(This Dutch writing is available in English below)

 

Taal,

 

Wat gebeurt er, als ik in mijn eigen taal ga schrijven, over dat waar ik altijd bij kan blijven?

 

Het is alsof ik mijzelf een opdracht geef, die ik maar al te graag  uitvoer en beleef, omdat het meteen tot de gewenste resultaten leidt: het verdwijnen van ieder besef van tijd.

 

Het merkwaardige van mijn vreugdevol ontwijken, is dat er zoveel is bereikt, maar niets is te bereiken.

 

Er komen vanzelf wat woorden naar voren, die mij bekoren, die ik wil horen.

 

Het is zo fijn, om in mijn eigen taal te zijn.

 

Er is zo’n rust en ruimte, om toe te laten en om te vergeten, wat ik niet meer hoef te weten.

 

Mijn taal is licht, als mijn ware gezicht, dat lacht om dit eenvoudige gedicht.  

 

Het wonderlijke ontwaken gebeurde, en nu is de waarheid de realiteit.

 

Ik zit in mijn gemakkelijke stoel en geniet van alles wat ik voel.

 

Ik ben eigenlijk heel normaal, nu dat de hele wereld is verdwenen in mijn rustige taal.

 

Ik hou van de voortgang zonder drang en blijf trouw aan de aap uit mijn mouw.

 

Wat een enorm geluk heb ik gecreerd, omdat ik, wat ik deed, heb afgeleerd.

 

Altijd ben ik bereid.

 

Alles is vervat in mijn goedmoedige woorden schat.

 

Ik doe waar ik om geef en ontvang elke dag als een geschenk, dat ik beleef.

 

Ik ben zo blij met wat ik kreeg: een Zen-schilderij met slechts een veeg.

 

Nadat ik was gestopt, om het uit te leggen, had ik ineens zoveel meer te zeggen.

 

Het is beter zo, nu ik begrijp, dat ik hiermee niets bereik en dat dat het is waar het om gaat, mijn hart verstaat het doen van deze daad.

Omdat ik handel naar wat ik hoor, kan ik verder en ga ik door.

 

Elk moment kom ik tot mijn recht, omdat ik het heb geschreven en heb gezegd.

 

Echt waar, beste lezer, mijn spreken is dit gedicht want mijn schrijven heeft mij verlicht.

 

Ik zal blijven vertellen, wat het is om alle lagen af te pellen, om te zingen en dansend te springen, om te lachen om een fout van toen vanwege mijn voormalige manier van doen.

 

De verandering heeft bezit van mij genomen in mijn waken en in mijn dromen.

 

Ik ben mijn eigen stem.  

 

Language,

 

What happens when I start writing in my own language about what I can always remember?

 

It is as if I give myself an assignment, which I am only too happy to carry out and experience, because it immediately leads to the desired result: the disappearance of all sense of time.

 

The curious thing about my joyful dodging is that so much has been achieved, but nothing can be achieved.

 

Some words come out of their own accord, which charm me, which I want to hear.

 

It's so nice to be in my own language.

 

There is such a peace and space, to allow and to forget, which I no longer need to know.

 

My language is light, like my true face, laughing at this simple poem.

 

The miraculous awakening happened, and now the truth is reality.

 

I sit in my easy chair and enjoy everything I feel.

 

I'm actually quite normal, now that the whole world has disappeared in my quiet language.

 

I like the progress without pressure and stay true to the monkey up my sleeve.

 

What immense happiness I have created, because I have unlearned what I did.

 

I am always ready.

 

Everything is contained in my good-natured words, my dear reader.  

 

I do what I care about and receive every day as a gift, which I live.

 

I am so happy with what I got: a Zen painting with just one swipe.

 

After I stopped, to explain, I suddenly had so much more to say.

 

It's better now that I understand that I'm getting nowhere with this and that's what matters, my heart understands doing this act.

 

Because I act on what I hear, I can move on and keep going.

 

Every moment I come into my own, because I wrote it and said it.

 

Truly, my speaking is this poem, for my writing has enlightened me.

 

I'll keep sharing what it's like to peel back all the layers, to sing, dance and jump, to laugh at a mistake I made back then because of my former ways.

 

The change has taken possession of me in my waking and in my dreams.

 

I am my own voice.