Vooroordeel,

 

Alle vooroordelen ten aanzien anderen, de neiging om de eigen groep te bevoordelen boven andere groepen, worden in stand gehouden door wat ik Ontlichaamde Taal (OT) noem. Daarom is het niet onze vooringenomenheid naar de eigen groep – die uiteraard een product is van onze gebruikelijke manier van praten – die onze perceptie en ons gedrag ten opzichte van anderen beïnvloedt, zodat we een voorkeursbehandeling geven aan de leden van onze eigen groep, terwijl andere groepen worden uitgesloten, maar het is onze OT oftewel de taal van de groep of de taal van de ander, die discrimineerd. In onze Belichaamde Taal (BT) spreken we daarentegen met de taal van onze  individualiteit. Historisch gezien is onze BT aangetast of grotendeels onmogelijk gemaakt door onze conditioneringsgeschiedenis met OT. Als we uit onze zogenaamde genetisch overgeërfde vooroordelen ten aanzien van andere groepen willen stappen, dan moeten we een einde maken aan onze eigen OT, zodat we BT kunnen hebben.

 

Er bestaat absoluut niet zoiets als cognitieve vooringenomenheid, omdat taal geen verborgen, maar een openlijk fenomeen is. De enige manier waarop iemand naar een dergelijk gefantaseerd en daarom dus problematisch concept kan verwijzen of er kennis van kan nemen, is door te spreken, te luisteren, te schrijven of te lezen. We moeten het hiermee eens zijn, op dezelfde manier dat we het er nu over eens kunnen zijn dat ziekten niet door boze geesten worden veroorzaakt, maar door bacteriën, maar onze onbewuste OT verhindert dit.

 

Als je eenmaal met één leugen begint, kom je onvermijdelijk met meer leugens op de proppen, om de aanvankelijke leugen te ondersteunen. De basis leugen van OT – die, zoals ik al eerder heb geschreven, de sociaal dwingende taal van de groep is – is dat we een interne prive taal zouden hebben, verborgen, innerlijke, stille spraak, gedachten, een geest, herinneringen, associaties, ideeën, een zogenaamd gedrags-controlerend, eeuwig zeurend,  commentariserend, dwalend, bekritiserend op het zelf of op het innerlijk wezen, maar natuurlijk ook vooroordelen over de anderen, etnocentriciteit, racisme, enz., enz. Zonder het ooit te merken, zijn we, sinds we verbaal zijn geworden, doorgegaan met onze zogenaamde eigen versie van OT, die ten alle tijden gebaseerd is op onze overtuiging, dat zowel het vermoedelijk positieve gedrag van de eigen groep, als het negatieve gedrag van de andere groep stabiele kenmerken zouden zijn. Met andere woorden: we hebben onze vooroordelen altijd gerechtvaardigd met onze behoefte om, zogenaamd, de wereld te kunnen begrijpen. Feit is en blijft echter, dat OT ons niet eens toestaat om enig inzicht in onszelf te krijgen, laat staan in een ander, omdat het ons niet toestaat om correct over ons eigen individuele gedrag te praten. In OT komt onze eigen ervaring op de achterbank van ons dwangmatige, plichtmatige groepsgedrag, met andere woorden: in OT zijn we bevooroordeeld ten opzichte van onszelf.

 

Onze BT gaat werkelijk alle leugens ontkrachten, die eindeloos door onze OT zijn beweerd. Dit is inderdaad een heel persoonlijke kwestie, waarin we onze eigen pijn, ellende, mislukking en schaamte zullen gaan erkennen. Iedereen die een houding aanneemt, deugd signaleert en doet alsof, met enige vorm van zogenaamde morele hoogheid, zal worden ontmaskerd, vanwege de manier waarop hij of zij over zichzelf of haarzelf heeft gelogen. Het maakt helemaal niets uit of we het nou voor de zoveelste keer verdoezelen met onpersoonlijke professionaliteit, onze onmenselijke, ethische houding, ons luidruchtige amusement, onze dwingende, onbevooroordeelde wetenschap, onze respectloze, walgelijke, maar  gewelddadige heiliger-dan-jij-religies, onze saaie, smerige, stomme, afstompende, dreinerige humor, onze ineenschrompelende, betekenisloze politiek, onze haarklovende en competitieve psychologie, onze oppervlakkige, ongezonde handel, onze lelijke kunst of onze verrotte cultuur. Als we BT gaan hebben, dan zullen wij dit alles de rug toe keren.

  

Alle chaos en conflict dat overal ter wereld plaats vindt, waar tirannieke regeringen niet langer in staat zijn om de ontevreden, opstandige massa te onder controle te houden – uiteraard met legers en met technologieën – wordt slechts door één ding veroorzaakt: onze OT ligt op zijn sterfbed. Ofwel we gaan echt stoppen met onze OT en erkennen we dat we op een geheel andere manier kunnen en moeten communiceren, ofwel we gaan door met onze eindeloze conflicten, die escaleren en nog slechtere situaties bewerkstelligen, die wij zelf hebben gecreëerd, met hoe wij hebben om zijn blijven gaan met onze taal.

