Verhaal,

 

Wanneer wij eindelijk een halt toeroepen, aan de onbewuste wijze, waarop wij zijn blijven omgaan met onze taal, dan komt er een abrupt einde aan een langdradig, achterlijk, volslagen leugenachtig verhaal. Alleen wanneer wij echt daadwerkelijk Belichaamde Taal (BT) gaan hebben, komen wij tot het onthutsende besef, dat wij lange tijd, tevergeefs en ongewild met Ontlichaamde Taal (OT) zijn bezig gebleven. Een van de gemakkelijk herkenbare, vaak benoemde, eigenschappen van OT is, dat iedereen zogezegd zijn eigen eigen verhaal zou hebben. Een verhaal is een monoloog en iedere monoloog staat een gesprek of een dialoog, in de weg. Het feit dat miljoenen mensen, als volwassenen, nog steeds in kinderlijke sprookjes zijn blijven geloven, maakt dat wij verslaafd zijn geraakt aan technologie, die ons, letterlijk, klein houdt, door ons in de gelegenheid te stellen, om maar eindeloos ons verhaal te herhalen.

 

Vroeger, voordat de social media zijn intrede deed, praatte men nog wel eens met elkaar en konden we nog lachen, omdat menig, drammerig, opgehoest verhaal, toch nog een soort van kern van waarheid leek te bevatten. Helaas is vandaag de dag zelfs de meest gevierde komiek dood-vervelend, omdat hij of zij het niet eens meer over zichzelf mag hebben, want, zo beweert men, er zijn tegenwoordig een ander, een nieuw soort van mensen, die niet een man of een vrouw schijnen te zijn, maar die wel aan kinderen, in bibliotheken of in scholen, verhaaltjes willen voorlezen. Er zijn evenwel ook tal van andere artiesten, die met hun zogenaamde kunsten, hun interpretatie van de werkelijkheid zingend preken. Er wordt wel eens van hen gezegd, nadat ze zijn overleden aan een overdosis, nadat blijkt dat ze een of andere zogenaamde geestesziekte hebben of een zelf-moord poging hebben gedaan, dat achter hun façade van roem en success er een heel verhaal zit.

 

Als je nog eens gewoon ouderwets met iemand zou willen praten, stuit onmiddelijk op weerstanden, die altijd zijn terug te leiden tot wat men tegenwoordig een narrative noemt. Dit is het verplichte verhaal, dat men zichzelf en elkaar verteld vanuit het geloof, de politiek, de wetenschap, de cultuur en, laten we vooral niet vergeten, vanuit onze sekse, geslacht of gender. Het verhaal dat altijd de boventoon voort over onze sekse of geslacht, gaat zogenaamd alleen  uitsluitend over onze lichamelijke kenmerken, maar de anekdotes, die wij onszelf en elkaar vertellen en ook opdringen, over onze gender, verwijzen naar de sociale, culturele en psychologische kenmerken, die met onze biologie in verband worden gebracht. Het vermogen om uit ons verhaal te stappen, is tot een waar nul-punt gedaald. Iedereen zit moervast in OT.

 

Als wij het moeten geloven –  we moeten het met OT wel degelijk geloven – heeft een verhaal een moraal en dus veronderstellen we, dat er voor ons iets te leren zou zijn. Niets is echter minder waar. We zijn eindeloos op sleeptouw genomen door de allerlei verhalen, die voor ons persoonlijk van geen enkele betekenis zijn, maar die we alleen in staat zijn om los te laten, indien we met BT beseffen, dat wij die oude legendes met OT zijn blijven herhalen.

 

                  

Ongeacht wat wij aan onszelf en aan elkaar blijven  vertellen, is het ons nog nooit echt gelukt, om onze OT te stoppen en om dus onze verhalen achterwege te laten, zodat wij met elkaar konden praten. Overal vindt OT plaats en iedere poging om BT te hebben en om dus werkelijk contact te maken, strand in een of ander duf, oninteressant, zeik verhaal. Ook al lijden wij enorm onder ons fanatieke, opgefokte, dwangmatige geloof, in wat wij onszelf en elkaar zijn blijven vertellen, het is daarom zonder meer opmerkelijk, dat wij nog steeds geloven, dat wij zelf die verhalen creeeren. Met OT creeeren wij echter helemaal niets zelf en leven wij mechanisch volledig vanuit onze conditionering en doen we, hoe we het ook wenden of keren, uitsluitend en alleen wat er gezegd wordt. Alleen indien wij BT kunnen blijven hebben, is het mogelijk voor ons, om met onze taal onze eigen realiteit te creeeren en te stabilizeren. Die stabilisatie, die door onze BT wordt ingeluid, is onze Taal Verlichting (TV), onze ware natuur, die door ons, met BT, eindelijk tot z’n recht kan komen. TV is geen verhaaltje voor kinderen, maar ons volwassen vermogen om voort te gaan met BT.