Orde,

 

Dit zijn fantastische tijden voor mij. Voorheen wist ik niet, dat ik, net als iedereen, onbewust en ongewild, meedeed aan Ontlichaamde Taal (OT), maar nu ik dat niet meer doe, gaat mijn Belichaamde Taal (BT) onverstoord verder en wordt mijn Taal Verlichting (TV) steeds verder geprononceerd. Toen ik nog heen en weer slingerde, tussen af en toe een adempauze met BT, maar meestal OT, was alles heel chaotisch, maar naarmate mijn BT begon toe te nemen, viel alles op zijn plaats en kwam er orde in mijn leven.

 

Ik voel me enorm dankbaar voor iedereen die ik heb ontmoet en voor alles wat ik heb meegemaakt, want alles heeft bijgedragen tot waar en hoe ik nu ben, in dit gelukkige schrijf-moment. De wijsheid, die vergaarde met BT is alweer oud nieuws, omdat ik mij niet baseer op wat was, maar op wat zich op dit moment aandient en kenbaar maakt. Ook is er geen enkele interesse meer in die zogenaamde toekomst, omdat het hele tijdsbeeld, dat gebaseerd was op het vastzitten aan het verleden, overboord is gezet. Eigenlijk was ik altijd alleen maar verontrust, gedreven, maar onzeker over mijn toekomst en ben ik blij, dat er rust in mij is gekomen en dat ik mij geen zorgen meer maak, over wat er nog allemaal staat te gebeuren. Het gaat heel goed en het zal nog beter gaan, daar heb ik volledig vertrouwen in.

 

Mijn optimisme heeft te maken met mijn ervaring, observatie en inschatting van hoe dun-gezaaid de mogelijkheden voor BT voor de meeste mensen zijn. Het in eerst instantie moeilijk te accepteren feit, dat iedereen zich afkeert van BT, doet me geen verdriet meer, omdat ik het niet meer verwacht. Men zegt wel eens, dat je geen verwachtingen moet hebben, omdat je dan bedrogen uit zou komen, omdat niets is zoals jij verwachtte, maar die manier van praten, is duidelijk van OT afkomstig. Het is alleen in OT zo, dat niets is wat we geloven dat het is, maar in BT, weten we dat ons gedrag goeie resultaten heeft.

Ook al kan ik nog steeds met de meeste mensen geen BT hebben, dit deert mij niet, want ik weet en accepteer, dat dit helaas voor de meeste mensen de werkelijkheid is. De enkeling, echter, die wel BT met mij kan hebben, heeft al mijn aandacht, aangezien ik zo enorm veel inspiratie put uit die ervaring. Ik leef uitsluitend en alleen voor hen, die BT met mij willen hebben en laat iedereen, die dit niet wil, ook heel duidelijk weten, dat het geen enkele zin heeft, om hierover te harre-warren. Ik heb zelf heel wat tijd en energie verdaan, met het proberen om mensen te bereiken, die in werkelijkheid onbereikbaar waren.

 

Gelukkig kon ik ophouden mijn zelf-ondermijnende verlangens en werd het mij duidelijk, dat niemand mijn passie schijnt te missen. Dit is maar goed ook, want het zou me waarschijnlijk weer doen geloven in het bereiken van het onmogelijke. Het is zo’n enorme verworvenheid, om reeel te kunnen zijn en  niet langer op sleep-touw te worden genomen in een al dan niet gezamelijk-gedeeld geloof van wat er gaat gebeuren. Ik sta van niets meer verbaasd en ben nergens meer over teleurgesteld, omdat ik inmiddels wel weet, hoe OT werkt.

 

Bijna niemand zal ooit geinteresseerd zijn in BT en toch blijf ik moeiteloos doorgaan met het vertalen, vanuit mijn eigen opvatting, van wat er gebeurd. Die vertaling is noodzakelijk, zolang als dat er niemand is om BT mee te hebben. Zodra we echter iemand ontmoeten, die BT met ons kan hebben, dan is die vertaling niet meer nodig, want wij spreken dan samen uit, wat er werkelijk aan de hand is. Zo’n ontmoeting is een waar genoegen, omdat het zo zelden gebeurd. Ook al moet er natuurlijk van alles gebeuren, om het te kunnen laten plaats vinden, de zeldzaamheid, van het kunnen hebben van BT met anderen, maakt het tot zoiets waardevols en unieks.

 

Het komt er simpel gezegd op neer, dat we ons hele leven ten doel van BT moeten stellen, anders dan gebeurd er helemaal niets. Onze problemen nemen alleen maar toe, zolang we nog gefrustreerd, ongeduldig en dwangmatig blijven verwachten dat BT eens eindelijk gebeurd. Als we echter met onszelf of met elkaar BT hebben, dan lachen we ons rot en zijn we opgelucht, dat het niet was zoals we geloofden dat het was. We geloven, want we kunnen het niet ervaren. We proberen altijd in iets te geloven, wat we niet kunnen voelen en zijn dus machteloos, als wij twijfels hebben. Die twijfels verdwijnen als sneeuw voor de zon, als we BT hebben. Als we toekomen aan onze ervaring van BT, vindt er een ontnuchterings-proces plaats, dat nodig is om te herstellen van onze voorgeschiedenis met OT.

 

Ons zenuw-gestel was natuurlijk geconditioneerd door onze deelname aan OT en daardoor reageerde ons lichaam in tegenovergestelde richting van onze taal. Het wordt wel vaak gezegd, dat er een groot verschil is tussen iets zeggen en iets doen, maar dit heeft alleen betrekking op OT. In BT is er geen verschil tussen zeggen en doen, omdat zeggen hetzelfde is als doen. Het is absurd, dat dit nooit eerder ter sprake is gekomen, maar in BT is het kristal-helder. Het is zo duidelijk, omdat wij niet langer kunnen ontkennen, dat wij, van nature, onze TV kenbaar willen maken. Wij komen hier eindelijk met BT aan toe. We zijn verguld, dat wat wij zeggen echt waar is voor ons en dus alleen maar positieve gevolgen heeft. Echte orde, is gedrag dat werkt, dat effectief is en dat niet hoeft te worden veranderd.