 

Er bestaat echt niet zoiets als cognitieve, innerlijk bias of zogenaamd groepsdenken. Het is altijd het individu, dat het verlangen heeft naar harmonie in welke groep dan ook, en het is ook altijd iemand, die zichzelf als een belangrijker individu beschouwt dan anderen, die aandringt op conformiteit met de groep, wat dan dus altijd weer betekent, dat het is niet toegestaan ​​om je individuele ingevingen te volgen. Hoe komen we achter al deze verzinsels? Er wordt ons iets verteld, we luisteren naar iemand en vervolgens vermijden we straf, door te doen wat ons wordt opgedragen. Wij houden ons aan allerlei  regels, die voorgeschreven zijn, die als de wet worden gehandhaafd door handhavers van de wet. De rechter leest het vonnis voor, wij lezen uit de tien geboden of uit een ander book, we bestuderen de literatuur en we citeren alleen door vakgenoten beoordeelde geschreven woorden. Bovendien kleineren en verwaarlozen we altijd onze gesproken interactie, omdat de gedrukte woorden worden verondersteld belangrijker te zijn. Het gepraat over die verborgen cognitieve informatieverwerking, de onzin die wij het denken noemen, is niets meer dan een goedkope babbel-truc. Telkens wanneer we verbieden wat iemand zegt of schrijft, kan het ons niets schelen wat hij of zij denkt, omdat we alleen zijn of haar openlijke woorden en zinnen willen voorkomen, die kunnen worden gelezen of gehoord.

 

Het is interessant, om op te merken dat er altijd wordt aangenomen, dat er sprake is van zogenaamd groepsdenken, wanneer er sprake is van tijdsdruk en individuen persoonlijke twijfels opzij moeten zetten, zodat een project vooruitgang kan boeken. Waar het om gaat is de druk, spanning en angst, die altijd gepaard gaat met het komen vanuit een individueel perspectief, terwijl voor het grootste deel iedereen het altijd met OT eens is en dus met de meerderheid meehobbeld. Ook al lijken mensen binnen OT er heel verschillende meningen op na te houden, toch gaan ze allemaal steevast met OT door, maar helemaal nooit met BT. Met andere woorden, wat groepsdenken wordt genoemd, is eigenlijk OT. De kuddementaliteit is het onvermijdelijke gevolg van de volledig genegeerde realiteit, dat we niet eens de tijd meer nemen om eens echt te praten.

 

Zoals we al zo vaak hebben gehoord en gelezen, lijkt het zogenaamde groepsdenken ook vaak voor te komen, wanneer een vermoedelijk belangrijk en machtig individu – een zogenaamde leider – het besluitvormingsproces domineert, waardoor anderen ertoe worden aangezet om hem of haar te volgen. Hier hebben we het ook over het beruchte bandwagon-effect. Dit belachelijke concept wil ons doen geloven dat onze hersenen de neiging zouden hebben, om te concluderen dat iets wenselijk en dus waar moet zijn, omdat andere mensen ernaar verlangen. Hoe zouden we er anders naar kunnen gaan verlangen, indien iemand het niet eerst zei en dat anderen het hoorden of dat iemand het eerst schreef, zodat anderen het – zoals deze tekts hier – konden lezen? Er bestaat absoluut niet zo'n mysterieus, aangeboren hersenverlangen naar wat anderen verlangen, omdat het allemaal gewoon een kwestie is van hoe we onze taal zijn blijven gebruiken.

 

Als we het hebben over de neiging van individuen om geen twijfels of oordelen te uiten of het niet eens te zijn met de consensus, dan hebben we het, zonder het zelfs maar te beseffen, altijd over het verschil tussen OT en BT. OT is de taal van de groep, maar BT is de taal van het individu. Ik weet het, het is bijna niet te geloven, maar ik vraag je niet om in mij te geloven, ik vraag je alleen om eens eindelijk te overwegen, dat ik gelijk heb. Hoewel miljoenen mensen hebben geleefd en weer zijn gestorven in westerse beschavingen, waar mensen – na heel veel strijd en opoffering – individuele rechten hebben verworven, is er nooit een duidelijk begrip of een definitie geweest van BT, de onmisbare taal van het individu. Als mensen in de westerse samenlevingen zich geen zorgen blijven maken over BT, dan zal OT op de een of andere manier – zoals het nu eigenlijk al volop doet – al onze individuele rechten terzijde gaan schuiven en daarmee gepaard gaand, keren wij weer terug naar de donkere middeleeuwen. Meer dan ooit is er grote behoefte aan moedige vooroordelen, die dus de BT van het individu vertegenwoordigen.