Fantastisch,

 

Hoewel ik bijna nooit mijn oude geschriften herlees en het meeste heb weggegooid, kreeg ik er vandaag plotseling zin in. Wat ik heb verwoord is fantastisch en het schrijven van niemand anders komt in de buurt van wat ik onder woorden kan brengen. Ik schrijf en zeg dit, omdat ik zou willen dat iedereen die mijn schrijven leest, het met zoveel mogelijk mensen deelt, aangezien ik het niet ga doen. Het ligt in de aard van Belichaamde Taal (BT), dat het zich alleen verspreidt via mond-tot-mond reclame – dat wil zeggen, door woorden, die uit je mond komen en die daarom door jou worden gehoord. Dus, het delen van mijn geschriften met andere mensen, gaat over het delen van jou BT met hen. Ik steek geen energie in dingen die niet vanzelfsprekend voor me zijn en laat het schrijven van een boek, artikel of het maken van podcasts of video's aan anderen over.

 

Ik geniet enorm van schrijven op de manier waarop ik dat nu doe. Mensen die het lezen snappen het of niet. Hoogstwaarschijnlijk snappen ze het niet en daarom praten ze niet met mij. Mijn schrijven is een selectieproces, om alleen die zeldzame individuen aan te trekken, die bereid zijn om BT met mij te hebben. Het enige dat nodig is, is je bereidheid, niet je vaardigheden, je opleiding, je geld, je platform of je overtuiging. Ik vind het prima dat je me niet kunt geloven, maar als je bereid bent om eens met me te praten, zul je merken dat je ongeloof verdwenen is.

 

Als wat ik schrijf en zeg niet gebeurt, precies zoals ik het schrijf en zeg, was je sowieso niet bereid om met me te praten. Ik spreek ook deze woorden uit om je te ontmoedigen om tevergeefs contact met mij op te nemen, aangezien ik jou of mijn tijd niet wil verspillen. Mijn geschriften zijn buitengewoon nadrukkelijk, expliciet, consistent en mooi. Ik ben tevreden met wat ik heb bereikt en ik voel me zo gelukkig om de gevolgen van mijn BT te ervaren.

 

Tijdens het lezen van mijn schrijven - in plaats van mijn schrijven te schrijven, zoals ik gewoonlijk doe - merk ik hoe geweldig het eigenlijk is, dan ik mezelf zo volledig kan uitdrukken, met mijn voortdurende BT. Met Ontlichaamde Taal (OT) echter zou dit nooit mogelijk zijn. Iedereen beeld zich onvermijdelijk in een zogenaamde mind te hebben en vast te zitten in hun zogenaamde gedachten, omdat ze niet volledig over zichzelf kunnen praten. Anders gezegd, er is echt een reden, waarom vele mensen in klink-klare onzin blijven geloven, die, net als iets waar je over droomt, weg is op het moment dat je wakker wordt. Onze circadiane ritme – onze biologische cyclus, om 's nachts te slapen en overdag wakker te zijn – geldt eveneens voor onze taal. Als we niet kunnen slapen,  dan voelen we ons overdag niet goed en dan  functioneren we niet optimaal en als we ons niet – verbaal – kunnen uiten, ervaren we onwillekeurig allerlei negatieve gevolgen, zoals die zogenaamde geestesziektes, verslavingen, relatieproblemen, ons idiote vertrouwen in de politiek of ons fanatieke geloof in een denkbeeldige macht hoger dan wijzelf.

 

Met OT kunnen we niet gezond en helder zijn en het maakt niet uit hoeveel we draaien en keren met onze taal, het geeft ons nooit een gelukzalig gevoel. Alleen als we dit erkennen, zal onze OT stoppen en kunnen we eindelijk wat BT gaan hebben, wat ons gezond verstand lijkt te herstellen. Onze BT maakt echter niet ongedaan wat we met onze OT hebben gedaan, aangezien het een geheel andere manier van gedragen is, die niets met OT te maken heeft.  Met BT is er een discontinuïteit, dat wil zeggen, er is – ook al geloof je het niet – een volledige breuk met onze conditioneringsgeschiedenis met OT, die onze Taal Verlichting (TV) inluidt. Het is zo allemaal zo duidelijk en zo samenhangend. Als je dit leest, moet je wel toegeven, dat je niemand anders leest, die met zoveel aandacht en kennis over taal schrijft.

 

Aangezien je met BT volledig afstand doet

 van je geschiedenis met OT, kun je je nu 

voorstellen wat een groot taboe het is, om

 ook te doen zoals ik heb gedaan. Je kunt

 niet mijn of iemands volgeling zijn, omdat

 dat de voortzetting van je OT zou impliceren. 

Pas als je al je aandacht op je eigen taal richt 

– door keer op keer hardop te spreken, alleen,

 met jezelf, door naar jezelf te luisteren en 

jezelf te vertellen wat er in je leven speelt – 

kom je tot je eigen taal.  

 

Er zit niets anders op dan verantwoordelijkheid te nemen voor je leven. Zolang jij jezelf niet verbaal kunt of wilt erkennen, zal je leven een chaos, een strijd of een conflict blijven. Jouw taalgebruik vormt de basis voor echte orde of voor echte wanorde, want beide hebben een enorme impact. Je zult altijd de gevolgen van je acties ervaren. Zeker, ook wat je niet doet, wat je gelooft niet te kunnen, wat je tegen jezelf zegt, wat je niet moet doen of wat je jezelf niet toestaat, zal positieve of negatieve gevolgen hebben, die je alleen kunt horen en weten, als je je eigen TV omarmt, die je informeert en overtuigt, dat praten met jezelf belangrijker is dan praten met anderen.