Natuurlijk,

 

Natuurlijk heeft Belichaamde Taal (BT) zijn plaats in ons dagelijks leven. Indien dat niet zo was, dan zou het volslagen zinloos zijn, om met Ontlichaamde Taal (OT) te stoppen en om te onderzoeken, welke andere positieve effecten ontstaan, vanwege onze voortgaande BT. Het zijn juist deze opmerkelijke gevolgen, die BT zo aantrekkelijk maken. Hierdoor komt dus onze Taal Verlichting (TV) aan het licht.

 

De enerverende aspecten van onze nieuwe omgang met taal produceren een enorm contrast met onze gebruikelijke, beklemende, oppervlakkige wijze van spreken, die onze andere gedragingen veroorzaakt. Het enorme verschil tussen BT en OT, roept direct de gewaarwoording op, dat wij helaas iets heel moois, iets heel bijzonders en iets heel belangrijks zijn misgelopen, door onze saaie, automatische OT.

 

De subtiliteit van BT is ongekend en we kunnen niet anders dan toegeven, dat onze andere gedragingen hierbij volledig in het niet vallen, omdat wij ineens beseffen, dat al ons gedrag uit OT is voortgekomen. Zodra wij dus, voor het eerst, BT ontdekken, zit er eigenlijk niets anders op, dan al ons andere gedrag,  dat natuurlijk onze OT ondersteund, te stoppen. Het is heel eenvoudig. Bijvoorbeeld, iemand die rookt sigaretten, iemand gelooft in God of iemand meent altijd gelijk te hebben. Het is geheel voorspelbaar, dat wanneer zo iemand ophoudt met zulk gedrag, er direct een toename van BT gaat plaatsvinden.

 

Iemand die met BT verder wil gaan, kan zich niet langer veroorloven, om maar dom te blijven roken, in een hogere macht te blijven geloven of te blijven doen alsof hij of zij het altijd zogenaamd beter weet dan anderen. Ophouden met zelf-ondermijnende gedragingen is een ware bevrijding. De persoon, die nu in staat is geraakt, om met zijn of haar BT verder te gaan, heeft dit helemaal zelf gedaan en bereikt en heeft daardoor een waardigheid gekregen, die hij of zij wil blijven behouden. In plaats van een minderwaardig gedrag, komt er nu een waardig, eerbiedig, gevoelig, intelligent gedrag tevoorschijn, dat ons gelukkig en tevreden doet zijn. Ook zal deze individuele transformatie grote sociale gevolgen hebben, omdat de persoon, die zich uit OT heeft teruggetrokken, niet meer deelneemt aan de strijd en het conflict, waar men in OT mee bezig blijft.

 

BT creert een ruimte, mogelijkheid of connectie, die, zonder enige druk of verwachting, vernieuwing zal brengen in het gedrag van anderen. Natuurlijk roept BT van een persoon, BT op in een ander en die andere persoon – die waarschijnlijk helemaal niets wil horen of weten over het verschil tussen OT en BT – die gaat toch ongemerkt, helemaal vanzelf BT hebben, ook al heeft de persoon, die weet dat hij of zij BT heeft, het daar nooit met hen over. Ik maak dit zelf elke dag in mijn werk mee. Het is onmogelijk om daar met de mensen over OT of BT te praten.  

 

In vorige werk-situaties, beging ik nog vaak de fout, door te verwachten, dat anderen het aan zouden kunnen, om met mij over de tegenstelling tussen OT en BT te praten. Ik wijdde dan tevergeefs uit over  zaken, die ik nu voor mijzelf weet te houden. Het is veel beter zo en ik ben blij, dat ik dat nu kan, terwijl ik daar voorheen problemen over kreeg. Inmiddels is het mij ook wel duidelijk, dat er eigenlijk met niemand, die nog OT heeft, te praten valt. Dit was kort geleden onvoorstelbaar, maar nu is het de normaalste zaak van de wereld. Ik ben, tot mijn eigen verbazing, opgehouden om met mensen te praten die nog OT hebben. Ik heb niet eens meer de behoefte – die ik lange tijd zo sterk voelde – om nog met anderen, die OT hebben, over BT te praten.

 

Ik sta nu zogezegd met beide voeten op de grond en ik doe gewoon mijn werk en mijn leven is nog nooit zo vredig geweest. Mijn vrije weekend vormt een aangename afwisseling met mijn drukke werk, waar ik precies doe wat er gedaan moet worden. Ik heb in mijn leven vele banen gehad, maar deze baan is zo bijzonder, omdat ik hiervoor werd gekozen. Ik lever irrigatie producten aan allerlei bedrijven en projecten en rijd, met mijn vrachtwagen, van hot naar haar. Ik doe altijd meer dan ik hoef te doen, omdat ik het wil doen. Mijn physieke werk maakt me belangrijk op een manier, dat ik me nog nooit belangrijk heb gevoeld. Het heeft iets te maken met mijn mannelijkheid. Ik ben echt nodig en ik vind het heerlijk, om te kunnen voldoen aan wat er van mij wordt verwacht. Dit alles werd pas mogelijk, nadat ik – voor mijzelf – de beslissing had genomen, om  nooit met mensen op mijn werk over BT te spreken.

 

Ik ben heel trots op mezelf, dat ik in mijn werk toch verder ga met mijn BT en ben mij daardoor bewust van mijn vrijheid. Niemand staat de voortgang van mijn BT nog in de weg, omdat ik zelf weet hoe het voor mij werkt. Dit was zeer zeker lange tijd niet het geval, maar nu ik dan eindelijk heb uitgevonden wat ik moet doen en wat ik niet moet doen, is het zo ongecompliceerd. Natuurlijk is er absoluut geen enkele sprake van iets moeten, maar ik weet dat een bepaald gedrag werkt en dat een ander gedrag niet werkt. Ik wil alleen nog maar gedrag hebben dat werkt en ik ben daardoor moeiteloos en vrijwel ongemerkt gestopt met wat niet werkt. Ik sta nog steeds versteld, hoe gemakkelijk mijn leven nu is en hoe moeilijk het was, toen ik nog OT had. Doordat mijn BT zo is toegenomen is mijn TV gaan stralen. Ik herinner me nog, als de dag van gisteren, hoezeer ik aarzelde om over mijn TV te schrijven. In plaats van  onzekerheid, ervaar ik nu de kracht van wie ik ben.