Vrij,

 

Als je op zoek bent naar mooie verklaringen, dan zijn mijn woorden niet voor jou, maar als je deze blog leest, kun je je net zo goed afvragen: waarom lees ik dit eigenlijk? Wat probeer ik uit andermans woorden te halen? Ben ik niet aan het lezen, omdat ik hoop iets te weten te komen dat ik niet wist? Is het niet waar, ik mis iets in mezelf, maar ik weet niet wat het is, daarom blijf ik doen, wat ik altijd al deed, maar ik word steeds banger, ik zal nooit mezelf leren kennen, wie ik werkelijk ben?

 

Laten we eerlijk zijn en laten we het horen - zoals je je kunt voorstellen, ben jij degene die zegt wat je tegen jezelf leest - als je mijn tekst hebt bereikt, ben je op de een of andere manier aan het einde van je Latijn. Ja, je bent al gefrustreerd, teleurgesteld, verward en je walgt van Ontlichaamde Taal (OT). Iets zegt je (ik was het niet), dat ik gelijk heb, om erop te staan ​​om naar jezelf te luisteren, in plaats van naar anderen, zodat je Belichaamde Taal (BT) met jezelf kunt hebben. Ja, je bent op de juiste plek: ik heb het over luisteren naar jezelf, terwijl je spreekt, over luisterend spreken.

 

Voor de duidelijkheid, ik heb het niet over iets heiligs, iets religieus, iets spiritueels of iets diepzinnigs. Ik schrijf ook niet over meditatie. Waarom zeg ik specifiek tegen jou dat ik het daar niet over heb? Het is omdat verheven onzin je OT voor altijd heeft bestendigd en daarom verhinderde dat je BT hebt. Je kunt geen BT hebben, zolang je nog steeds doorgaat met OT. Ik zie geen enkel doel voor al je gebeden, je rituelen of je zogenaamde hogere zelf, omdat het je alleen maar afleidt van wie je bent. Ga maar ergens anders heen, als je daarmee vermaakt wilt worden, want ik hou er niet van.

 

Mijn woorden drukken een andere realiteit uit dan je gewend bent. Zelfs als je jezelf beschouwt als een ontwikkelde, atheïstische, agnostische persoon, blijf je nog bezig met de woorden van anderen, omdat je geen echte connectie of relatie hebt met je eigen taal. Met BT zou je onmiddellijk, moeiteloos en natuurlijk je Taal Verlichting (TV) gewaar zijn. Wie geeft er nou om boeddhistische -, mindfulness-, transcendente-, visualisatie-, mantra-, ademhalings-, zen-, geleide- of mededogen-meditatie, als je je al pratende een weg kunt banen naar je verlichting?

 

Als je enig bewustzijn hebt, zul je de behoefte voelen om verder te gaan dan je gebruikelijke ellendige, chaotische, valse, tegenstrijdige, stressvolle, betekenisloze realiteit. Het is aan jou om deze stappen te nemen. Eerst moet je je eigen OT identificeren en stoppen. Ten tweede wordt je je bewust van je eigen BT – aangezien je BT pas kan optreden als je OT is gestopt – eerst alleen, door hardop met jezelf te praten en dan door het er met anderen over te hebben, die natuurlijk hetzelfde hebben gedaan als jij en ook zijn gestopt met hun eigen OT. Ten derde, met voortdurende BT realiseer je je TV. Alle goeroes en mystici hebben je verboden om je met je eigen taal betrokken te laten raken.

 

Historisch gezien heeft iedereen, die als verlicht wordt beschouwd, ons altijd weer verteld om toch vooral verder te gaan dan ons bekrompen denken, maar het feit dat ze spreken over en verwijzen naar de mind, laat zien en toont aan dat ze helemaal geen begrip hebben van hun BT, laat staan ​​van TV. Hun stomme anti-taal-verlichting heeft alleen maar meer, niet minder OT bevorderd, en kon bijgevolg nooit enig BT produceren. De essentie van OT is: niemand let op hoe we nou eigenlijk omgaan met onze eigen taal. Verbazingwekkend genoeg is zelfs in de academische wereld of in de wetenschap niemand in staat om duidelijk over BT te spreken en te schrijven. Praten met OT over OT slaat als een tang op een varken, maar dit is het enige waartoe ze in staat zijn. Het is helemaal niet overdreven om te stellen dat iedereen dus ondermaats presteert, aangezien dit flagrante gebrek aan verbale vaardigheid alomtegenwoordig is. Bij gebrek aan enige echte kennis over BT, kan iedereen alleen maar doen alsof hij or zij betere OT heeft dan anderen. OT is en blijft echter OT en daarom horen we steeds vaker en meer van hetzelfde.

 

BT kan niet gebeuren als OT nog niet is gestopt. Waarom praat niemand over het stoppen van OT, zoals ik dat doe? We blijven maar eindeloos praten over het stoppen van allerlei soorten ongewenst gedrag, maar nooit over het stoppen van onze OT, die dit gedrag notabene veroorzaakt en in stand houdt. We praten over en bewijzen lippendienst aan het zogenaamd verbeteren van de communicatie, maar we zijn of worden ons niet bewust van het verschil tussen OT en BT. OT komt dus overal voor, maar is totaal onopgemerkt en ongeadresseerd.

 

In BT zijn we vrij, maar in OT zijn we vooraf bepaald door onze conditionerings geschiedenis. De vraag is dus: wanneer ga je nou eens eindelijk stoppen met je zelf-ondermijnende conditionering? Niets anders doet ertoe. Natuurlijk kun je wel lekker doorgaan met je OT, zoals je altijd hebt gedaan, maar wat zou er gebeuren als je eens niet deed wat je normaal gesproken doet? Ga dat nou eens gewoon doen en ontdekken en horen wat er gebeurt. Laat het jezelf maar eens weten, dat je wel degelijk kunt stoppen met je gebruikelijke gedrag en ontdekken wat er dan zal gebeuren. Als je niet doet wat je gewoonlijk doet, probeer je niet anders te praten. Het gebeurt, je zegt iets nieuws, alleen wanneer het mogelijk is.

 

Stoppen met je OT gaat niet over het bewerken, beoordelen of bekritiseren van jezelf. Je spreekt zoals je spreekt, maar je hoort je eigen geluid terwijl je spreekt en dan merk je ineens, dat je niet meer herhaalt wat je al eerder vele malen hebt gezegd. Ironisch genoeg, als je dus jezelf hoort, dan doen je woorden er meer toe, omdat ze er niet toe doen. Je woorden zijn altijd hetzelfde, daar is geen probleem mee, want je kunt alleen de woorden hebben, die je kent, maar je nieuwe manier van praten is zo zalig, waarheidsgetrouw en samenhangend. Je voelt je verbaasd, trots en energiek, dit ben jij, omdat je gevoelig, intelligent en in controle over jezelf kunt zijn. Als je jezelf dit hoort zeggen, dan ben je verlicht en dan drukt je BT het uit. Je herkent het, je bent altijd zo geweest, maar nu pas zeg je het.