Eigenlijk,

 

Je leest dit misschien dan wel, maar wie ben je nou eigenlijk? Ben je weer een of andere laffe flap-drol, die niet met mij durft te praten, die dit alleen maar  leest, die daar verder niets mee doet en die verder blijft gaan met Ontlichaamde Taal (OT)? Ook al weet ik, dat jij een bangerik bent en waarschijnlijk altijd zult blijven, toch schrijf ik alleen voor jou en niet voor degene, met wie ik al Belichaamde Taal (BT) kan hebben. Je zult er geen spijt van hebben, indien je je over je onterechte angst heen kunt zetten.

 

Eigenlijk is het zo, dat je jezelf zou verwonderen en bewonderen, wanneer je met mij zou praten en dus BT met mij zou hebben. Ik zit er niet op te wachten om door jou opgehemeld te worden, maar omdat ik samen BT met jou zou hebben, zou je eindelijk eens aan jezelf kunnen toegeven, dat je eigenlijk telkens opnieuw jezelf hebt overgegeven aan en te grabbel hebt gegooid voor allerlei mensen, die dit absoluut niet waard waren. Al kost het je moeite, om met mij te spreken, ik verzeker je, ik ben de moeite waard.

 

Eigenlijk is het voor mij van veel groter belang, om deze woorden te schrijven of te zeggen, dan dat jij mijn woorden hoort, leest of begrijpt. Ik schrijf of zeg dit voor mijn eigen genoegen, want ik heb al BT,  terwijl jij maar blijft door-modderen met je OT. Het is eigenlijk voor jou van veel groter belang, dat je, naast het lezen van mijn tekst, met mij gaat praten, dan dat ik jou OT in BT zou gaan veranderen, want zo zit de vork toch echt niet aan de steel. Ofschoon je met mij over de verandering van OT naar BT kan spreken, hangt die verandering geheel af van jou.

 

Eigenlijk is BT – en echt met jezelf gaan praten – de enige werkelijke reden voor jou, om met mij te gaan praten, omdat er echt niemand anders is, zoals ik, die jou kan stimuleren, om toch eens eindelijk echt naar je zelf te gaan luisteren. Dit is, of je het nou wil geloven of niet, absoluut de enige manier, waarop jou BT zich zou kunnen gaan ontwikkelen. Anders gezegd, ik ben daadwerkelijk de enige, die – omdat ik het zelf al heb – het zeker weet, dat er zich in jou leven nog nooit enige BT heeft kunnen ontwikkelen.

 

Eigenlijk is het, omdat ik vanwege mijn BT zo enorm ben gaan genieten van mijn eigen Taal Verlichting (TV), dat ik dit voor jou – die maar zo dwang-matig blijft door-jammeren, door-drammen, door-slepen, door-worstelen en door-zeiken – schrijf. Ook al wil je dan niet met mij praten, het is mij natuurlijk wel duidelijk, dat je alleen met hen wil praten, die jou OT in stand houden. Jou OT gaat maar automatisch door, omdat het luisteren naar anderen, voor jou, van groter belang is dan het luisteren naar jezelf.

 

Eigenlijk zit je, hoe je het ook wend of keert, altijd in een isolement, vanwege je OT. Wanneer mensen de eenzaamheid verkiezen, zich van anderen afkeren, om zogenaamd te overleven, wordt verondersteld dat er iets mis is met hun zognaamde geestelijke gezondheid. Er zouden, zogezegd, psychologische of spirituele problemen zijn, die dan tot gevolg zouden hebben, dat zij zich afsluiten van elk sociaal contact, maar als wij BT gaan hebben, blijkt tot ieders grote verbazing, dat wij onszelf en dus ons leven hebben  vergooid aan ons isolement, ons geloof, ons werk, onze familie, onze verslaving, onze afleiding en onze verantwoordelijkheid voor wat dan ook, omdat wij eigenlijk geen zin hebben in de OT van anderen.

 

Eigenlijk, ook al ben je dag in dag uit, verwikkeld en zit je dus moervast in het stompzinnige geharrewar van OT, toch verlang je ernaar om BT en vrijheid te hebben, maar zodra zich die gelegenheid voordoet, omdat ik je uitnodig om met mij te spreken, krabbel je weer terug in de stinkende, smerige gevangenis van je eigen OT. Het zal mij een worst wezen. Je weet dat ik beschikbaar ben en dat het dan gedaan is met je achterlijke OT.