Vaak,

 

Je hoort zo vaak, dat mensen zeggen, dat ze gerespecteerd, geaccepteerd of gevalideerd willen worden – door anderen – maar ze realiseren zich niet, dat ze zelf niet over de Belichaamde Taal (BT)  beschikken, die nodig is om te kunnen voelen op die manier. Vreemd genoeg verwachten ze van anderen dat ze hebben wat ze zelf niet hebben. Mensen met Ontlichaamde Taal (OT) willen onwillekeurig dat anderen voor hen doen, wat ze zelf niet kunnen doen. Met andere woorden, ze hebben geen eigen taal, om zich gelukkig over te voelen. Als ze hun eigen BT zouden hebben, zouden ze niet langer van anderen eisen, dat zij hen goed doen voelen.

 

De enige reden, dat mensen het zo vaak belangrijk vinden, om zogenaamd zichzelf te zijn, is omdat ze uiteraard niet zichzelf zijn, niet zichzelf kunnen zijn, omdat ze zich ongemerkt bezighouden met OT, wat hen ervan weerhoudt zichzelf te zijn. Iemand met BT praat nooit over het dilemma, om zichzelf te kunnen zijn, want bij BT is dat geen probleem. Er zou zoveel veranderen, als mensen erachter zouden komen wat het verschil is tussen hun eigen OT en hun BT. Hun eigen BT is echt hun unieke taal.

 

We hebben veel vaker OT dan we zouden moeten, en we realiseren ons niet eens, dat we er bijna altijd mee bezig zijn. Zodra we echter het verschil ervaren tussen onze OT en onze BT, zullen we nog wel wat OT hebben, maar het zal gestaag minder worden, terwijl onze BT steeds vaker zal gaan voorkomen. Iedereen is geneigd, om zijn conditionering met OT onbewust uit te beelden, maar OT werkt voor niemand van ons. In OT werkt je taal zelfs tegen je. Als je had toegegeven hoe schadelijk, verontrustend en ondermijnend OT – jouw gebruikelijke ongevoelige manier om met jou taal om te gaan – is, dan zou je er al mee gestopt zijn. Eigenlijk gebruik jij in OT niet jouw taal, maar gebruikt de taal jou. Hoe vaak heb je je niet ingebeeld, dat je zogenaamde gekke of wilde razende gedachtes, jou niet met rust zouden laten? Deze welbekende illusie is het resultaat van je OT.

 

Met OT presteer je altijd onder de maat, omdat je nooit duidelijk krijgt, waarom jou taalgebruik je gevangen lijkt te houden. Door dit te schrijven verwijs ik ook naar wat mij is overkomen. Pas toen ik naar de Verenigde Staten emigreerde, in 1999, nam ik het studeren serious en leerde ik over psychologie en behaviorisme. Daarvoor wist ik niets over de wetmatigheid van gedrag. Het enige wat ik tot dan toe wist, was mijn eigen strijd en de weinige overwinningen van mijn problematische gedrag. Ik studeerde en gaf les, maar vreemd genoeg, gaf ik – voordat ik terug naar school ging, om student, en later, psychologie-leraar te worden – al mijn seminars, workshops en sessies, over wat ik toen De Taal Die Ruimte Creert noemde. Ik wist toen nergens veel van, maar het was genoeg, om te doen wat ik deed. Nu ik gestopt ben met lesgeven en om mensen te  interesseren voor BT, schrijf ik dit gewoon, omdat ik ervan geniet en omdat anderen het misschien eens lezen, horen en toch beginnen te proberen.

 

Ik heb heel vaak, op allerlei mogelijke manieren, geprobeerd je geïnteresseerd te krijgen in BT, maar niets werkte, dus ik heb het opgegeven. Ik heb altijd geweten dat het zo werkt, maar mijn conditionering met OT ging, nadat ik mijn BT had ontdekt, nog een aardig tijdje verder. Het was eigenlijk pas nadat ik mijn BT had ontdekt, dat ik mij langzaam bewust begon te worden, van hoe vaak ik in de greep was van mijn eigen mechanische OT. Ik ben zo blij, dat ik die druk nu niet meer voel, om anderen te bereiken. Misschien bereiken deze woorden jou, omdat ik ze alleen voor mezelf heb geschreven? Zou mooi zijn.  

 

Ik beschouw mijn vermogen om mijn OT te stoppen en om BT te hebben en om te praten over mijn Taal Verlichting (TV) als een verworven vaardigheid. Als je wiskunde wilt leren, moet je wiskundeles volgen en naar je wiskundeleraar luisteren. En, als je iets wilt leren over elektriciteit, moet je het leren van iemand die daar verstand van heeft. Je kunt echter niets van mij op die manier leren. Het enige wat ik aanbied, is dat je met mij kunt praten over onze OT, BT en TV, maar je moet er wel al – vanuit jezelf – in geïnteresseerd zijn, want ik ga je niet aanmoedigen of iets voor je doen. Ik praat graag over mijn BT en mijn TV, dat is alles wat ik wil. Ik zou er de hele dag mee door kunnen gaan. Mijn BT en mijn TV zijn absoluut van onschatbare waarde, maar jouw OT is voor mij ondraaglijke onzin. Je moet dus helemaal zelf stoppen, om BT met mij te kunnen hebben.

