Juist,

 

Als je uiteindelijk Belichaamde Taal (BT) gaat hebben, dan hoor je jezelf ineens zeggen: juist, dit is precies zoals ik het vind. Omdat iedereen ongemerkt maar bezig blijft met wat anderen mensen ervan hebben gezegd, met wat andere mensen ervan vinden – en het maakt geen ene moer uit, waar het over gaat – zijn wij aan het verzanden in Ontlichaamde Taal (OT), die door iedereen als onvermijdelijk wordt ervaren.

 

Je hoort mensen met OT heel vaak zeggen en herhalen, dat hun verstokte geloof schijnbaar iets bijzonders is en dat wij allemaal daar juist aan zouden moeten vasthouden. In BT, echter, gaat het om loslaten en niet om vasthouden. Het is juist het vertrouwen in ons eigen kunnen, waardoor wij aan niets meer blijven vastzitten.  

 

In OT, onderschatten en vermijden we, zonder het in de gaten te hebben, al onze problemen, maar in BT pakken we ze juist aan, omdat wij overal over kunnen praten, met onszelf. Zelfs de meest geleerde academici en wetenschappers weten niet, dat juist dit praten met onszelf, de oplossing is voor onze problemen en dat onze gebruikelijke, alledaagse, onbewuste wijze van hoe wij omgaan met taal, ons de das omdoet.

 

Wanneer wij BT gaan hebben, dan komen wij tot bezinning, omdat we juist dan pas in staat zijn om te erkennnen, dat alles wat wij dus eigenlijk  helemaal niet willen voortkomt uit OT, waar wij automatisch door in beslag worden genomen. In OT blijven we maar dissocieren, verzinnen, verdedigen, vluchten of vechten, omdat onze taal met ons op de loop gaat, maar in BT heeft  juist onze eigen taal de allerhoogste prioriteit.

 

Ofschoon onze OT altijd problematisch, saai,  moeizaam en energie-verslindend is, geeft BT ons juist energie en voelen wij ons herboren en hernieuwd, omdat wij op de juiste wijze met taal omgaan. Juist omdat wij in BT met onszelf spreken en naar onszelf luisteren, vindt er een  andere communicatie plaats, die alle stoppen doet doorslaan. Met BT zijn wij geen idealisten, maar juist realisten, die veel tijd en aandacht besteden, aan hoe de klank van onze stem ons ware geluk uitdrukt, voortzet en bekrachtigd.

 

Met OT, blijven we ontevreden en zoeken wij naar afleiding van onszelf in amusement, maar in BT, gaat het juist om de verzadiging van wat ons werkelijk goed doet. Anders gezegd, in OT, kunnen wij niet authentiek zijn en daarom zijn wij allemaal hetzelfde in onze negativiteit. Jou kwaadheid, verwarring, stress, depressiviteit, eenzaamheid en onzekerheid is op geen enkele manier anders, dan die van mij. Het is juist pas in BT, dat wij allemaal anders zijn en dit kunnen waarderen en elkaar daardoor juist aanvullen.

 

Als wij gedurende BT aan onszelf toegeven, dat onze conditioning met OT, niets is om trots over te zijn, dan zijn wij daarover niet ontsteld, maar dan vatten wij juist de moed om OT te stoppen. Juist als wij OT herkennen en daardoor niet meer proberen te veranderen, dan stopt het.

 

Ik werd zojuist wakker uit een droomloze, diepe slaap. Ik ging al om zeven uur naar bed, omdat het een drukke dag was. Het is een uur en ik heb dus al zes uur geslapen. Juist zo direct na het wakker worden, vind ik het heerlijk, om heel rustig en stil mijn taal te laten stromen. Ik ga natuurlijk zo nog wat verder slapen en vind juist ook dat zo’n aangenaam gevoel, omdat ik geen enkele moeite heb om in slaap te vallen. Ongeacht waar ik ben, zodra ik mijn ogen even sluit, dan val ik in slaap. Veel mensen hebben problemen met slapen, maar niemand praat er ooit over, dat OT de oorzaak is van insomnia en dat de juiste, bewuste wijze van omgaan met taal, regelmaat creert en dus slaap verbeterd.  

 

Opmerkelijk, dat juist in het hele taal-gebied wordt gebruikt, om tegenstellingen – oftewel dualiteit – uit te drukken, door verder te praten of verder te schrijven. Vanwege OT, ontkennen wij allerlei nuances en lopen wij vast in iedere vorm van contrast, maar in BT, accepteren wij, begrijpen wij en ontstijgen wij juist iedere, door OT-gecreerde en in stand gehouden paradox. Met andere woorden, gedurende BT schrikken onze problemen en conflicten – die altijd samen blijken samen te hangen met onuitgesproken tegenstrijdige opvattingen – ons niet langer af en zien wij het juist als een uitdaging, om alles te verwoorden en dus op te lossen. Ook al wil  niemand met mij over BT praten, toch is dit juist de bevestiging, dat ik gelijk heb. Vanwege onze conditionerings geschiedenis met OT, blijven we allemaal eindeloos met elkaar bezig en niet met onszelf, maar met BT zijn wij juist graag alleen.

 

Met BT, komen wij er, tot onze grote verbazing, keer op keer, achter, dat onze eigen taal – onze BT – totaal anders werkt, dan wij gewend waren met onze drammerige, opgelegde, veeleisende, onnatuurlijke OT. Onze BT toont aan, dat het in taal dus eigenlijk absoluut niet gaat om allerlei controversies of tegendelen. Dit is wellicht het meest fantastische aspect van BT, omdat het juist altijd gaat over onze Taal Verlichting (TV). Het zijn juist die hele kleine verschillen, in onze eigen ervaring, die, doordat ze door ons – aan onszelf – worden gezegd, ons in staat stellen, om voortdurende vernieuwing waar te nemen.