Duidelijk,

 

Er gaat niets boven het hebben van mijn eigen taal, want dit is voor mij de enige manier waarop er iets duidelijk kan worden. Mijn Belichaamde Taal (BT) is natuurlijk eveneens een bewijs van het feit, dat jou Ontlichaamde Taal (OT) destructief is. Als je eens de moeite nam, om met mij over het verschil tussen jou OT en mijn BT te spreken, dan zal je merken, dat jou OT in BT verandert, en dat je – nu je eindelijk die keuze hebt – net als ik, jou BT boven jou OT verkiest.

 

Je kan vrijblijvend en gratis aan het gesprek over BT deel nemen op skype, iedere Zondag ochtend, om 4:30 am Pacific Standard Time. Mijn skype naam is limbicease en je bent van harte welkom. Je kunt mij en mijn Nederlandse vriendin AnnaMieke dan horen en de conclusive trekken of BT iets is, waar je je mee bezig wilt houden. AnnaMieke en ik hebben hier al geruime tijd met elkaar over gesproken en weten er dus beiden behoorlijk veel van af, wat wij graag met anderen zouden delen. Je gaat alleen met ons in gesprek om BT te hebben, want wij zitten niet op jou OT te wachten. Wat wij zeggen is volgens ons voor iedereen waar. Omdat niemand het verschil kent tussen OT en BT, wordt het nooit echt duidelijk, dat wij eigenlijk allemaal alleen BT willen hebben.

 

Uiteraard hebben vele mensen al geprobeerd om duidelijker over hun gevoelens te kunnen spreken. Wanneer je echter in BT, met jezelf – en daardoor dus tegelijkertijd met anderen – over je gevoelens komt te praten, dan weet je meteen, dat je dit nog nooit eerder, op deze manier, hebt gedaan en dat jij dus eigenlijk nog nooit echt over je gevoelens hebt gesproken. Deze onthutsende ervaring komt alleen tot stand in BT, omdat wij dit feit alleen in BT onder ogen kunnen zien. Dit doet zich zo voor, omdat, wat wij – tijdens het spreken – voelen, iets heel anders is, wanneer wij blijven luisteren naar de klank van onze eigen stem. Het zogenaamde zien van wat er  aan de hand is, wordt dus bepaald door ons gehoor.

 

Eigenlijk wil iedereen aan zijn eigen taal toekomen en toch heeft nog steeds helemaal niemand in de gaten, dat het daar werkelijk om gaat. Er is geen duidelijkheid over wat echte communicatie is. Je hoort de laatste tijd heel veel over die zogenaamde whistle blowers, dat zijn mensen, die allerlei belangrijke informatie aan de grote klok hangen, die eigenlijk geheim had moeten blijven. Hun moraal is van de hoogste orde, want zij offeren zich op als martelaar. Het gaat altijd om iemand, die gewetens bezwaren heeft, omdat hij of zij kennis bezit, die voor hem of haar enorm belastend is, omdat ze het ergens mee oneens zijn of het een groot onrecht vinden. Ze nemen zelfs het risiko, om hierbij een strafbaar feit te plegen, want volgens hen is het absoluut noodzakelijk, dat zij zich publiekelijke over deze misstand uitspreken. Zoals gezegd, heeft hun organisatie of regering er geen trek in, om naar hen te luisteren, want ze gaan in tegen de gevestigde orde. Ze zoeken dus naar een ander publiek, dat oor en aandacht heeft voor wat zij te vertellen hebben, zodat zij eindelijk erkent kunnen worden – in waar zij voor vechten – met wat zij beweren en geloven.  

 

Communicatie ontaard, overal, telkens opnieuw, in oorverdovend geschetter, dood-vermoeiend gelul en energie-verslindende poe-ha, omdat peper-dure advocaten en andere macht-beluste zogenaamde voor-vechters van de waarheid, nog nooit, met een woord, over BT hebben gesproken. Onder het mom van waarheid, hebben officieel erkende, beroemde experts enkel oud-bakken OT voortgezet, want ze bleven altijd maar strijden. In BT is er echter geen enkele strijd en geen enkel leed, dat ons nog deert.

