Bewijs,

 

Wanneer iemand bewijs heeft dat iets waar is, dan is dat niet, omdat die persoon iets heeft te bewijzen, maar omdat hij of zij gelijk heeft. Ik ben dus zo iemand, want ik heb gelijk, omdat ik, in tegenstelling tot iedereen die Ontlichaamde Taal (OT) heeft,  Belichaamde Taal (BT) heb. Ik heb het bewijs, maar ik heb niets te bewijzen.

 

Wanneer jij BT gaat hebben, dan komt alles op orde. Jou BT heeft een rangschikkende werking. Jou logika is het gevolg van jou juiste wijze van spreken. De correcte wijze van praten, BT, is als jij eindelijk het geluid voortbrengt, waarnaar jij wil luisteren. Om de stem te kunnen hebben, waarvan wij kunnen genieten, is het allereerst van belang, om te erkennen, dat de klank, die wij verafschuwen, moet worden herkend en gestopt.

 

Jou zogenaamde behoefte aan bewijs, is net zo min van belang, als de veronderstelde behoefte aan bewijs van anderen. Onze BT vindt nooit plaats, als wij onszelf aan het bewijzen zijn, aan onszelf of aan anderen. Het bewijs van jou BT is vanzelf-sprekend en als je dat niet vat, dan heb je het niet, dan zit je nog te hannessen en te kloten met je OT, die nog steeds niet is gestopt.

 

Niet jij, maar je conditionering heeft je OT doen produceren, waarin jij het geluid voortbrengt, waarnaar je niet wilt luisteren. Jij spreekt dus in OT altijd met een rare klank, die je vervreemd van jezelf. Het stoppen van dit negatieve gedrag kan alleen gebeuren, indien jij erkent en aan jezelf toegeeft – omdat jij het kan horen – dat jij dit eigenlijk niet wil. 

 

Het hele belachelijke idee, dat je overtuigd zou moeten worden, om BT te kunnen hebben, is volslagen onzin. Als het echter ooit zover mocht komen, dat jij BT gaat hebben, dan is dat niet, omdat jij door iemand bent overtuigd of dat jij jezelf zou hebben overtuigd. Jou BT gebeurt omdat het kan gebeuren. Als het kan gebeuren, dan zal het gebeuren, maar als het niet mogelijk is, dan gebeurt het niet. Indien dit het geval is, dan kun je er gif op in nemen, dat jij nog steeds met OT aan het toeteren bent. Dat moet eerst worden erkent, alleen dan kan het ophouden.

 

Het bewijs, dat jij BT hebt, hoeft nooit geleverd te worden en ook naar anderen valt er niets te bewijzen. Zodra men naar bewijs vraagt, dan zegt men eigenlijk, dat men niet geinteresseerd is om te ervaren wat het is. Merkwaardigerwijs zijn wij allemaal gewend, om te spreken met een geacteerde stem, die niet bij ons past en die dus altijd verwarring, strijd, eenzaamheid, woede, angst en verdriet vertegenwoordigd.

 

Ook al zijn wij, gedurende onze gebruikelijke OT  – omdat anderen van ons eisen, dat wij met bewijzen moeten komen – ons ongemerkt aan het bewijzen, in het praten met onzelf, valt deze neiging ineens weg en hebben wij zonder enige voorbereiding, ineens, zomaar, BT, met onszelf. Ook al proberen wij, vanuit de oude gewoonte, aan onszelf te bewijzen, dat wij BT hebben, toch blijkt dat er geen bewijs nodig is voor BT, omdat  wij ons zo wonderlijk goed en gevoed voelen.

 

Er is allerlei aanleiding, waarom jij je in OT zo ontdaan voelt, want je bent nooit in contact met jezelf, zolang je OT hebt. De reden dat je blijf doorgaan met OT en nooit toekomt aan je BT, is omdat je, vanuit je gebruikelijke wijze van spreken, op zodanige wijze met je taal omgaat, dat het taalgebruik zelf de voortzetting van de wanorde impliceert. Anders gezegd, deelnemen aan OT creert chaos in je leven. Je kunt dit pas  eindelijk voor jezelf erkennen, als je hardop met jezelf gaat praten en naar jezelf gaat luisteren en zo voor jezelf kunt gaan vaststellen, dat je je, vanuit je conditionering, keer op keer met OT blijft bezighouden, omdat dit nou eenmaal van je wordt verwacht. Je verwacht daarom nu van jezelf, wat anderen van jou hebben verwacht.

 

Aangezien wij in OT niemand, ook onszelf niet, kunnen vertrouwen, moeten we ondertekenen, zodat het zwart op wit staat, dat wij niet liegen. Omdat we, in gesproken taal, blijkbaar niet zijn te vertrouwen, is onze handtekening, in onze geschreven taal, het zogenaamde bewijs, dat we akkoord zijn gegaan met een of andere overeenkomst.

