Lelijk,

 

Omdat iedereen zich bijna permanent bezighoudt met Ontlichaamde Taal (OT), kan niemand praten over hoe lelijk het eigenlijk klinkt en eruit ziet. Alleen iemand zoals ik, die zich ervan bewust is dat hij of zij Belichaamde Taal (BT) heeft, merkt en adresseert de valsheid en onnatuurlijkheid van de illusies, die iedereen als normaal accepteert. De vrouw, die gelooft een man te zijn, of de man, die gelooft een vrouw te zijn, ziet er net zo lelijk uit en klinkt net zo lelijk, als de persoon die gelooft, dat hij of zij gered is door iemand, die, zo wordt beweert, zo'n tweeduizend mensen jaar geleden is gestorven, voor onze zonden, aan het kruis.

 

Niemand is lelijk als ze gelukkig zijn, maar als ze gefrustreerd en ongelukkig zijn – vanwege de manier waarop ze geconditioneerd zijn om hun taal te gebruiken – klinken ze elke dag steeds lelijker. Volgens OT moeten we niet zeggen dat iemand lelijk klinkt, omdat het hun gevoelens kwetst, maar iedereen met BT is het daarmee eens, dat iedereen met OT lelijk en stomvervelend klinkt. En ja, ze zien er ook lelijk uit en ze gedragen zich ook lelijk. Er is absoluut niets leuks aan hun lelijke OT.

 

Iedereen vergelijkt zichzelf met anderen en probeert mooi, sterk, zeker, intelligent, gezond en gelukkig te zijn, maar dit geloof is op zichzelf lelijk. Zolang we onze OT niet eens kunnen aanpakken en dus kunnen stoppen, zodat we BT kunnen hebben, is er iets lelijks aan de hand tussen ons. Ik zeg dit niet hardop, omdat ik dan in de problemen zou komen, maar ik schrijf het op, omdat ik mezelf laat weten, dat dit is hoe ik me voel. Ik heb niets te maken met iemands lelijke OT en moet mezelf eraan herinneren, aangezien ook ik geconditioneerd werd door deze lelijke vorm van spreken.

 

Ik schud mijn hoofd niet, omdat ik lelijke gedachten zou hebben over OT – want ik denk niet – maar ik zeg of schrijf wel, tegen mezelf, zo duidelijk als ik kan, waarom ik OT heel lelijk en dom vind. Ik loop niet langer rond met gekwetste gevoelens over OT, maar sinds ik voortdurend BT heb, ben ik me ervan bewust hoe ongelooflijk lelijk en triest het is, dat iedereen het altijd schijnbaar met elkaar oneens is en nog meer conflicten creëert. Het is afstotend en lelijk, dat mensen over niets anders praten dan over problemen, en als ze over iets positiefs proberen te praten, is het alleen maar een lelijke nep show.

 

Mensen zijn lelijk, omdat ze zichzelf niet kunnen zijn. Ze doen zichzelf en anderen lelijke dingen aan, omdat ze ervan overtuigd zijn dat dit echt moet gebeuren. Ik ga niet in op alle lelijke dingen die mensen overal doen, omdat ik liever blijf bij de onmiskenbare observatie, dat dit de onvermijdelijke gevolgen zijn van hun deelname aan OT. Ik ben, net als iedereen, ongewild in deze lelijke puinhoop gedwongen. Volgens mij is het voor niemand anders. Maar, er is niemand die wakker, intelligent en dapper genoeg is om te zeggen, dat de stem van de vatzige, bijgelovige, scheit-keizer lelijk klinkt.

 

Een valse glimlach is een lelijke glimlach. Degenen die dat deden, die lelijke dingen moesten zeggen en doen, om de maatschappelijke ladder te beklimmen, om beroemd of berucht te worden en te blijven, zijn natuurlijk niet zomaar ineens – omdat ze zich kunnen koesteren in media-aandacht – een stralend licht. Integendeel, zodra mensen hun machtspositie bereiken – en toondoof zijn geworden voor alles wat van buiten hun echokamers komt – moeten ze voortdurend worstelen, om hun eigenlijke, lelijke motieven te verbergen. Hun deugd-signalering is een duidelijk teken hoe lelijk en oneerlijk ze zijn.

 

Het lelijke gezegde luidt, dat schoonheid in het oog van de toeschouwer zit, maar met OT ontkennen en negeren we voortdurend de schoonheid, die in het oor van de luisteraar zit. Bovendien is de spreker in BT de luisteraar, omdat elke spreker naar zichzelf luistert. De schoonheid zit dus ook in de mond van de spreker, die zijn of haar eigen luisteraar is. Als jij, die dit leest, nog steeds gelooft dat ik dit verzin, laat het zien, hoe verraderlijk jouw conditionering met OT is. Ik zeg dit niet om iemand van streek te doen raken, maar het is echt een lelijk, onbekend feit, dat jouw OT alles wat mooi is volledig verpest.

 

Je sinistere, bedrieglijke, stiekeme OT kan niet onthullen wie jij werkelijk bent. We blijven maar praten – met OT – over mensenrechten, maar hoe zit het nou met het recht op BT, waarin wij eindelijk kunnen herkennen wie we werkelijk zijn? Ik heb daarom tegen mezelf gezegd: ik heb het recht en de mogelijkheid om mijn eigen lelijke OT te stoppen. Bovendien heb ik, nadat ik erover heb gehuild en gelachen, mijn eigen regels voor de communicatie gecreëerd. Het is mij duidelijk geworden, dat alleen mijn BT mijn zelf-aard kan onthullen en daarom noem ik het mijn Taal Verlichting (TV). Ik ben verlicht, omdat BT mij toestaat te zijn wie ik altijd ben geweest, maar niet kon zijn, met mijn lelijke OT. Indien dit schrijven negatief op je overkomt, dan is dat waarschijnlijk te wijten aan het feit, dat ik nog steeds wat OT heb, om je te laten weten, dat ik net zo lelijk ben zoals jij, met je krampachtige, akelige, gewelddadige, dwangmatige, mechanische OT.

 

Als mensen zeggen: je hoeft niet ineens lelijk te doen, dan klagen ze over iets wat al natuurlijk al langere tijd aan de hand was, maar wat niet uitgesproken en aangepakt kon worden. OT, die overal gebeurt, vierentwintig uur per dag, is lelijk, punt uit. Het is duidelijk dat het verwoorden van OT met nog meer OT, ons alleen maar meer en nog lelijker OT oplevert. De enige effectieve manier om OT te addresseren is met BT, maar dit kan en zal alleen gedaan gaan worden, indien wij de moeiteloze uitdrukking van onze ware aard accepteren, dat wil zeggen, zodra wij onze TV ten gehore gaan brengen met onze onze BT.