Bewust,

 

Dat geluid, dat wordt geproduceerd en gehoord, in het moment, dat je bewust bent, toont aan, dat je er voorheen niet echt was. Je stem laat altijd horen, dat je beseft wie je bent en waarom je hebt gedaan wat je deed. Men heeft het over iemand’s geweten, alsof we een innerlijk, stil, prive gesprek met onszelf zouden hebben, maar dit is niet wat er gebeurd.

 

Ook al hebben we een allerlei illusies en fantasien  over wie we zijn, zodra wij onze klank gaan beleven, dan trekt zich het rook gordijn van woorden meteen moeiteloos op. Het process van Belichaamde Taal (BT) voltrekt zich in stilte en wij proberen niet langer iets te zeggen of te schrijven, wat we al gezegd of geschreven hebben. Ofschoon het natuurlijk altijd een vervolg is van wat we al eerder hebben gezegd en geschreven, is het voortdurend nieuw, omdat het niet is verzonnen, maar echt mogelijk is geworden.

 

Het opmerkelijke van bewustzijn is de afwezigheid van een zogenaamd zelf, ego of ik, of hoe je het ook noemt, als je weer, tot vervelends toe, verwijst naar je pijnlijke verleden. In BT wordt ieder woord als wacht woord ervaren. Ik noem het geen toveren, maar magisch, dat wij, met de klank van onze stem, onze eigen realiteit creeren en gaande houden.

 

Het creatieve, natuurlijke proces van BT vindt enkel plaats, indien onze aandacht zichzelf, in woord en daad, kenbaar mag en kan maken en wanneer onze Ontlichaamde Taal (OT) dus is beindigd. In BT is er dus zogezegd het woord en tezelfdertijd de ervaring van de taal, die ruimte creert of die ruimte inneemt. Ook is het een gewaarwoording van het aandacht geven of het aandacht vragen van onze taal.

 

In BT geeft onze taal ons de aandacht, maar in OT vraagt en ontneemt onze taal ons onze aandacht. Als wij hier nog geen kennis hebben genomen, dan vragen wij, onwillekeurig, met onze OT, aandacht van anderen en dan geven wij, zelfs al hebben we het soms heel eventjes wat BT, onze aandacht weg aan anderen. We kunnen de aandacht alleen bij onszelf houden, als wij erkennen, dat wij onze BT bij onszelf willen houden en niet willen verspillen aan anderen, die er ongemerkt mee aan de haal gaan.

 

In OT is er altijd een strijd gaande, maar in BT is die strijd er niet. Er is dus nooit iemand, die zogenaamd naar iemand anders kan blijven claimen, dat hij of zij BT heeft. Ofschoon dit vanuit de conditionering’s gewoonte met OT toch somstijds nog het geval kan zijn, toont onze voortgaande BT uiteindelijk haarfijn aan, dat het altijd – geheel vanzelf – bij onszelf blijft en dat onze oude manier om met taal om te gaan en om dus met onze woorden naar anderen toe te willen blijven gaan, een aflopende zaak is geworden.

 

We zijn eindelijk bewust van wie we zijn, wanneer we, met BT, onze taal letterlijk hebben omgekeerd en in plaats van naar de ander, naar onzelf spreken en schrijven. Dit is een phenomenale vorm van thuiskomen, die zijn weerga niet kent. Het is zoiets wonderlijks, dat alles hierdoor op z’n plaats komt te zitten, wanneer wij de gewaarwording van onze Taal Verlichting (TV) mogen en kunnen ontvangen. Hier is het woord zegen echt van toepassing, omdat TV  werkelijk onze eigen verworvenheid is en absoluut helemaal niets met iemand anders te maken heeft.

 

Met het oplossen en het loslaten van de ander – die zogezegd anders is dan en los staat van onszelf en die ook, net als wij, zogenaamd, een afzonderlijk bestaan zou hebben – valt het besef van wie wijzelf meenden te zijn weg en daardoor stil. Deze vrede is pure extase en is eigenlijk niet kenbaar, aangezien wij hierin raken uitgesproken en niet langer meer talen naar het process, dat wij hebben doorgemaakt en volbracht. Verlichting heeft niets te maken met het terugkomen in een eventueel toekomstig leven. Dit alles is flauwe kul, die echter nog onvermijdelijk kan blijven voortduren – ook gedurende BT – omdat TV nog niet eerder met BT in kaart was gebracht.

 

Als wij, nadat wij onze OT hebben gestopt, kunnen blijven voortgaan met onze BT, betekent dit echter niet, dat wij daarom alles weten. Integendeel, ons weten is en blijft altijd beperkt, maar wat betreft onszelf, is onze kennis altijd van toepassing en dus resulterend in wenselijke resultaten. Wij kunnen, ook met onze BT, het volledig bij het verkeerde eind hebben, maar onze BT stelt ons altijd in staat dit toe te geven, terwijl OT dit ons zou doen ontkennen.  

 

Omdat wij ons bevrijd voelen van OT, is het bijna niet te voorkomen, dat wij in BT alles willen geloven van wat we zeggen of schrijven. Met BT blijven we dus doorgaan met onze taal, op de manier zoals wij daartoe in staat zijn. Ik ben met BT niet ineens een expert in astronomie of chirurgie, maar als ik daarin interesse heb, zal niets mij kunnen weerhouden om daar studie van te maken. Met BT is er – omdat er echte zelf-kennis is – altijd het erkennen van het gebrek aan kennis en dus geen grandiositeit van zogenaamde alwetendheid. Voortgaande BT levert  een heel ander realiteits besef op, dan alleen maar zo af en toe een toevallig kort momentje van BT.

 

Zelfs nadat wij het enorme verschil tussen OT en BT zijn gaan onderkennen, vindt er nog lange tijd een verificatie proces plaats, waarin er heen en weer wordt gegaan tussen OT en BT. Dit was voor mij het geval, maar ik kan mij zo voorstellen, als meerdere mensen zich gaan bezichhouden met dit verschil, dan zou de tijdsduur van dat heen en weer gaan waarschijnlijk worden verkort, omdat we niet langer doen alsof wij het wiel opnieuw moeten uitvinden.

 

Hoe langer wij – alleen met onszelf – met onze BT verder gaan, hoe meer ons de zegen van onze TV duidelijk gaat worden. Hierdoor valt er dus over zowel OT als BT steeds minder te zeggen. Ik maak dit alles zelf mee en veronderstel dat dit ook voor anderen zo zal werken, omdat ik het niet mooier ga maken dan het is. Mijn woorden zijn op zodanige wijze bij elkaar gekomen, dat ze deze formulering konden mogelijk maken. Ik ben er blij mee en kan mij niet voorstellen, dat indien iemand anders zou volgen, waar zijn of haar BT hem of haar naartoe brengt, een slechte of zinloze ervaring zou hebben. Iedereen doet met zijn taal en met zijn leven, wat hij of zij wil en ik doe het, met mijn BT, op deze manier.