 

Op dit punt in mijn leven, ben ik 65 jaar en zeven dagen oud. Ik wil gewoon door kunnen gaan met mijn BT, om zo mijn TV te kunnen uiten. Ik heb een korte video gemaakt, om mijn dankbetuigingen op te nemen. Het kwam heel goed uit, omdat ik Thanks Giving kon koppelen aan de manier waarop we met onze taal omgaan. Voor mij is dankbaarheid niet iets dat gereserveerd is voor één speciale dag in het jaar, maar ik gebruik die dag heel graag, om uiteen te zetten, hoe ik me eigenlijk iedere dag voel. Ik ben  heel dankbaar voor alles wat mij is overkomen.

 

Ik ervaar ook een gevoel van vergeving. Iedereen die mij, onbewust, negatief heeft behandeld en beïnvloed, heeft toch bijgedragen aan waar ik nu ben. Door alle afwijzingen, die ik heb meegemaakt, kon ik mij met niets anders bezighouden dan met mijn TV. Mijn passie om BT te hebben heeft op zich niets met BT te maken, omdat het de uitdrukking is van wie ik ben en altijd ben geweest. Als jij jezelf bent, zul je ook vaak BT hebben. Jou BT is, net als ieder ander gedrag, wetmatig. In Nederland spreekt men vooral Nederlands, maar in Engeland spreekt men vooral Engels. Als ze ervoor kiezen, omdat ze wat boeken lezen en studeren, zullen sommige Nederlanders misschien Engels leren en sommige Britten misschien wat Nederlands. Het feit van deze talen is, dat als je het niet spreekt, hoort, leest of schrijft, je het niet kunt leren. Ja, je kunt niets leren door er – zoals wij zeggen – erover na te denken.

 

Strikt genomen – woordspeling bedoeld – als we over ons denken praten, dan zijn we eigenlijk altijd iets aan het uitstellen. We zijn zo vaak niet in staat om oprecht en openhartig te spreken, dat wij ons inbeelden, dat wij een innerlijk gesprek met onszelf zouden voeren, maar de realiteit is en blijft, dat wij het werkelijk praten zo vaak hebben uitgesteld en ontweken, dat wij het geheel zijn vergeten en al heel lang eigenlijk niet meer praten, omdat ons denkbeeldige denken zo’n obsessievelijke problematische illusie geworden, dat we tragisch genoeg zijn gaan geloven dat praten niet meer nodig is.

 

Door deze woorden stilletjes te lezen en jezelf voor de gek te houden, dat je erover nadenkt, stel je het echte werk uit, dat gedaan moet worden om BT te verwerven. Jij kent BT niet en je zult het ook niet verwerven, door mijn teksten te lezen of door naar mij You Tube videos te luisteren, maar als je met mij praat, dan pas kom je eindelijk uit je dissociatieve OT. In de confrontatie met mij wordt duidelijk dat jou BT, niet een of andere spirituele flut-fantasie of psychologische theory is over het denken, over het hebben van gedachten of het betrokken zijn bij een of ander illusoir, diep, innerlijk proces. Door met mij te praten, wordt voor eens en voor altijd duidelijk dat er geen taal binnenin je zit. Ook al heb je vaak gesproken, alsof er woorden en zinnen in je hoofd zitten, deze manier van spreken was OT. Er kan geen enkele taal in je hoofd zitten, want dit is niet hoe je taal hebben geleerd. Als onze ouders, familie, vrienden, buren, priesters en leraren niet met ons zouden hebben gesproken, dan hadden we geen taal kunnen verwerven. Hetzelfde geldt voor BT: als niemand op die manier met je praat, dan zul je het nooit leren. Feit is, niemand heeft ooit op die manier met jou gesproken en daarom weet je het niet. Ik kan dat en als je met mij praat, zul je verrast zijn hoe gemakkelijk en vanzelfsprekend het is. Het is dezelfde taal die jij al gebruikt, maar je gaat hem heel anders gebruiken. Het verschil wordt niet door mij gemaakt, maar door jou. Ik steun jou proces van discriminatie of differentiatie. Zodra jij je BT hebt erkent, dan wil je ermee doorgaan. Deze motivatie komt op natuurlijke wijze voort uit het contrast met je OT. Hoewel je heel vaak OT hebt gehad, wil je het niet meer, omdat je nu iets beters hebt gevonden. Het is vanwege je TV, dat je met je BT verder gaat.