(This Dutch text is also available in English below)

Conclusie,

Wanneer wij met Belichaamde Taal (BT) onze Taal Verlichting (TV) zijn gaan ontwaren, dan komen we tot de verbijsterende conclusie, dat ons denken nooit heeft bestaan. Er is of was dus nooit iemand, die dacht en alles wat ons hierover is aangepraat, is simpelweg niet waar. Wat waar is, is wat wij tegen onszelf kunnen, mogen, durven en willen zeggen of schrijven. Het onschuldige kind, dat ziet, dat de keizer geen kleren aan heeft, zegt, zonder erbij na te denken (hahaha) de waarheid, maar volwassenen geven meteen een uitleg, waarom dit zeker niet het geval zou kunnen zijn, want stel je eens voor, dat iedereen het bij het verkeerde eind zou hebben?

De lachwekkende naaktheid – die in het geval van die

keizer, ook onnozelheid inhoudt – en de leugen van 

de toedekking met taal, wordt door iedereen onmiddelijk

weer weggeredeneerd, zelfs al zouden we even met BT

 de eigen TV kunnen ervaren. Het is daarom niet een

 kwestie van een eenmalig, maar een blijvend luisteren, 

zodat onze TV zich kenbaar zou kunnen blijven maken. 

Het klassieke voorbeeld van de kleren van de keizer, 

toont evenwel onze obsessie met visuele stimuli 

(geschreven woorden zoals deze) aan, die ons natuurlijk

 ervan weerhoud, om ons met auditieve, orale, 

klank-stimuli bezig te houden. Onze BT stelt ons 

hiertoe in staat en wij kunnen met een gerust hart 

eindelijk aan onszelf laten weten, dat ons eigen denken

 een illusie is. Laat die ouwe filosoof Descartes

 zich maar lekker omdraaien in zijn graf. Hij zei: ik 

denk, daarom ben ik. Wat een flauwe kul. Iedereen 

die BT heeft gaat zegevierend, heel zeker zeggen: 

ik hoor mezelf spreken, daarom ben ik dus verlicht.

In BT komt ons een geheel andere klank ter ore, dan in Ontlichaamde Taal (OT). Als wij met onze BT over onze TV gaan spreken, dan horen wij een heel ander verhaal. Alle zogenaamde zieners, wijsgeren, gurus,  profeten, en zelf-gerealiseerden blijven er maar op hameren, dat wij, om spiritueel te kunnen bloeien en groeien, toch vooral eindelijk onze mind zouden moeten loslaten, maar er is helemaal geen mind om los te laten, er is enkel onze taal en onze ervaring van onze taal. Ons verkeerde, problematische, onbewuste gebruik van taal, heeft de belachelijke illusie teweeg gebracht en in stand gehouden, dat wij een zelf hebben, die ook nog eens een mind heeft. Deze volslagen onzin is nog nooit echt ter sprake gekomen, aangezien we zoals gebruikelijk meestal alleen met OT zogenaamd communiceren. 

Alleen iemand zoals ik kan het gesprek, vanuit z’n TV, met z’n BT aansturen op het ontravelen van de alomtegenwoordige, doortrapte leugens, die mensen verheffen boven anderen (de sprekers, die het woord voeren en anderen domineren) en hun opdringd, dat zij de experts zijn, waarnaar iedereen dient te luisteren. Het nog steeds door nagenoeg niemand erkende feit, dat OT altijd gebaseerd is op een strijd om aandacht, maakt dat wij, zonder er erg in te hebben, spreken met een onnatuurlijk geluid en daarmee ons eigen, maar ook het zenuwgestel van anderen, nadelig beinvloeden. Kort gezegd, ons normale spreek-stem-geluid activeert ongemerkt de vlucht-vecht-vries reaktie en daardoor is wat we zeggen, gebaseerd op een gevoel van bedreiging. 

Het aardig doen, respect hebben, beleefd zijn en het moeite doen, om iemand te horen, te begrijpen en te laten uitpraten, zijn tevergeefse pogingen om BT te hebben. Ook bidden of mediteren mensen in de ijdele hoop dat dit tot betere uitkomsten gaat leiden, maar we zijn allemaal, of we het nou willen weten of niet, helemaal vastgelopen in OT, die ons  weerhoud om onze TV te kennen en te beleven. Het uiten van onze TV met BT is de grootste uitdaging, waarvoor de gehele mensheid staat. We hebben dit  altijd opzij geschoven, maar onze problemen zijn van zo’n urgente, collosale aard, dat er een geheel andere aanpak nodig is, dan maar eindeloos onze wil door te drukken, met de macht, die we politiek, militair, academisch, economisch, psychologisch, spiritueel of artistiek hebben kunnen vergaren. 

