Thuiskomen,

 

Het thuiskomen duurt maar voort. De ontspanning en rust worden alsmaar dieper en mooier. Het zijn slechts prachtige woorden en omschrijvingen, maar ze komen wel van mij. Niemand schrijft of spreekt zoals ik, omdat alleen ik dit kan en daarom ook doe.

 

Waarom zou ik me met de taal van anderen inlaten, indien ik meteen weet, dat het Ontlichaamde Taal (OT) is? De persoon die Belichaamde Taal (BT) met mij wil en kan hebben, heeft de taal, die ik blijf hebben, omdat de rest me niet meer interesseert.   

 

Uiteraard laat ik met dit schrijven, aan mijzelf en aan anderen weten, dat ik niemand ben vergeten en dat ik mij door niemand ervan laat weerhouden, om mijn eigen levenspad te blijven volgen. Indien men de moeite zou nemen, om mij te begrijpen, dan zou blijken, dat het heel bijzonder is wat ik heb ontdekt.

 

Je zou kunnen zeggen, dat ik meditatief kan spreken en dat een eventuele luisteraar meteen in meditatie kan zijn, omdat het luisteren naar mij dat mogelijk maakt. Er is volgens mij nog steeds grote verwarring over wat meditatie nou eigenlijk is. In dit schrijven, wil ik er geen enkele twijfel over laten bestaan, dat, ook al wordt er anders over gesproken, meditatie altijd het gevolg is van hoe wij met taal omgaan.

 

Die zogenaamde meditatie, die gebaseerd is op het  verwerpen van onze taal, is – net als de poging om, nadat mensen zijn gescheiden, toch weer opnieuw te trouwen – een vorm van zelf-ontkenning. Taal en meditatie zijn onvermijdelijk met elkaar verbonden. BT is dus de enige echte meditatie, omdat taal een centrale plaats inneemt. Eigenlijk is de verwijzing naar meditatie geheel overbodig, omdat wat wij meditatie noemen vanzelf-sprekend is. Vluchtige, taalloze meditatie heeft zo’n aantrekkingskracht,   omdat het oppervlakkig, speciaal en gekunsteld is.

 

Meditatieve momenten zijn daarom zo zeldzaam, omdat wij schijnbaar eventjes ophouden, om te doen, alsof het met taal niets te maken zou hebben.   Het gaat hierbij altijd om onze eigen beschrijving van een gelukzalige, alomvattende, kortstondige toestand, die voor ons kennelijk zo belangrijk is, dat we er altijd over willen blijven praten of schrijven.

 

Uiteraard wil iedereen, juist bij het hebben van een extatische, bijzondere, spirituele ervaring, een soort van bevestiging – in taal – van anderen. Ook al gaat het in de intelligentie-ontkennende, maar algemeen geaccepteerde meditatie, zogenaamd niet over onze taal, omdat het – zoals men dat, tot vervelens toe, quasi-betekenisvol, herhaaldelijk, belachelijk, blijft beweren – verder gaat dan en geheel voorbij gaat aan woorden, toch worden er weer lezingen, lessen, cursussen, satsangs of sessies gegeven, boeken en blogs geschreven en podcasts en videos gemaakt.  

 

De opvatting, dat meditatie niets van doen heeft met taal is dom en problematisch. Ook al wordt het tegenovergestelde beweert, wij kunnen niet onze taal ontlopen en zouden ons juist met taal moeten bezig houden, om tot meditatie te komen. Zoals ik al  zei, is de term meditatie overbodig, aangezien we alleen met BT kunnen doen, waartoe onze taal in staat is. In onze alledaagse OT is dit niet het geval.

 

Net als gebed, is ook het woord meditatie van OT afkomstig. Wij zijn dus zogezegd uit onze meditatie, vanwege onze mechanische, onbesuisde, negatieve, dwangmatige en energie-verslindende omgang met taal en in meditatie vanwege de voortgang met BT.

 

Omdat BT natuurlijk, moeiteloos en vanzelfsprekend is en wij nooit of te nimmer, op deze wijze, blijvend, met onze taal omgaan, zitten wij met allerlei zinloze morele begrippen en zelf- ondermijnende theorien opgezadeld, die allemaal, onvermijdelijk, uit onze OT zijn voortgekomen. Kortom, we zijn beladen met zware taal, die nooit verwezelijkt, wie we echt zijn.

 

Men heeft het over bewustzijn, kennis, acceptatie, objectiviteit, respect, inzicht of geduld, maar dit zijn slechts praatjes, die geen gaatjes vullen. Wanneer wij echter niet alleen ons eigen drama, maar de gehele geschiedenis van de mens beschouwen en concluderen, dat alles wat er is gebeurd heeft geleid tot de gigantische chaos van vandaag de dag, dan kunnen wij toch niet anders dan toegeven, dat die zogenaamde rechten van de mens, wereld-vrede, internationale samenwerking, verbroedering of de vrijheid van menings-uiting of godsdienst, niet tot gevolg hebben gehad, dat wij nu kunnen leven in een stabiele en leefbare maatschappelijke structuur.

 

De verdeeldheid in de wereld is groter dan ooit tevoren en dat is verklaarbaar uit het feit, dat wij nog nooit hebben gesproken – met onszelf en met elkaar – over het enorme verschil tussen OT en BT. Mensen, die zich met meditatie of spiritualiteit bezighouden, doen zich graag voor alsof hun moraal  beter of hoger zou zijn, dan zij, die zich meer richten op aardse zaken. Omdat de technologie inmiddels wel heeft aangetoond dat er niets waar was van alle voormalige religie, worden er overal – natuurlijk met taal – pogingen ondernomen, om conformiteit en dus nieuwe vormen van samenzijn te creeren.

 

Ook al praten wij over denken, geloven, herinnering, gewaarzijn, stilte, meditatie, eenheid, kennis, weten of bewustzijn, we hebben het – ongemerkt – altijd over onze taal. Omdat we, zonder dit te weten of toe te geven, gewend zijn aan en geconditioneerd zijn door OT, zeggen we en zijn we ervan overtuigd, dat er over een heleboel zaken niet kan worden gesproken. Men zegt dat men niet over meditatie kan praten en toch wil iedereen erover praten.

 

Uiteraard is er altijd weer iets mis met het maken van afspraken, over hoe wij over de dingen zullen gaan praten. De cursus in BT, waarvoor je moet betalen en een of ander stom-vervelend werkboek moet door-worstelen, leidt nooit tot BT, maar tot de illusie van BT. BT is geen cursus en komt niet tot stand, omdat ik of iemand anders, die ervan weet, het zo graag met anderen wil delen. Iedereen zou wel willen dat het zo is, maar zo is het niet. Ik weet wat BT is en jij kunt het alleen aan de weet komen, als je, nadat je dit hebt gelezen, met mij in gesprek gaat. Thuiskomen in jezelf houdt nooit op. Ik geef geen cursus en voldoe niet aan jou gebruikelijke verwachtingen, die allemaal revereren aan jou conditionerings-geschiedenis met OT. Als wij BT met elkaar hebben, laten wij wat wij dachten te weten achter. In BT, zijn wij helemaal nieuw, met onze taal.