Lezen, (this poem is also translated in English below)

Wat ben je nou eigenlijk aan het lezen, terwijl je met mij aan het praten zou moeten wezen? 

Waar wacht je toch op, waarom zit je nog steeds in je kop?

Ik blijf dit delen en jou gebrek aan vertrouwen kan mij niets schelen, 

Ik zit veilig op dit witte papier en hou van mijn taal in mijn schrijven hier. 

Waar haal ik het toch allemaal vandaan, dat je mij zo goed kan verstaan?

We praten dan wel niet met elkaar, maar je weet best wel, het is echt waar. 

Je kunt me bereiken via mijn skype (limbicease), om te horen, te zien en te ervaren deze vibe. 

Die paar mensen, daar hoor jij bij, want jij leest deze tekst van mij. 

Misschien maak je eindelijk eens contact, als je helemaal bent leeggelopen en uitgekakt? 

Ik moet wel lachen, om je domme wijze van praten, die je schijnbaar nog steeds niet kunt laten. 

Na het lezen van deze rijmerij, is het voorgoed gedaan met je slijmerij. 

Het laat mij koud, dat je al je verdriet plichtmatig met je mee schouwt.  

Doe toch eens normaal en spreek met je belichaamde taal. 

Ik zeg alles wat ik zeg, want ik bewandel echt, deze nieuwe weg, die ik heb gezegd.  

Laat de boel nou maar eens eindelijk de boel en besef nou maar eens waar ik het over heb, wat ik bedoel is natuurlijk dit triomfantelijke gevoel, van het bereiken van mijn eigen doel. 

Je zit in de lift en je voelt die energie-stijging, want de klank van je stem heeft z'n eigen neiging. 

Ik schrijf in dit ouderwetse rijm, zodat jij met mij op dezelfde bladzijde durft te zijn.

Ik zeg je nogmaals waarop het staat: als jij dood bent, dan is het te laat. Wat heb je nou te verliezen, om eens een keertje eindelijk met mij te praten? Oh, ik begrijp het: het is je hele ellendige manier van doen en laten.

Natuurlijk lach en nodig ik je uit, want humor heeft mijn stem-geluid. Ik zit hier niet in zak en as te wachten in een lege klas, op mensen, om hun zogenaamd les te geven, want ik leef liever mijn eigen leven. Als het ooit nog zo ver mocht komen, dat jij je eigen aan jezelf gaat tonen en dat je dus met beide oren, werkelijk jezelf gaat horen, laat het mij dan maar even weten, want ik ben je niet vergeten.     

Read,


What are you actually reading when you should be talking to me?

What are you waiting for, why are you still stuck in your head?

I keep sharing this and I don't care about your lack of trust.

I am safe on this white paper and love my language in my writing here.

Where do I get all this from, that you can understand me so well?

We may not talk to each other, but you know, it's really true.

You can reach me through my skype (limbicease), to hear, see and experience this vibe.

Those few people, you belong to them, because you read this text of mine.

Maybe you'll finally make contact, when you are completely drained and pooped out?

I have to laugh, at your stupid way of talking, which you still seem unable to resist.

After reading this rhyme, your slime is gone for good.

It leaves me cold that you dutifully drag all your misery with you.

Just act normal and speak with your embodied language.

I say what I say, for I am truly walking this new path that I have said.

Let it settle in,  realize what I'm talking about, what I mean of course is this triumphant feeling of achieving my own goal.

You're in the elevator and feel an energy surge, because the sound of your voice has its own tendency.

I write in this rhyme so that you dare to be on the same page with me.

When you're dead, it's too late. What do you have to lose, to talk to me sometime? Oh, I get it, it's actually all your miserable doings.
 

Of course I smile and invite you, because humor has my voice. I'm not sitting here in sackcloth and ashes waiting in an empty classroom for people to supposedly teach them, because I'd rather live my own life. If it should ever come to that, that you will show yourself to yourself and that you will therefore really hear yourself with both ears, just let me know, because I have not forgotten you.