 

Ofschoon AnnaMieke en ik nog wel de werking van onze oude, problematische taal-gewoontes kunnen beleven, heeft de invloed van onze conditionering met OT zo goed als geheel afgenomen. Wij ervaren misschien, zo af en toe nog wel eens iets, dat even lijkt op strijd, maar wij strijden niet meer, want ons gevecht, was elke keer weer opgelost in onze BT. En, ook al lijkt het er soms even op, alsof wij schijnbaar weer wat leed ervaren, wij lijden allang niet meer, want al onze problemen waren slechts een storm in een kop thee. Anders gezegd, wij identificeren ons niet meer met waar wij voorheen in geloofden. Met het verstrijken van de tijd, vallen allerlei zaken – die onbelangrijk bleken te zijn – vanzelf weg. Wij beiden voelen nog steeds de behoefte, om voor onszelf te blijven herhalen wat BT is, omdat het elke keer iets nieuws bijdraagt en daardoor nog vollediger wordt.

 

Onze Taal Verlichting (TV) wordt steeds boeiender, duidelijker, simpeler en leuker. Omdat wij echt onze eigen taal veel belangrijker zijn gaan vinden, dan de taal van anderen, voelen wij ons uitverkoren, omdat wij ons door niemand iets laten opleggen met OT. Iedereen die leest, dat voor mij en AnnaMieke het praten met onszelf belangrijker is, dan het praten met anderen, vindt waarschijnlijk meteen, dat wij gek zijn. Zo wordt er, over het algemeen, door mensen met OT geredeneerd over iemand met BT. Alleen wij hebben onze eigen waarheid, waarvoor wij van niemand afhankelijk zijn, want wij zijn geen martelaren of moraal-ridders en we lachen ons rot, om al de grote onzin, die in OT wordt uitgekraamd.

 

Wanneer iemand zogenaamd zijn eigen publiek lijkt te hebben gevonden, met de wijze waarop ze, heel gekunsteld, oppervlakkig en automatisch, met hun taal omgaan – met een boek, lied, gedicht, lezing, video, publicatie, cursus, podcast, interview, TV programma, toneelstuk of memoir – dan zijn zij  slechts de vaandel-dragers van OT geworden. Het is ronduit belachelijk, hoe nep-intellektuelen overal, altijd de aandacht blijven eisen en hoe het domme publiek, gewillig aandacht geeft, om zichzelf weer  te kunnen verliezen. Intelligentie is nooit hoorbaar in maatschappelijke, politieke, wetenschappelijk, openbare, filosofische discussies. Ik weet dat mijn intelligentie spreekt in mijn BT en ik voel mij niet miskend, omdat ik mezelf erken. Anderen voelen zich echter door mij miskend en veroordeeld, omdat ik niet mee doe met hun OT. Ze merken dat altijd.  

 

Ofschoon ik allang en breed de behoefte niet meer heb, om mijn BT te grabbel te gooien, omdat ik wel weet, dat men, zonder met mij of met AnnaMieke te spreken, niet in staat is, om het – niet voor ons, maar voor zichzelf – te erkennen, toch ervaart men ergens wel, dat alles voor ons totaal anders is. Of ze het nou weten of erkennen of niet, ze pakken toch iets van ons op, waar zij zich eerst, schijnbaar, tegen hebben moeten verzetten. Ik ben maar al te bekend met die weerstand, omdat ik jaren psychologie en gedragswetenschap heb gestudeerd, in psychiatrie heb gewerkt en psychologie-leraar ben geweest, bij Butte College. Ondanks mijn ongebruikelijke manier van doen, die door velen als klunzig wordt opgevat, is er toch een soort van invloed, die onweerlegbare verandering veroorzaakt. Ik ben altijd een catalyst geweest, die heel wat stof heeft doen opwaaien, omdat ik een lange adem heb en goed kan blazen.  

 

Met mijn BT benoemde en vereenzelfigde ik mij met alles wat mijn aandacht vroeg. Mijn grootste angst, mijn diepste haat, mijn ziekelijke walging en mijn  gemene leugens, zijn allemaal door mij gehoord en losgelaten. Ik heb juist daardoor toegang gekregen tot mijn verwondering, liefde, dankbaarheid en heb geen enkele terughoudendheid ten aanzien van wat ik al over mijzelf heb gezegd, gehoord en ervaren, omdat het duidelijk is, dat mijn intelligentie hieraan zal blijven toevoegen, zolang ik leef. Iedereen die dit niet kan toelaten, zit diep in de problemen. Als je met mij en AnnaMieke zou praten, werd duidelijk, dat al je dramas en problemen samenhangen met je OT. Het kan me dus niet schelen of jij de komende Zondag gaat deelnemen aan ons gesprek of niet, want ik heb dit al geschreven en aan mijzelf gezegd. Het leed en de strijd van de ander, daar houden wij ons niet mee bezig, want wij weten, dat er echt een heel andere manier is om ermee om te gaan.