Behoefte,

 

We praten eigenlijk nooit echt over onze behoefte aan humor. Ja, onze behoefte aan humor wordt altijd op de een of andere manier verdoezeld. Je moet dichter bij jezelf komen.

 

Schijnbaar is het niet grappig genoeg, om er op in te gaan, maar juist omdat we niet over onze behoefte aan humor willen praten, lachen we dus maar zo weinig als we doen.

 

Ogenschijnlijk is het een saai onderwerp, om over te praten, dat we gewoon wat plezier willen hebben, maar we zullen toch ergens moeten beginnen. Wat betreft lachen, is er weinig behoefte aan discussie. Je hoeft geen grappen te vertellen.

 

Natuurlijk is ons overduidelijke gebrek aan humor op zich een heel goed begin, maar iedereen is er bang voor. De vraag rijst: hoe beginnen we überhaupt de mogelijkheid te overwegen, dat we zouden kunnen lachen, terwijl we ons zo dood voelen als een deurknop?

 

Volgens mij is het slechts een kwestie is van eraan worden herinnerd. Dit wrijft echter onze neus in het trieste feit, dat we echt niet weten, hoe we moeten lachen en hoe plezier te hebben. Je hebt ongemerkt behoefte aan oefening, de gunst, dat het lachen mag.

 

Zolang als je je kunt herinneren, heb je niet meer met je hele hart gelachen, dus daaraan herinnerd worden is geen pretje. Dergelijke klachten helpen  natuurlijk ook niet, want hoe kom je uit je eindeloze lachpauze, als je er nooit eens over praat? Geen pop corn, geen cola, geen drugs, geen alcohol, maar jou eigen leuke woorden, die jij zo graag zou willen horen, omdat ze je aan het lachen maken.

 

Je wilt altijd meteen plezier hebben, zonder eerst te praten met je zelf, over je overduidelijke weerstand ertegen. Daarom is het lachen nooit gelukt en dat is ook de reden, dat je je lachen zo lang was vergeten.

 

Het is pijnlijk, maar voor de hand liggend, dat je eerst over het lachen moet praten, maar op een grappige manier, niet op een serieuze manier. Je wilt je lachen niet serieus nemen, maar dat is nou juist, waar ik het over heb. Je hebt je behoefte aan lachen nooit echt serieus genoeg genomen, zodat je vaker kon lachen. Je zou je lachen moeten meten.  

 

Ja, welbeschouwd, moet je serieuzer worden, niet minder serieus, over het lachen en over alles wat daartoe zou kunnen leiden, wat dat zou doen losbarsten, ondersteunen en versterken. Het enige wat jij hoeft te doen, is jou taal te laten gebeuren.

 

Alles is goed, je kunt eigenlijk overal om lachen. Er is natuurlijk altijd wel iets, waar vooral jij zo om moet lachen. Jij ligt daarover helemaal in een deuk en je weet zeker, dat jij het grappig vind. Wat ik of een ander zegt, is nooit zo leuk, als wat jij zelf zegt.

 

Daarom is al die grappen-makerij van een ander altijd maar zo-zo. Jij hebt ook wel degelijk jou eigen mening over het lachen en in deze tijden van nood, moet jij het voortouw nemen, doorgaan met het doordrijven van jou mening en dan lachend slagen.

 

Je voelt je terecht beledigd, door wat ik of anderen altijd grappig vinden. Je bent zo stink-jaloers op het lach-success en de vreugde van anderen, omdat je nooit de moeite neemt, om aandacht te schenken aan je eigen gevoel voor humor. Er valt geen tijd te verliezen, om hier zogenaamd over na te denken, want het komt erop aan, dat jij het zelf zegt of schrijft, zodat jij het als eerste kunt horen en lezen.

 

Laten we eerlijk zijn: humor van anderen, heeft je er altijd van weerhouden, om je eigen humor te vinden en om uit te drukken, wat voor jou grappig is. Wat voor jou ooit grappig was, is nog steeds grappig. Je lacht met jezelf, om je eigen eeuwig-durende grap.

 

Jou humor is in je verkeerde keelgat geschoten en was volgens jou nooit goed genoeg. Je had het al afgewezen voordat je het jezelf liet weten. Laat je niet meer afleiden, door de humor van anderen.

 

Hier is de reden, waarom jij jezelf als niet grappig beschouwde: omdat je andere mensen grappig liet zijn ten koste van jezelf. Ja, het is nog nooit bij je opgekomen, dat jij, terwijl je om anderen lachte, de plank van je eigen humor bleef misslaan.   

 

Je merkte het niet eens, omdat jou eigen humor nooit jou aandacht trok. Hoe kun je er nou aandacht aan besteden, als je geen energie in je eigen lachen steekt? Je bent altijd zo druk bezig, met andere dingen, maar niet met je eigen humor? Je moet echt  aan jezelf gaan bewijzen, dat jij grappig kunt zijn, door jezelf daadwerkelijk aan het lachen te maken.

 

Natuurlijk zul je moeten gaan uitpluizen, hoe jou humor werkt, zodat je je eigen humor kunt gaan beheersen. Het lijkt eerst totaal onmogelijk, om dat magische gevoel voor humor te kunnen bezitten.

 

Iedereen heeft het er altijd over of iemand de grap snapt of begrijpt of niet, maar daar gaat het niet om. Het gaat om toestaan, ontvangen, openen, verfijnen,  door zomaar wat woorden te smijten en te bleren en om dan te zien en horen, wat er blijft hangen.

 

Vermoei jezelf niet meer, met het uitbreken, optillen en weggooien van die oude smerige gootsteen of met het weggooien van het kind met het badwater.

 

Ik zeg maar wat, want ik probeer mezelf in jouw schoenen te verplaatsen en je te helpen, bij het oplossen van je lach-inertie. Zijn deze schoenen, die jij draagt, ​eigenlijk wel van jou of loop jij in de schoenen van iemand anders? Is dat de reden dat je altijd naast je schoenen loopt? Zeg nou zelf eens?

 

Wie bepaalt er voor jou wat grappig is? Misschien had het geen enkele zin, om weer te wachten, tot de andere schoen of het kwartje viel? Waarom probeer je humor van anderen bij te houden en niet die van jezelf? Het is niet nodig, om je te haasten. Ga maar langzaam in op je behoefte aan beginner’s humor.

 

Ja, je humor komt heus wel vanzelf als je verdomme maar eens kalmeert. Rustig nou maar en zeg eens wat je kunt zeggen en begin grappiger te worden, door op te warmen. Je moet het zeggen, om het te kunnen voelen. Er zit niets anders op, dan meer informatie verzamelen over je favoriete onderwerp.

 

Voorbereiding op humor is net zo belangrijk als de eigenlijke grap, want zonder dat voorspel, kan er geen grappig orgasme zijn. Begin nou eens gewoon bij het begin en ga dan dieper in op wat je nog niet hebt gezegd, in plaats van weer te zeggen, wat je altijd zegt. Je moet opdagen voor je eigen optreden en ja, je moet hier zijn, in je eigen grappige sfeer.

 

Wat jij altijd zegt is saai en saai is niet grappig, maar dat zeggen, is toch wel een beetje grappig, want het is waar. Je zult grappig zijn, als je zegt wat waar is. Het herhalen van leugens is beslist geen lachertje.

 

Je hoeft je niet aan de regels te houden en je hoeft dus niet tegen jezelf te liegen. Je hebt geen speciale kwaliteiten nodig, maar je moet jezelf eindelijk eens gaan vertellen wat grappig is voor jou. Vlucht maar weg van iedereen, die jou plezier niet leuk vindt.