Mysterie,

 

Elke nacht, zolang je slaapt, weet je niet wie je bent. Vooral als je geen dromen hebt, word je volledig verjongd wakker. Maar op het moment dat je je ogen weer opent, trek je de wereld – of wat je denkt dat je realiteit is – als een jas aan en gedraag je je weer zoals je je herinnert dat je was. Misschien wil je nog wat langer slapen en je identiteit loslaten? Aangezien het tijdens je slaap geen enkel probleem is om zonder een identiteit te zijn en aangezien het in feite nodig is voor een goede nachtrust, kun je ook zonder enige moeite overdag enorm gelukkig zijn, zonder je gebruikelijke identiteit te hebben.

 

Als je hardop met jezelf praat en luistert naar wat het geluid van je stem je vertelt, doe je mee aan Belichaamde Taal (BT) en betreed je de ruimte waarin je je Taal Verlichting (TV) kunt dromen. Hardop met jezelf praten over je TV, is als dromen terwijl je wakker bent. Door te zeggen wat je wilt zeggen en kunt zeggen, ervaar je het mysterie van het creëren van je eigen werkelijkheid met je BT.

 

We hebben allemaal gehoord, gelezen of zelfs gesproken over het vermeende belang van het transcenderen van ons ego, maar wat we ook doen, we gaan er altijd van uit dat we opgesloten of bezig blijven in ons denken. Anders gezegd, normaal gesproken (hahaha), gedurende de dag, wanneer we dus ons waakbewustzijn ervaren, gaan we - zoals we eveneens 's nachts doen, in onze vreemde dromen - door met onze verstrikking met taal. Toch houden al deze mentale, innerlijke, gefantaseerde activiteiten onmiddelijk op, zodra we onze TV tot uitdrukking brengen en dus, in plaats van onze gebruikelijke wijze van spreken, BT beginnen te hebben. We worden zogezegd wakker in BT.  

 

Tijdens onze gewone manier van praten, waarbij we niet naar onszelf luisteren en niet naar onszelf kunnen luisteren terwijl we spreken – aangezien luisteren naar anderen belangrijker is dan luisteren naar onszelf – gaan we onbewust, uit gewoonte en automatisch over op Ontlichaamde Taal (OT), de manier waarop van praten, die de illusie wekt dat we zijn, wie we lijken te zijn en denken te zijn.

 

Als we geen aandacht schenken aan hoe we klinken terwijl we praten, dan zijn we gebonden aan het produceren van een ontlichaamde vocale vibratie en worden we onbewust negatief beïnvloed door het moeizame, energieverslindende, veeleisende geluid van wat we ten onrechte voortbrengen met wat wij beschouwen als onze normale spreekstem. Wanneer we onze eerste stappen zetten om onszelf BT te laten hebben, dan zullen we het geluid van ons welzijn produceren, terwijl we spreken en onze stem klinkt en voelt anders dan hoe we klonken en voelden tijdens OT. In OT spreken altijd gewichtig alsof we als iemand zijn, die maar in BT spreken we vanuit de ruimte van het zijn. Bovendien, als je met mij gaat praten, heeft niemand meer te zeggen dan iemand en daarom krijgt mijn BT voorrang op jouw OT. Als je nog geen BT kunt hebben, kun je gewoon niet praten met mij of iemand anders die BT heeft.

 

TV is dus het mysterie van het creëren van je eigen realiteit met je BT. De moeiteloze productie van je eigen taal vindt plaats, terwijl je je stem laat leiden naar wat je wil en kan zeggen. Omdat er absoluut geen angst, conflict, stress of druk is tijdens je BT, kun je spreken zonder enig auteurschap en kom je aan de weet, dat er alleen weten en spreken is, maar er is geen spreker of een weter. Evenzo is er alleen maar luisteren en begrijpen, maar er is natuurlijk geen luisteraar of een begrijper in je. Bovendien is je spreek- en luistergedrag samengevoegd, omdat ze altijd in precies hetzelfde harmonieuze tempo en gelijktijdig plaatsvinden gedurende het luisterend spreken.

 

Voor iemand die gewend is elke dag OT te hebben, is het onbegrijpelijk en onacceptabel, dat het hele idee om een spreker of luisteraar te zijn, volledig kan verdwijnen, door een nieuwe wijze van praten, waarbij we naar onszelf luisteren, in plaats van naar anderen. Wanneer we dit echter beginnen te doen, zullen de vreugdevolle resultaten bij iedere stap duidelijker worden. Om ineens te zijn, zonder wie we dachten dat we waren, is een opluchting, omdat we eindelijk in onze eigen taal tot rust komen en onszelf daardoor – als niemand – gaan vertrouwen. Nadat we het hebben gezegd, nadat we het hebben gehoord, nadat we het hebben geschreven en nadat we het hebben gelezen (laten we niet vergeten, er is natuurlijk ook geen schrijver of lezer), zullen we  handelen, naar wat we weten, omdat het waar is.

 

We kunnen en zullen BT met anderen hebben, maar 

enkel nadat we eerst ons eigen BT alleen grondig hebben 

verkend en herkend. Die anderen zijn, net als wij, ook

 niemand. De iemanden gaan lekker door met hun OT, 

maar zonder ons, aangezien onze TV ons aanspoort om

met onze OT te stoppen. Aanvankelijk hebben we nog 

steeds enigszins het gevoel alsof we iets lijken te missen, 

wanneer we ons plotseling uit OT terugtrekken, omdat 

we ons door anderen, die alleen OT kunnen blijven hebben, 

in onze BT afgewezen voelen. Dit is niet nodig, omdat 

we ons ware zelf –  ons niet-iemand zijn, waarin wie we

zijn kan ontstaan – niet afwijzen en onze BT altijd alleen 

blijven voortzetten. Op zeker moment raken we eraan

 gewend om niemand te zijn, omdat wij dankbaar het

 grote geschenk van onze TV ontvangen, ervaren en 

genieten. In BT worden we dus allemaal samen verlicht en

realiseren wij ons dat het extatische mysterie van onze 

gecombineerde TV de hopevolle toekomst is voor gehele 

mensheid.