Men heeft het altijd over bewustzijns-verruiming, waarvan wordt verondersteld dat hieraan een grote noodzaak is. Bewustzijns-verruiming is echter een woord dat foutief de behoefte aan echt met elkaar praten aangeeft. Ieder individu wil niet de vrijheid, maar de mogelijkheid om te kunnen zeggen wat hij of zij wil of kan zeggen. Die mogelijkheid is onze TV, die zich een weg probeerd te banen via onze taal. TV is de definitieve verankering in wie we zijn als verbale wezens. In OT komen we er nooit aan toe, daarom is het stoppen van OT, door onszelf, de grootste opgave, die we hebben tijdens ons leven. Niets is te vergelijken met de enorme rijkdom, die wij vergaren als onze BT gaat stromen en ons op de hoogte brengt van onze ware natuur. Er is geen moment te verliezen en al ons leed wordt met BT achter ons gelaten. Onze TV heeft niets van doen met wat wij zogezegd hebben gedacht en verwacht, toen wij nog niet duidelijk en betekenisvol konden praten of schrijven over onze eigen taal. Ik nodig iedereen die dit leest uit, om met mij hier eens over te spreken, zodat deze kennis zich verder kan verspreiden en z’n prachtige effecten kan hebben. 

 

Conclusion,

 

When we have come to perceive our Language Enlightenment (LE) with our Embodied Language (EL), we come to the astonishing conclusion that our thinking never existed. There is and never was anyone who thought and everything we have been told about this is simply not true. What is true, however, is what we can, may, dare and want to say or write to ourselves. The innocent child, seeing that the emperor has no clothes on, without thinking (hahaha) says the truth, but adults immediately give an explanation, why this could certainly not be the case, because just imagine , that everyone would be wrong?

 

The laughable nudity – which, in the case of that emperor, also includes gullibility – and the lie of the cover-up with language, is immediately explained away by everyone, even if we could experience for a few moments our LE with our EL. It is therefore not a question of a one-time, but of continuous listening, so that our LE could continue to make itself known. The example of the emperor's invisible clothes, however, demonstrates our obsession with visual stimuli (written words such as these), which, of course, prevents us from engaging with auditory, oral, sound stimuli. Luckily, our EL enables us to do this and we can now finally let ourselves know with  jubilant confidence that thinking is an illusion. Let Descartes roll in his grave. He famously said: I think, therefore, I am, but anyone with EL is able to say: I hear myself speak, therefore, I am enlightened. 

 

In BT we hear a completely different sound than in Disembodied Language (DL). When we talk with EL about our LE, we hear a completely different story. All the so-called seers, sages, gurus, prophets, and self-realized keep insisting that in order to flourish and grow spiritually, we should let go of our mind, but there is no mind to let go at all , there is only our language and our experience of our language. Our erroneous, problematic, unconscious use of language has created and perpetuated the ludicrous illusion that we have a self, which also has a mind. This utter nonsense has never really come up as we usually only communicate with DL as usual.

 

 

Only someone like me can steer the conversation, 

from his LE, with his EL to unravel the ubiquitous,

 devious lies that elevate people above others 

(the speakers, who speak and dominate others) 

and forcefully tell them , that they are the experts 

that everyone should listen to. The fact that nobody 

acknowledges, that DL is always based on a struggle

 for attention, means that we, without ever realizing it, 

speak with an unnatural sound and adversely affect our

 own, but also the nervous system of others. In short, 

our normal speaking-voice sound  activates the 

flight-fight-freeze response and most of what we say, 

thus, is based on a sense of threat.

 

Being nice, being respectful, being polite and making the effort to hear, understand and let someone talk, are futile attempts to have EL. People also pray or meditate in the idle hope this will lead to better outcomes, but we are all, whether we want to know it or not, stuck in DL, which prevents us from knowing and experiencing our LE. Expressing our LE with our EL is the greatest challenge facing all of humanity. We have always pushed this aside, but our problems are of such an urgent, colossal nature that we need an entirely different approach than endlessly enforcing our will, with the power we have politically, militarily, academically, economically, psychologically, spiritually or artistically.

 

People always talk about consciousness expansion, which is supposed to be a great necessity. However, consciousness-broadening is merely a word that incorrectly indicates the need to really talk with  each other. We don’t want freedom, but the ability to say what we want to say and can say. That possibility is our LE trying to make its way through our language. LE is the definitive anchor in who we are as verbal beings. In DL we never get around to it, therefore stopping our DL, by ourselves, is the greatest task we have in our lives. Nothing compares to the immense wealth we accumulate when our EL starts flowing and informing us of our true nature. There is not a moment to lose and all our suffering is left behind with EL. Our LE has nothing to do with what we supposedly thought and expected when we could not speak or write clearly and meaningfully about our own language. I invite everyone who reads this to talk to me about this, so that this knowledge can spread further and have its wonderful effects.