beschuldigen en klagen.