Blij,

 

Ik zou natuurlijk, net als iedereen, ook kunnen klagen en jammeren, over hoe het toch allemaal gaat in de wereld, maar ik leef nou eenmaal, ja, echt maar eenmaal, in mijn eigen prachtige realiteit, die ikzelf creer. Ik neem de verantwoordelijkheid en hoef me daarom niet meer bezig te houden met de oppervlakkige, bijgelovige, domme Ontlichaamde Taal (OT) van anderen, want ik kan altijd, desnoods alleen met mezelf, Belichaamde Taal (BT) hebben.

 

Omdat ik BT heb, kan ik begrijpen en aanvaarden hoe phenomenaal het is, dat ik hiertoe in staat ben, terwijl er nagenoeg niemand  is, die geinteresseerd is daarin. Behalve mijn lieve vrouw Bonnie en mijn dierbare Nederlandse vriendin AnnaMieke, is er eigenlijk helemaal niemand, die met mij de relatie aangaat, die mijn vanwege BT mogelijk is geworden.

 

Anderen hebben, zoals ik vaak heb gehoord, moeite met mij, maar ik heb ook zelf lange tijd niet kunnen accepteren, dat mijn leven is zoals het is. Toch ben ik, vanwege mijn BT, door hardop met mijzelf te praten en naar mijzelf te luisteren, aan de weet gekomen, dat het goed is, zoals het is. Ik leef een heerlijk leven, in de realiteit, die ik creer met BT.

 

Ik ben altijd al een einzelganger geweest, maar kan nu pas verwoorden, waarom dit zo is. Ook al wist ik nog niet van OT en BT wat ik nu weet, toch was ik altijd al, wie ik vandaag nog steeds ben. Omdat ik, met BT, de puntjes op de i ben gaan zetten, ben ik er, met mijn eigen taal, achter gekomen, dat ik dus verlicht geboren was. Ik wil hiermee niet beweren, dat ik speciaal ben, want volgens mij is iedereen  verlicht geboren. Het enige verschil met anderen is dat ik, vanwege mijn BT, mijn Taal Verlichting (TV) heb kunnen realizeren. Ondanks al mijn trauma’s, conflicten en problemen, ben ik er van overtuigd dat ik echt verlicht ben, omdat ik er met mezelf over kan, mag en wil praten, schrijven en zingen.

 

Tegenwoordig schrijf ik hoofdzakelijk over mijn TV, omdat praten erover nauwelijks mogelijk is. Alleen zij die, net als ik, BT met zichzelf hebben, kunnen BT met mij hebben. Ook al geef ik toe, dat ik vele malen tevergeefs heb geprobeerd, om er met anderen over te praten, ik geloof nu niet meer, dat ik BT in anderen kan veroorzaken. Paradoxaal genoeg heb ik jarenlang psychologie les gegeven en daarvoor gaf ik honderden groepen, seminars, lezingen en sessies, omdat ik toen nog geloofde, dat anderen BT van mij zouden hebben kunnen leren.

 

Ik kan niet anders dan toegeven, dat AnnaMieke, de enige is, die echt doet wat ik doe. Zelfs mijn geliefde vrouw, die het voor mij mogelijk maakt, om te leven zoals ik leef, is niet geneigd om met mij over OT, BT en TV te praten. Ze wordt ongedurig, als ik, zoals ik dat enorm vaak heb gedaan, weer daarop aanstuur. Door haar voel ik mij geaccepteerd en ben ik dus niet schreeuwend gek ben geworden, maar heb ik, na honderd duizend keer weer in de fout te gaan, geleerd, om BT steeds meer voor mezelf te houden.

 

Ik voel me zo blij, omdat ik niet meer de druk voel, die ik kennelijk, als oudste zoon, in mijn familie had opgedaan. Ik doe voor niemand meer moeite om BT met ze te hebben, maar heb dat voorheen altijd wel gedaan, omdat ik nog niet goed had begrepen, dat ik mijn eigen realiteit creeer met mijn taal. Nu dat  werkelijk het geval is geworden, bekommer ik mij niet meer om anderen, die zich niet met BT willen inlaten, omdat ik er, hoe dan ook, zelf mee verder ga. Ik ging er vroeger ook altijd al mee verder, maar dat was nog niet eerder zo duidelijk zoals het nu is.  

