Representatie,

 

De grootste leugen, in stand gehouden door onze gemeenschappelijke manier van praten – die de toon zet voor de manier waarop we met onze taal omgaan – is representatie, of, om het beknopter te zeggen, dat de ene persoon zogenaamd de stem van iemand anders kan zijn en zogenaamd het woord doet voor anderen. Dit is precies waar het individualisme wordt verlaten en hoe groepsaanhankelijkheid wordt gecreëerd, gehandhaafd en uitgebuit.

 

De taal zelf brengt het risico met zich mee dat we de beschrijving verwarren met het beschrevene. Het is duidelijk dat het woord appel niet de appel is. Ons onvermogen om de taal correct te gebruiken is echter niet zo eenvoudig als het zogenaamde zeggen waar het op staat. We laten ons meeslepen door wat we zeggen, omdat we geen aandacht besteden aan hoe we het zeggen. Met andere woorden: we spreken, maar we luisteren niet naar onszelf terwijl we spreken, omdat het vermoedelijk alleen van belang is of anderen naar ons luisteren. Om het probleem te overwinnen om anderen naar ons te laten luisteren, proberen we anderen te overtuigen, te beïnvloeden, te bekeren of te manipuleren.

 

Ontlichaamde Taal (OT) – of onze gebruikelijke manier van praten, waarbij de sprekers nooit echt naar zichzelf luisteren, omdat het hun doel is om anderen naar hen te laten luisteren – legt de nadruk op representatie en daarom zijn we eindeloos in gevecht met elkaar, over wiens geloof of theorie de werkelijkheid beter weergeeft. Strijd om aandacht is, niet verrassend, het belangrijkste kenmerk van OT. We proberen elkaar in OT te domineren en te controleren met onze verbale representatie of verhaal. Maar, door dit te doen, laten we onszelf in de steek, terwijl we onszelf en elkaar opofferen op het altaar van wat in de Bijbel wordt beschreven als het Gouden Kalf.

 

Onze terugkeer, naar wie we zijn, vereist onze Belichaamde Taal (BT), waarin we naar onszelf luisteren terwijl we spreken en daarom alleen voor onszelf spreken. Een dergelijke manier van praten vormt de basis voor een geheel andere manier om onze taal te gebruiken. In BT laten we ons niet meeslepen door wat we zeggen, omdat we graag naar onszelf luisteren en ons bewust zijn van hoe we zeggen, wat we zeggen en waarom we het zeggen. Bovendien wordt onze ervaring versterkt en verduidelijkt door onze taal. In BT zijn onze woorden niet – zoals dat zeker het geval is in OT – een gedissocieerde, onsamenhangende, vervormde representatie van onze ervaring, maar ze valideren onze ervaring.

 

Vanwege onze OT, die nooit goed werd begrepen en uitgelegd met onze BT, zitten alle mensen over de gehele wereld nog steeds vast in de hardnekkige overtuiging dat onze zogenaamde verklaring of representatie van onze realiteit belangrijker is dan de realiteit zelf. Als je plotseling een snaterend geluid hoort en omhoog kijkt in de blauwe lucht en een groep ganzen in V-formatie ziet overvliegen, weet je heel goed, dat het deze ganzen niets kan schelen wat jij zegt. Mensen in democratische samelevingen geloven graag dat het recht op vertegenwoordiging zich over de hele wereld gaan verspreiden, maar wat ongemerkt overal wordt gepropageerd is OT.

 

Hoewel er – alleen in westerse beschavingen – enige beweging in de richting van individualisme heeft plaatsgevonden, heeft de zogenaamde vrijheid van meningsuiting nooit geleid tot de erkenning van BT, die voorgoed een einde maakt aan de verwoestende massapsychosen, die worden veroorzaakt door de waan van representatie. Meer dan ooit hebben we BT nodig, de taal van het individualisme. Ik kan dit met zekerheid zeggen, aangezien ik 100% gelijk heb – en altijd heb gehad – in mijn beoordeling van wat OT en wat BT is. Met andere woorden: als je BT in plaats van OT wil hebben, zul je met mij moeten praten en ook naar mij moeten luisteren. Maar, ik vertegenwoordig BT niet en ik geef geen BT les, ook al heb ik het elke dag. Alleen door BT bij mij te hebben, kan en zal het duidelijk worden, dat representatie de ultieme vijand is van het individu en dat ben jij.

 

Hoewel het één ding is om het grote verschil tussen je OT en je BT te erkennen, is het iets heel anders om door te gaan met je eigen BT en om te beginnen te leven als een waardig individu en om OT in de vuilnisbak van de geschiedenis te gooien. Zelfs als het je maar één moment van BT lukt, is het je meteen duidelijk, dat doorgaan met je eigen BT iets heel  buitengewoons is, omdat iedereen onbewust bezig is met OT. Eén ervaring van jou BT is inderdaad genoeg om je leven voor altijd te veranderen en om te besluiten, hoe groot de uitdaging ook is, dat je door wilt gaan met je BT. De reden dat dit mogelijk is, is omdat je doorlopende BT geen representatie is van je Taal Verlichting (TV), maar het is je TV.