Iemand,
In onze
veeleisende, dwangmatige, onbewuste deelname aan Ontlichaamde Taal (OT), doen
we allemaal tevergeefse moeite om iemand te zijn, maar onze ware aard, laat
zich nou eenmaal niet verraden en gooit dus voortdurend roet in het eten.
Mensen
zeggen wel eens: wie denk je wel niet dat je bent, dat je dit alles met zoveel
zekerheid kunt zeggen en schrijven, maar bij deze edele woorden, is wat men
denken noemt zonder enige betekenis. Iemand’s Taal Verlichting (TV) kan maar op
een manier worden geuit: met Belichaamde Taal (BT).
Of je het
nou wil horen of lezen of niet, ik spreek en schrijf elke dag over mijn TV met
mijn BT. Eigenlijk is het niet zo – zoals ik zelf lange tijd geloofde – dat men
mij vermijd en helemaal links laat liggen, maar dat ik echt iemand ben, waar niemand
zich mee kan identificeren. Als je je dus met BT gaat bezighouden, kom je
onherroepelijk in je TV terecht en dan is wie je dacht te zijn voorgoed gedaan.
Je zogenaamde denken bleek een illusie en je bent dan iemand, die, zoals ik, op
de juiste wijze met z’n taal kan omgaan.
TV is een
verworvenheid, die nooit meer weg gaat en alles waar je ooit bang voor was, dat
je het zou verliezen, verdwijnt. Andersgezegd, de voortgang van je BT ontstaat
uit je natuurlijke wijze van wie je echt bent. In TV ben je volledig op je
gemak, omdat je aan de weet ben gekomen, dat je niemand bent en nooit iemand
ben geweest. Met je eigen BT stop je je OT en houdt je zogenaamde denken dus op.
Je nieuwe omgang
met taal, legt al je bezwaarlijke conditioneringen af, omdat jij aan je zelf
laat weten, wat juist en waar is voor jou. Je zegt het, je schrijft het, je
hoort het en je leest het en de resultaten zijn phenomenaal. Je gaat ermeer
door, omdat je niets te pretenderen hebt. Je bent nu iemand, die alleen jij
herkent, maar waarvan iedereen die zichzelf nog niet kent wegloopt, omdat jij
niet eens meer gelooft dat zij nog iemand zijn. Je houdt je niet meer met
anderen bezig, want iedereen is eigenlijk, zoals jij, ook al hebben ze de BT
nog niet om dat te beseffen.
No comments:
Post a Comment