 

Het leven van mijn eigen leven, werd me pas helder nadat AnnaMieke mij helemaal mezelf liet zijn in BT. In het verleden, hebben anderen mij ook wel, min of meer mezelf laten zijn, maar met AnnaMieke kan ik uitvoerig praten en schrijven, omdat zij ook de waarde hiervan inziet en er dus, net als ik, helemaal in opgaat. Het is wonderlijk dat dit zo is en kan zijn. Het voelt helemaal okay, dat Bonnie met andere dingen bezig is, die ik niet kan doen. Ik ben niet in staat om te doen wat zij doet en ben heel dankbaar dat zij dat wil en kan, want ik wil en kan het niet. Ik had naar Bonnie vroeger een besef, dat ik haar niet waard was, omdat ik geen kinderen wilde, maar zij liet me weten, dat ze toch met mij wilde zijn, ook voelde ik me vaak gebrekkig, omdat ik nou eenmaal  zo bevlogen ben met mijn BT. Zo is het dan toch zover gekomen, dat ik mijn TV nu kan omhelzen.  

 

Door het fysieke werk dat ik doe, vijf dagen per week, blijf ik met beide voeten op de grond en kan ik mijn enorme energie op een productieve manier gebruiken. In tegenstelling tot al mijn vorige banen,  heb het op mijn huidige werk, als delivery-driver, nooit over BT. Als ik, te zijner tijd, het loodje leg, is het voorgoed afgelopen met mijn gedrag, maar zolang ik nog leef, zal ik met mijn BT blijven jubelen over mijn TV en er voornamelijk in mijn schrijven, zoals hier, uiting aan geven. Het zo fijn om dit te kunnen zeggen of schrijven. Wat een voorrecht, om dit te kunnen, want, behalve AnnaMieke, kunnen anderen dit niet. Voor anderen, die nog met OT aan het modderen zijn, is mijn situatie belachelijk en onvoorstelbaar. Ik begrijp nu volledig dat men, zelfs ook mijn vrouw Bonnie, nauwelijks in staat is, om de  gigantische implicaties te overwegen van het feit, dat iedereen is geconditioneerd om OT te hebben, terwijl ik met AnnaMieke echt de enige ben, die heel bewust met BT verder is gegaan en zo dus gestalte zijn gaan geven aan onze TV…

 

AnnaMieke en ik praten elke week met elkaar en lezen iedere dag elkaars schrijven, over onze BT en TV. Uiteraard is haar taalgebruik heel anders dan het mijne, maar we spreken en we schrijven over hetzelfde gebeuren. Het is zo’n zegen om dit te kunnen en mogen doen. Kennelijk weten we beiden  niets beters te doen. Al onze andere handelingen zijn afgestemd en gebaseerd op onze BT en TV.

 

Dat wat ik altijd wilde – BT met anderen – ligt nu eindelijk achter me. Een droom is werkelijkheid geworden. Het allerbelangrijkste was en is, dat ik BT met mezelf heb en dat ik daardoor geen last meer heb van de OT van anderen. Ook al kan ik het daar meestal niet expliciet met haar over hebben, toch heb ik meestal BT met Bonnie. Overigens, heeft mij dat juist enorm geholpen en gestimuleerd, om BT met mijzelf te hebben en te onderzoeken. Ik ben voel me zo goed, dat Bonnie mij mijn gang laat gaan. Als ik haar niet lastig val, met mijn passie om het altijd over BT te hebben, dan is alles goed. Alles is op zijn plaats komen te zitten en ik ben zo blij dat het weer Vrijdag is en dat het weekend voor de deur staat. Ik wacht even met het schrijven van deze laatste zin en ben me ervan bewust, dat deze extatische gewaarwoording van volledigheid en vrede door mijn gehele wezen heen gonst.