Verheugd, 

 

Ook al schrijf ik deze woorden alleen voor mezelf, ik ben er vrij zeker van, dat veel mensen zich kunnen identificeren met waar ik het over heb. Iedereen heeft – in meer of mindere mate – ervaren hoe het is om zich afgewezen te voelen, terwijl je tegen alle verwachtingen in eerlijk probeert te zijn, maar er toch niet in slaagt, ofschoon je donders goed weet dat iedereen – ook jijzelf – continu aan het liegen is, dingen onder het tapijt aan het vegen is, een overdreven drama aan het opvoeren is of anderen proberen to imponeren met, een pompeuze show, een saaie lezing of een afleidend verkooppraatje. Met andere woorden, we weten precies hoe het is om ons niet geaccepteerd, niet erkend of niet gerespecteerd te voelen, voor wie we werkelijk zijn.

 

Niemand wordt meer afgewezen, geweigerd, genegeerd, uitgesloten, vermeden en beledigd, dan   een zeldzaam, uniek, authentiek mens, zoals ik, die in staat is om door te gaan met zijn Belichaamde Taal (BT), die niet vast zit in waar iedereen in vast zit, in Ontlichaamde Taal (OT) en wat vasthoudend blijft beschreven als ons denken. Dus voor mij is het volkomen natuurlijk, begrijpelijk en realistisch, om me afgewezen te voelen en hypergevoelig te zijn over die gehele kwestie van afwijzing als zodanig, want ik word nou eenmaal iedere dag, overal en dus voortdurend door iedereen afgewezen. In plaats van dit als mijn trauma te beschouwen, behandel ik het als een vermomde zegen. Ik heb me mijn hele leven zo gevoeld, omdat ik altijd al BT wilde hebben.

 

Iedereen die het verschil tussen OT en BT herkent, wil met BT verder en voelt zich vervolgens, net als ik, afgewezen, omdat behalve een andere oprechte, zeldzame, intelligente, moedige persoon, helemaal niemand erin geïnteresseerd is. Ik weet, dat jij dit niet kunt geloven, dat dit waar is, maar dat is dus omdat jij het verschil tussen OT en BT niet kent. Bovendien wil je natuurlijk ook helemaal niets weten van dit onthutsende verschil, omdat je er doodsbang voor bent. Als je deze woorden leest, dan kun je – net zoals je je eigen sterfelijkheid niet kan ontkennen – niet ontsnappen aan de waarheid van wat ik zeg. Je wijst me dan wel af en praat nooit met me, maar dit heeft bevestigd wat ik altijd al heb gezegd: zodra je eenmaal het verschil gaat erkennen tussen OT en BT, ga je onherroepelijk stoppen met je OT, om door te kunnen gaan met BT, omdat je jezelf herkent en verheugd over je Taal Verlichting (TV), waardoor je je gedraagt zoals je doet.

 

Al die dingen, die ik hiervoor heb beschreven, gebeuren echter niet in de tijd, opeenvolgend, maar direct, gelijktijdig en continu. Je zult werkelijk versteld staan ​​hoe verbluffend je nieuwe ervaring met je taal zal zijn, nadat je herboren bent als een ander mens.  Terwijl je oude conditionering natuurlijk nog steeds doorwerkt, ben je al blijvend veranderd in iemand die altijd nieuw is. Je kunt nog steeds huilen, klagen en een paar belachelijke beweringen maken over - wat dan ook - zoals je altijd al gewend was, maar de bodem is er echt uit gevallen, je kunt niet meer terug en je kunt niet meer doen alsof je niet weet wat je, over jezelf, aan de weet bent gekomen, aangezien je BT echte zelfkennis heeft onthult, die - in één klap - alle valse veronderstellingen over jezelf heeft uitwist.

 

Het maakt helemaal niets uit, of je nou zogenaamd dacht, dat je beter was dan anderen, succesvoller, capabeler, moreler, activer, sterker, creativer, spiritueler, intellectueler, of praktischer, of dat je slechter af was dan wie dan ook, het grootste slachtoffer, de meest hopeloze, zwakker verliezer -  wiens behoeften alleen door anderen zou kunnen worden vervuld, maar niet door jezelf - geen van deze ideeën en concepten over jezelf zijn waar. Terwijl je dit leest, heb je waarschijnlijk nog steeds de indruk – die je altijd al hebt gehad - dat jij jezelf al kent en dat er voor jou eigenlijk niets anders te weten valt, dan wat je al weet. Je herhaalt dit aftandse patroon, omdat jij jou taal nooit alleen voor jezelf hebt overwogen, door – alleen – hardop met jezelf te spreken en door dus echt te luisteren naar wat jij tegen jezelf te zeggen hebt.

 

Zeker, jou gebrek aan controle over je taal heeft je eindeloos opgezadeld met niets dan onzin, maar jij bent er heilig van overtuigd dat al die waanzin jou identiteit zou zijn. In die zin, is iedereen met OT dus een ongelovelijke zeikerd, die, op de een of andere manier, altijd maar alle aandacht van anderen blijf opeisen en helemaal nooit iets positiefs bijdraagt. Integendeel, in naam van OT – onze gebruikelijke, ongeadresseerde manier van omgaan met taal – zijn we allemaal onbewust doorgegaan met domheid, dwangmatigheid, wreedheid, perversie en bijgeloof. Hoe kan jou gebrek aan zelfkennis, jou zogenaamde onbewustheid – jou eindeloos herhalende, valse, oppervlakkige, energieverslindende manier van omgaan met spreken, luisteren, lezen en schrijven – een wenselijk resultaat hebben? Dat kon het niet hebben en dat gaat het ook nooit hebben. Je wilt het niet geloven, maar je gaat, net als iedereen, toch een keertje dood. Evenzo, net als iedereen, die BT gaat ontdekken, ga ook jij je niet verontrust voelen over het onomstotelijk feit, dat je door vrijwel iedereen wordt afgewezen, omdat jij je verheugd in je TV.