Mist,

 

Ik hou van de mist, omdat die alles in een deken van stilte hult. Tijdens het rijden door de heuvels ging ik soms de mist in en uit. Ook verschijnt en verdwijnt de zon soms, waardoor de mist het karakter krijgt van een kruipende sluier over het land. Het is prachtig om te zien hoe de mist in de lager gelegen gebieden blijft en verdwijnt, als je hoger de bergen in gaat en er van bovenaf naar kunt kijken.

 

Wanneer we spreken over gedachten, overtuigingen of ideeën, waardoor onze geest zogenaamd zou worden vertroebeld, proberen we onbewust, maar slagen we er niet in, om aan te pakken, dat we ons zijn blijven bezighouden met Ontlichaamde Taal (OT). Wanneer we echter door met onszelf te spreken, aandachtig naar onszelf gaan luisteren, dan houden we ons ineens bewust en moeiteloos bezig met Belichaamde Taal (BT). Bovendien, als we erin slagen onze BT voort te zetten, wordt onze Taal Verlichting (TV) onthuld. Wie we werkelijk zijn, werd schijnbaar verborgen onder een dikke deken van woorden. In OT verbergen we onszelf.

 

Met OT doen we alsof we gelukkig, sterk, capabel, deskundig, moreel of bewust zijn, maar de realiteit is, dat onze waarheid door woorden wordt bedekt.  Deze mist is niets vrijwilligs, daarom moeten we grote voorzichtigheid betrachten, bij het navigeren door de gevaren van de zogenaamde communicatie in ons dagelijks leven. Onze vrijwillige BT is een grote opluchting, want het gevaar is dan geweken. De toekomst is voorspelbaar en we kunnen verder weg kijken, omdat BT de realiteit zichtbaar maakt.  

 

Misschien heb je wel eens gehoord van oorlogsmist. Het wordt vaak genoemd in de context van het rechtvaardigen van het doden van onschuldige burgers. Het is duidelijk dat er tijdens oorlog altijd sprake is van grote onzekerheid in het situationele bewustzijn van degenen die betrokken zijn bij de militaire operaties. Er is natuurlijk angst om te sterven, omdat men niet zeker is van de eigen opties of de mogelijkheden en bedoelingen van de vijand.

 

Wanneer mist het zicht beperkt tot minder dan tien meter, is het heel gevaarlijk om te rijden en is het absoluut noodzakelijk om onze snelheid te verlagen. Als we het echter over OT hebben, dan hebben we het over de mist, waardoor we niet kunnen horen wat er wordt gezegd. Er zit zogezegd watten in onze oren. We horen van alles behalve BT. Er is niets te zien in OT en wat er getoond wordt, is slechts een afleiding van wat verborgen gehouden wordt. Door bezig te zijn met wat zichtbaar is, kunnen we dus niet luisteren, wat zou onthullen wat niet gezien kan worden. Het is duidelijk dat de dichte mist van OT ervoor zorgt dat we altijd de nadruk leggen op visuele, geschreven stimuli, maar dat we auditieve, vocale stimuli onderschatten. Langzamer spreken zorgt er niet per se voor dat we gaan luisteren, maar luisteren naar onszelf – terwijl we spreken – wel.

 

We zijn nog steeds helemaal ondergesneeuwd door onze, eigen, oude, mens-onterende OT en we zijn er niet in geslaagd om echte zelfkennis te verwerven. In feite hebben we alles en onszelf verborgen onder het klamme, smerige, stinkende dekentje van onze taal, waaraan wij krampachtig vasthouden en zijn we niet in staat om verstandig, eerlijk, volwassen en realistisch over onze eigen ervaringen te praten, omdat OT – onze gebruikelijke manier van spreken en omgang met taal – ons ongemerkt loskoppelt en dissocieert van onze gevoelens. De mist rondom onze zogenaamde gedachten, lijkt alsmaar zwaarder te worden, zolang we er niet in slagen, om onze eigen OT te stoppen.

 

Mensen praten over een mist van twijfel, maar het lukt hen nooit, om hun emoties nauwkeurig uit te drukken met hun OT. BT impliceert de afwezigheid van twijfel en de absolute zekerheid, dat men zijn eigen taal uitdrukt, dat wil zeggen, onze TV. Ook wordt de mist van verlangen vaak genoemd, omdat we dag in dag uit bezig zijn met OT, maar als we dat eenmaal weten, dan drukken we onze TV uit, met onze BT en is er geen enkele sprake van verlangen. Integendeel, met EL, drukken we alleen onze volledigheid en gelukzaligheid uit.

 

Je kunt jezelf niet zien in een beslagen, mistige spiegel. Tenzij je het schoonveegt, krijg je op zijn best de vage contouren te zien van wie je bent. Dit is een perfecte metafoor voor OT. Pas als je overstapt van OT naar BT, krijg je eindelijk duidelijkheid. Hier is nog een andere verwijzing naar de zogenaamde ondoordringbare mist is in je hoofd.  Natuurlijk heb je geen goed gevoel over jezelf, zolang je OT je, onbewust, verhindert jezelf te zijn. Er is echter niets mis met je hersenen, maar er is iets mis met je taalgebruik. Op de zelfde manier, dat een en een, niet drie is, maar twee, is OT incorrect taal gebruik en BT is correct taal gebruik. Als je jezelf traag, wazig of vertroebeld voelt, praat dan hardop met jezelf, luister naar je stem, totdat je het geluid produceert, dat je graag hoort. Zo stap je over van je OT naar je BT. Alleen jij bepaalt voor jezelf, wat jou OT of jou BT is.