Duurzaam,

 

Iedere zogenaamde leiderschap, die mensen tot dusver met hun problematische, onnnatuurlijke, achterlijke Ontlichaamde Taal (OT) hebben erkend, is niet duurzaam. Vanuit Belichaamde Taal (BT) valt het hele idee van leiderschap eigenlijk weg, omdat iedereen zijn eigen meester is, met hun eigen taal.

 

Iets is duurzaam, indien het lange tijd blijft bestaan. We zijn allemaal bekend met de duurzaamheid van onze OT, die ons met de paplepel is ingegeven. Toch zijn wij niet gelukkig – en kunnen wij niet gelukkig zijn – met onze onbewuste, ongevoelige, moeizame omgang met taal. Als wij ooit eens een momentje van geluk, ontspanning, vriendschap, vredigheid en veiligheid mochten ervaren, dan wordt dat weer snel teniet gedaan, door onze mechanische OT.

 

Onze emotionele stabiliteit of onze zogenaamde psychische, geestelijke of mentale gezondheid, is slechts een verzinsel van ons bijgelovige taalgebruik. We zijn voortdurend in conflict met onszelf en met elkaar en er is – met OT, heel letterlijk – geen enkele sprake van duurzaam welzijn. Integendeel, als wij enig besef zouden hebben, van de mogelijkheid, dat wij ons, daadwerkelijk, goed zouden kunnen voelen over onszelf, dan doen wij altijd weer, alsof wij beter zouden zijn dan anderen, die dit niet ervaren. Onze vermeende voorspoed komt hierdoor rap ten einde.

 

Er kan alleen voortgaande, aanhoudende, blijvende, bestendige, consistente, solide, stevige BT onstaan, indien wij al onze aandacht gaan geven, aan hoe wij nou eigenlijk omgaan met onze taal, in plaats van weer op sleep-touw te worden genomen, door alles wat ons hiervan afleidt. Onze BT wordt alleen dan pas duurzaam voor ons, nadat wij hiervoor geschikt zijn geworden, wat inhoudt, dat wij, vanwege onze eigen bevindingen en experimentaties, in staat zijn geraakt, om onze OT van onze BT te onderscheiden.

 

De duurzaamheid van BT, is ook van groot belang met betrekking tot onze ontwikkeling. Ofschoon wij ook met onze OT een min of meer stabiel gedrag’s repertoire ontwikkelen, zijn alle handelingen, die voortkwamen vanuit onze OT in ons nadeel. Het feit, dat wij, met onze OT, niet in staat zijn, om dit toe te geven, maakt dat wij zogezegd, ongemerkt, een slaaf blijven van onze geconditioneerde gewoontes.  

 

Ook al is de duurzame en daarom zeer wenselijke ontwikkeling van BT – gezien het onomstotelijke feit dat wij allemaal zijn geconditioneerd door OT – nog voor ieder van ons, als vrij individu, zo’n gigantische uitdaging, indien wij het verschil tussen onze OT en BT, serious nemen, dan zal onze OT stoppen en zal onze standvastige, energie-gevende, motiverende BT gaan voorzien in al onze behoeftes. Als onze eigen behoeftes zijn vervult, dan pas zijn wij instaat, om anderen van dienst te zijn, met het vervullen van hun eigen behoeftes. Vanwege onze gewoonte-getrouwe OT, is dit momenteel absoluut niet het geval en daardoor is alle psychologie, psychiatrie en filosofie, maar tevens ook religie, spiritualiteit of zogenaamd werken aan onszelf volslagen zinloos.

 

De wereld staat in vuur en vlam. De hele Westerse, individuele manier van leven staat op het spel. Het is mogelijk, dat er een nucliare, alles-verwoestende Derde Wereld Oorlog zal uitbreken, omdat er geen enkel besef bestaat van de taal, die bij het individu hoort. Alleen onze BT garandeert de vrijheid van het individu, maar zoals eerder vermeld, OT maakt ons, ondanks onze zogenaamde invidueele vrijheden, tot kudde-dieren, die met hun taal nog steeds hun eigen individuele vrijheid zijn blijven ontkennen.

 

Er zijn vele prachtige wetenschappelijke vorderingen  gemaakt, maar geen van die welvaart-creerende ontwikkelingen hadden tot gevolg, dat wij onze OT, onze overal-voorkomenende, alledaagse wijze van spreken, als onwetenschappelijk – en intellectueel dus als onwenselijk – zijn gaan beschouwen. Al onze  aandacht is blijven gaan naar de overwaardering voor geschreven taal, terwijl, om BT te hebben, al onze aandacht naar gesproken taal zou moeten gaan. Alle voorderingen, die dus technologisch zijn gemaakt, zijn niet duurzaam, omdat onze reactieve omgang met taal, nog steeds stamt uit het Stenen Tijdsperk. In OT bedreigen en bedriegen wij elkaar, omdat wij nog steeds niet in staat zijn, om effectief over onze eigen individuele ervaringen te spreken.