Waarom,

 

Er moet mij iets van het hart. Ik zit er niet echt mee, maar ik zou het toch heel graag eens van jou horen of lezen. Waarom reageer je nou niet? Ik weet wel, dat ik deze woorden niet voor jou heb geschreven, maar voor mezelf, maar dat hoeft dan toch niet te betekenen, dat je daarom niet hoeft, dat je daarom niet kan, dat je daarom niet wil reageren? Natuurlijk heb je wel die behoefte, maar je doet net alsof dit niet zo is. En, je zou best wel kunnen reageren, door iets terug te schrijven of door mij te benaderen via skype (naam:limbicease). Uiteraard wil je reageren, maar je bent te bang, om iets aan te gaan, waarvan je weet, dat er geen weg terug meer is. Zodra je je met mij en dus met je eigen Belichaamde Taal (BT) gaat bezig houden, dan is het voorgoed gedaan met je mechanische Ontlichaamde Taal (OT), want je hebt kennis genomen van je Taal Verlichting (TV).  

 

Gek genoeg, ben je dus eigenlijk bang, om met een positief gevoel te praten. Hoe je het ook wendt of keert, daar komt BT simpel gezegd op neer. Je bent gewend aan en bekend met negatief taalgebruik, maar je aarzelt, je klapt dicht, en je voelt je eigenlijk nogal geintimideerd, door het hele idee, om vanuit positieve gevoelens te kunnen spreken? Ik weet, je hebt dit nog nooit gedaan en ik begrijp, waarom je er zo moeilijk over doet. Het is toch idioot, dat je er voor terugdeinst, om mij te schrijven, om met mij te praten, om aan den lijve te ervaren, dat jou BT wel degelijk bestaat en een heel belangrijke plaats zou kunnen gaan innemen in jou leven? Natuurlijk is het noodzakelijk, om serieuze vraagtekens te zetten bij jou gebruikelijke botte wijze van spreken (OT), die de wereld creeert, waarin, je dag in dag uit, leeft.

 

Waarom hoor ik nog steeds niets van je? Het gaat natuurlijk niet om mij, maar om jou. Waarom hoor jij nooit eens iets van jezelf? Met je OT blijf je maar om de pot heendraaien. Je stelt jezelf misschien wel eens die vraag, maar antwoord elke keer weer met je OT. Wanneer heb je eindelijk eens genoeg van al die zogenaamde antwoorden, die je alleen maar jezelf hebben doen vergeten? Waarom hou je jezelf nog steeds voor de gek? Indien je echt naar jezelf zou luisteren, dan hoorde je toch meteen, dat jezelf probeerde aan te praten, wat anderen jou hebben aangepraat? Zodra je het hoort, dan houdt het op.

 

Natuurlijk zit ik niet op jou te wachten. Waarom zou ik mijzelf frustreren, met de ijdele hoop, dat je ooit  oprecht naar jezelf zou gaan zijn? Jezelf zijn met OT is absoluut onmogelijk. De keuze is dus aan jou. Of je stopt – heel rigorous – met je eigen verkrampte, gevoelloze, domme OT, zodat je eindelijk eens wat vanzelfsprekende BT kunt gaan hebben, of je blijft maar eindeloos herhalen, dat jij nooit mag praten, zoals jij dat eigenlijk wil en dat jou gevoelens van geen enkel belang zijn. Waarom kun jij het geduld niet opbrengen, om eindelijk jezelf te erkennen en om jezelf te laten weten, dat je het niet eens bent,  hoe je bent geconditioneerd? Natuurlijk kun jij dat.

 

Waarom kan het mij niets schelen of ik nog van je hoor of niet? Ik schrijf je dan wel deze woorden in deze blog, maar het zal me verder een worst wezen of jij BT gaat hebben of niet. Misschien heeft het te maken met mijn TV? Waarom zou ik mij druk gaan maken over of jij BT gaat hebben of niet? Het maakt mij niets uit, want ik heb al BT en ik ga er toch mee door. Je leest en haalt waarschijnlijk je schouders op, maar ik heb dit geschreven en ik geef je mijn ultimatum. Als je niet met mij gaat spreken, zul je nooit iets aan de weet komen over OT, BT of TV.

 

Waarom zou ik er dramatisch over doen? Jij bent te laf om het aan te gaan en vindt die andere mensen belangrijker dan mij, ik begrijp het. Je wilt alleen maar luisteren naar iemand, die je niet aanspreekt op wie je bent, maar op wie je zogenaamd zou kunnen zijn. Waarom geef ik je niets om aan vast te houden? Ik geef je instructie, om, terwijl je spreekt, naar de klank van je stem te luisteren. Waarom hou jij je daar niet aan vast? Waarom is dat taboe? Het is, omdat jij de meester bent van je taal en alleen creert wat voor jou van belang is. TV staat op je te wachten, als je maar lang genoeg BT gaat hebben. Waarom luister jij niet naar jezelf? In OT is luisteren naar anderen belangrijker dan luisteren naar jezelf.