En,

 

En nu even iets heel anders. Ja, je Belichaamde Taal (BT) creert een heel andere en veel aangenamere realiteit, dan je Ontlichaamde Taal (OT). Dit is een feit, dat alleen erkent gaat worden, indien je het  verschil onder ogen ziet. Eigenlijk valt er niet veel te zien, want je hoort natuurlijk het verschil. Je houdt OT voor gezien, omdat het niet om aan te horen is.  

 

En met OT, hou jij de deur naar je eigen geluk dicht, zonder dat je er ooit bij stilstaat, dat je taal-gebruik er de reden van is, dat jou leven niets voorsteld. En nu je dit leest, heb je even een kans, om in je eigen BT te dippen, met behulp van deze tekst, die niet is geschreven, om jou omlaag, maar omhoog te halen. En er is uiteraard geen hoog of laag, maar jou BT is belangrijker dan OT, omdat iedereen, bij hoog en bij laag doet alsof OT de enige correcte manier zou zijn, om met taal om te gaan. En, dat is dus niet zo.  

 

En nu is het allemaal heel anders voor je, omdat er – met deze woorden – niet omheen is te gaan, dat jou OT of jou BT bepaalt, of jij je mechanisch of levendig gedraagd. En het is niet een kwestie van een keuze maken, tussen appels of peren, maar of je wel in staat bent, om voor jezelf te erkennnen, dat je constant over de gebakken peren van je OT zit te kankeren, terwijl je eigenlijk te laf bent, om toe te geven, dat de appel nooit ver van de boom valt en dat je dus klakkeloos OT ben blijven hebben, omdat je ermee was grootgebracht en geconditioneerd.

 

En dan is er nog dat belachelijke probleem, van jou zogenaamde denken – van je voorgewende, ware of  diepere zelf; van je vermeende, gevoelige, miskende ziel, die zelfs wordt verondersteld voort te leven na je dood; en van jou veel-besproken, krampachtige, bijgelovige, opdringerige identiteit – dat zogenaamd belangrijker is als wat dan ook. Nou en of, het is een grote janboel, vanwege jou OT-gefantaseerde onzin.

 

En OT is niet iets persoonlijks, want iedereen doet het. Ons gesprek wordt alleen dan pas persoonlijk,  wanneer wij BT gaan hebben. En, ook al wil jij het niet aangaan – niet met mij, maar met jezelf, om BT te hebben, in plaats van OT – ik ga onverstoord met mijn BT verder en ga alleen in zee met iemand, die, net als ik, ook tot eigen genoegen heeft ontdekt, dat  onze BT altijd wordt gekarakteriseerd door onze TV.

 

En, ik beweer dit allemaal, niet omdat ik dit uit mijn duim zuig, maar omdat ik het echt elke dag en ieder moment ervaar en heel zeker weet, dat, in principe, iedereen het kan ervaren. En, het is terecht, dat jij je nu dus afvraagt: is BT wel mogelijk en op grond van welke middelen, methodes en of procedures? Deze vraag, geldt echter niet voor mij, maar alleen voor jou en jij zult, door jou eventuele antwoorden, gaan ontdekken, dat luisteren, naar je stem, als je spreekt – net als kijken met beide ogen open en lopen in de wind – natuurlijk geen methode, leer of techniek is.

 

Met OT spant men voortdurend het paard achter de wagen. Bijvoorbeeld, men zegt – en gelooft – dat de conflicten voortkomen uit sociale tegenstellingen met etnische en/of religieuze kenmerken. Men slaat altijd het feit, dat wij over de dingen praten, over en daardoor bleef onze OT tot dusver volledig buiten beschouwing. Ik zag zojuist op TV, dat Israel weer met raketten wordt bestookt. En weer doet men het voorkomen, alsof het hier om verschillende geloven,  culturen of bevolkingsgroepen gaat, die zogenaamd niet met elkaar kunnen of willen samenleven, maar niemand spreekt ooit over het onbetwistbare feit, dat deze eindeloze strijd, altijd werd voortgezet en uiteindelijk escaleerd door onze onbewuste OT.

 

En als wij BT gaan hebben, dan valt het kaartenhuis dat wij met OT hadden gebouwd meteen in duigen. Vanwege onze OT, leven we op een vulkaan, die elk moment tot een uitbarsting kan komen. En, het is een wonder, dat er nog geen derde wereld oorlog is uitgebroken, waarin wij elkaar met atoom-bommen proberen te verdelgen. En de verwoesting, die dat tot gevolg zou hebben, is natuurlijk evenredig met het plost-klaps wakker worden uit de nachtmerrie, die door OT werd veroorzaakt. Nare dromen gaan altijd over nare relaties en de nare wijze, waarop wij met elkaar en met onszelf spreken. In BT houden wij ons eenvoudigweg niet langer bezig met verdriet, angst, wanhoop en bezorgdheid, want met onze BT leven wij vanuit TV, in plaats van uit een bedreiging.