 

Als je BT hebt, begin je te horen, dat je dingen zegt en doet, die je zijn opgelegd en die je niet wil. In OT luistert de spreker niet naar zichzelf en is de luisteraar altijd iemand anders dan de spreker zelf. Hierdoor is de luisteraar in OT, per definitie, gedwongen om naar de spreker te luisteren. Als je in BT hardop met jezelf hierover praat en aandachtig luistert naar de klank van je eigen stem, naar de intonatie, dan ontkom je er niet aan, om – aan jezelf – toe te geven, dat je, normaal gesproken, zonder daar ooit erg in te hebben, jezelf eigenlijk dwingt om te spreken met een onaangename, gemaakte, valse stem.

 

Wij doen dus zelf, tijdens het praten, iets met het geluid van onze eigen stem, waardoor wij het niet willen horen. Dit gebeurt onbewust en alleen gedurende OT en zodra wij ons hiervan bewust worden, dan houden wij op, om onze stem op die onnatuurlijke wijze te gebruiken. Als dat gebeurt, gaat dat samen met een grote opluchting, dat wij zijn opgehouden, om iets te doen, wat heel nadelig voor ons was. Wij waren in OT onze eigen grootste vijand, omdat wij het verkeerde stemgeluid hadden, waardoor wij geen contact meer konden hebben met onze eigen ervaring.

 

Je zou ook kunnen zeggen, dat het stoppen van OT en het toelaten van BT, het eerherstel is van onze klank-beleving, tijdens het spreken. Het stem geluid waar wij ons zo goed bij voelen, wat wij in OT niet eens kunnen produceren, maakt dat wij dus in staat zijn om allerlei dingen te zeggen, die wij voorheen, met de klank van onze negatieve emoties, niet konden zeggen.

 

Je brengt in BT een andere vibratie of energie voort dan in OT, die moeiteloos en zonder enige oefening kan worden voortgebracht, maar die toch elke keer wordt vergeten en verdwijnt, omdat je oude conditionering, met OT, je weer overneemt. Het is een kwestie van keer op keer jezelf erop betrappen, dat je niet naar jezelf luistert en dat je daardoor in je OT vastloopt.

 

Iedere keer, als je tijd voor jezelf mag nemen, om hardop met jezelf te praten, zodat je naar jezelf kunt luisteren, ervaar je opnieuw de bevrijding, ontspanning en betekenis van de frequentie van het stemgeluid, dat bij jou past en wat jou helemaal tot rust kan doen komen.

 

De orde van BT onstaat uit de weldadige stilte, die door ons wordt verwoord en gehoord. Wij praten dus niet met onszelf om stil te kunnen zijn, maar het spreken met onszelf, maakt ons ervan bewust, dat wij in BT altijd spreken vanuit stilte. Ook zou je kunnen zeggen, wij spreken uit liefde, vrede, helderheid, inzicht en de ervaring dat wij worden gevuld met energie. Ook al zal het nog vaak gebeuren, dat wij onze klank van welzijn weer loslaten en weer in OT belanden, toch is elke keer dat wij ons met onze klank bezighouden een gewaarwording van extase.

 

Opmerkelijk, dat men het zo vaak heeft over het zogenaamde keiharde bewijs van een of andere zaak. Waarom gebruiken wij hardheid als bijvoegelijk naamwoord, om de waarheid aan te tonen? Het is omdat we in OT elkaar om de oren blijven slaan, met wat – volgens ons – de waarheid is. De waarheid, in BT, is niet hard en juist daarom, zijn wij open, om eerlijk te zijn.

 

Het afgestemd raken op de klank van je eigen BT is een proces, dat jou direct laat weten, dat je altijd eruit haalt wat je erin stopt. Als je het gewoon eens een keertje probeert, dan zul je een goeie ervaring hebben, maar die tijdelijke verandering, is niet van blijvende betekenis en vraagt om meer. Indien je hieraan echter geen gehoor geeft, door telkens weer opnieuw met jezelf te spreken en de draad van je BT weer op te pakken, dan zul je je BT vergeten en weer met je OT verder gaan zoals voorheen. Vele mensen hebben eventjes kennis genomen van BT, maar hebben het weer losgelaten, omdat het zo ingrijpend en alles-omvattend is. Al vergt het heel wat om, in plaats van OT, BT te hebben, het is de moeite waard en het zal het je blijven verbazen, hoe prachtig hierdoor alles verbetert in je leven. Dit is het onmiskenbare bewijs, dat jou BT werkt.

 

Ook heeft men het vaak over overweldigend bewijs. Dit houdt in, dat wat er wordt gezegd waar is, omdat alles erop wijst, dat het zo is. Niets wijst erop dat OT – onze gebruikelijke, problematische wijze van spreken – waar is, maar alles wijst erop dat BT, de taal die ruimte creert, dat de taal die je mij zo uitbundig kunt horen doen spreken (op mijn You Tube kanalen, maximuspeperkamp-hw8sw en Maximus Peperkamp) waar is. Overtuig jezelf en ga maar eens praten met jezelf en naar jezelf luisteren.