Ontstaan,

 

Mijn bestaan is constant aan het ontstaan, omdat ik de taal heb, die leeft. Met Belichaamde Taal (BT) kan ik zijn wie ik ben, omdat mijn taal geen kant en klaar gebeuren is, maar mij op vernieuwing trakteert. Wat ik hier schrijf is niet verzonnen, maar echt waar. Een gevoel van onverschilligheid doet mij eveneens over Ontlichaamde Taal (OT) wat zeggen, maar ik doe dat eigenlijk met enige tegenzin. Voor mij is OT een dom gedoe, waar ik geen interesse in heb, maar helaas is het overal. Terwijl iedereen ongemerkt vast zit in OT, ga ik gewoon lekker verder met mijn heerlijke BT.

 

Met OT herhaalt iedereen hetzelfde patroon. Er valt niks te beleven aan alle ellende en verdriet, aan al de strijd, de stress, de zinloosheid en de vulgariteit. Ik beleef echter iets heel wonderlijks en schoons, iets wat alleen voor mij bestemd is, waar de lezers over mogen lezen, omdat ik er genoegen in schep om erover te schrijven en te spreken. Ik doe dit niet voor anderen, maar voor mezelf. Zo komt, met mijn BT, mijn ware aard, mijn Taal Verlichtging (TV) tot uitdrukking. Met BT valt er niet omheen te gaan, dat TV nooit kon ontstaan, voor hen die onbewust zijn  blijven doorgaan met OT. Toch is die mogelijkheid, om je taal te laten onstaan, nog steeds aanwezig.

 

Het is belangrijk, om de tragedie van de gewoonte te horen en te lezen, omdat dat erop duidt, dat wij iets hebben gezegd en geschreven, dat ons bevrijdt. Wij zijn uiteraard met onze taal verantwoordelijk voor alle problemen in de wereld, maar ook voor de oplossing. Onze problemen ontstaan echter niet in OT, maar onze OT is zelf het probleem. Alleen in BT kan er iets bruikbaars en aangenaams ontstaan, maar met onze OT hebben wij het enkel over wat we niet willen en waarmee wij aan het vechten zijn.

 

Het groeien van een plant of een boom, valt niet te ontkennen. Als dat groeien ophoudt, dan is die struik of boom dood. Wij zijn levende wezens, die met behulp van onze OT, een voortijdige dood zijn gestorven of die vanwege BT uit de dood herrijzen. De dodelijkheid van OT wordt gemakkelijk aan de kant geschoven, met allerlei poe-ha, die ons ervan zou moeten overtuigen, dat wij echt heel levend zouden zijn. Doen alsof, is een kenmerk van OT, maar in het ontstaan, heeft die pretentie afgedaan.

 

Met BT valt onze TV niet te ontkennen. Wij hebben ons, vanwege onze conditionering met OT vergist, want wij zijn niet, wat of wie wij beweerden te zijn. We zijn dus nooit geweest, wat wij vanwege onze  onnatuurlijke omgang met taal, veronderstelden te zijn. Wij hebben ons slechts van alles ingebeeld en zodra wij – al is het maar eventjes – eindelijk wat BT kunnen hebben, verdwijnt onze illusie onmiddelijk.

 

De voorspelbare, onontkoombare nadelige gevolgen van onze OT, hebben niets met onstaan, met leven, te maken. Al ons eindeloze geklaag en gekanker gaat altijd over de wetmatigheid van ons gedrag, die we maar met onze OT blijven ontkennen. De plant, die niet genoeg water, voeding of zon kreeg, ging dood en wij gedragen ons, vanwege onze onintelligente taal, alsof wij psychisch, emotioneel, mentaal of spiritueel al dood zouden zijn gegaan. De enorme weerstand, die wij voelen tegen van alles en nog wat, is echter omdat er nog steeds iets wil ontstaan.

 

Vandaag is het een prima dag, om jou ontstaan eens eindelijk – met BT – zijn gang te laten gaan. Laat je OT nou maar eens eventjes los en wacht maar eens rustig af, totdat er iets nieuws gezegd of geschreven kan worden. Je hoort toch en je weet toch, als dat gebeurd? Wees toch eens geduldig en weerhoudt jezelf ervan, om weer iets te zeggen of te schrijven, wat je al zovaak hebt gezegd of geschreven. Je kunt  iets nieuws produceren, door je OT op non-actief te zetten. Ja, dat vergt zelf-beheersing. Het ontstaan van jou gevoelige BT, is een heel ander verhaal, dan wat jij aan jezelf en anderen hebt verteld met je OT.

 

Wij weten – vanwege onze OT – eigenlijk maar heel weinig over het ontstaan, over de overdracht van kennis. Het zogenaamde leerproces, is tot dusver altijd ongemerkt ondermijnd geweest door OT. In BT is er een direct begrijpen, omdat het ontstaan zowel in ons spreken als in ons luisteren is gegaan. Zoals in dit schrijven kan worden gelezen, herkend, genoten en begrepen, is onze TV, dus onze BT, die van ons luisterend-spreken en ons sprekend-luisteren, in ons schrijvend-lezen en ons lezend-schrijven is gegaan.

 

Het opmerkelijke aan onze BT is, dat er geen enkele  melding meer wordt gemaakt, dat we dwangmatig ergens over zijn aan het nadenken, want alles kan nu op een natuurlijke wijze onstaan. Onze TV is het met BT creeren van onze eigen werkelijkheid en het laten ontstaan van hoe het kan gaan, als wij ons aan onszelf en dus aan onze eigen taal overgeven. Het is een nieuwe vorm van vertrouwen, waarover wij nog nooit eerder hebben kunnen spreken, waarvan wij dus ook nog nooit hebben gehoord. Met BT ervaren wij en uiten wij de zelfverzekerdheid van onze TV.