Ik denk niet,

 

Ik denk niet en, net als jij, zeg ik alleen maar dat ik denk. Bovendien, wordt er over wat wij aan elkaar hebben gezegd geschreven, daarom is dat schrijven dus nooit over wat iemand denkt, maar over wat iemand zegt of wil zeggen. Wat is geschreven is echter uiteraard veel vaker over wat iemand veronderstelt te willen zeggen, dan over wat hij of zij zou zeggen, indien hij of zij daartoe in de gelegenheid zou zijn. Met andere woorden, het meeste van wat is geschreven, zou nooit zijn geschreven, indien de schrijver vrijuit zou hebben kunnen spreken. Er zou natuurlijk iets heel anders worden geschreven – zoals dit schrijven – indien iemand alles kon zeggen wat hij of zij zou willen zeggen en zo’n iemand ben ik dus, die niet denkt, maar die spreekt en schrijft.

 

Ik zeg niet dat ik denk, maar ik zeg dat ik zeg en daar schrijf ik over. Alles wat ik heb gezegd, heb ik kunnen zeggen en willen zeggen. Ik heb, net als iedereen, ook vaak gezegd, wat ik eigenlijk niet wilde zeggen, maar wat ik toch zei, omdat ik schijnbaar niet wist wat ik wilde zeggen. Dat zogenaamde niet weten, is geen verwijzing naar het denken, dat er niet op kon komen, maar het is een verwijzing naar de omstandigheden, die golden, waarin ik er niet over kon en ook niet over wilde spreken. Ik weet altijd precies waar ik het over wil hebben, maar dat is alleen waar als ikzelf de omstandigheden kan bepalen. In Ontlichaamde Taal (OT) zijn wij altijd onbewust bezig, om voor anderen te bepalen, hoe zij met hun taal zouden moeten omgaan, maar tijdens onze Belichaamde Taal (BT) bepalen wij dat zelf.

 

Ook droom ik niet – want ik denk niet – ja, ik zei  alleen maar, dat ik had gedroomd, toen ik weer wakker was geworden. Tijdens mijn droom, zei ik nooit iets en beelde ik mijzelf slechts in dat ik iets zei, op precies dezelfde manier, dat ik mij tijdens mijn wakende toestand kon inbeelden, dat ik iets dacht. Hoe meer ik hierover, met BT, met mezelf sprak, hoe minder belangrijk mijn zogenaamde denken of dromen zijn geworden, maar zolang als dat er met mijn OT over sprak, was ik, net als iedereen, geobsedeerd, in beslag genomen en overweldigd, door het belachelijke waandenkbeeld van onhoorbare, innerlijke taal en de daarbij horende mooie en nare dromen.

 

Het schrijven, over het spreken, over het grote verschil tussen OT en BT, heeft voor mij vele verstrekkende gevolgen gehad. Volgens mij is het onmogelijk, om voortgaande BT te hebben, indien iemand daar niets over schrijft. Ook is al het mogelijk en zelfs absoluut noodzakelijk, om, alleen, BT met jezelf te hebben, toch zal dit niet tot gevolg gaan hebben, dat je eveneens BT met anderen kunt hebben. Om BT met anderen te kunnen hebben, moeten ook zij, net als jij, eerst BT met zichzelf willen en durven hebben. Met andere woorden, er vindt een onherroepelijke selektie plaats, waarin wij voor onszelf bepalen, wie die enkelingen zijn, met wie wij BT kunnen hebben en wie altijd OT blijven hebben en die daardoor zullen moeten worden vermeden. Het beschrijven van dit proces, is een onmiskenbare vorm van zelf-bekrachtiging, waarin onze eigen intelligentie op blijvende wijze is uitgedrukt. De sociale bekrachtiging zal zich alleen voordoen, als onze zelf-bekrachtiging optimaal is geweest.

 

Wat hier door mij is geschreven, komt voort uit mijn vermogen, om dit, met mijn voortgaande BT, te kunnen zeggen, aan mijzelf, ook al gaat iedereen, ongemerkt, onbewust en ongevoelig met OT verder en ook al heeft men geen flauw idee van de mogelijkheid en grootsheid van BT. Het gigantische belang van BT komt pas aan het licht, als wij die mogelijkheid gaan onderzoeken en dus een resoluut halt gaan toeroepen, aan onze gebruikelijke, domme, dwangmatige OT.

 

Dat er wolken zichtbaar zijn en vogels door de lucht vliegen, heeft alles te maken met wat wij daarover zeggen en horen. Uiteraard heeft het individuele, bewuste, zintuigelijke waarnemen van die wolken of vogels, niets te maken met wat iemand van ons daarover fantaseert, want wij zijn samen getuige van de werkelijkheid en de schoonheid van de wolken en de vogels. Het feit, dat wij zoveel ophef zijn blijven maken over het zogenaamde belang van onze individuele ervaring, toont aan, dat wij daaraan eigenlijk nog steeds niet zijn toegekomen met onze taal.

 

Wanneer wij beseffen en volledig erkennen, dat wij, dag in dag uit, onvrijwillig meedoen met OT, dan beginnen wij, met BT, te praten over allerlei zaken, die dan binnen onze aandacht komen en waarover wij nog niet eerder konden praten. Er is zoveel, waarover wij het nog nooit met elkaar gehad hebben, terwijl wij, nota bene, met onze stomme OT ervan uitgaan, dat alles al wel zo’n beetje gezegd zou zijn. Wij zijn, als individuele mens, nog niet eens begonnen, met werkelijk over onszelf te praten, want wij hebben nog nooit bewust BT ervaren. Ons krampachtige, halsstarrige, volledig-achterhaalde bijgeloof, in het hebben van gedachtes, concepten, ideen en herinneringen – wat dan ons ware zelf zou zijn, dat schijnbaar in stand wordt gehouden, door het voeren van een verzonnen, onhoorbare, innerlijke, prive-gesprekken, een soort van dialoog of chaotisch touw-getrek tussen alle verschillende aspecten van wie wij geloven te zijn – is een groot probleem, waar wij met onze OT nooit kunnen uitkomen.

 

Ik denk het niet, want ik hoor het, dat er een verschil bestaat tussen OT en BT. Er valt daarom dus eigenlijk ook niets te weten over je BT, want als je het hebt, weet je zeker, dat je het hebt en dan is het ook duidelijk voor je, dat je voorheen OT had, waarin je niet naar jezelf luisterde. Het weten of het hebben van zogenaamde kennis, is vanwege OT sterk overschat, want al die poe-ha heeft altijd de ware communicatie of BT onmogelijk gemaakt. In OT hebben alleen zij het voor het zeggen, die zogenaamd het meeste weten, maar dat blijken altijd uitsluitend diegenen te zijn, die het best zijn in het domineren, manipuleren, amuseren, zoet-houden, intimideren, afleiden, imponeren en bedonderen van anderen. In BT vinden deze fratsen niet plaats, omdat niemand meer in het denken gelooft, maar alleen in wat er wordt gezegd en gehoord. (Je kunt mij deze tekst horen voorlezen op mijn You Tube kanaal maximuspeperkamp-hw8sw, ook kun je naar mijn andere You Tube kanaal luisteren, waar spreek en bekende liedjes zing, waar ik zelf een nieuwe tekst bij heb gemaakt.)