Dank je wel. Hier is wederom een prachtig schrijven van mijn dappere vriendin AnnaMieke, die op geheel eigen, precieze, vloeiende manier gestalte geeft aan haar Belichaamde Taal (BT) en haar Taal Verlichting (TV). Uiteraard bestaat BT en TV en is het waar, dat iedereen, die niet met haar of mij wil praten er nog nooit aan toe is gekomen. Hier is de link naar haar blog: Natuurlijk Ontvouwen. (klompanna2.blogspot.com)
Door het ondervinden en niet te zoeken naar wat er niet meer is,maar te blijven ontvouwen in het kristallen licht,zet de weelde van mijn ontvouwen in een ander licht.Dat door sijpelt in alle hoeken en gaten,en er een ruimte kan onstaan in wat ik werkelijk kan vertellen. De schijn van kans om te weten dat in een volgende lijn van mijn schrijven, verder zal gaan in het omschrijven van mijn eigen taal.Mijn eigen taal die laat weten om het geduld wat ik pleeg te hebben, kan worden gezien vanuit de rijpheid in mijn delen en ik er niets aan hoef te doen dan alleen te schrijven in dit moment.De bijzonderheid in mijn vertellen is ook bereid om te kunnen buigen in wat er komt en nergens meer een vinger op kan leggen,maar laat komen wat er komt.
Laat komen wat er komt is in feite een overgave van mijn schrijven,in ieder woord wat naar boven plopt en ik achteraf het hardop aan mijzelf kan voorlezen. In de schoonheid van mijn delen, bijna een kruistocht lijkt om te weten wat er in mijn handeling van schrijven, over de rand van ontstaan, de verbaasden blikken die mij aan kunnen kijken, in het niet verstaan, van het ontdekken dat eigen taal bestaat.Als een rits van beleven de toekomst er nog niet is,maar in dit moment van delen, als een soort belijdenis, die geen geloof of overtuiging kan zetten in een spiritueel vermogen,wat alleen kan gelden in het moment van mijn schrijven.Waar mijn focus om te luisteren laat komen in wat er komt.
Het is de golf van leven,waar de schittering in mijn taal, ik dit kan doorgeven en mijn taal de reden blijft van al mijn schrijven.
Laat komen wat er komt zet mijn aandacht in het midden, door mijn gesprek met mijzelf en helt soms over naar een nieuw moment, waar ik met genoegen in verblijf,waar eindelijk de wind weer is gaan liggen,waar even de zon weer schijnt,waar de plassen van de vele regen, opgedroogd blijken te zijn, mijn gezicht in de zon ook zet, om te voelen hoe het levend bewijs, mij verrijkt in de ontvangen stilte,in de eeuwigheid van te kunnen zijn, wat ik laat komen terwijl ik schrijf.
Zo zeldzaam, wat er kan worden beschreven in de blijdschap die ik voel ,in het kunnen lezen, dat eigen taal zo is bedoeld en kan ontstaan in het moment van delen.Wat fijn dat je mijn schrijven hebt gedeeld,dank je wel,maar kan ook genieten hoe jij, in jouw woorden, zoveel weer kan geven, in wat je laat ontstaan en mij kan laten genieten hoe eigen taal, daarin kan ontstaan.Liefs.
ReplyDelete