Valt mee,

 

Als je eenmaal eindelijk wat voortgaande Belichaamde Taal (BT) begint te hebben, dan krijg je door, dat het allemaal wel mee valt en dat er, ofschoon er wel degelijk echte ellende uit voorkomt, vanwege Ontlichaamde Taal (OT), heel wat drukte wordt gemaakt, over storm in een kop thee. Het is merkwaardig, om om al die afgrijzelijke toestanden onbeschaamd te kunnen lachen en de opluchting te voelen, dat je er niets aan hoeft te doen, kan doen of wil doen. Het valt gelukkig zogezegd allemaal wel mee, afgezien van alle tragische misstanden, die door onze gebruikelijke, onbewuste OT worden veroorzaakt en in stand worden gehouden.

 

Ook al zei ons moeder – nadat wij ons, als kind,  huilend hadden bezeerd, omdat wij van onze step waren gevallen – geruststellend, dat het, zo te zien allemaal wel mee viel, dat het enkel een schrammetje was en dat, met een kusje of snoepje erop, de pijn weer over was, toch was er met onze gewone wijze van praten altijd iets helemaal verkeerd. Ook al werd er gezegd, zo te horen valt het allemaal wel mee, dit was niet waar, want er werd helemaal niet geluisterd.

 

Achteraf gezien, luisterde ik, als kind, maar ook als volwassen, heel vaak niet naar wat er werd zogezegd, omdat ik het niet wilde horen. Ik kon het heus wel horen, maar ik vond het niet mee vallen, hoe men tegen mij en met elkaar sprak. Als men het doet voorkomen – wat iedereen dus dag in dag uit doet – dat het allemaal wel mee valt, met onze geaccepteerde, gemaakte,  ongevoelige wijze van communiceren, dan stuit mij dat tegen de borst, want – ook al had er vroeger niet de woorden voor, die ik er nu voor heb – ik heb altijd al het verschil gevoeld tussen OT en BT. Het viel niet mee, om daar altijd voor gestrafd te worden. Ik ben blij, dat ik nu volledig kan begrijpen, dat er niets verkeerd met mij is.  

 

De OT, die ik overal hoor, vind ik niet om aan te horen. Iedereen die het onderscheid kan maken tussen zijn of haar OT en BT, is daartoe alleen in staat, omdat hij of zij – net als ik – de klank van de stem, van iemand die OT heeft, niet om aan te horen vindt. Ik hoor het verschil en jij, die dit leest, kan dit verschil ook horen, als je er eens op zou letten. Als het ooit zover mocht komen, dan zou jij er ook achter komen, dat het echt niet mee valt, om OT te hebben of om ernaar te moeten luisteren. We hebben allemaal geleden.  

 

Van allerlei ongemakken zegt men vaak, er valt mee te leven, maar wanneer men dat zegt, dan is dat, omdat er geen andere keuze is. Iedereen heeft, zonder daar echt erg in te hebben OT en doet alsof het heel normaal is, maar zodra wij het verschil erkennen, tussen OT en BT, is er geen ontkomen meer aan, want dan pas gaan wij beseffen, dat er met OT eigenlijk absoluut niet te leven was. Het is heel pijnlijk en het valt niet mee, om aan onszelf toe te geven, dat wij vanuit onze onwetendheid en het gebrek aan vaardigheid, zolang met OT bezig zijn gebleven.

 

In OT is altijd sprake van een vorm van vallen, van falen, van schaamte en van verdriet. Mij zei  vroeger vaak over mij: met hem valt geen land te bezeilen en ik werd steevast uitgesloten en vermeden. Ik heb alleen kunnen leren van hen, die gevoelig naar mij waren. Het viel beslist niet mee, om te erkennen, dat iedereen OT heeft en daardoor niet in staat is, om mij te ontmoeten, waar ik ben. Jarenlang verkeerde ik, in de met OT ontvangen veronderstelling, dat er iets niet in orde met mij zou zijn, maar met mijn BT ben ik gaan begrijpen, dat ik niet meer aan mijzelf hoefde te werken. Zolang ik met OT bezig was faalde ik. Ik viel, keer op keer, maar ik viel niet mee. Nee, ik viel door de mand van mijn OT, want hoe ik ook probeerde om, net als iedereen OT te hebben, het lukte mij eenvoudigweg niet.

 

Voor iemand die nog nooit gehoord heeft van OT en BT, klinkt het misschien heel ingewikkeld, maar het valt allemaal wel mee, als je eenmaal met jezelf gaat praten en naar de aangename  klank van je eigen stem gaat luisteren, die jou vertelt, wat je nog nooit eerder aan jezelf heb kunnen zeggen. Met OT zou men zeggen, het valt echter te bezien of jij dit gaat doen, maar ik heb BT, omdat ik hoor of jij het doet of niet.

 

Ook al is er door OT heel wat leed veroorzaakt, het valt mee en de schade kan worden hersteld. Het valt echter vies tegen, hoe weinig mensen er zijn geinteresseerd in BT, maar het is precies juist daardoor, dat iemand er toch mee verder wil gaan, omdat het zo enorm de moeite waard is. Wanneer jij die prachtige, betekenisvolle, ontroerende, verrijkende resultaten ervaart van je BT, dan blijkt het toch allemaal wel weer mee te vallen. Met BT valt er altijd wel een mouw aan – ieder zogenaamd probleem – te passen en ben je dus altijd positief. Dit blijkt vooral, als je aan jezelf gaat zeggen en gaat luisteren naar wat jij geloofd te denken. Het valt wel mee, dat het niet waar is en dat er geen denken bestaat.