Jij,

 

Jij kunt aan mijn stem horen, dat ik verlicht ben. Aan deze woorden valt echter niets te horen, tenzij jij ze hardop aan jezelf voorleest. En, als jij dat doet, dan hoor je niet mij, maar jezelf en dat is de enige wijze, waarop ook jij de Belichaamde Taal (BT) kunt gaan beleven, die jou je Taal Verlichting (TV) laat horen. Wat je hier leest, is niet een uit-een-zetting, een lang-draadig, uitgekauwd, vervelend verhaal, dat is voortgekomen uit Ontlichaamde Taal (OT), waarin de spreker altijd de aandacht van de luisteraar eist.   

 

Er is geen terughoudendheid in mijn taal en in mijn klank. Ik weet waar ik het over heb, omdat ik hou van dat geluid. Jij kunt niet weten, waar jij het over hebt, zolang jij jezelf niet hoort. Ik zeg niet, dat mijn BT mij als muziek in de oren klinkt. Mijn taal is niet,  zoals die zogenaamde mooie muziek, waar jij zo van zegt te houden. Mijn taal is muziek, die je nog nooit hebt gehoord. Het wonderlijke van BT, is dat ook ik die klank niet vanuit mijn herinnering beleef. 

 

Jij en vele anderen hebben van alles over verlichting gezegd, geschreven, gehoord en gelezen, maar er is, volgens mij, niets van waar, omdat niemand, net als ik, ingaat op – en geniet van – taal. Alle zogenaamde verlichten spelen stomme macht-spelletjes met taal, maar ik doe dat niet. Jij verwacht van mij, dat ik doe wat al is gedaan, maar zo ga ik niet om met taal.

 

Jij wilde, dat jou verlichte held of heldin een effect op jou zou hebben, waardoor jij zogezegd eindelijk jou denken zou kunnen loslaten of transformeren. Nou, vergeet het maar, want zo zit BT niet in elkaar. De illusie, dat jij of wie dan ook denkt, komt voort uit jou OT, die alleen maar door jou, maar niet door mij, wordt gezegd, gehoord, geschreven of gelezen. 

 

Jij bent net zo stom, als al die achterlijke verlichten, waar je naar bent blijven luisteren, want jij spreekt over jou denken, alsof het echt gebeurd en dat jou belachelijke, verwarde, gefantaseerde mind dus werkelijk bestaat. Als jij zou luisteren naar jezelf, zou je je zogenaamde weten meteen hebben vergeten.

 

Niet ik, maar jij, bent, ongemerkt, dag in dag uit, aan het hallucineren, dat jij kunt redeneren en dat jij problemen hebt, die, aan de ene kant, door jou denken zijn veroorzaakt, maar, die, aan de andere kant, door het juiste, heldere, rationale, realistische denken zouden kunnen worden opgelost. Voor jou staat je eigen taal nog niet centraal en dus blijf je maar drifting en zwaarmoedig malen en balen en zeiken en klagen en beschuldigen en veroordelen. 

 

Jij hebt geen energie en je bent negatief, omdat je, onbewust, volledig in beslag wordt genomen door je eigen OT. Daardoor fabriceer je allerlei concepten, zoals vrijheid, bewustzijn en inzicht, die niet helpen. Jij creert en jij leeft in je eigen verkrampte realiteit, maar je wilt niet aan jezelf toegeven, dat ook jij BT kunt hebben en dan is er geen vuiltje aan de lucht.

 

Er is dus – of jij het nou wil geloven of niet – vanuit jou BT geen enkel probleem en dat is echt zo, omdat ook jij, alleen met je eigen BT, uiting kunt geven aan je oorspronkelijke staat, die ik daarom TV noem. In TV ben je zonder woorden, omdat, waar jij vandaan kwam, voordat jij was geboren en taal had geleerd en waar jij zogenaamd naar toe gaat, als jij de pijp uit gaat, helemaal met taal niets te maken heeft. Je hebt het wel eens over in het hier en nu zijn, maar jou taal – jou BT – gebeurt alleen, als je echt leeft.   

 

Er is alleen maar jou taal en de onvermijdelijke consequenties van jou omgang met jou taal, zolang als dat jij leeft en dit besef maakt een enorm groot verschil, in hoe jij je leven leeft. Iedereen vergooid zijn leven aan OT, omdat andere zaken zogenaamd belangrijker zijn dan hun taal. Jij bent naarstig op zoek naar de diepere betekenis van je bestaan en je schept op over al je spirituele ervaringen, maar jij luistert niet naar je zelf, omdat je wil, dat anderen naar jou luisteren of omdat je naar anderen blijft luisteren, in plaats van naar jezelf. Hierdoor blijf je dus altijd de zogenaamde spreker en de luisteraar als twee afzonderlijke entiteiten beschouwen. In BT, ervaar je, dat de spreker de luisteraar een zijn.

 

Die afgezaagde, aftandse, achterbakse dualiteit (spreker/luisteraar, leven/dood, goed/slecht) is niet het gevolg van taal als zodanig, maar van jou OT, die jou ervan weerhoudt, om de eenheid van jezelf te ervaren. Ook jij kunt dat geluid produceren, maar dat gebeurd zo zeldzaam, zo onvoldoende en zo onregelmatig, dat je niet weet, dat jij de klank van je welzijn, tijdens het luisterend spreken, kunt volgen. Jou BT brengt je dus niet naar jou TV, maar toont aan, dat jou TV alleen met BT van zich laat horen.  

 

Ook jou TV wil geen OT en door dit keer op keer te zeggen en verder te onderzoeken, geef jij jezelf de kans, om te spreken vanuit je zelf-kennis. Deze tekst is echter mijn taal, die uitsluitend en alleen voor mij van belang is en niemand anders hoeft hier iets mee of kan hier iets mee, tenzij jij naar je eigen taal gaat luisteren en daarom kunt gaan handelen vanuit wat jij op deze manier aan jezelf hebt kunnen zeggen.

 

Het is zoiets heerlijks, om, sinds eergisteren, ineens weer het Nederlands over mijn TV te spreken en te schrijven, omdat ik dat nog niet eerder had gedaan. Er is een gevoel van mildheid, die mij in de Engelse taal ontging. Je zou kunnen zeggen, dat Engelse taal meer mijn rationele kant en dat mijn Nederlandse meer taal mijn emotionele kant vertegenwoordigt.

 

Om BT te kunnen hebben, is het altijd van belang om heel veel langzamer, gevoeliger en kalmer te spreken en te schrijven, dan dat wij gewend zijn in onze gehaastte, gestresde, chaotische OT. Als jij eindelijk vanuit jou rust, geduld en acceptatie over jou angsten, frustraties en afweermechanismes gaat spreken, dan kan jij alsnog gaan schreewen, huilen vanuit een terechte woede of verdriet, over wat jou allemaal gedurende OT is overkomen. Aangezien jij in BT met alleen met jezelf praat, zijn er niet langer die nare, gecompliceerde gevolgen, van wanneer jij je negativiteit met anderen deelt. In BT, nemen wij volledige verantwoordelijkheid voor onze eigen taal en daarom is het dus ook geen kwestie van dat wij samen, met onze BT, tegen de hele wereld – tegen iedereen met OT – gaan zijn. Er zijn geen groepen meer, waartoe jij, vanuit OT, geloofde te behoren.

 

In BT behoor jij alleen toe aan jezelf. Wanneer jij vanuit je trauma steun zoekt bij anderen, vindt er iets heel rampzaligs plaats, omdat je daardoor in de waan blijft leven, dat anderen een rol spelen, in hoe jij met je verleden met OT zou moeten omgaan. Dit sociale moeten, gaat altijd samen met de een of andere vorm van groeps-gedrag, maar valt alleen dan pas weg, als jij, als individu – als ondeelbaar geheel – jezelf gaat uiten en, vervolgens, daardoor dus, eindelijk jezelf vrij durft te gaan gedragen.

 

Vooralsnog heeft niemand enige interesse in BT en toch hangt de toekomst van de gehele mensheid af van de weinige, eerlijke, moedige, intelligente en levendige personen, die wel degelijk begrijpen, dat onze OT helemaal op z’n gat ligt. Er is geen toekomst voor bijgelovige, dwangmatige, problematische OT, ook al gaan wij er allemaal, als zombies, onwetend mee verder. Tenzij er een grote mensen massa – voor zichzelf – BT gaat ontdekken, gaan wij onze ondergang tegemoet. Dit is echter geen politieke, spirituele of culturele verandering, maar een persoonlijke psychologische ontwikkeling, die alleen tot stand kan worden gebracht, als de regeringen, de onderwijs-instellingen, de psychologie, de psychiatrie en de gedrags-wetenschappen, BT als voertaal gaan erkennen. Jij bent jij degene, die dat zal gaan bewerkstelligen, want ik doe al wat ik kan.  

 

Toen ik nog psychologie leraar was bij Butte College, heb ik met al mijn studenten vele zeer geslaagde experimenten gedaan, waarin ik heb aangetoond, dat BT voor iedereen te leren is. Ik was blij om dat leraarschap weer achter mij te laten, omdat ik geen enkele steun kreeg van mijn collega’s, ofschoon ik ook voor hen diverse succesvolle seminars had georganiseerd. Tenzij ik jou toevallig hier of daar tegen het lijf loop en tenzij jij met mij in gesprek wil gaan, is er voor jou geen andere mogelijkheid, om kennis te nemen van BT. Jij die dit leest, bent de echt enige, die ik nog eventueel weet te bereiken.